ข่าวเรื่องการจับกุม ‘บอส’ ผู้นำองค์กรอีเกิ้ลฮันเตอร์สร้างความแตกตื่นให้กับวงการแฮกเกอร์และวงการรักษาความปลอดภัยทางข้อมูล
ไม่มีใครคิดว่าลอสแอนเจลิสจะสามารถจับอาชญากรตัวสำคัญในเวลาอันสั้นได้…
สิ่งที่ทำให้คนตกใจกันมากที่สุดก็คือ ‘บอส’ ชายคนที่เอฟบีไอพยายามตามจับมาเกือบสิบปีนั้น อาศัยอยู่ในบ้านทาวน์เฮาส์ที่ห่างจากสถานีตำรวจเพียง 500 เมตรเท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าเหตุผลที่ตำรวจลอสแอนเจลิสสามารถจับคนร้ายรายนี้ได้อย่างรวดเร็วมาจากความช่วยเหลือไร้ชื่อคนหนึ่ง
อีเมลที่ให้มานั้นไม่ได้มีช่องทางติดต่อกลับใดๆ มีเพียงฉายา ‘ดร. ซี’ เท่านั้น
เป็นชื่อที่ฟังแล้วดูค่อนข้างลึกลับ
ผู้สื่อข่าวของรีพอร์ทไทมส์ได้ติดต่อผู้เชี่ยวชาญในวงการรักษาความปลอดภัยทางข้อมูลมาเพื่อหวังจะสืบหาตัวตนที่แท้จริงของดร. ซี พวกเขาไม่สามารถหาเบาะแสใดๆ เรื่องตัวตนของบุคคลปริศนาคนนี้ได้เลย
เหมือนกับคนคนนี้แค่ปรากฏตัวขึ้นมาจากอากาศอย่างไรอย่างนั้น
บางคนคิดว่าดร. ซีเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีสารสนเทศชาวจีนคนหนึ่ง เพราะหลังจากทำการจับกุม ‘บอส’ ไปได้ไม่ถึง 10 ชั่วโมง ประเทศจีนก็จับกุม ‘คิด’ ทันที
บางคนคาดเดาว่าดร. ซีน่าจะเป็นแฮกเกอร์ฝีมือดีในกลุ่มแฮกเกอร์ ‘หงเค่อยูเนี่ยน’ ของพวกคนจีน เพราะคนอเมริกันก็รู้ดีว่าประเทศจีนมีผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์และวิทยาการคอมพิวเตอร์มากแค่ไหน
บางคนก็คิดย้อนกลับไปตอนเหตุการณ์ดาวอังคารเมื่อไม่นานนัก ที่มีนักชีววิทยาปริศนาคนหนึ่งตีพิมพ์ทฤษฎีที่มอบวิธีสำคัญให้ทีมผู้เชี่ยวชาญนานาชาติที่กำลังง่วนอยู่กับการวิจัยวัคซีน…
แต่การเชื่อมเรื่องพวกนี้มันดูไม่น่าเป็นไปได้เลย เพราะดร. ซีคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านชีววิทยา เขาไม่ควรจะเกี่ยวอะไรกับวงการเทคโนโลยีสารสนเทศสิ คนส่วนใหญ่เชื่อว่า ดร. ซีคนนี้น่าจะเป็นแค่แฮกเกอร์ไร้นามคนหนึ่ง
พวกเขาเชื่อว่าแฮกเกอร์คนนี้ก็แค่เอาชื่อ ‘ดร. ซี’ คนก่อนจากเหตุการณ์ดาวอังคารมาใช้เฉยๆ …
ชื่อที่ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ เหมือนกับแบททาแรงของแบทแมน…
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แฮกเกอร์คนนี้ก็สามารถตามรอยไอพีแอดเดรสของบอสและแจ้งให้พวกอินเตอร์โพลไปจับเขาได้ ซึ่งไม่เคยมีใครเห็นความสามารถระดับนี้มาก่อน
