นี่คือวันที่วุ่นวายที่สุดของปีสำหรับลู่โจว…
และวันนี้ก็เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น
วินาทีที่เขาก้าวลงจากโพเดียมเขาก็โดนผู้สื่อข่าวไล่ตาม มันตามมาด้วยการสัมภาษณ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งเต็มไปด้วยคำถามที่น่าเบื่อ
หลังจากกำจัดผู้สื่อข่าวออกไปได้ ลู่โจวใช้เวลา 10 นาทีในการกินมื้อเที่ยง หลังจากนั้นเลขานุการของคณะกรรมการการโคจรของดวงจันทร์ก็วางกำหนดการที่พิมพ์ออกมาลงตรงหน้าเขา
เป็นอย่างที่เขาได้คาดเอาไว้ ตารางช่วงบ่ายของเขาแน่นเอียดนั้นแน่นทุกนาที เขาไม่มีเวลาว่างแม้แต่นาทีเดียว
นี่แสดงถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างตารางที่ยุ่งวุ่นวายในวันนี้กับเวลาว่างของลู่โจวที่ผ่านมาแล้วสองวัน และเขาก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
หลังจากวันวุ่นๆ จบลง ลู่โจวก็คิดว่าเขาสามารถจะก้าวเดินต่อไปและได้นอนหลับฝันดี อย่างไรก็ตาม ผู้อำนวยการหลี่ก็มาเจอเขาและบอกเขาเกี่ยวกับงานเลี้ยงมื้อค่ำ
ในฐานะหัวหน้านักออกแบบของคณะกรรมการการโคจรของดวงจันทร์ เขาต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงมื้อค่ำ…
“ผมรู้ว่าคุณเหนื่อย เราทุกคนก็เหมือนกัน และผมก็ยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลย”
“สำหรับโปรเจกต์ 2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ คุณควรจะมานะ คุณไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนมาสคอต แค่ให้คนรู้ว่าคุณคือหัวหน้านักออกแบบของคณะกรรมการการโคจรของดวงจันทร์!”
ลู่โจวไม่ได้ใจอ่อนกับคำพูดของผู้อำนวยการหลี่…
แต่ 2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ…
นั่นมากยิ่งกว่าทรัพย์สินของเขาเสียอีก
เพราะมูลค่าเงินที่เกี่ยวข้อง ลู่โจวจึงตัดสินใจที่จะไป…
…
งานเลี้ยงมื้อค่ำจัดที่ศูนย์การประชุมปักกิ่งเช่นกัน แต่ห้องที่จัดถูกเปลี่ยนจากหอประชุมเป็นโกลเด้นฮอลล์ ซึ่งไว้ใช้สำหรับงานเลี้ยงในระดับที่ประเทศเป็นเจ้าภาพ
เมื่อเปรียบเทียบกับพิธีเปิดในช่วงเช้า ซึ่งเปิดรับผู้เข้าร่วมงานทุกคน งานเลี้ยงมื้อค่ำนี้สงวนไว้สำหรับแขกพิเศษที่มีจดหมายเชิญสีทองเท่านั้น
สำหรับแขกอื่นๆ งานเลี้ยงมื้อค่ำของพวกเขาจะถูกจัดขึ้นที่โรงแรมของพวกเขาแต่ละคน
อันที่จริงเมื่อว่าด้วยเรื่องของประสบการณ์การกินอาหาร อาหารของโรงแรมดีกว่าจริงๆ ไม่เพียงแค่เป็นบุฟเฟ่ต์ แต่ยังมีอาหารหลากหลายมากกว่าด้วย
ในทางตรงกันข้าม นอกจากจะมีไวน์แดงแบบไม่จำกัดแล้ว อาหารที่โกลเด้นฮอลล์ก็จะเสิร์ฟในปริมาณที่น้อยมากในจานขนาดใหญ่ยักษ์ ซึ่งจะมีการเปลี่ยนอยู่บ่อยๆ ถ้าบางคนยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับคนอื่นมากๆ พวกเขาก็จะไม่มีแม้แต่เวลาที่จะกิน
แต่นอกจากลู่โจวแล้ว ทุกคนก็ดูมีความสุขกับการกินอาหารในโกลเด้นฮอลล์
อย่างไรก็ดีไม่มีใครที่มาเข้าร่วมการประชุมนานาชาติเพียงเพื่อกินอาหาร
ผู้คนในโกลเด้นฮอลล์คือผู้ได้รับการเสนอชื่อเข้ารับรางวัลโนเบล เจ้าหน้าที่ระดับสูง และนักการเมือง รวมถึงผู้บริหารต่างๆ จากอุตสาหกรรมการบินและอวกาศ
การพูดคุยกับใครสักคนในงานเลี้ยงมื้อค่ำครั้งนี้อาจจะเป็นประโยชน์มากกว่าการเข้าร่วมงานเลี้ยงมื้อค่ำในการประชุมวิชาการใดๆ
แน่นอนว่านั่นเป็นเรื่องสำหรับคนที่พยายามจะไต่เต้าขึ้นไปบนบันไดแห่งการเมืองและวิชาการ
สำหรับคนที่อยู่ในระดับขั้นบนสุดของบันไดแล้ว งานเลี้ยงนี้ก็ไร้ประโยชน์
หลังจากลู่โจวเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง เขาก็ทักทายเพื่อนๆ ของเขาแล้วเขาก็นั่งลงที่โต๊ะยาวซึ่งมีผ้าปูโต๊ะสีขาวคลุมอยู่ในทันที
อาหารที่ได้รับการจัดเตรียมมาอย่างพิถีพิถันและไวน์วางอยู่บนโต๊ะ
ลู่โจวกินอาหารเที่ยงมาไม่มาก ดังนั้นในตอนนี้ความสนใจของเขาทั้งหมดจึงอยู่ที่อาหารตรงหน้าเขา เขาเริ่มกินอย่างมีความสุข
แม้ว่าอาหารจะไม่อร่อย แต่การนำเสนอก็ละเอียดประณีต
มีแม้แต่รถเข็นอยู่อีกด้านซึ่งจะมีเชฟหั่นเป็ดย่างอยู่
ลู่โจวชื่นชอบเป็ดย่างที่หนังกรอบและเนื้อนุ่ม เขาห่อมันด้วยแตงกวาและต้นหอม แล้วใส่ซอสถั่วหวาน การตัดกันของความเค็มและความหวานนั้นน่าอัศจรรย์
ขณะที่ปุ่มรับรสของลู่โจวกำลังสัมผัสรสชาติแห่งสรวงสวรรค์อยู่ ผู้ชายชาวรัสเซียแต่งกายดีสองคนก็เข้ามาหาเขา
“สวัสดีครับนักวิชาการลู่ ผมชื่อ โนวัค รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงานครับ” คนรัสเซียที่โกนหนวดเกลี้ยงเกลาพูดขึ้น เขายื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “ยินดีที่ได้พบคุณครับ”
ลู่โจวมองที่เขาแล้วพูดว่า “สวัสดีครับคุณโนวัค… คุณก็มาที่นี่เหมือนกันเหรอครับ?”
ลู่โจวสงสัยเล็กน้อยว่าเหตุใดรัฐมนตรีกระทรวงพลังงานของรัสเซียถึงมาอยู่ที่นี่
โนวัคเห็นใบหน้าที่งุนงงของลู่โจวก็พูดว่า “ผมมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุมสุดยอดพลังงานฟิวชั่นที่ควบคุมได้ และพอผมได้ยินว่าคุณมาร่วมงานเลี้ยงมื้อค่ำนี้ ผมเลยตัดสินใจมาร่วมด้วย”
ลู่โจวมองเชฟที่กำลังเข็นรถเข็นเป็ดย่างออกไปอย่างฝืนใจและพูดออกไปว่า
“โอ้ คุณไม่ต้องมาไกลถึงที่นี่เพื่อหาผมหรอกครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมหวังว่าผมจะไม่ได้มารบกวนคุณ”
ลู่โจวอยากบอกโนวัคว่าโนวัคกำลังรบกวนมื้อเย็นของเขา แต่เขาก็ยับยั้งตัวเองไว้
โนวัคยื่นมือออกมาแล้วแนะนำชาวรัสเซียที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา
“นี่คือนักวิชาการซิวาลี หัวหน้าวิศวกรของโรซาตอม”
ผู้ชายคนนี้อายุมากกว่าเล็กน้อย แต่เขาดูรอบรู้ เขายื่นมือที่หยาบกระด้างของเขาออกมาอย่างกระตือรือร้น
“สวัสดีครับ นักวิชาการลู่! ผมได้ยินเรื่องของคุณมาเยอะเลย”
“สวัสดีครับ…” ลู่โจวจับมือทักทายกับนักวิชาการซิวาลีอย่างสุภาพ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักซิวาลี แต่เขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับโรซาตอมมาก่อน อุตสาหกรรมนิวเคลียร์ยักษ์ใหญ่ของรัสเซียนี้เป็นหนึ่งในบริษัทผลิตเชื้อเพลิงนิวเคลียร์ชั้นนำของโลก พวกเขาควบคุมเหมืองแร่ยูเรเนียมส่วนใหญ่ในไซบีเรีย และพวกเขามีส่วนร่วมในสาขาต่างๆ ของอุตสาหกรรมนิวเคลียร์
