เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่ 338 กลับสู่แดนมนุษย์ 2 จบ

ตอนที่ 338 กลับสู่แดนมนุษย์ 2 จบ

“ ข้าคือจักรพรรดิ์ เทียร์โอ ที่ 12 เป็นจักรพรรดิ์ผู้ปกครองอาณาจักรที่ล่มสลายแห่งนี้…ถึงตัวข้าจะตายไปนานแล้วก็เถอะ..พูดง่ายๆก็คือ ผี… ”

“…….. ”

สิ่งอู้เฉียงหวาดกลัวที่สุดหาใช่ปีศาจแต่คือ ผี ใช่ เด็กหนุ่มผู้นี้กลัวผีเสียยิ่งกว่าเผ่าอสูรหรือแม้กระทั่งปีศาจ…เพราะผีไม่อาจที่จะใช้เคล็ดวิชาใดๆในการต่อกรได้ และยังไร้รูปร่าง..

อู้เฉียงสติหลุดไปชั่วขณะก่อนจะพยามเดินไปข้างหลังเมดูซ่าแต่นางนั้นได้ใช้ม่านพลังกั้นอู้เฉียงไม่ให้เดินเข้ามาใกล้…

“ อย่าเข้ามา…ข้าบอกเจ้าแล้วไง อย่านำสิ่งนั้นมาใกล้ข้า เจ้าจะกลัวอะไรก็แค่ดวงจิตวิญญาณที่เหลืออยู่…แต่การที่จะทำแบบนั้นได้แสดงว่า ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่เจ้าก็คงแข็งแกร่งสุดๆไปเลยสินะ…”

“ อะไรกันๆเจ้าก็กล่าวเกินไป ข้าก็แค่เกือบที่จะลวงเข้าชนชั้นเทพสงครามก็แค่นั้นเอง…เทียบกับเจ้าที่เป็นเทพที่แท้จริงแล้ว ก็คนละเรื่องกันเลย.. แน่จะว่าไปเจ้ากับเจ้าหนุ่มคนนี้เป็นคู่รักกันอย่างงั้นเหรอ.. ”

จักรพรรดิ์ เทียร์โอ กล่าวขึ้นพลางแหวกว่ายลอยอยู่ในอากาศได้อย่างอิสระในร่างวิญญาณและยังสามารถทะลุม่านพลังของเมดูซ่าไปแหวกว่ายใกล้ๆนางได้เช่นกัน…ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดกันอยู่

“ เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว การที่เจ้าออกมาแสดงตนแบบนี้ก็เพราะว่าเป้าหมายของเจ้าบรรลุแล้วใช่หรือไม่? ”

“ ย่อมเป็นเช่นนั้น..ในเมื่อข้าเจอกับผู้ที่สมควรได้รับการครอบครองไข่มุกสุริยเทพแล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดที่ข้าจะต้องทำอีกต่อไป..ข้าจะได้ตามจักรพรรดินีของข้าไปเสียที… ”

คำพูดของจักรพรรดิ์เทียร์โอ แฝงไว้ด้วยความเศร้าสร้อยภายในคำพูด…เมดูซ่าที่ได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวถามจักรพรรดิ์ผู้นั้นอีกหนึ่งคำถาม…

“ แล้วเจ้ามั่นใจได้ยังไงว่า คนที่ครอบครองไข่มุกสุริยะเทพนั้นจะไม่ใช่คนไม่ดี… ”

“ ข้าอยู่มานานเกินพอแล้ว และเกินกว่าที่จะอยู่ต่อตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่พวกเจ้าเป็นคนแรกที่ลงมาสมัยก่อนก็มีผู้ทีาพยามตามหาสมบัติล้ำค่าเช่นกัน..และสุดท้ายก็จบลงที่… ”

จักรพรรดิ์เทียร์โอ ผายมือไปยังกองโครงกระดูกที่สูงเป็นภูเขา…อู้เฉียงที่ได้เห็นก็รู้สึกเสียวสันหลังในทันที…

“ ข้ามองคนออกนะ มองเห็นแม้กระทั่งดวงวิญญาณ…โดยพื้นฐานของเจ้าแล้วก็ไม่ใช่คนนิสัยไม่ดี ถึงแม้ภายนอกจะทำให้เห็นเป็นเช่นนั้นก็เถอะนะ.. ”

เมดูซ่าที่ได้ยินเช่นนั้นก็แสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมา…

“ ส่วนเจ้าหนุ่มข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนไม่ดีตามสัญญชาติญาณของข้า ส่วนจิตวิญญาณของเจ้า…นี่มัน!!! ”

จักรพรรดิ์เทียร์โอเบิกตากว้างชั่วขณะ เพราะสิ่งที่จักรพรรดิ์ผู้นั้นเห็นก็ถือ ดวงจิตวิญญาณ ที่คล้ายกับเปลวแห่งชีวิต ถูกโซ่สีดำพัฒนาการเอาไว้…

ซึ่งนั่นก็หมายความว่า….

“ นี่เจ้ายกดวงจิตวิญญาณให้กับผู้อื่นไปแล้วอย่างงั้นเหรอ…”

อู้เฉียงเพียงยิ้มตอบรับสั้นๆเท่านั้น สร้างความตกตะลึงให้กับจักรพรรดิ์เทียร์โอเป็นอย่างมาก…แม้แต่เมดูซ่าที่ได้ยินอดไม่ได้ที่จะเหลียวหลังมามองเด็กหนุ่มที่ยิ้มออกมา..ราวกับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เกิดจากการเสแสร้งแม้แต่น้อย แต่เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากการก้นบึ้งของจิตใจ…

“ เจ้าหนุ่ม อาจจะเป็นการเสียมารยาทไปสักหน่อย แต่ว่าข้าขอดูความทรงจำของเจ้าได้หรือไม่… ”

“ ไม่มีปัญหาขอรับ..”

เทียร์โอแตะไปมี่หน้าผากของอู้เฉียงความทรงจำมากมายค่อยๆไหลผ่านไปคล้ายกับการดูเทปหนัง ช่วงตลอดระยะเวลาของอู้เฉียงจนกระทั่ง…ความทรงจำที่ได้ทำข้อตกลงกับเซฟีร่าก็มาถึง..

สิ่งที่จักรพรรดิ์เทียร์โอได้รับรู้จากความทรงจำของอู้เฉียงนั้น…เรียกได้ว่ายิ่งสร้างความตกตะลึงให้กับจักรพรรดิ์ผู้นี้เข้าไปอีก…

“ บางทีนี่อาจจะเป็นโชคชะตาของเจ้าก็เป็นได้…การเสียสละของเจ้าช่างใหญ่หลวงนะ ข้าจักรพรรดิ์เทียร์โอผู้นี้ขอนับถือเจ้าจากใจจริง.. ”

อู้เฉียงที่ได้ยินเช่นนั้นก็เพียงยิ้มแห้งๆออกมาเท่านั้น..จักรพรรดิ์เทียร์โอตัดสินใจบอกวิธีใช้ไข่มุกกับอู้เฉียง..ถึงแม้คราแรกจะให้อู้เฉียงหาวิธีใช้มันด้วยตัวเองก็ตาม…

“ เอาล่ะเจ้าหนุ่ม ในฐานนะที่เจ้าเป็นผู้ครอบครองไข่มุกสวรรค์ ความสามารถของมันนั้นคือการแปรเปลี่ยนรูปร่าง ซึ่งรูปร่างของมันนั้นจะแปรเปลี่ยนไปตามความรู้สึกของเจ้า เช่น หากเจ้าต้องการที่จะปกป้องใครสักคน มันก็จะแปรเปลี่ยนไปเป็นโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดในสามภพ…ซึ่งมันจะแปรเปลี่ยนรูปร่างได้เแค่ครั้งเดียวเท่านั้น จงจำเอาไว้ เด็กหนุ่มผู้มีโชคชะตาที่ไม่อาจคาดเดา…ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว… ”

