เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่107 จอมมารและจักรพรรดิมาร

ตอนที่107 จอมมารและจักรพรรดิมาร

ไป๋หลงตั้งจิตสงบก่อนจะดึงดาบเล่มนึงออกมาจากความว่างเปล่าตัวดาบมีละอองแสงสีขาวปกคลุมทั่วตัวดาบไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้…ศาสตร์ตราจิตวิญญาณ!!! นี้ชื่อเดิมของมันเหล่าเทพบนสรวงสวรรค์ยังต้องก้มหัว เหล่ามารปีศาจยังพากันหลีกหนี…

” ดาบแห่งการพิชิต!!! ”

ซึ้งแน่นอนว่าดาบศาสตร์ตราจิตวิญญาณเล่มนี้…เคยเป็นของราฟาเอล ที่เคยถูกขนานนามว่าเทพแห่งความรักและการทำลาย..บัดนี้ดาบเล่มนั้นได้อยู่ในมือของไป๋หลงเปล่งรัศมีศักดิ์สิทธิ์ออกมา..

ไป๋หลงตหวัดดาบผ่าเปลวเพลิงสีม่วง!!! เพลิงสีม่วงเมื่อถูกดาบเล่มนี้ตัดผ่านเปลวเพลิงสีม่วงก็สลายหายไปในทันที..ราชันย์มังกรเพลิงขมวดคิ้วแนบแน่นแต่ก็ไม่สามารถทราบได้ก่อนจะถอนหายใจออกมา…

” ดาบเล่มนั้นมัน…เอาเถอะถือว่าข้าสามารถฝากลูกของเราไว้กับเจ้าก็แล้วกันเราจะกลับไปยังอาณาจักรของเราเมื่อตัวเจ้าคิดว่าถึงเวลาจงมาหาเราที่แห่งนั้น… ”

ไป๋หลงล้มลงถอนหายใจหนักหน่วงก่อนก่อนที่ดาบเล่มนั้นจะสลายกลับไปอยู่ในดวงจิตเช่นเดิม..

” เอาละข้าต้องไปแล้ว..ระวังจอมมาร!!!เอาไว้ให้ดีตัวมันแฝงเข้ามายังสถาบันแห่งนี้แล้ว ” ราชันย์มังกรเพลิงในร่างสตีรเอ่ยขึ้นราวกับเป็นการเตือนบางอย่าง..

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็คิ้วขมวดก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย..

” จอมมาร คืออะไรทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนแล้วมันมีจุดประสงค์อันใด? ”

ราชันย์มังกรเพลิงได้ยินเช่นนั้นก่อนจะส่ายหน้าพลางถอนหายใจออกมา..

” ข้าไม่รู้จุดประสงค์ของมัน..แต่ตอนที่ข้าใช้เพียงแค่ร่างจิตมาเท่านั้นข้าสัมผัสถึงกลุ่มก้อนพลังที่น่ารังเกียจมันอยู่ในรูปลักษณ์ของชายชราผู้หนึ่ง…อีกย่างจอมมารคือ ผู้ปกครองย่อยในเผ่ามารเป็นผู้ปกครองตามเมืองต่างๆ และอยู่สูงขึ้นไปคือ จักรพรรดิ์มาร!! มีหน้าที่สำคัญไม่ต่างจาก เสาหลักทั้ง72ตนในโลกมาร ต่างกันเพียงแค่ จักรพรรดิ์มารมีอิสระในการเคลื่อนไหวต่างจาก72เสาหลัก..จะไม่สามารถเคลื่อนไหวตามใจชอบได้..ต้องรอฟังคำสั่งจากเทพมาร!!! เท่านั้น ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็เริ่มวิตกกังวลขึ้นมา…

” ไม่แปลกที่คนทั่วไปจะไม่รู้เพราะ จอมมารนั้นเป็นนามที่โลกภายนอกไม่รู้จักแต่ในโลกมารนั้นย่อมเป็นที่น่าเกรงขามและหวาดหวั่น!!!! ยิ่งจักรพรรดิ์มาร ย่อมไม่ต้องพูดถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดไหน..แม้แต่ข้าก็มีความมั่นใจเพียง8ใน10ส่วนเท่านั้นที่จะชนะหากปะทะกันซึ้งๆหน้าโดยไม่มีปัจจัยอื่นมาเกี่ยวข้อง…แต่พวกมันเล่ห์เหลี่ยมร้อยเลห์เพทุบาย..เพราะแบบนั้นข้าจึงอยากพาลูกของข้ากลับไปแต่..เจ้าพิสูจน์ให้ข้าเห็นข้าจะเชื่อใจเจ้าก็แล้วกัน.. ”

ไป๋หลงโค้งตัวลงก่อนจะประสานมือก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอันแน่วแน่…

” ข้าไป๋หลงขอใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน!!! ”

ราชันย์มังกรเพลิงปริยิ้มอันอ่อนหวานออกมาขณะหนึ่งก่อนที่ร่างจะสลายไปและพูดทิ้งท่ายไว้..

” เราจะรอในวันที่ท่านคู่ควร..จอมราชันย์แห่งเรา!!! อีกอย่างเจ้าแมวนิสัยโง่กับนกน้อย ข้าหวังให้พวกเจ้าช่วยเหลือเกื้อหนุนราชันย์แห่งเราอยู่ ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็แววตาเปล่งประกายออกมา..แต่ก่อนหน้านั้น..

