บทที่ 157 นกกระจอกไฉนจะรู้ปณิธานพญาหงส์
ตอนที่เข้าไปในห้องอาบน้ำน่าจะเวลาห้าทุ่ม พอออกจากห้องอาบน้ำผมชำเลืองดูเวลาก็เป็นเวลาตีสองแล้ว
อีกทั้ง ตอนเข้าไปในห้องอาบน้ำนั้นจางหงหวู่เดินเข้าไปด้วยกันกับผม พอออกจากห้องอาบน้ำ เธอขยับไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดของผม บนใบหน้าเล็กที่แสนมีเสน่ห์นั้นเต็มไปด้วยความพึงพอใจและมีความสุขหลังจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
“คุณสามี คุณนี่ช่างสุดยอดมาก ฉันยิ่งคาดหวังตรงนั้นของคุณมากขึ้นเรื่อยๆ ได้อยู่ด้วยกันกับคุณ ฉันสามารถได้รับรู้ถึงความสุขที่เต็มเปี่ยมที่สุด ฉันยินดีที่ได้อยู่ร่วมกับคุณ”
ผมคิดว่านี่เป็นการสารภาพรักที่จริงใจแบบหนึ่ง ดังนั้นหลังจากพาเธอไปวางไว้บนเตียงใหญ่ ผมเตรียมตัวประเมินคำสารภาพรักของเธอ
แต่แท้ที่จริงแล้วผมคิดผิดไป เธอดูเหมือนจะไม่ได้คิดแบบนั้น อย่างน้อยก็ไม่ได้คิดอะไรเงียบๆง่ายๆ
“แต่ว่าฉันคิดดูแล้ว ฉันไม่สามารถอยู่กับคุณตลอดไปได้ สำหรับคุณแล้ว พลังของหยู่ถิงมีมากกว่าฉันมากอย่างแน่นอน และยังมีอำนาจ มีเธออยู่ คุณสามารถไปสู่ตำแหน่งสูงโดยไม่ต้องเปลืองแรง ไกลเกินกว่าตำแหน่งของฉันในตอนนี้ ดังนั้น……”
ผมไม่อยากฟันต่ออีกแล้ว ดังนั้นผมเลยไม่ให้โอกาสเธอได้พูดต่อไปอีก
“จะบอกข่าวดีให้คุณรู้ หยู่ถิงยอมรับคุณเรียบร้อยแล้ว เธอยอมรับความจริงที่พวกเราอยู่ด้วยกัน จะไม่ทิ้งผมไปเพราะว่ามีคุณอยู่ ดังนั้นความคิดของคุณนั้นไม่จำเป็นอีกต่อไป นอกจากนี้คุณก็คิดไปเองฝ่ายเดียวว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผม แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการจริงๆ ผมต้องการให้คุณอยู่ข้างกายผม คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ?”
จางหงหวู่อึ้งตะลึง เธอคงคิดไม่ถึงแน่ๆว่าผมจะสามารถทำให้หยู่ถิงยอมรับได้เร็วขนาดนี้ได้ แม้แต่คุณหนูใหญ่ที่ดื้อรั้นยังยอมรับการมีตัวตนของเธอ
ผมจูบเธออีกครั้ง พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ตอนนี้คุณจะยังยืนกรานที่จะจากผมไปอีกมั้ย?”
ดวงตากลมใหญ่สวยเป็นประกายคู่นั้นค่อยๆชื้นขึ้นมา เธอส่ายหัวอย่างดื้อรั้น: “ไม่แล้ว ฉันจะไม่จากคุณไป ฉันไม่อยากจากคุณไป ฉันจะเป็นผู้หญิงของคุณไปตลอดชีวิต จะเป็นแบบนี้ตลอดไป!”
ฟังเธอพูดแล้ว เหมือนก่อนหน้านี้คนที่ปล่อยเธอจากไป เหมือนจะกลายเป็นผม……
ลำดับต่อมาในวันนี้ สถานบริการกลางคืนของเมืองนี้กรรมสิทธิ์ได้กลับมาอย่างราบรื่น
เหมือนกับที่ผมกับอยู่เสี้ยงเฉียนได้ทำการตกลงกันไว้แบบนั้น สถานบริการในเมืองยังคงเป็นของจางหงหวู่ และสถานบริการกลางคืนนอกสี่วงแหวนโดยรอบ มอบให้ผังเจี้ยนจวิน ทั้งหมด ถึงแม้ว่านี่จะส่งผมกระทบกับจางหงหวู่เป็นอย่างมาก แต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีกิจการ และกิจการกลางคืนภายในเมืองนั้นมีกำไรมากกว่าด้านนอกเป็นอย่างมาก เจริญรุ่งเรืองที่สุด
เรื่องของผังเจี้ยนจวินก็จบลงชั่วคราว อยู่เสี้ยงเฉียนไม่ตาย เขาไม่เตรียมที่จะทรยศ เป็นแบบนั้นผมกับจางหงหวู่ก็ยังคงปลอดภัย ดังนั้นผมจำเป็นที่ภายในช่วงเวลาที่สงบสุขนี้ รีบเพิ่มพัฒนากำลังอิทธิพลของตัวเองให้เพิ่มมากขึ้น
แน่นอน กำลังอิทธิพลนี้ไม่ใช่หมายถึงคนม้าหรือมีดปืน แต่เป็นผู้หญิง……
หลังจากนั้นไม่กี่วัน เรื่องราวทั้งหมดก็เดินทางเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้องอย่างสงบ
สถานบริการภายในเมืองจางหงหวู่ล้างข้อมูลทั้งหมดอีกรอบ ก่อนหน้าที่ผังเจี้ยนจวินปรากฏตัวนั้นไม่ได้มองว่าเธอเป็นหุ้นส่วน ทั้งหมดถูกล้างบางทำความสะอาด เปลี่ยนเถ้าแก่คนใหม่ ทางด้านของผังเจี้ยนจวินก็ยังคงสงบดี ค่อยๆเริ่มควบคุมสถานบริการที่อยู่ใต้สังกัดแย่งกำไรกับจางหงหวู่
แน่นอน เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผม และผมก็ได้ออกมาจากศูนย์อาบน้ำตี้หวังโดยสมบูรณ์แล้ว ทำงานอยู่ที่ผับในเมืองแห่งหนึ่ง นี่ไม่ใช่การตัดสินใจของจางหงหวู่ เป็นผมเองที่ขอร้องให้หวงหรุงแนะนำผมให้
ผับปกติแล้วไม่ใช่ผับที่สะอาดอะไรแบบนั้น ข้างในมีแต่พนักงานผู้ชาย และผมก็เป็นหนึ่งในพนักงานผู้ชายนั้น
จากช่างนวดมาจนพนักงาน ดูแล้วว่าคุณภาพงานของผมนั้นลดลง แต่ความจริงแล้วระดับนั้นได้ถูกปลดปล่อยไปแล้ว
เมื่อก่อนศูนย์อาบน้ำตี้หวัง ภายในร้านได้รับอนุญาตเพียงนวดเท่านั้น ไม่อนุญาตให้มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น แต่ตอนนี้ภายในผับที่มีชื่อว่าหมอชิ่งนี้ วัตถุประสงค์ของห้องส่วนตัวนั้นคือทำเรื่องอย่างว่าพวกนั้น
แน่นอน ภายในผับที่มีชื่อว่าหมอชิ่งนี้ ก็ยังมีมนุษย์ที่แข็งแกร่งอยู่ พวกเราไม่ยอมรับการถูกบังคับ ในร้านนี้เองก็ไม่อนุญาตให้บังคับเรื่องพวกนั้นให้เกิดขึ้น เอาเงินมาล่อหรือพูดหลอกล่อ ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของลูกค้า
วิธีหากำไรผมไม่ค่อยเข้าใจ แต่ว่าผมแค่รู้สึกได้ สถานที่แบบนี้ค่อนข้างดีทีเดียว อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าที่มีท้องใหญ่น้ำหนักกว่าร้อยกิโลกรัมให้ผมนั่งเอวหัก
“หนึ่งพัน โฮสต์ปกติเขาได้กันสามร้อยห้าร้อยกันหมด ฉันให้คุณหนึ่งพัน ว่ายังไง บริการอย่างใกล้ชิดทิปต่างหาก!”
ผมเคยสืบดูจากผู้หญิงท้วมที่ถูกใจผมคนนี้ ทางบ้านมีอยู่เพียงไม่กี่ล้าน ไม่มีประโยชน์สำหรับผม ดังนั้นผมเลยขี้เกียจที่จะต้อนรับขับสู้ลูกค้าอย่างเธอ พูดตามตรง ขายบ้านเธอทั้งหมดถึงจะแลกกับหยู่ถิงผู้หญิงที่ให้รถ Lamborghiniคันนั้นกับผมได้ ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากจะได้จริงๆ
“ขอบคุณในความหวังดี”
หลังจากที่ผมปฏิเสธลูกค้าไปอีกครั้งหนึ่ง ผมก็กลับไปพื้นที่พักผ่อน
จุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน มองไปที่ตรงกลางเวทีการแสดงที่มีผู้หญิงแกว่งไปมาให้ชวนหลงเสน่ห์แบบนั้น ผมมีความรู้สึกลึกซึ้งถึงอารมณ์นั้น
ใครบอกว่าสังคมเรามีแค่เพียงผู้ชายเท่านั้นที่มีความกดดัน ผู้หญิงเองก็มีเช่นกัน และความกดดันนี้ก็มีคล้ายกันไม่น้อย ไม่อย่างงั้นพวกเธอจะมาสถานที่แบบนี้เพื่อระบายอารมณ์ทำไมกัน หรือว่าพูดอีกอย่างก็คือมาทำตามใจความปรารถนาของตัวเอง
ขณะที่มองดูพวกเขาอยู่นั้น เสียงคำรามดังอยู่รอบตัว แต่ภายในผับนั้นเล่นเพลงheavy metals เป็นสาเหตุ เสียงคำรามขนาดนี้ยังทำให้ผมต้องบังคับตั้งใจฟังเพื่อจะฟังให้ได้ยินว่าเข้าพูดว่าอะไร
“นี่พวกคุณมาเป็นผู้ชายขายบริการหรือบริสุทธิ์ใจชอบเสิร์ฟอาหารจริงๆ!”
ผมหันหัวไปมอง มองไปเจอเด็กผู้ชายผมแดงเจาะหู
เด็กคนนี้ชื่อJason ชื่อภาษาจีนนี่ทำร้ายจิตใจจนอยากตาย ผมเคยเห็นบัตรประชาชนของเขา บ้านเดียวกันกับจางหงหวู่ ชื่อว่าซานตั้น จางซานตั้น อุปนิสัยหลากหลาย เอาแต่ใจมาก?!
แต่เข้าไม่ชอบ ชอบให้คนที่บ้านเรียกชื่อเขาด้วยชื่อภาษาอังกฤษมากกว่าJason เขาอธิบายด้วยตัวเองว่า เขาชอบJason Statham
อย่าพูดเลย มองหน้าตาของเขาโดยละเอียดแล้ว น่าจะเหมือนJayมากกว่า
ไม่มีการโต้ตอบเขา ผมก็จับจ้องดูผู้หญิงที่มีความสวยน่าเกลียดอ้วนผอมหลากหลายบนเวทีต่อไป
แต่เขายังทำเหมือนยังไม่จบไม่สิ้น และกระโดดมาที่พื้นที่พักผ่อน มานั่งลงข้างๆผม
“พี่เฉิน คุณมีความรู้สึกถูกโจมตีมั้ย จงใจมาที่นี่ตามใจจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ของคุณ ปล่อยตามใจตัวเองไปกับคุณหนูน้อยใหญ่สักคน เหมือนวิ่งไปที่ขายบริการเพื่อไปปลดปล่อยจิตวิญญาณของตัวฉันเอง?”
“ถ้ามีคุณหนูแบบนั้นจริงๆ รบกวนคุณบอกฉันสักหน่อย ให้ฉันแต่งเข้าไป จะให้คุณสองร้อยไปกินข้าว!”
