เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่ 190 ร่างอวตาร

ตอนที่ 190 ร่างอวตาร

“ เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด!! ลิ่วหลงกุนเจ้ายังไม่ตาย”

ลิ่วหลงกุนหมุนควงทวนล้มสวรรค์ศาสตร์ตราจิตวิญญาณของตนไว้ในมือก่อนจะปักทวนลงบนพื้นดิน..

“ ไอหนูเจ้าอายุห่างกับข้าเป็นหมื่นๆปีไร้มารยาทสิ้นดี!! ข้าจะกำหราบความหยิ่งผหยองของเจ้าซะ..อีกอย่างสาเหตุที่เจ้าควบคุมเหล่าอสูรพวกนั้นเจ้าต้องการอะไรกันแน่? ”

เทวฑูตตกสวรรค์ตนนั้นเพียงแสยะยิ้มออกมา…

“ ไม่รู้เลยเหรอว่าเมืองที่เจ้าคอยปกป้องอยู่นั้นด้านล่างลึกลงไปมีบางอย่างซ่อนอยู่และข้าก็ต้องการมัน!! ”

ลิ่วหลงกุนดึงทวนขึ้นมาก่อนจะชี้ไปยังเทวฑูตตนนั้นด้วยจิตสังหารของผู้เป็นแม่ทัพ…ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทัพสวรรค์ไร้พ่ายมาก่อน..

“ ถ้าไม่จำเป็นข้าก็ไม่อยากจะประมือกับท่านหรอก..อดีตแม่ทัพสวรรค์ไร้พ่ายลิ่วหลงกุน ตัวข้าต้องขออภัยเรื่องก่อนหน้านี้…แต่ถึงกระนั้นข้าก็ยังต้องการของชิ้นนั้นอยู่ดี!! ”

เทวฑูตตนนั้นแสดงท่าทีผ่อนเบาลงแต่นั้นไม่ได้ทำให้จิตสังหารของแม่ทัพผู้นี้ลดลงแต่อย่างใด..

“ ตอบคำถามข้ามาสองข้อ…ข้อแรกพวกเจ้ามีทั้งหมดกี่ตนที่ลงมายังโลกเบื้องล่างเป้าหมายของพวกเจ้าคืออะไรและข้อที่สองสิ่งที่เจ้าต้องการจากเมืองนั้นคืออะไร…ห้ามถามกลับ เจ้ามีสองทางเลือกจะพูดหรือจะจบชีวิตลงตรงนี้!!! ”

ลิ่วหลงกุนเอ่ยวาจาเด็ดขาดสมกับเป็นอดีตแม่ทัพใหญ่แห่งแดนสวรรค์มาก่อน เทวฑูตตนนั้นถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง…

“ ข้าตอบคำถามท่านได้เพียงข้อเดียวเท่านั้น…พวกเราทั้งหมดมีทั้งหมดราวๆหนึ่งหมื่นตน!! ( ตอนที่ 162 ) แต่เดิมเป้าหมายของพวกเราคือหาตัวเด็กเพียงคนเดียวเท่านั้น…แต่ในระหว่างที่พวกเราทำการเคลื่อนย้ายประตูอีกด้านก็ถูกทำลายลง!!! และคำสั่งนี้มาจาก…ท่านมิคาเอลโดยตรง!!!! ”

ลิ่งหลงกุนสั่นสะท้านไปทั้งตัวพร้อมกับใบหน้าที่เคร่งขรึมเพราะผู้เดียวบนสรรค์ที่สยบตนได้เพียง2กระบวนท่าผู้ที่มีอำนาจในการปกครองสวรรรต์เกือบจะทั้งหมดและกำลังดำรงตำแหน่งเทพสูงสุดในปัจจุบัน…

“ เทพสูงสุด..มิคาเอล!!! ”

เฑวฑูตสวรรค์ตนนั้นยังคงกล่าวต่อ…

“ และเมื่อไม่นานมานี้ท่านมิคาเอลถูกหอกสีทองเล่มหนึ่งซึ่งเป็นหอกที่ใช้ในการผนึกท่าน…ลิ่วหลงกุนและหอกดังกล่าวทำลายค่ายกลสวรรค์ที่ทำหน้าที่ปกป้องดินแดนสวรรค์ไว้จนพังพินาศย่อยยับ!! ”

ลิ่วหลงกุนเบิกตากว้างออกมาก่อนจะหันมามองไป๋หลงที่ถูกโซ่สีทองผนึกไว้..

“ อย่าบอกนะว่า…เป็นท่าน!!! ”

ลิ่วหลงกุนกล่าวถามกระแสจิต…ไป๋หลงเพียงพยักหน้าและยิ้มแห้งๆออกมาเท่านั้น…ถ้าจะให้พูดในเวลานั้นไป๋หลงฟิวขาดจนปาหอกเล่มนั้นคืนไปด้วยความโมโห…

ใครจะคิดเล่าว่าเรื่องมันจะมาถึงขั้นนี้…

“ นี้ท่านเป็นใครกันแน่!! ข้ารู้จักท่านในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งจอมราชันย์แต่ข้ามิอาจทราบถึงตังตนจริงๆของท่าน..ตลอดเวลาที่ข้าพยามตรวจสอบแต่กลับมีพลังบางอย่างขวางกั้นเอาไว้!!! ”

ลิ่งหลงกุนกล่าวถามผ่านกระแสจิตเช่นเดิมด้วยความสับสน..

“ จบเรื่องนี้ข้าจะบอกความจริงให้ท่านฟัง ”

ลิ่วหลงกุนเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็สงบลงก่อนจะหันมาจดจ้องไปยังเฑวฑูตสวรรค์ดังกล่าว..

“ คำตอบข้อที่สอง? ”

“ ข้าตอบท่านไม่ได้!! ”

ฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวเรียกอาวุธออกมาจากความว่างเปล่าเป็นธนูหนึ่งคันสีมรกตที่แฝงกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์เอาไว้..

“ศาสตร์ตราจิตวิญญาณ ธนูมรกต!! ”

ลิ่วหลงกุนเมื่อเห็นเช่นนั้นก็กระชับทวนไว้ในมือแนบแน่น..

“ ศรเจ็ดสีทะลวงนภา!! ”

ศรทั้ง7สีต่างมีความสามารถและคุณสมบัติของมันตามสีต่างๆความเร็วของศรทั้งเจ็ดสีพุ่งตรงมาด้งยความเร็ว…

ลิ่วหลงกุนหาได้หวั่นเกรงไม่กวัดแกว่งทวนในมือพร้อมออร่าสีทองที่ถูกปลดปล่อยออกมา…

“ ทวนสวรรค์คุ้มครอง กายา!! ”

ตู้ม!!!!!

พลังทั้งสองปะทะกันจนเกิดเป็นคลื่นพลังทำลายล้างพื้นที่บริเวณโดยรอบ…แต่นั่นหาใช่เป้าหมายที่แท้จริงไม่..

“ หากข้าเข้าไปไม่ได้ข้าจะให้มันออกมาเอง!! ”

“ ศรสวรรค์ทะลวงนภา!! ”

ศรสีทองที่เล็ดรอดออกไปได้พุ่งตรงไปยังใจกลางเมืองหรือจะพูดให้ถูกก็คือพุ่งลงไปยังพื้นดิน…หากเป็นยามปกติลิ่วหลงกุนสามารถสะกัดดั้นศรดังกล่าวได้เช่นกันแต่…

นั้นก็หมายความว่าไป๋หลงที่ถูกพันธนาการจะถูกเพ่งเล็งในทันที..

ทันใดนั้นเองก็เกิดบางอย่างขึ้นกับร่างกายของเด็กหนุ่ม…

“ ทำไมตัวข้าถึงรู้สึกร้อนเช่นนี้!! ราวกับกำลังถูกแผดเผาแล้วความเจ็บปวดที่อกด้านซ้ายนี้มัน!! ”

เด็กหนุ่มส่งเสียงร้องออกมาด้วยความทรมาน..

“ อ้ากกกกกกก!!! ”

ลิ่วหลงกุนเมื่อเห็นเช่นนั้นพยามจะพุ่งเข้าไปช่วยเหลือแต่กลับถูกพลังบางอย่างผลักดันให้ถอยออกมา..

ระหว่างนั้นเองพื้นดินโดยรอบสั่นไหวอย่างรุนแรงพร้อมกับเสาแสงสีทองที่ประทุขึ้นใจกลางเมือง!!

ครืน!!!

ลิ่วหลงกุนระเบิดโทสะออกมาก่อนจะพุ่งตรงไปยังเฑวฑูตตนดังกล่าวที่แสดงสีหน้าปลื้มปิติและยินดีออกมา…

“ เจ้าทำอะไรลงไป!!! ”

ฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวเพียงปริยิ้มออกมา…

“ สัตว์มายาหรือก็คือสัตว์สวรรค์ที่ถูกส่งลงมายังโลกมนุษย์เบื้องล่างแม้แต่4เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ยังมิอาจต้านทาน..สัตว์มายาที่เคยทำโลกบรรพกาลปั่นป่วน..และคร่าชีวิตไปนับล้านตัวตนที่ยังคงมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน… ”

“ มัจฉาสวรรค์กลืนนภา!!! ”

ลิ่วหลงกุนหันไปมองยังเสาสีทองปรากฏเป็นปลาสีทองขนาดใหญ่ที่กำลังแปรเปลี่ยนร่างกายเป็นมนุษย์ครึ่งปลารูปลักษณ์ที่มิอาจบอกได้ว่าเป็นชายหรือหญิงเพราะประกายแสงสีทองที่ครอบคลุมร่างเอาไว้…

เด็กหนุ่มเมื่อมองไปยังเสาแสงสีทองก่อนจะมีภาพบางอย่างที่ผ่านเข้ามาภายในหัว..ราวกับว่าเคยพบเจอมาก่อนเมื่อนานมาแล้ว…

หลิงหลุนพยัคฆ์สวรรค์ที่ปกติจะคุยโม้โอ้อวดกลับมีทีท่าหวั่นเกรง..นี้คือสิ่งที่ไป๋หลงสัมผัสได้..ความเจ็บปวดของเด็กหนุ่มค่อยๆเบาลง..แต่แล้วอยู่บรรยากาศโดยรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง…

มัจฉาสวรรค์พุ่งตรงมายังจุดที่ลิ่วหลงกุนและฑูตสวรรค์อยู่ทั้งสองล้วนสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดหวั่น..ราวกับเฑวฑูตสวรรค์ตนนั้นจะทำเรื่องที่ไม่สมควรไปเสียแล้วเพราะระดับพลังและความน่ากลัวเกินกว่าที่คาดไว้จนมิอาจจะ….

แสงสีทองยังถูกปกคลุมทั่วร่างไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้ระหว่างนั้นเอง..

“ หยุด!!! ”

เสียงที่นิ่งสงบถูกเอ่ยขึ้นจากปากของเด็กหนุ่มที่ยามนี้รูปลักษณ์แปรเปลี่ยนไปเป็นเผ่าเทพโดยสมบูรณ์…เลือนผมสีทองบริสุทธิ์ที่ยาวจนถึงแผ่นหลัง ดวงตาสีแดง บนหัวของเด็กหนุ่ม มีมงกุฏ สีทองที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังแห่งแสง

ภายนัยน์ตาของไป๋หลงมีตรีศูลเล่มนึงที่อยู่ในดวงตาทั้งสองข้างของไป๋หลง..สัญลักษณ์ดังกล่าวมีเพียงลิ่วหลงกุนเท่านั้นที่รู้จักและเคยเห็นมาก่อน…

“ รูปลักษณ์นั่น!! และสัญลักษณ์แบบนั้น ตรงกันกับตำราโบราณ ร่างจุติแห่งผู้สืบทอดและสัญลักษณ์แห่งแสง ”

ลิ่วหลงกุนแสดงท่าทีตื่นตะลึง..ก่อนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เกือบจะถึงทำให้ศรีษะของตนนั้นขาดออกจากตัวเพราะเมื่อครู่มัจฉาสวรรค์สร้าง ดาบ ขึ้นจากความว่างเปล่าแต่ถูกไป๋หลงหยุดไว้ด้วยความเร็วที่เทียบเท่า…

รูปลักษณ์ของไป๋หลงในยามนี้เปรียบเสมือนเทพแห่งปัญญาที่สง่างามและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกันกลิ่นอายแห่งแสงที่ถูกปลดปล่อยออกมา…ก่อรูปร่างเป็นอาภรณ์สีทองครอบคลุมร่างของเด็กหนุ่มเอาไว้..

“ ร่างอวตารแห่งราชันย์!!! ”

จบ..

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท