ณ รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
ในแมนชั่นของย่านเบลแอร์[1]
มัสก์หยิบแชมเปญสองขวดกับพิซซ่าที่เหลืออยู่ครึ่งกล่องออกมาจากตู้เย็น เขาอุ่นพิซซ่าในไมโครเวฟแล้วนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับแชมเปญที่หยิบมา เขาหยิบรีโมตคอนโทรลมาแล้วเปิดทีวี รอให้รายการเริ่มอย่างเงียบๆ
การแข่งขันฟุตบอลที่โด่งดังที่สุดของปีกำลังจะเริ่มในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้า
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจ
กลับเป็นข่าวจากโคลัมเบีย ทีวีที่จะฉายก่อนการแข่งขันจะเริ่มต่างหาก
ถึงแม้คนจากซิลิคอนแวลลีย์ที่แสนไฮเทคส่วนใหญ่มักจะตามข่าวจากแหล่งข่าวในกระแสอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นจากทวิตเตอร์หรือเฟซบุ๊ก แต่สำหรับมัสก์แล้ว ข่าวจากทีวีที่กำลังจะฉายนั้นสำคัญกว่ามาก
เพราะในอีก 1 นาทีต่อจากนี้ โลโก้ของสเปซ-เอ็กซ์จะปรากฏขึ้นตรงกลางหน้าจอ
อีกไม่นาน พิธีกรรายการข่าวของช่องโคลัมเบีย ทีวีก็จะรายงานสุนทรพจน์สเปซ-เอ็กซ์ของเขา รวมไปถึงการสัมภาษณ์หลังการแถลงข่าวด้วย
จรวดบีเอฟอาร์ที่ติดตั้งเครื่องยนต์แรปเตอร์ 42 เครื่องจะต้องดึงความสนใจจากซิลิคอนแวลลีย์ได้แน่ๆ เทคโนโลยีเครื่องยนต์มีเทนเหลวจะเปลี่ยนหน้าประวัติศาสตร์ของวงการการบินและอวกาศ
ความรู้สึกนี้เรียกได้ว่า เป็นความรู้สึกที่พึงพอใจมากกว่าได้เป็นดาราดังระดับโลกเสียอีก
ถึงเขาจะไม่รู้ว่าการได้เป็นดาราดังระดับโลกจะต้องรู้สึกอย่างไรก็เถอะ…
“แด่อวกาศและเอกภพ” มัสก์เปิดขวดแชมเปญแล้วเทใส่แก้วไวน์ตัวเอง เขามองรายการข่าวโคลัมเบีย ทีวีที่กำลังเริ่มฉายแล้วพูดขึ้นว่า “ฉลอง!”
รายการข่าวเริ่มขึ้น
เหมือนกับที่เขาคาดไว้ ภาพคอนเซปต์ของจรวดบีเอฟอาร์ปรากฏขึ้นตรงกลางหน้าจอ หลังจากเกริ่นด้วยคำพูดอ้างอิงจากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญของนาซาที่เคยทำงานร่วมกับสเปซ-เอ็กซ์อย่างใกล้ชิด รายการก็เริ่มนำเสนอแผนผังคอนเซปต์ของการไปดวงจันทร์ของสเปซ-เอ็กซ์ และแผนการที่พวกเขาจะสร้างอาณานิคมบนดาวอังคารในปี 2024
ในขณะที่มัสก์กำลังดื่มแชมเปญและดูทีวีไปพลางๆ เขาก็ได้ยินเสียง ‘ติ๊ง’ ดังมาจากไมโครเวฟ
พิซซ่าของมัสก์อุ่นเสร็จแล้ว เขาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างไม่เต็มใจนัก แล้วจึงเดินไปทางห้องครัว จากนั้นก็วางพิซซ่าลงบนจานแล้วรีบเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่น
แต่รายการข่าวกลับเปลี่ยนไปในทางที่เขาไม่คาดคิด
“อีลอน มัสก์ ประธานและซีอีโอของสเปซ-เอ็กซ์ ได้กล่าวไว้ว่า พวกเขาจะทำการทดสอบจรวดบีเอฟอาร์ครั้งแรกในปีนี้…”
จู่ๆ ผู้สื่อข่าวก็ถูกขัดจังหวะ มัสก์เห็นมือของใครบางคนยื่นกระดาษมาให้ผู้สื่อข่าวคนนั้นอ่าน
ผู้สื่อข่าวคนนั้นอ่านเนื้อหาบนกระดาษแล้วมีท่าทางประหลาดใจ
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดขึ้นอย่างช้าๆ
“ขออภัยด้วยค่ะ พวกเรามีข่าวด่วนมารายงาน…
ประมาณ 2 ชั่วโมงกับอีก 50 นาทีที่แล้ว กระสวยอวกาศสกายโกลว์ที่มีระบบขับเคลื่อนด้วยเครื่องขับดันพลังไอออนรุ่นล่าสุดของประเทศจีนได้ประสบความสำเร็จในการปล่อยยานขึ้นสู่อวกาศที่จุดปล่อยยานของเมืองจินหลิงค่ะ
ข่าวนี้ถูกรายงานเป็นอันดับแรกที่ช่อง CTV และได้รับการยืนยันจากสำนักข่าวอื่นของประเทศจีนแล้ว เช่น เหรินเหรินเดลี่ พวกเรากำลังติดต่อกับนาซาเพื่อขอยืนยันความถูกต้องของข้อมูลค่ะ จนถึงตอนนี้นั้น พวกเรายังไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจน…ในส่วนของความคืบหน้าในอนาคตของข่าวนี้ โปรดติดตามรายการข่าวของพวกเราครั้งถัดๆ ไปนะคะ…”
พิซซ่าชิ้นร้อนๆ ร่วงแหมะ ทำให้พื้นห้องเลอะไปด้วยชีสกับซอส
มัสก์มองทีวีด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า เขาไม่แม้แต่จะหยิบพิซซ่าที่ตกพื้นขึ้นมาด้วยซ้ำ เขาไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
สมองของเขาหยุดทำงานไปแล้ว เขาหัวตื้อไปหมด
สกายโกลว์เหรอ?
การขับเคลื่อนด้วยเครื่องขับดันพลังไอออนเหรอ?
???
นี่พวกเขารายงานข่าวพลาดหรือเปล่า?
รายการข่าวยังคงดำเนินต่อไป รายงานต่อจากนั้นยังคงเป็นเรื่องของสเปซ-เอ็กซ์และยานอวกาศบีเอฟอาร์ของเขา
แต่เขาไม่สนใจข่าวนี้แม้แต่น้อย ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ออกแบบยานนั้นขึ้นมาก็เถอะ…
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วรีบเข้าทวิตเตอร์ทันที จากนั้นก็เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับสกายโกลว์
แต่เขาก็หาข้อมูลเพิ่มเติมไม่เจอเลย เพราะจริงๆ แล้ว ก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานั้น สตาร์สกายเทคโนโลยีไม่เคยประกาศข่าวอะไรเกี่ยวกับสกายโกลว์ออกมาเลย เขาหาข่าวเกี่ยวกับสตาร์สกายเทคโนโลยีไม่เจอด้วยซ้ำ
ในทางกลับกัน คนจากซิลิคอนแวลลีย์ทุกคนต่างพูดถึงสกายโกลว์ด้วยท่าทางตื่นเต้นกันแทน
มัสก์ปิดโทรศัพท์ รายงานข่าวจบลงแล้ว
เขาพึมพำออกมาว่า “พระเจ้าช่วย…”
เขาพยายามจิบแชมเปญ แต่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองยังไม่ได้เปิดฝาขวดออก
…
ชาวอเมริกันไม่ได้คนกลุ่มเดียวที่ช็อกกับข่าว
กลุ่มคนที่ช็อกกับข่าวมากที่สุดก็ยังเป็นประชาชนชาวจีนด้วยกันเองนี่แหละ
วินาทีที่สกายโกลว์เคลื่อนเข้าวงโคจรอย่างปลอดภัย ผู้สื่อข่าวจาก CTV ที่กำลังรออยู่ที่ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินจินหลิงก็ส่งข่าวตรงไปยังปักกิ่งทันที หลังจากที่ได้รับความเห็นชอบจากพรรคคอมมิวนิสต์จีน สำนักข่าว CTV ก็เริ่มรายงานและแสดงความยินดีกับสกายโกลว์ที่สามารถเข้าสู่วงโคจรต่ำของโลกได้ ข่าวนั้นยังออกอากาศไปทั่วประเทศ เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นของขวัญวันปีใหม่
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะแสดงความยินดีด้วย
ก็ยังมีคนจำนวนมากที่ปวดหัวกับเรื่องดังกล่าวอยู่
ณ กระทรวงป้องกันราชอาณาจักร
ออฟฟิศของผู้อำนวยการ
ผู้อำนวยการหลี่ถือโทรศัพท์ไว้ในมือ เขากำลังคุยกับจุดปล่อยยานจินหลิงอยู่
เมื่อเขาได้ยินว่าลู่โจวก็ขึ้นไปบนกระสวยอวกาศด้วย รอยยิ้มของเขาก็เลือนหายไป โทรศัพท์ของเขาร่วงลงบนโต๊ะและเกือบจะหล่นลงพื้น
ผู้อำนวยการหลี่รีบหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นว่าและเช็กให้แน่ใจว่าหน้าจอไม่ได้แตก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายว่า
“อะไรนะ?! ศาสตราจารย์ลู่อยู่บนสกายโกลว์เหรอ?”
โฮ่วกวงที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสายกลืนน้ำลายแล้วตอบว่า “ใช่ครับ…”
“นี่พวกคุณไม่ได้ตรวจสอบอะไรเลยหรืออย่างไร? พวกคุณมองไม่เห็นคนคนหนึ่งเลยเหรอ?”
“พวกเราทำการตรวจสอบแล้วครับ แต่ผมคิดว่าศาสตราจารย์ลู่น่าจะแอบขึ้นไป”
ภาพเบื้องหน้าของผู้อำนวยการหลี่เริ่มพร่ามัว เขาเกือบจะล้มสลบไปแล้ว
ยังโชคดีที่มือของเขาจับที่โต๊ะไว้อยู่ กันไม่ให้เขาล้มลงไปได้
เขากลับไปนั่งบนเก้าอี้แล้วถามว่า “แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนแล้ว?”
“เขาอยู่บนยานครับ”
ผู้อำนวยการหลี่อดบ่นออกมาไม่ได้ว่า “เออ รู้แล้ว! ฉันรู้แล้วว่าเขาอยู่บนยาน ไม่อย่างนั้นเขาจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ? ฉันถามถึงสถานการณ์ เขาปลอดภัยไหม? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่เลยครับ สกายโกลว์อยู่ในสถานะที่มั่นคงมาก แล้วถ้าตามรายงานจากนักบินของเรา ศาสตราจารย์ลู่…เหมือนจะฝึกร่างกายตัวเองมาจากบ้านแล้วครับ”
โอ๊ย คุณพระคุณเจ้า…
ผู้อำนวยการหลี่ปวดหัวตุบๆ
เขามีอำนาจควบคุมคนอื่นๆ แต่เขาไม่สามารถควบคุมลู่โจวได้เลย
“ดีแล้ว เขาปลอดภัยก็ดีแล้ว…”
ผู้อำนวยการหลี่สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะวางหูโทรศัพท์ไป
เขายืนขึ้นแล้วเดินไปรอบๆ ออฟฟิศ เขาตบโต๊ะแล้วหยิบเสื้อโค้ตขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองผู้ช่วยของเขา ที่กำลังทำสีหน้างงๆ
“เสี่ยวโจว ซื้อตั๋วให้ฉันด้วย!
ฉันขอเร็วด่วนจี๋เลย!
ตั๋วไปจินหลิงน่ะ!”
…………………………………………………..
[1] ย่านคนรวยในแคลิฟอร์เนีย