ประโยคนี้ทำให้Jasonที่เคืองอยู่ไม่มีคำพูดออกมาอีก เงียบกริบน้ำท่วมปาก
สักพักใหญ่ เขาถึงถามผม “งั้นพี่มาที่นี่มาตามหาอะไรหรือเปล่า เมื่อวานหญิงสาวที่แต่งงานแล้วคนนั้นสวยมาก เงินอาจจะน้อยไปหน่อย แต่สาวๆพวกนั้นให้ฉัน ถึงเสียเงินฉันก็จะทำ เงื่อนไขนั้น จุ๊ๆ! ยังมียังมี เรื่องวันนี้ หนึ่งพันนะพี่ชายของฉัน พี่ปิดตาแล้วโค้งไม่กี่ที รีบทำให้จบเรื่อง เงินหนึ่งพันก็มาอยู่ในมือแล้ว! ”
“ดูคุณพูดเข้า คนก็ไม่ได้เสาะหา เงินก็ไม่ได้เสาะหา เสาะหาอะไรล่ะคุณ?”
ตอนนี้ผมก็เลยนึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมา นกกระจอกไฉนจะรู้ปณิธานพญาหงส์
ชีวิตในแบบที่Jasonเสาะหานั้น ก็คือชีวิตสำมะเลเทเมา ซึ่งไม่เหมือนกับผม ผมเสาะหาก็คือผู้หญิง ผู้หญิงที่มีเงินมีอำนาจ เพียงมีผู้หญิงแบบนี้ ถึงจะพอที่ผมจะใช้งานได้ ให้ผมปีนไปได้สูงยิ่งขึ้น ให้ผมไปเหยียบผังบายีให้อยู่แทบเท้าได้
แต่น่าเสียดายก็คือ ผู้หญิงประเภทนี้ ผมไม่ได้พบเจอมาสักพักแล้ว
หลังจากที่คืนที่วุ่นวายไปอีกคืน Jasonพาผมขี่มอเตอร์ไซค์คันเล็กเรืองแสงของเขา กลับไปที่ที่พักของเขา
จะพูดให้ถูกต้อง คือที่พักของเขาและแฟนของเขา
เด็กชายคนนี้ถึงแม้ว่าชื่อจะดูแย่ แต่กับแฟนของเขานั้นมีความจริงใจไม่เลวเลยทีเดียว เงินที่หามาได้ทั้งหมดใช้ไปกับแฟนของเขา
แฟนของเขาชื่อเฉินหลิน รูปลักษณ์หน้าตาทั่วไปแล้วไม่เลวเลยทีเดียว เพียงแต่มีเงินอยู่บ้าง
ก็พูดได้ว่า ถ้าฉันให้เธอหมื่นแปดพัน คืนนี้เธอสามารถวางยานอนหลับJason จากนั้นก็ร่วมหลับนอนกับผมได้
จากการมองในระดับนั้นก็พูดได้ว่า พวกเราเหมือนจะเป็นคนประเภทเดียวกัน เพียงแต่เธอไม่แสดงตัวว่าขายเท่านั้นเอง
ห้องสามห้องนอน Jasonและเฉินหลินอยู่หนึ่งห้อง ห้องข้างๆพวกเขาว่างอยู่ และห้องนั้นสำหรับผม
พูดให้ถูกต้องก็คือ พวกเรานั้นพักร่วมกัน ผมต้องจ่ายค่าเช่าทุกเดือนห้าร้อยหยวน ค่าน้ำค่าไฟไม่เกี่ยวกับผม
“คืนนี้ฉันต้องส่งการบ้าน คุณห้ามแอบฟังแล้วช่วยตัวเองละ ไม่อย่างงั้นผมจะคิดว่าคุณทำให้ครอบครัวของเราหลินหลินต้องแปดเปื้อน”
งั้นเขาคงพูดว่าบริสุทธิ์ขณะที่หอบขี้วัวได้เป็นกองโดยไม่รู้ว่าเหม็น
เข้าไปในห้องของตัวเอง ผมปิดประตูห้อง ขณะที่เตรียมตัวจะนอน มือถือก็มีเสียงดังขึ้น
ผมรู้สึกแปลกใจมากที่มีคนโทรมาหาผมตอนกลางดึกตีสองกว่าแบบนี้ จากนั้นผมก็ดูที่โทรศัพท์มือถือ หน้าจอปรากฏชื่อออกมากู้ฟางเฟย