“ เดี๋ยวนะท่าน แล้วสมบัติพวกนี้ล่ะ… ”

“ ข้ายกให้เจ้าทั้งหมด นี่ถ้าอาณาจักรนี้ยังไม่ล่มสลายเผลอๆ ข้าคงยกตำแหน่งจักรพรรดิ์ให้เจ้าก็ยังได้….โชคดีนะเจ้าหนุ่มส่วนเจ้าตรงนั้น ก็ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองบ้างก็ดีนะ.. ”

จักรพรรดิ์เทียรโอ ขยิบตาให้กับเมดูซ่าก่อนจะสลายกลายเป็นละอองแสงกลับคืนสู่กระแสลำธารแห่งชีวิต…เหลือไว้เพียงแค่กองสมบัติขนาดใหญ่ที่มีทั้งเคล็ดวิชาล้ำค่ามากมาย และโอสถต่างๆที่ถูกบรรจุไว้ในขวดแก้ว…

“ ซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองอย่างงั้นเหรอ… ”

เมดูซ่าพูดกับตัวเองพร้อมกับกุมหน้าอกข้างซ้ายพร้อมกับมองไปที่อู้เฉียงที่พยามสบัดไข่มุกสุริยะเทพให้หลุดออกจากมือ…

“ ความรู้สึกแบบนั้น…ไร้สาระ.. ”

…………………………………………

ณ แดนมนุษย์

“ พวกเราต้านมันเอาไว้จนกว่ากำลังเสริมจะมา อย่าให้เผ่าปีศาจฝ่าเข้าไปในเมืองได้.. ”

เวลานี้เผ่าปีศาจต่างฟื้นคืนชีพทั่วยุทธภพ เหล่าทหารและจอมยุทธ์ต่างผนึกกำลังการต่อสู้กับเผ่าปีศาจ..ถึงแม้จะมีกำลังพลที่น้อยกว่า แต่เมื่อสู้กับปีศาจระดับต่ำที่ไม่มีสติปัญญาย่อมไม่ใช่ปัญหา…

“ หน่วยแพทย์ พาคนเจ็บไปรักษาโดยเร็ว ส่วนใครที่ยังไหวก็ต้านมันเอาไว้สุดกำลัง ถ้าเราพ่าย ชาวเมืองจะต้องถูกสังหารอย่างแน่นอน!!!! ”

ในขณะที่ปีศาจระดับต่ำมากับไม่หยุดหย่อนก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นที่แนวหน้า…

ตู้มมมม!!!

ปรากฎปีศาจสี่แขนขนาดใหญ่ลำตัวสีดำ กำลังทำลายฐานที่ตั้งแนวหน้าจนราบคาบ…

“ นั่นมันตัวบ้าอะไร!! ”

“ แบบนี้จะไปชนะได้ยังไง…จบสิ้นแล้วสินะ ”

ขณะที่ทุกคนกำลังเริ่มสิ้นหวังท้องฟ้าก็ปรากฎแสงสีทองส่องตกกระทบพื้นดิน เหล่าดอกไม้ที่แห้งเหี่ยว เมื่อถูกแสงสีทองตกกระทบก็ออกดอกเบ่งบานสะพรั่ง…

ราวกับว่าประตูสวรรค์กำลังเปิดออก…

ไม่นานก็มีเสียงของบุรุษหนุ่มประกาศกร้าวออกมาคล้ายบัญญัติสวรรค์ดังไปทั่วยุทธภพ…

“ ภายใต้บัญญัติของจ้าวสวรรค์ จงช่วยเหลือเผ่ามนุษย์และสังหารเผ่าปีศาจให้สิ้นซาก!!! ”

จบ

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท