เหล่าผู้นำตระกูลมารระดับสูงหลายคนต่างใบหน้าซีกเผือดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..ทั้งแรงกดดันและจิตสังหารที่ถูกปลดปล่อยออกมา…ซึ่งแน่นอนว่าเป่ามารทั้งหมด ณ ที่แห่งนี้ย่อมรับรู้ได้ถึงสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์ที่ไป๋หลงนั่นครอบครองอยู่…
และตรีศูลเทวะปีกดำก็เป็นตัวพิสูจน์ว่าราชวงศ์ที่แท้จริงได้หวนกลับมาแล้ว!!!
“ บะ..บ้าน่า!!! ราชวงศ์ที่แท้จริง!! ”
เหล่าผู้อาวุโสมารที่หลบซ่อนตัวอยู่ในเงามืดต่างก็สั่นกลัวในความผิดที่ก่อ..การหันคมเขี้ยวใส่ราชวงศ์ก็ไม่ต่างจากการกบฏและผู้ที่เป็นกบฏจะต้องถูกสังหารให้หมดสิ้น…ไม่มีการละเว้น!!!
“ ทะ..ท่านราชวงศ์ที่แท้จริง..พวกเราไม่ได้พิจารณาให้ดีโปรด— ”
ไป๋หลงเขวี้ยงตรีศูลเทวะปีกดำใส่มารผู้นั้นที่ทำการลอบโจมตีเทียร์ในทันที…โดยที่มารตนนั้นไม่ทันรู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าตรีศูลเทวะปีกดำได้พุ่งมาปักที่หน้าท้องของตนเองอย่างจัง!!
“ อ้ากกกกกกก!! นะ..นายน้อยโปรดไว้ชีวิตพวก— ”
ความเจ็บปวดที่สุดคือการที่ถูกทรมานแล้วตายทั้งหมด…แต่ที่ทรมานยิ่งกว่าคือการถูกดูดพลังชีวิตออกไปอย่างช้าๆ..
ระดับพลังชนชั้นเทพสงครามของมารผู้นั้นค่อยๆลดระดับลงอย่างช้าๆ..จนในที่สุดตัวของมารตนนั้นก็ถูกดูดพลังออกไปจนหมด!!
เหลือเพียงแค่ร่างที่ไร้ซึ่งดวงวิญญาณทิ้งไว้เท่านั้น!!!
“ ถ้าคิดจะสังหารใคร..ก็จงเตรียมใจที่จะตายเช่นกัน..ใครคิดทรยศคนผู้นั้นต้องตาย..หวังว่าคงพูดชัดแล้วนะ..เหล่าผู้นำตระกูลมารชั้นสูงทั้งหลาย..เลือกเอาว่าจะอยู่..หรือตาย..ออกมา!! ”
เพียงคำพูดไม่กี่ประโยคของไป๋หลงกลับสะกดข่มมารระดับสูงได้อย่างสมบูรณ์…เหล่ามารที่หลบซ่อนอยู่ค่อยๆออกมาด้วยท่าทางที่กล้าๆกลัวๆในการเผจิญหน้ากับไป๋หลง…ซึ่งแน่นอนว่าการปรากฎตัวออกมาของมารชั้นสูงเหล่านี้มีบางอย่างแอบแฝงอยู่อย่างแน่นอน..ยกเว้นพวกสตรีและเด็กที่สั่นกลัวอยู่ในมุมมืด..
สิ่งที่ทำให้ไป๋หลงรู้สึกเดือดดาลก็คือการถูกหักหลัง..ถ้าตนไม่อยู่แล้วแล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้กับเทียร์..ซึ่งแน่นอนว่าเทียร์นั้นไม่สามารถลงมือกับคนในเผ่าพันธุ์เดียวกันได้อย่างแน่นอน..
ไป๋หลงช้อนตัวเทียร์ขึ้นมาพร้อมกับเหล่ามารที่ค่อยๆออกมาจากความมืดมีเผ่ามารระดับสูงเกือบ40คน…
“ ส่งตังแทนของพวกเจ้ามาแล้วอธิบายเรื่องบ้าทั้งหมดที่เกิดขึ้น.. ”
“ ข้าขออาสาเอง… ”
มีมารชั้นสูงตนหนึ่งก้าวออกมาจากการดูด้วยสายตาและระดับพลังแล้วคงจะเป็นมารชั้นสูงที่เป็นระดับผู้นำตระกูล….ซึ่งเหล่ามารโดยรอบก็ต่างไม่มีใครคัดค้านในเรื่องนี้…ราวกับว่าเป็นการจงใจ..
“ เจ้าคือ… ”
“ ข้าเป็นผู้นำตระกูลมาร..นายท่านโปรดใจเย็นลงก่อนการฆ่าฟันกันไม่ทำให้ได้อะไรขึ้นมา…พวกเรามาคุยกันอย่างสันติวิธีดีกว่า.. ”
ถึงแม้มารตนนี้จะกล่าวออกมาด้วยท่าทีสงบนิ่งแต่ทว่าในใจกลับกระวนกระวายอย่างไม่เป็นสุข..
“ บัดซบ!! ทำไมราชวงศ์ที่แท้จริงถึงมาปรากฏตัวเอาตอนนี้…แผนที่ข้าวางเอาไว้ต้องพังลงไม่เป็นท่า..ไอเจ้าเด็กนี่ถึงแม้จะแข็งแกร่งและเป็นเชื้อราชวงศ์..ถ้าหากเราต่อรอง.. ”
มารตนนี้ได้แต่สถบขึ้นในใจ..แต่ทว่ามีหรือที่ไป๋หลงจะไม่รู้..หนึ่งในความสามารถของปีศาจ..การอ่านใจคู่ต่อสู้ขอเพียงแค่คนผู้นั้นมีสภาวะจิตใจที่ไม่มั่นคงก็สามารถใช้ในการอ่านใจได้อย่างไม่มีปัญหา…
สิ่งที่ไป๋หลงได้ยินแทบอยากจะสะบั้นมารตนนี้ให้แหลกเป็นชิ้นๆ…
“ หึ!! ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!! เจ้าบอกว่าลงมือฆ่าฟันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา พูดได้ไม่อายปาก…น่าตลกสิ้นดีเจ้าว่าไหม การหันคมเคี้ยวใส่ราชวงศ์เมื่อครู่นั้นก็ถือว่าเจ้าตั้งต้นจะก่อกบฏ..หรือเจ้าต้องการจะขึ้นครองตำแหน่งเทพมารอย่างงั้นเหรอ..คำพูดของเจ้ามันใช้ได้สำหรับผู้ที่อ่อนแอเท่านั้น..ซึ่งตอนนี้ข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า…เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้จริงๆอย่างงั้นเหรอว่าในใจเจ้าคิดอะไร!! ”
ตึง!!!
ไป๋หลงปลดปล่อยแรงกดดันอันมหาศาลออกมาพร้อมกับสายตาที่เย็นยะเยือก!!
ซึ่งแน่นอนว่าสถานการณ์นี้อยู่เหนือความคาดหมายของมัน…ตัวมันในตอนนี้ราวกับว่าเผชิญกับนักล่าที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร!!
“ บัดซบ!!!มันอ่านความคิดเราได้พวกเราลงมือ ถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว!! ”
มารระดับสูงตนนั้นพุ่งตรงเข้าโจมตีไป๋หลงในทันทีพร้อมกับเผ่ามารที่เหลือ ที่ได้นัดกันล่วงหน้าไว้แล้วในการโจมตีไป๋หลง..
เป้าหมายของมันก็คือการโค่นล้มล้างราชวงศ์และสถาปนาตนเองขึ้นเป็นเทพมารองค์ใหม่!!!
“ อาณาเขตจักรพรรดิเงา.. ”
ไป๋หลงสร้างอาณาเขตเงาขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อไม่ให้ใครหลบหนีไปได้..ซึ่งแน่นอนว่าในหมู่เผ่ามารย่อมมีผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างเช่นเด็ก และ ผู้หญิง ไป๋หลงละเว้นกลุ่มคนเหล่านั้นและทำการสังหารแต่เพียงฝ่ายเดียวแม้จะอุ้มเทียร์ไว้ในมือ..ก็ไม่ใช่ปัญหา..