ไม่ใช่แค่เอฟบีไอที่กำลังสืบหาข้อมูลตัวตนที่แท้จริงของดร. ซี แต่บริษัทหลักๆ ในซิลิคอนแวลลีย์หลายแห่งก็กำลังตามหาตัวเขาเช่นกัน
บริษัทอย่างแอมะซอนและไมโครซอฟต์กำลังตามหาว่าดร. ซีเป็นใคร และแม้กระทั่งซีอีโอของแอปเปิลก็ยังประกาศในทวิตเตอร์ว่า หากดร. ซีอยากจะใช้ความสามารถของเขาทำประโยชน์ให้กับสังคม แอปเปิลจะช่วยตอบแทนเขาเป็นอย่างดี…
…
หลังจากที่ลู่โจวบอกให้เสี่ยวไอไปจัดการกับการโจมตีทางไซเบอร์เสร็จแล้ว เขาก็กลับไปนอนบนเตียงแล้วพลิกอ่านกระดาษโน้ตวิจัยของเขานิดหน่อย เขาอ่านวิจัยไปเล็กน้อยก็หลับไปในที่สุด
เพราะว่าเขาทำงานเกินตัวในเมื่อวันก่อนทำให้เขาตื่นมาอีกทีก็ตอนเที่ยง
วันนี้เขามีตารางที่ค่อนข้างชิล มีแค่ไปเข้าประชุมตอนบ่ายสามเท่านั้น
ลู่โจวลงจากเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์มาจากโต๊ะข้างเตียง เขาอ่านการแจ้งเตือนจากวีแชทและเห็นว่าหลัวเหวินเซวียนส่งข้อความมาหาเขาเป็นสิบกว่าข้อความ
“โอ๊ยให้ตาย เขาจะมาเอาอะไรอีกล่ะตอนนี้?”
ดวงตาปรือๆ ของลู่โจวกวาดตาอ่านข้อความ
ข้อความของหลัวเหวินเซวียนเต็มไปด้วยเครื่องหมายตกใจและอีโมจิตกใจ หลัวเหวินเซวียนเรียกเขาว่า ‘โคตรเทพ’ และ ‘น่าประทับใจ’ ซ้ำไปซ้ำมา
ลู่โจวค่อยๆ ยิ้มออกมา
เขาคิดว่าหลัวเหวินเซวียนน่าจะได้อ่านเรื่องอะไรบางอย่างของเขาบนเว่ยป๋อแล้วแน่ๆ
จะว่าไปแล้วก็มีอย่างอื่นอีกที่เขาตั้งหน้าตั้งตารอ
ลู่โจวส่ายหัวแล้วไม่ได้ส่งข้อความตอบไป เขาโยนโทรศัพท์ไปข้างตัวแล้วหยิบรีโมตคอนโทรลขึ้นมาแทน เขาเปิดทีวีแล้วกดไปช่องข่าวสากล
ตามที่เขาคาดไว้เลย ข่าวกำลังรายงานเหตุการณ์เมื่อคืน
เหล่าแฮกเกอร์ต่างถูกจับ สงครามไซเบอร์ก็จบลง
ลู่โจวไม่แปลกใจเลยสักนิด ถึงแม้เสี่ยวไอจะยังขาด EQ อยู่บ้าง ความสามารถการแฮกของมันก็นับว่าศิลปะอย่างหนึ่ง
สิ่งที่ทำให้ลู่โจวแปลกใจมากที่สุดก็คือการที่มีแฮกเกอร์คนหนึ่งอยู่ในประเทศจีน?
อะไรวะเนี่ย…
เขาจะมาอยู่ที่จีนทำไม?
หลังจากที่ลู่โจวกดปิดทีวี โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มสั่น
เป็นข้อความจากเสี่ยวไอ ลู่โจวรู้ดีว่าเพื่อนตัวน้อยของเขากำลังตื่นเต้น
เสี่ยวไอ [เจ้านาย เสี่ยวไอทำงานได้ดีไหม? (≧ω≦ *)]
ลู่โจว “ทุกอย่างเสร็จแล้วใช่ไหม?”
เสี่ยวไอ [ใช่! หลักฐานทุกอย่างถูกส่งไปให้ตำรวจแล้ว! (๑•̀ᄇ•́)]
ลู่โจวอยากจะกอดเสี่ยวไอผ่านโทรศัพท์เหลือเกินตอนที่พูดว่า “ทำได้ดีมาก!”
