เด็กหนุ่มถูกดีดออกมาจากมิติแห่งกาลเวลามาโผล่ในป่าแห่งหนึ่งซึ้งไม่ใกล้ไม่ไกลจากป่าอสูร..เป็นการถูกดีดข้ามทวีปโดยแท้จริง..ระหว่างทวีปจรัสแสงและทวีปมืดต่างอยู่ไกลกันเป็นหมื่นลี้….
” เทียร์ตื่นสิ..ข้าบอกให้ตื่น!! ”
เด็กหนุ่มพยามตบแก้มของเด็กสาวแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล..
อยู่ๆเด็กหนุ่มก็ขมวดคิ้วแนบแน่น…
” กลิ่นอายนี้มัน..ซากศพ!!..อาเป่าฝากเจ้าดูแลนางแทนข้าด้วย..ไม่ช้าข้าจะกลับมา ”
” รับบัญชานายท่าน!! ”
อาเป่าอสรพิษ7สีโบราณจำแลงร่างเป็นมนุษย์เพื่อฟังคำสั่งของไป๋หลง..ในร่างมนุษย์ของอาเป่านั้น เส้นผมจะแปลกไปจากมนุษย์ทั่วไป โดยที่เส้นผมมี7สี..และดวงตาที่เป็นเหมือนกับสัตว์เลื้อยคราน..
ไป๋หลงส่งเทียร์ให้กับอาเป่า..ขณะนั้นเองอาเป่าก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มีความกังวลแฝงอยู่..
” นายท่านโปรดระวังตัวด้วย..ข้าสัมผัสได้ถึงพิษที่มีความร้ายกาจเป็นอย่างมากในบริเวณนี้!! ”
” ข้าเข้าใจแล้ว..จงซ่อนตัวให้ดีหากเกิดอะไรขึ้นพานางหนีไปได้เลยไม่ต้องรอข้าเข้าใจไหม? ”
อาเป่าย่อมเข้าใจอุปนิสัยของนายตัวเองดีจึงมิได้กล่าวทัดทานใดๆ..
” รับบัญชานายท่าน!! ”
ไป๋หลงได้ส่งร่างเงาไปหนึ่งตัวเพื่อเข้าไปสิ่งสู่ในเงาของอาเป่า..เผื่อมีบางอย่างเกิดขึ้น..
” เอาละ..เรื่องต่างๆทิ้งมันไปก่อนต้องจัดการทีละเรื่องทีละลำดับ..เราออกเดินทางออกมาร่วมเดือนแล้ว..ป่านนี้ทุกคนคงกำลังเป็นห่วง..หรือไม่อาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นเพราะฉะนั้น.. ”
เด็กหนุ่มค่อยๆขับเงาที่มีความเข้มข้นสูงออกมา สร้างรูปร่าง..หรือก็คือถอดแบบออกมาให้เหมือนกับตนเอง!!
เมื่อไม่นานมานี้เด็กหนุ่มได้พยามศึกษา..เกี่ยวกับเคล็ดวิชานี้จนแตกฉานระดับหนึ่ง..เคล็ดวิชานี้แตกต่างจากอาณาเขตจักรพรรดิ์ ที่สามารถสร้างเงาขึ้นมาได้นับไม่ถ้วน..แต่เคล็ดวิชานี้สามารถปรับแต่งรูปร่างหน้าตาแต่สามารถสร้างได้เพียงหนึ่งร่างเท่านั้นในยามนี้…
เงาสีดำค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเด็กหนุ่มอีกคนที่มีลักษณะเหมือนกับไป๋หลงไม่ผิดเพี้ยน..