แต่ทว่ากลับสามารถสังหารมารเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย..ตรีศูลเทวะปีกดำสูบทั้งพลังและชีวิตของมารตนแล้วตนเล่า…
เป็นการไล่ฆ่าแต่ฝ่ายเดียวแทบจะไม่ใช่การต่อสู้ด้วยซ้ำ..อาจจะเป็นเพราะความโกรธจึงทำให้โทสะของไป๋หลงประทุออกมาแต่ในเวลาเดียวกันมันก็นิ่งสงบอย่างน่าประหลาด…
ผ่านไปไม่นานพื้นที่โดยรอบก็เต็มไปด้วยซากศพและโลหิตกระจัดกระจายทั่วพื้นบริเวณ…
ส่วนเด็กและสตรีเผ่ามารกว่า10คนต่างสั่นกลัวใบหน้าของไป๋หลงที่เต็มไปด้วยเลือด..แต่ทว่าร่างของเทียร์นั้นกลับไม่มีเลือดติดตัวแม้แต่หยดเดียว…
“ พวกเจ้ากลัวข้าไหม… ”
สิ่งที่ไป๋หลงกล่าวถามแก่สตรีและเด็กเหล่านั้นที่กำลังสั่นผวาราวกับลูกนก..ไป๋หลงจึงเผากองซากศพนั้นทั้งหมด…
“ ข้าขอโทษที่ทำให้เด็กอย่างพวกเจ้าต้องมาเห็นภาพอะไรแบบนี้..ข้าขอโทษจริงๆ.. ”
ซึ่งในขณะเดียวกันไป๋หลงก็รู้สึกผิดจากใจจริงที่ต้องทำให้เด็กเหล่านี้ต้องมาพบเจอกับ…
“ ข้าเข้าใจท่าน…ผู้ใหญ่พวกนี้นิสัยไม่ดีแต่ท่านนิสัยดีข้าสัมผัสได้..ในขณะเดียวกันท่านก็รู้สึกเสียใจจริงๆ..ข้าไม่กลัวท่าน…”
เด็กสาวเผ่ามารตัวเล็กลุกขึ้นมาพร้อมกับจับมือของไป๋หลงเอาไว้..เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้มีความสามารถพิเศษบางอย่าง..ซึ่งไป๋หลงเองก็สังเกตเห็นนัยต์ตาของเด็กคนนั้นเป็นสีรุ้งชั่วขณะ..
“ นี่เจ้า…ไม่กลัวข้าอย่างงั้นเหรอ.. ”
“ ไม่เลย..ท่านมีจิตใจที่ดีข้ารับรู้ได้.. ”
ไป๋หลงเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พยามจะอ่านใจเด็กสาวผู้นี้ว่าคิดอะไรอยู่แต่ทว่า..ไป๋หลงกลับอ่านใจของเด็กคนนี้ไม่ได้แม้แต่น้อย..
“ เด็กตัวเล็กๆแบบนี้มีจิตใจมั่นคงมากกว่าข้าซะอีก..น่าอายจริงๆ..อีกอย่างพลังนั่น..”
ชายหนุ่มพูดขึ้นในใจ…ซึ่งในช่วงสถานการณ์แบบนี้การจะปล่อนให้เด็กและสตรีเหล่านี้ออกไปเห็นทีจะอันตรายไม่ต่างกัน..
ไป๋หลงจึงตัดสินใจลองเปิดมิติ..เป็นทักษะเดียวกันกับที่เดียร์รอสใช้..จะเคลื่อนย้ายไปในที่ที่เคยไปมาแล้ว..ไป๋หลงจึงตัดสินใจให้เด็กๆและเหล่าสตรีเหล่านี้ไปอยู่ที่สถานที่แห่งหนึ่ง..
ซึ่งแน่นอนว่าปลอดภัยอย่างแน่นอน..สถานที่ที่ว่านั้นก็คือ..หมู่บ้านเงาลับแล..เป็นหมู่บ้านที่ปกครองโดยจักรพรรดิ์เงาคนปัจจุบัน..ซึ่งก็คือ ไป๋หลงนั่นเอง…
จบตอน…
