EP.01 ราชันย์ปีศาจเจ็ดประทีป 1
ร่างของหลินมู่อวี่ดำดิ่งลงราวกับทะลุผ่านอุโมงค์อันมืดมิดอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นแสงสว่างวาบขึ้นเบื้องหน้า หลินมู่อวี่หลุดพ้นจากความเจ็บปวดที่ร่างกายปริแยก แต่กลับรู้สึกถึงความร้อนรุนแรงรอบด้านที่พุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็วแทน
พลั่ก!!!!
เขาหล่นลงบนพื้นผิวที่อ่อนนุ่ม แต่เมื่อยื่นมือออกไป เขากลับสัมผัสได้เพียงความร้อนเท่านั้น
“อูย…นี่มันที่ไหนกันเนี่ย โคตรร้อนเลย อย่างกับอยู่ในเตาย่างเป็ดงั้นแหละ!”
เมื่อลืมตาขึ้น หลินมู่อวี่ถึงกับสะดุ้งโหยงที่พบว่าตนเองอยู่ท่ามกลางทะเลลาวา สีแดงเดือดปุดๆ เขาโชคดีเหลือเกินที่ร่วงลงมาบนก้อนหินที่ยื่นออกมาจากลาวา
ฉันเพิ่งออฟไลน์ออกจากเกมไม่ใช่รึไงเนี่ย แล้วนี่มันที่ไหน…ไม่เห็นจะเหมือนห้องนั่งเล่นที่บ้านเลย
หลินมู่อวี่รู้สึกถึงความหวาดกลัว รับรู้ถึงกลิ่นอายที่แทบจะทำให้หยุดหายใจ เสียงร้ายกาจดังมาจากท้องฟ้า “หึ หึ ราชันย์ปีศาจเจ็ดประทีป เจ้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิปีศาจ คงคิดไม่ถึงสินะว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้”
บนท้องฟ้า ชายชราสวมเสื้อคลุมยาวสีครามเหยียบอยู่บนหมู่ดาวจักรราศี เขากำลังบินอยู่ ทุกย่างก้าวของชายชราปรากฏแสงดาราสีรุ้ง ช่างเป็นภาพที่งดงามเหลือเกิน เขาเป็นสุดยอดผู้มีฝีมือ!
สีหน้าของเขาเผยความภูมิใจ มองดูทะเลลาวา แต่จู่ๆ ก็ตะโกนออกมาด้วยความเกลียดชัง
“ตอนที่เจ้าสังหารศิษย์นับพันของข้า เจ้าคิดหรือไม่ว่าจะมีวันนี้ เจ้าคงคิดไม่ถึงว่าข้าจะใช้เวลานานนับศตวรรษรวบรวมยอดฝีมือระดับเทวะยี่สิบสี่คน ระดับปราชญ์อีกร้อยกว่าคน มาตามล่าเจ้าสินะ!”
แสงสว่างวาบผ่านท้องฟ้ามืดมิดครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงชั่วพริบตา ยอดฝีมือกว่าสองร้อยคนก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าเสมือนกำแพงเหล็ก ใบหน้าแต่ละคนมีไอสังหารแผ่ออกมา แม้กระทั่งบรรยากาศที่แผ่ออกมาจากร่างพวกเขาเหล่านั้นก็เพียงพอทำให้หลินมู่อวี่หายใจไม่ออก บางทีอาจเป็นเพราะความแข็งแกร่งอันยากจะต่อต้าน ทำให้คนเหล่านั้นมองข้ามหลินมู่อวี่ไป หรือบางที…อาจเป็นเพราะหลินมู่อวี่ไม่ได้เป็นแม้กระทั่งเศษฝุ่นด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับพวกเขา ดังนั้นทุกคนจึงไม่อยากเสียเวลาสนใจเขา
หลินมู่อวี่ตกตะลึง กำลังถ่ายหนังอยู่หรือไงเนี่ย ต้องเป็นความฝันแน่ๆ ต้องเป็นความฝัน หลอกฉันไม่ได้หรอก! เดี๋ยวหยิกที่จุดเหรินจง (ตำแหน่งที่อยู่ระหว่างใต้จมูก เหนือริมฝีปาก) ก็ตื่นแล้ว! เขาออกแรงหยิก และร้องเจ็บออกมา แต่พอเงยหน้าขึ้นไป ยอดฝีมือระดับเทวะเหล่านั้นยังคงอยู่ ไม่ใช่ฝันหรอกเหรอเนี่ย
ในตอนนี้เอง จู่ๆ ทะเลลาวาก็เดือดพุ่งพล่าน เกิดเป็นคลื่นยักษ์ บนเกลียวคลื่นมีบุรุษผู้หนึ่งยืนอยู่อย่างภาคภูมิ เขาสวมเสื้อคลุมยาวสีดำสนิท อายุราวสามสิบปี หน้าตาหล่อเหลาอย่างเหลือเชื่อ สีหน้าของเขากลับมีแววหยามหมิ่นและกราดเกรี้ยว ตะโกนออกมาว่า “ฉินอี้ เจ้าคนถ่อย ฉวยโอกาสที่ข้าเข้าฌาณหลายร้อยปีบุกมาจนถึงนรกขุมที่สิบเจ็ด เจ้าคนชั่ว ถึงเจ้าจะทำลายชีพจรมารของข้า แต่คิดเหรอว่าคนแค่ร้อยกว่าคน จะต้านทานพลังเจ็ดประทีปของข้าได้”
ราชันย์ปีศาจค่อยๆ ยกฝ่ามือขึ้น สีหน้าบ่งบอกถึงการเตรียมประจัญบาน คลื่นลาวาที่อยู่รายรอบซัดสาดเข้ามา
ใบหน้าของฉินอี้ยอดฝีมือระดับเทวะฉายความมุ่งมั่น คำรามเสียงต่ำ “เหล่าสหายฝ่ายธรรมะทั้งหลาย โอกาสของพวกเรามาถึงแล้ว รวมพลังกำจัดราชันย์ปีศาจเจ็ดประทีป และคืนสันติสุขแก่โลกใบนี้!”