” ร่างแยกจักรพรรดิ์!! ”
เงาตนนี้ลืมตาขึ้นก่อนจะถวายการเคารพไป๋หลง…เด็กหนุ่มแปลกใจไม่น้อยที่สามารถสร้างเงาขึ้นมาได้เพียงครั้งเดียวแล้วก็สำเร็จด้วยดี…
” องค์จักรพรรดิ์โปรดบัญชา!! ”
เด็กหนุ่มสั่นสะท้านไปทั่วร่าง..โดยปกติแล้วเงาจะไม่มีจิตสำนึกหรือความคิดเป็นของตนเองแต่กับเงาตนนี้…
” เจ้าพูดได้? ”
” ย่อมเป็นเช่นนั้นองค์จักรพรรดิ์ ข้าสามารถคุยโต้ตอบได้เพราะข้าถูกสร้างขึ้นจากพลังที่มีความเข้มข้น…และมีสิ่งหนึ่งที่ท่านยังเข้าใจผิดอยู่องค์จักรพรรดิ์!! อาจจะเป็นการเสียมารยาทที่เงาอย่างข้า บังอาจมามีความรู้เหนือท่าน!! ”
เด็กหนุ่มยังมีความรู้ตื้นเขินมิอาจทราบถึงขีดจำกัดที่แท้จริงของพลังตนเอง..
” เปล่าเลยข้ายังมีความรู้ตื้นเขินนักเชิญเจ้าอธิบายให้ข้าฟังได้ ”
ไป๋หลงกล่าวออกไปอย่างสุภาพ..
” ท่านจักรพรรดิ์เงารุ่นแรกคิดไม่คิดที่เลือกท่าน…ส่วนความจริงแล้วที่ท่านยังเข้าใจผิดอยู่ก็คือ..พวกเรามีจิตวิญญาณและจิตสำนึกเป็นของตนเองทั้งสิ้น!! เพียงแต่มีพลังที่เบาบางเกินไปก็เท่านั้นทำให้พวกเราไม่สามารถพูดคุยโต้ตอบกับท่านได้!! เงาทุกตนล้วนเห็นเป็นประจักษ์ในความเป็นผู้นำของด่านความเด็ดขาดและความห่วงแหนพวกพ้อง..ทำให้เงาทุกตนยอมรับท่านอย่างหมดหัวใจทำให้ท่านสามารถสั่งการพวกเราได้!! ตอนที่พวกเราบางส่วนถูกทำลายท่านก็บังเกิดความโกรธแค้นแทนพวกเรา..ที่เป็นเพียงแค่เงาทำให้พวกเราซาบซึ้งและเคารพท่านอย่างไม่มีข้อกังขา ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็นึกย้อนกลับไปในคราแรกก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น..แต่ตอนนี้มีเวลาไม่มากที่จะตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าไป๋หลงจึงทำการออกคำสั่งในทันที..
” ข้าอยากจะให้เจ้ากลับไปยังสถาบันเทพมารแล้วสวมบทเป็นข้า..ก่อนที่ข้าจะกลับไปการที่ข้าหายไปนานเช่นนี้ย่อมมิใช่เรื่องดี..รับนี้ไป ”
เด็กหนุ่มมอบสัญลักษณ์เหรียญตราศิษย์อันดับ1 ที่ได้มาจากทำเนียบศิษย์ใหม่..เผื่อจะได้ใช้มันในไม่ช้า..
อาเป่าที่เฝ้าดูอยู่อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับความสามารถสุดพิศดารเช่นนี้..
” ข้าจะทำให้ดีที่สุดองค์จักรพรรดิ์โปรดสบายใจ ”
เด็กหนุ่มยังคงไม่ชินกับการถูกเรียกว่าจักรพรรดิ์..แต่มันก็รู้สึกดีไปอีกแบบ..
” แยกกันตรงนี้…พอจบเรื่องตรงนี้ข้าจะตามเจ้ากลับไปยังสถาบันส่วนอาป่าคอยอยู่บริเวณนี้อย่าทำตัวให้เด่น..ถ้าเป็นไปได้ก็พลางตัว.. ”
เด็กหนุ่มกล่าวกำชับแก่ร่างเงาว่าอย่าให้ความแตกเป็นอันขาดเพราะมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ในทันที..
เงาที่ไป๋หลงสร้างขึ้นให้เหมือนกับตนสร้างปีกกลางแผ่นหลังขนาดใหญ่ขึ้น..เป็นปีกที่ถูกสร้างขึ้นโดยการควบแน่นเงา..เป็นปีกที่น่าเกรงขามไปอีกแบบ…
” องค์จักรพรรดิ์โปรดดูแลตนเองด้วย..”