พวกเขาร่วมงานกับผู้ผลิตอุปกรณ์พลังงานนิวเคลียร์ของรัสเซียมากกว่า 904 ราย บริษัทตัวแทนบริการด้านพลังงานนิวเคลียร์ 540 แห่ง แหล่งเก็บของเสียจากกัมมันตภาพรังสีและวัสดุนิวเคลียร์ 39 แห่ง สถาบันวิจัย 75 แห่ง และอื่นๆ
หลังจากการเจรจาต่อรองเรื่องฟิวชั่นที่ควบคุมได้ โรซาตอม ผู้นำในอุตสาหกรรมนิวเคลียร์ของรัสเซีย ได้เซ็นใบสั่งซื้อกับอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ในนามของรัสเซีย ด้วยเหตุนี้จึงได้รับเครื่องปฏิกรณ์ฟิวชั่นที่ควบคุมได้เครื่องแรกที่อยู่นอกประเทศจีน
เครื่องปฏิกรณ์นั้นตั้งอยู่ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก โดยมีบริษัทนิวเคลียร์แห่งชาติจีนคอยช่วยเหลือในการสนับสนุนสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ
นักวิชาการซิวาลีเป็นหัวหน้าวิศวกรของโรซาตอม ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้นำด้านวิชาการที่ใหญ่โตในรัสเซีย
อย่างน้อยก็ในสาขาวิศวกรรมนิวเคลียร์
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ลู่โจวงุนงงก็คือเขาได้ยินมาว่าคนรัสเซียนั้นขี้โมโหและหยิ่งมาก โดยเฉพาะนักวิชาการชาวรัสเซีย เขาคิดว่าพวกเขาหยาบคายอย่างสุดๆ
ยกตัวอย่างเช่น โคลโมโกรอฟ นักคณิตศาสตร์ชาวรัสเซียผู้โด่งดัง เป็นที่รู้จักกันในเรื่องการโต้เถียงกับอาจารย์ที่ปรึกษาของเขาเองต่อหน้าสาธารณชนที่การประชุมคณิตศาสตร์
อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่ความประทับใจที่ลู่โจวมีแต่นักวิชาการซิวาลีเลย
นักวิชาการซิวาลีใจเย็นเหมือนแตงกวา ออกจะขี้กลัวเล็กน้อย
“…ผมได้อ่านรายงานของคุณเรื่องการไหลของพลาสมา และมันได้เปิดโลกใหม่ทั้งใบให้กับผม ผมไม่เชื่อว่าจะมีคนที่คิดการออกแบบที่ปราดเปรื่องขนาดนั้นได้ การกระจายอนุภาคฮีเลียม 3 เข้าไปในพลาสมาที่ยุ่งเหยิงและวิเคราะห์สภาวะของระบบโกลาหล… คุณไม่รู้หรอกว่าผมตกตะลึงขนาดไหนตอนที่ผมอ่านรายงานของคุณ”
นักวิชาการซิวาลียังคงจับมือลู่โจวอยู่
โชคดีที่รัฐมนตรีโนวัคสามารถจะรู้ได้ว่าลู่โจวกำลังอึดอัด ดังนั้นเขาจึงกระแอมแล้วขัดจังหวะนักวิชาการซิวาลี
“เอาล่ะ ซิวาลี เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องวิชาการ เพราะเรื่องนั้นเอาไว้หารือกันวันหลังก็ได้”
ชายรัสเซียสูงวัยคนนี้ปล่อยมือจากเขาและเกาหัวอย่างกระอักกระอ่วนใจ
“โอ้ ขอโทษด้วยครับ ผมตื่นเต้นเกินไป”
ลู่โจวพยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรครับ”
โนวัคมาที่งานเลี้ยงนี้เพื่อจะพบลู่โจวเท่านั้น เขายังคงต้องพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ของจีนเกี่ยวกับเรื่องการร่วมมือในด้านพลังงาน จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ผมจะให้คุณทานอาหารอย่างสงบ ถ้าคุณมีเวลา คุณน่าจะมาเที่ยวรัสเซีย ผมมั่นใจว่าคุณจะต้องประทับใจอาหารในมอสโกแน่ๆ ครับ”
ลู่โจวยิ้มแล้วพยักหน้า
“ได้ครับ ผมหวังว่าผมจะมีโอกาสได้ไปเที่ยวสักวัน”
…………….