” ห๊าาา!!!เจ้าว่าใครโง่เป็นแค่มังกรริอาจมาหยามพยัคฆ์อย่างข้า…แน่จริงก็อย่าหายไปสิมาสู้กันข้าจะแสดงให้เห็นว่าทำไมข้าถึงได้ชื่อว่าพยัคฆ์สวรรค์…เหอะหายไปได้ก็ดีเจอครั้งหน้าข้าจะถล่มอาณาจักรของเจ้าให้หมด ฮ่าๆๆๆ ”

หลิงหลุนกล่าวออกมาอย่างสนุกปากก่อนจะเงียบหายไป….ไม่นานเหล่าอาจารย์ต่างมาที่ห้องรับรองของไป๋หลงซึ้งสภาพห้องคล้ายกับเกิดการต่อสู้ที่รุนแรงขึ้นแต่ความจริงมันควรจะเป็นเช่นนั้น..แต่ราชันย์มังกรเพลิงได้ย้อนเวลาในห้องกลับไปอยู่ในสภาพเดิมก่อนจะจากไป!!!

ไป๋หลงจึงเอ่ยไปว่าฝึกวิชาผิดพลาดทำให้เกิดเสียงดังเช่นนั้นเหล่าผู้อาวุโสต่างพยัคหน้าตอบรับเพราะบุคคลตรงหน้านั้นคือไป๋หลงผู้ที่ได้900คะแนนในการอบแข่งขันและยังได้ของวิเศษจากที่แห่งนั้นด้วยจึงเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นสำหรับผู้ที่แสวงหาความแข็งแกร่ง..

” เอ่อ…ของวิเศษที่เจ้าได้มาคืออะไรบอกข้าได้หรือไม่ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป? ” หนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้น

เหล่าคณาจารย์และเหล่าผู้อาวุโสต่างอดไม่ได้ที่จะใช้สายตาจิกไปยังผู้อาวุโสที่กล่าวถาม..

” ข้าต้องขอประทานท่านด้วย..ข้ามิอาจบอกได้จริงๆ ” ไป๋หลงเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ

” ไม่เป็นไรข้าเข้าใจ…อีกอย่างพรุ้งนี้จะเป็นวันที่เหล่าศิษย์ใหม่จะเลือกสายการเข้าเรียน..เจ้าคิดไว้แล้วยังว่าจะเข้าเป็น ศิษย์ สายนอก สายใน หรือสายหลัก ” ผู้อาวุโสที่ดูทรงภูมิเอ่ยขึ้น

ไป๋หลงเพียงปริยิ้มอ่อนออกมาก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยความเคารพ..

” ข้าจะเข้าเป็นศิษย์สายนอกขอรับ!!! ”

ผู้อาวุโสได้ยินเช่นนั้นก็มิได้แปลกใจกับสิ่งที่ไป๋หลงเอ่ยขึ้น..

” ข้าเข้าใจแล้วเอาเป็นว่าขอให้เจ้าโชคดี..พวกท่านทั้งหลายพวกเรายังเหลืองานต้อนรับศิษย์ใหม่อีกนะ ไปจัดการกันได้แล้ว.. ”

ไม่นานเหล่าผู้อาวุโสก็จากไป..อู้เฉียงและเว่ยเว่ยก็กลับมาพอดียังไม่ทันทีไป๋หลงจะได้เอ่ยสิ่งใด หลิงหลุนก็จำแลงร่างเป็นแมวตัวสีขาวสลับดำมาเกาะที่บ่นบ่าของไป๋หลง..

” นี้ๆ เจ้านกน้อย!! ออกมาคุยกับข้าหน่อย..ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอก ” หลิงหลุนเอ่ยเรียก เฟิงหวงที่อยู่ภายในดวงจิตของอู้เฉียง ก่อนที่เฟิงหวงจะจำแลงร่างเป็นนกฟินิกซ์ขนาดเล็กมาเกาะที่ไหล่อู้เฉัยงเช่นกัน

” มีอะไรรึเจ้าแมวน้อย..ที่เรียกข้าออกมาเช่นนี้ ”

หลิงหลุนแสยะยิ้มในร่างแมวน้อยก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอันเศร้าสลด…

” เมื่อกี้ตอนที่เจ้าออกไปมีมังกรปากเสียตัวนึงเอ่ยวาจาดูถูกเจ้ากับข้า..มังกรตัวนั้นันบอกว่าเจ้าเป็นนกขี้เรื้อนสติปัญญาไม่สมประกอบ…ข้าก็โดนดูถูกเช่นกันข้ายอมไม่ได้แต่ก็มิอาจทำอะไรมันได้เพราะมันเป็นแค่ร่างจำแลงข้าสาบานว่า..ข้าจะไปถล่มอาณาจักรของมัน ก่อนที่มันจะหายไป.. ”

เฟิงหวงได้ยินเช่นก็แววตาลุกเป็นไฟเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ…

” มันอยู่ที่ไหนข้าจะไปเผามันด้วยไฟโลกันต์!! ”

หลิงหลุนได้ยินเช่นนั้นก็แปลเปลี่ยนน้ำเสียงในทันที..

” ข้าและเจ้าร่วมมือกัน..รับรองว่ามันต้องกลัวหัวหดเป็นแน่ ”

เฟิงหวงได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวขอบคุณออกมา…

” ขอบใจเจ้ามากที่ไม่ปล่อยให้เกียรติยศของข้าต้องเสื่อมเสีย ”

ไป๋หลงได้ยินถึงกับมือกุมขมับ..ส่วนเว่ยเว่ยและอู้เฉียงยังไม่เข้าใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

……………………………………………

ไม่นานเช้าวันใหม่ก็มาถึง การต่อสู้อันดุเดือดภายในสถาบันกำลังจะเริ่มต้นขึ้น….

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท