.ตั้งแต่ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในประตูบานสีดำทุกอย่างก็มืดสนิทไม่มีแม้กระทั่งแสงสว่างจนกระทั่ง…
“ เจ้าเด็กโง่!! หรือไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่ หากเจ้าพลาดขึ้นมาเจ้านั่นแหละจะกลายเป็นตัวหายวะวิบัติเทียบเทียงกับเบลเซบับ..ข้าอยู่ในนี้ได้ไม่นานเพราะฉะนั้นจงฟังสิ่งที่จ้าจะพูดต่อไปนี้ให้ดี!! ”
กาเบรียลพูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนก..ไม่คิดว่าไป๋หลงนั้นจะกล้าบ้าบิ่นเช่นนี้การจุติเป็นปีศาจใช่ว่าจะไม่เคยมีแต่ทว่าอัตราที่จะไม่คุ้มคลั่งนั้นต่ำมาก..
“ ฟังให้ดี..ยิ่งคนผู้นั้นมีความมืดภายในจิตใจมากเท่าก็จะยิ่งคุ้มคลั่งจนเสียสติได้ง่ายๆ…จงใช้ปัญญาในการผ่านมันไปให้ได้…ปีศาจที่อยู่ภายในเจ้านั่นแหละน่ากลัวที่สุด..การที่เจ้าจะผ่านไปได้ก็ต้องชนะปีศาจในใจเจ้า— ”
แม้กาเบรียลจะอยู่ชนชั้นราชันย์เทวะ..แต่ทว่าในที่นี้แห่งนี้นั้นพลังของกาเบรียลไม่อาจที่จะสำแดงออกมาได้…และดูเหมือนเสียงของกาเบรียลจะหายไปแล้วเช่นกัน..
เหลือเพียงแค่ไป๋หลงที่อยู่ท่ามกลางความมืดมิด..
“ ที่นี่คือ..เส้นทางแห่งการจุติของเผ่าปีศาจอย่างงั้นเหรอ..”
ไป๋หลงมองไปโดยรอบก็มีแต่ความมืดมิด ไร้ซึ่งแสงสว่างแต่ในขณะนั้น
“ มาแล้วสินะ..ไป๋หลงข้ารอเจ้ามานานแล้ว..นานมากจนข้าจำไม่ได้ว่าข้าถือกำเนิดขึ้นในใจเจ้าตอนไหนแต่ก็..ยินดีต้อนรับสู่ความมืดมิดบุตรแห่งแสงถึงจะถูกสินะ เด็กหนุ่มที่มีเชื้อสาย 2 เผ่าพันธุ์กำลังจะจุติเป็นปีศาจ..น่าสนุกดีหนิ..”
เสียงปริศนาดังขึ้นท่าทกลางความมืดที่อยู่รอบตัวไป๋หลง…
“ เจ้าก็คือ..ความมืดในใจของข้าอย่างงั้นสินะ.. ”
ไป๋หลงกล่าวถามขึ้นพร้อมกับยังคงเดินต่อไปในเส้นทางที่มืดมิด..แม้จะมองไม่เห็นอะไรเลยก็ตามที
“ ถูกต้องแล้ว..ความโกรธ ความเกรียดชัง ความสูญเสียจะว่าไปแล้วเจ้าจะไปอยู่ข้างเดียวกับฝ่ายเทพที่เคยหันคมดาบใส่เจ้าทำไมเล่า? เทพทั้งสกปรกและน่ารังเกียจ กลายมาเป็นเผ่าปีศาจที่แท้จริงยังดีซะกว่าว่าไง..ถ้าเจ้าตอบตกลงข้าจะให้เจ้ามีพลังเทียบเท่ากับเบลเซบับเลยก็ยังได้… ”
“ พล่ามจบรึยัง…ข้าไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้นเลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว.. ”
แน่นอนว่าคำพูดเหล่านั้นไม่อาจที่จะชักจูงหรือสร้างบาดแผลให้กับจิตใจของเด็กหนุ่มได้..แต่ทว่า
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! ไป๋หลงข้าก็เป็นส่วนหนึ่งในใจของเจ้า..ข้าจะถามเจ้าสักหนึ่งอย่างก็แล้วกัน..ตอนนี้พ่อและแม่ของเจ้าอยู่อีกโลกหนึ่ง…หากเลือกช่วยระหว่างพ่อกับแม่ เจ้าจะเลือกใคร หากเจ้าไม่เลือกทั้งสองคนนั้นอาจจะตายเอานะ..ฮ่า!!!ฮ่า!!!ฮ่า!!! ”
“ หุปปาก!!! ”
ไป๋หลงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างออกไปราวกับว่ากำลังถูกยุยงให้โกรธแค้น..แต่ทว่า…
“ แล้ว..เจ้าคิดว่าข้าจะยอมให้ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนของเจ้าอย่างงั้นเหรอ…ในเมื่อเจ้าเป็นความมืดและเป็นปีศาจในใจข้า..แล้วเจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าคำตอบของข้าคืออะไร…ข้าไม่ชอบให้ใครมากำหนดให้ข้าตอบในสิ่งที่ข้าไม่อยากตอบ..ข้าจะเป็นคนกำหนดคำตอบในใจของข้า..เลิกดื้อด้านแล้วยอมแพ้ซะ… ”
ซึ่งไป๋หลงนั้นย่อมรับรู้บททดสอบนี้ได้เป็นอย่างดี..หากเกิดถูกความมืดครอบงำตนเองก็จะกลายเป็นปีศาจโดยสมบูรณ์..และไม่อาจที่จะย้อนกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง..
แต่ในทางกลับหากควบคุมมันได้ก็ถือว่าผ่านและเข้าสู้ขั้นตอนการจุติ…
“ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้าจะกำขัดข้าออกไปอย่างงั้นเหรอ..ข้าที่เป็นความมืดในจิตใจของเจ้า..ต่อให้เจ้ากำจัดข้าออกไปข้าก็จะถือกำเนิดขึ้นมาตามความแค้นและชิงชังของเจ้าอยู่ดี… ”
“ เปล่าเลย..ใครบอกว่าข้าจะกำจัดเจ้า..ข้าแค่อยากให้เจ้ายอมแพ้ก็แค่นั้นข้าไม่ได้บอกว่าอยากจะกำจัดสักหน่อย..อีกอย่างหนึ่งในเมื่อเจ้าเป็นปีศาจถือกำเนิดขึ้นภายในตัวข้า..แล้วเหตุใดข้าจะต้องปฏิเสธเจ้าด้วย.. ”
การเอาชนะปีศาจที่อยู่ในใจของตัวเองไม่ใช่การกำจัดทิ้ง..แต่เป็นการยอมรับ..
จริงอยู่ถ้าหากกำจัดไปได้ก็จะสามารถจุติได้อย่างไร้ปัญหาและตัดปัญหาเรื่องการคุ้มคลั่งไปได้..แต่ไม่ว่ายังไงไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เทพ มาร หรือแม้กระทั่งปีศาจ..
“ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบมาตั้งแต่ต้น พวกเราล้วนมีข้อเสียและข้อถ้อยด้วยกันทั้งนั้น..เพราะฉะนั้นข้าจะยอมรับเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของข้า!!! ”
เสียงแห่งความมืดเงียบหายไปขั่วขณะก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา..
“ ฮ่า!!ฮ่า!!ฮ่า!!ฮ่า!! เจ้านี่มันเพี้ยนไปแล้วจริงๆสินะ..คิดจะยอมรับความมืดเป็นส่วนหนึ่งของเจ้า..น่าสนใจจริงๆเลยบุตรแห่งแสง..ทำให้ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่าเส้นทางที่เจ้าเลือกจะมีอะไรรออยู่ตรงปลายทางของเจ้า.. ”
“ หรือเจ้าไม่ชอบ… ”
ไป๋หลงกล่าวถามขึ้น..แต่คำตอบที่ไป๋หลงได้นั้นทำให้ตัวเด็กหนุ่มเองไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้..