เสี่ยวไอ [ด้วยความยินดี ชมฉันเพิ่มอีกสิเจ้านาย! นะ นะ นะ! (≧ω≦ *)]
ลู่โจว “…”
เจ้าสิ่งนี้มันจะโอ้อวดน้อยกว่านี้ได้ไหมเนี่ย…
มันน่าจะเรียนรู้ความถ่อมตนมาจากเจ้านายมันบ้างนะ
ลู่โจวลงจากเตียงทั้งที่ยังไม่ใส่เสื้อผ้าและไปนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
เขาเลื่อนอ่านโพสต์ในเว่ยป๋อและเห็นว่า องค์กร ‘อีเกิ้ลฮันเตอร์’ อยู่ในช่องติดเทรนด์…
[อีเกิ้ลฮันเตอร์เหรอ น่าจะชื่อชิกเก้นฮันเตอร์มากกว่านะ!]
[ไม่อยากจะเชื่อเลย พวกเราหาตัวพวกแฮกเกอร์อเมริกันนี่ได้ภายในวันเดียวเหรอเนี่ย]
[เห็นได้ชัดว่า แฮกเกอร์ที่ชื่อดร. ซีเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี่ เขาค้นไอพีแอดเดรสของสมาชิกทุกคนได้ด้วยตัวคนเดียวเลย!]
[ไม่มีทางน่า ฉันคิดว่าดร. ซีเป็นนักชีววิทยาเสียอีก?]
[บางทีอาจจะมีคนเอาชื่อเขามาใช้หรือเปล่า? อย่างไรก็แล้วแต่ พวกเราก็ควรขอบคุณดร. ซีนะ ใครจะไปรู้ว่าเขาช่วยเว็บไซต์ไว้กี่เว็บแล้ว!]
ลู่โจวมองโพสต์แต่ละอันแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฮีโร่
แน่นอนว่า เขาก็รู้ว่าเหตุผลหลักๆ มาจากคอมพิวเตอร์ควอนตัมของเสี่ยวไอ
แต่เมื่อมองว่าทั้งคอมพิวเตอร์ควอนตัมและเสี่ยวไอก็เป็นของของเขาแล้ว เขาก็รู้สึกว่าเขาควรจะรับเครดิตมาเสียหน่อย
ทันใดนั้นเอง ข้อความก็ผุดขึ้นมาบนมุมล่างขวาของหน้าจอ
[เจ้านาย จะใส่เสื้อผ้าหน่อยไหม? (/// ω ///)]
ลู่โจวมองที่ข้อความแล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง
เอิ่ม…
โอเค สงสัยว่าการมาอ่านโพสต์ในเว็บทั้งๆ ที่ยังโป๊อยู่นี่จะป่าเถื่อนไปหน่อย
แต่ก็ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้นี่นา ช่างมันสิ
ลู่โจวจ้องคอมพิวเตอร์แล้วพูดขึ้นมาว่า
“จะสนใจทำไมล่ะ เธอก็เป็นแค่โปรแกรมนี่นา”
เสี่ยวไอ [ใช่ แต่เสี่ยวไออายุ 7 ขวบเองนะ ( ́◔‸◔ ‘)]
ลู่โจว “…”
พระเจ้าช่วย
จู่ๆ ลู่โจวนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาพูดขึ้นว่า “อ้อใช่ ห้ามเปิดกล้องถ้ายังไม่ได้รับอนุญาตด้วยนะ นอกจากจะจำเป็นจริงๆ “
เสี่ยวไอ [โอ๊ะโอ … (°△° |||)]
ลู่โจวปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กแล้วใส่ชุดสูท เขาจัดแจงเนกไทหน้ากระจกแล้วพยักหน้าด้วยความพอใจ
ศาสตราจารย์สุดหล่อในกระจกนั่นใครกันนะ?
ทันใดนั้นเองโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียงของเขาก็ดังขึ้น
ลู่โจวรับสายและพูด
“สวัสดีครับ?”
ผู้อำนวยการหลี่เป็นฝ่ายพูดจากปลายสาย
“คุณว่างไหม?”
ลู่โจวมองนาฬิกาของเขาแล้วตอบไปว่า “ว่างครับ ทำไมเหรอ?”
ผู้อำนวยการหลี่กล่าว “ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้ว มากินบุฟเฟต์กันดีกว่า พอดีผมอยากจะคุยกับคุณ”
………………