“เฮ !!!”
บรรดายอดฝีมือพากันเปล่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ยอดฝีมือชักกระบี่ของตนออกมา สว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าในทันที จนเกือบทำให้หลินมู่อวี่ตาพร่าเลยทีเดียว
ทว่าแม้เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายจะระเบิดพลังออกมา แต่ก็ยังไม่เร็วพอเมื่อเทียบกับราชันย์ปีศาจเจ็ดประทีป
ซูมมมมมมม!
เพียงฝ่ามือเดียว คลื่นลาวาจำนวนมหาศาลก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ราชันย์ปีศาจเปล่งเสียงคำรามด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว “หนึ่งประทีปพิฆาตชีวัน”
คลื่นเพลิงลาวาขนาดมหึมาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับใบมีดอันแหลมคม หลินมู่อวี่ตกใจหมอบนิ่งอยู่บนหินและสังเกตการณ์ ส่วนยอดฝีมือที่ลอยอยู่กลางอากาศรวบรวมพลัง สะบัดกระบี่ต้านการโจมตีของราชันย์ปีศาจ เสียงกึกก้องกัมปนาท ในขณะที่คมกระบี่เพลิงปะทะเข้ากับกระบี่ของเหล่ายอดฝีมือ เสียงระเบิดก็ดังสนั่นไปทั่วฟ้าและสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งบริเวณ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ร่างของยอดฝีมือที่อ่อนแอก็ระเบิดกระจุย เลือดสาดกระเซ็นทุกสารทิศ
“สองประทีประบำปีศาจ!”
ราชันย์ปีศาจเจ็ดประทีปส่งการโจมตีระลอกสองตามไปทันที เกลียวคลื่นกลายร่างเป็นอสูรกาย พุ่งเข้าใส่บรรดายอดฝีมือเหล่านั้นทันที ทว่ากระบี่ในมือของเหล่ายอดฝีมือก็สะบัดเข้าใส่คลื่นอสูรกายเหล่านั้น เกิดประกายเพลิงรายล้อมตัวราชันย์ปีศาจเอาไว้
“สามประทีปทรกรรมชีวี!”
การโจมตีระลอกที่สาม วิญญาณจำนวนมหาศาลปรากฏขึ้นและกรีดร้องอยู่กลางอากาศ ก่อนที่จะพุ่งรวมเข้าไปในกระแสคลื่นพลัง กวาดผู้คนที่อยู่ตรงหน้าจนสิ้นซาก ยอดฝีมือระดับปราชญ์นับร้อยที่อยู่ด้านหลังถูกสังหารในชั่วพริบตา เหลือเพียงยอดฝีมือระดับเทวะ ที่ยืนอยู่แถวหน้าเท่านั้น ด้วยพลังการโจมตีของราชันย์ปีศาจ ชุดเกราะของพวกเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เหลือเพียงโครงกระดูกสีขาว และสลายกลายเป็นฝุ่นควัน
“สี่ประทีปเทพมารโศกา”
การโจมตีระลอกที่สี่ พลังของราชันย์ปีศาจทำให้มิติบิดเบี้ยว ยอดฝีมือระดับเทวะสามคนคำรามด้วยความแค้น วินาทีก่อนที่ร่างจะระเบิด พวกเขาเค้นพลังเทวะเฮือกสุดท้ายออกมาโจมตีใส่ราชันย์ปีศาจ
“อ้ากก…”