“ เปล่าเลย..เจ้าผ่านแล้ว..ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือเทพก็มักจะปกปิดความมืดมิดไว้ในจิตใจของตนเอง…แต่เจ้าคิดจะอยู่ร่วมกับความมืดเช่นข้าอย่างงั้นเหรอ..ทั้งๆที่ข้าเป็นปีศาจในใจเจ้าเนี่ยนะ..ไม่กลัวข้าทำให้เจ้าเป็นปีศาจแบบเต็มตัวและยึดร่างเจ้าอย่างงั้นเหรอ? ”
“ เมื่อถึงตอนนี้นข้าก็ค่อยสั่งสอนเจ้าและเอาร่างของตัวเองกลับคืนมาก็ย่อมได้..อีกอย่างการทดสอบในครั้งนี้ข้าไม่ได้บอกสักหน่อยนี่ว่าจะต้องกำจัดความมืดในใจเช่นเจ้าทิ้งไป..แค่เอาชนะให้ได้ก็พอแล้ว.. ”
ขณะนั้นเองความมืดรอบตัวก็ค่อยๆสลายหายไปเผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของปีศาจที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด..
เป็นปีศาจที่อยู่ภายในจิตใจของไป๋หลง…ทันทีที่ไป๋หลงได้เห็นก็พยามจะกลั้นหัวเราะเอาไว้!!
“ นี่เจ้า..เป็นปีศาจในจิตใจของข้าแน่ๆใช่ไหม..ทำไมถึง.. ”
เพราะสิ่งที่ไป๋หลงเห็นก็คือปีศาจขนาดเล็ดมีปีกคล้ายกับค้างคาวติดอยู่กลางแผ่นหลัว..ส่วนใบหน้านั้นคล้ายกับไป๋หลง…
“ ก็ใช่นะสิ!! ”
“ แล้วเสียงที่มันดังก้องหูข้านี่มัน..ไม่เข้ากับเจ้าเลยจริงๆ..ปีศาจนน้อย ”
ไป๋หลงพูดพลางกั้นขำเอาไว้…ก่อนที่ปีศาจในจิตใจของไป๋หลงจะกล่าวขึ้น
“ ถึงข้าจะให้เจ้าผ่านการทดสอบ..แต่ข้าอยากจะรู้เจตนาที่แท้จริงของเจ้า..เจ้าคิดจะทำอะไรกันถึงคิดที่จะจุติเป็นปีศาจเช่นนี้…”
“ ข้าต้องการเรียนรู้เคล็ดวิชาระดับสูงที่อยู่ภายในหินผลึกปีศาจ… ”
เมื่อปีศาจในจิตใจของไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็แสดงสีหน้าครุ่นคิดออกมาไม่ต่างจากไป๋หลง
“ เป็นอย่างงี้เองสินะ..เจ้าคิดจะดูดซับผลึกปีศาจเพื่อเอาเคล็ดวิชาเหล่านั้นมาเป็นของตนเอง..จริงอยู่ว่าอาจจะมีเคล็ดวิชาระดับสูง…แต่มันไม่ง่ายเช่นนั้น..เอาเถอะให้เจ้าไปเห็นสัมผัสกับตัวน่าจะง่ายกว่า..ข้าจะคอยเฝ้าดูจากภายในใจของเจ้าก็แล้วกัน… ”
ปีศาจตัวเล็กตนนั้นค่อยๆสลายกลายเป็นความมืดและซึมซับเข้ามาในร่างกายของไป๋หลง..ก่อนจะก่อเกิดทะเลแห่งพลังสายหนึ่งภายในห้วงมิติ…เป็นพลังของเผ่าปีศาจที่แท้จริง!!!
ในตอนนี้นั้นภายในห้วงพลังของไป๋หลงมีบ่อกำเนิดพลังถึง3 แห่งด้วยกันแบ่งเป็นสีได้สามสี…สีเหลืองทอง สีดำและสีม่วง…
ก่อนที่บ่อกำเนิดแห่งพลังทั้งสามจะถูกรวมกันเป็นหนึ่งเดียว เป็นการเปิดเส้นทางหลอมรวมแห่งการจุติใหม่!!!
ตู้มมมมม!!!
จบตอน