ฟึบ!!
เงาตนดังกล่าวพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้าโบกซะบัดปีกเงามุ่งหน้าสู่สถาบันเทพมาร..
” เอาละเหลือแต่ข้าสินะ..แล้วกลิ่นซากศพนี้มัน!! ”
…………………………………………………………………..
ไป๋หลงเคลื่อนย้ายผ่านเงาต้นไม้และสัตว์เล็กน้อยใหญ่เพื่อสังเกตการ..
” ยิ่งตกเย็นเงายิ่งอ่อนแอลงควบคุมได้ยากยิ่งขึ้น..ต้องรีบจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด..ว่าแต่ซากศพนี้มัน..อสูร? ไม่สิมีบางอย่างมากกว่านั้นนี้มัน!! ”
เด็กหนุ่มสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายบางอย่างที่แตกต่างออกไปตามปกติของอสูรที่ควรจะมีเป็นกลิ่นอายของแดนสวรรค์ที่ไม่น่าจะอยู่ในตัวอสูร…
” คงต้องติดต่อท่านลิ่วหลงกุนเพื่อดูสถานการณ์โดยรวมก่อนสินะ… ”
เด็กหนุ่มพยามติดต่อไปยังหยกสื่อสารของลิ่วหลงกุนขณะนั้น..
” นายท่าน..ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน!! หากข้าไม่ปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาเมืองแห่งนี้พังพินาศแน่..อีกอย่างข้ารู้แล้วว่าตัวการหลักที่ทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นคือ เทวฑูตตกสวรรค์ที่มีพลังในการชักใยและควบคุมเหล่าอสูร!! ”
ลิ่วหลงกุนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดี..เพราะต้องจำกัดพลังตนเองอยู่ตลอดเวลา..เพื่อไม่ให้พลังแห่งเทพนี้สะดุดตาสวรรค์..
” ท่านลิ่วหลงกุนตอนนี้ข้าอยู่ใกล้ท่านแจ้งตำแหน่งที่สัตว์อสูรรวมตัวกันมากที่สุดและสั่งให้ทหารของท่านถอยออกมาโดยทันที!! ”
ไป๋หลงกล่าวพลางพยาทตรวจสอบตำแหน่งผ่านจิตสัมผัสใต้พื้นดิน..
” นี้ท่านตั้งใจจะ… ”
” ไม่มีเวลาแล้ว..ท่านลิ่วหลงกุนไว้ข้าจะอธิบายทีหลังตอนนี้ข้าต้องการทราบตำแหน่งและทิศทางที่ท่านอยู่!! ”
ลิ่วหลงกุนได้ยินเช่นนั้นก็อธิบายและตำแหน่งของอสูรทั้งหมดโดยรอบ..
” อีก 30 อึดใจ..ไม่สิ 10 อึดใจข้าจะมุ่งหน้าไปทางนั้นสั่งให้ทหารของท่านถอยออกมาให้หมด!! ”
” ขอรับนายท่าน.. ”
ทางด้านลิ่วหลงกุนสั่งการให้ทหารทั้งหมดถอยร่นเข้ามาประชิดตัวเมือง..เหตุการณ์ดังกล่าวสร้างความงุนงง ให้กับผู้ที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง..
” พวกมันกำลังทำอะไร..ความรู้สึกนี้มัน!! ”
บรรยากาศในสนามรบเมื่อครู่เกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง..ราวกับกำลังถูกฉีกกระชาก..
มังกรเพลิงสีฟ้าขนาดใหญ่นับร้อยต่างพุ่งลงมาราวกับสายฝนที่โปรยปราย..แต่นี้หาใช้สายฝนธรรมดาแต่มันคือสายฝนแห่งการทำลาย..
” ร้อยมังกรถล่มปัฐพี ฉบับปรับปรุง พยุหะมังกรเหิน!! ”
ตู้มมมมมมม!!!!
จบ..
