หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกสับสนหลังจากที่ออกจากคฤหาสน์ของลู่โจว
เขาขึ้นรถแล้วนั่งเบาะหลัง ขณะมองที่ดูต้นไม้เขียวชอุ่มริมทางเท้า เขาก็พูดว่า “นี่ผมเริ่มแก่แล้วสินะ”
คนขับที่อยู่ข้างหน้าเขาหยุดครู่หนึ่งแล้วพูด
“ไม่นะครับ คุณเพิ่งอายุหกสิบเศษๆ เท่านั้น ยังมีเวลาอีกตั้งหลายสิบปี”
ผู้อำนวยการหลี่ยิ้มและถอนหายใจ
“ไม่หรอก ผมไม่ได้หนุ่มเหมือนเดิมแล้ว ผมไม่สามารถจะคุยกับเด็กหนุ่มได้อีกต่อไปแล้ว คงเหลือเวลาอีกห้าปีก่อนที่หัวใจเก่าๆ ของผมจะยอมแพ้ไปแล้วล่ะ”
คนขับยังคงขับรถต่อไปและไม่ตอบอะไร
คนขับรู้สึกเหมือนกับว่าผู้อำนวยการหลี่เข้าใจผิดไปบางอย่างเกี่ยวกับคนหนุ่มสาว
เขาอยากถามว่าที่พูดมานั้นเกี่ยวกับอะไร แต่เขานึกขึ้นได้ว่าผู้อำนวยการหลี่เพิ่งออกมาจากบ้านของศาสตราจารย์ลู่ เขาคงอาจจะได้พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่ละเอียดอ่อนมา คนขับจึงตัดสินใจเงียบต่อไป
ผู้อำนวยการหลี่หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาผู้อำนวยการลู่จากสำนักพลังงาน
“ฮัลโหล? ผู้เฒ่าลู่ ผมจะเล่าอะไรให้ฟัง การเดินทางไปจินหลิงครั้งนี้คุ้มค่ามากๆ เลยล่ะ!
“…”
…
ในความเป็นจริง มันค่อนข้างยากสำหรับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ที่จะมาแทนที่แบตเตอรี่ลิเธียม-ซัลเฟอร์ได้ทั้งหมด การรักษาแรงดันคงที่สำหรับเมมเบรนกรองโมเลกุลออกซิเจนทำให้แบตเตอรี่ต้องเคลื่อนที่เปลี่ยนตลอดเวลา
ดังนั้นรถยนต์จึงเป็นการประยุกต์ใช้ได้อย่างดีโดยไม่ต้องสงสัย กระจังหน้าสามารถให้ออกซิเจนกับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ได้
การเพิ่ม ‘กระจังหน้า’ นั้นค่อนข้างยาก ถ้าหากมีคนที่อยากวางแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ไว้ในโทรศัพท์มือถือ
แบตเตอรี่ลิเธียม-ซัลเฟอร์ให้ความสำคัญกับวัสดุในขณะที่แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ให้ความสำคัญกับกลไกมากกว่า เช่น การใช้การออกแบบที่ชาญฉลาดเพื่อเพิ่มความหนาแน่นของพลังงานให้สูงสุด
หมายความว่ายิ่งแบตเตอรี่มีขนาดใหญ่ขึ้นเท่าใด ผู้ออกแบบพื้นที่ก็จะสามารถใช้วางส่วนประกอบต่างๆ และเพิ่มความหนาแน่นของพลังงานได้มากขึ้นเท่านั้น
ตัวอย่างที่เข้าใจได้ง่ายๆ คือโครงการ ‘แบตเตอรี่-500’ ของ IBM ซึ่งพวกเขาต้องการใช้เทคโนโลยีการคำนวณแบบกระจายเพื่อให้แน่ใจว่าโมเลกุลออกซิเจนแต่ละตัวที่เข้าสู่ระบบปฏิกิริยาถูกจับคู่อย่างถูกต้องในสล็อตลิเธียม…
แน่นอนว่าการทำเทคโนโลยีประเภทนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย อย่างน้อยๆ ก็ต้องในอนาคตที่จะถึง ไม่ใช่ตอนนี้
หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่จากไป ในที่สุดลู่โจวก็วางเอกสารฉบับร่างไว้บนโต๊ะกาแฟของเขา
ทั้งหมดนี้เป็นแนวคิดที่เข้ามาในหัวของเขาตอนที่เขาค้นคว้าโปรเจกต์เศษซากที่หนึ่ง ดังนั้นแนวคิดเหล่านี้จึงห่างไกลจากการออกแบบที่สำเร็จ
ถึงแม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงแค่การออกแบบที่ไว แต่ด้วยวิศวกรรมระดับหกของเขาและประสบการณ์ในโปรเจกต์วิจัยทางวิทยาศาสตร์ทางวิศวกรรมขนาดใหญ่ก็ทำให้สามารถออกแบบได้อย่างดีเยี่ยม
หลังจากพบว่าแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ไม่ใช่เทคโนโลยีที่พัฒนาสมบูรณ์ ผู้อำนวยการหลี่ก็ยอมแพ้ในที่สุด
แต่ก่อนที่เขาจะจากไป เขากล่าวว่าถ้าเทคโนโลยีสมบูรณ์เมื่อไหร่ฝ่ายป้องกันราชอาณาจักรจะสามารถช่วยในเรื่องกระบวนการอนุมัติสิทธิบัตรให้ได้
โดยปกติขั้นตอนการอนุมัติสิทธิบัตรอาจใช้เวลาหลายปี แต่ผู้อำนวยการหลี่นั้นสามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์
สตาร์สกายเทคโนโลยีมีสิทธิ์ในสิทธิบัตรประเภทนี้มาโดยตลอด
ลู่โจวหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเฉินยู่ซาน
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยผ่านโทรศัพท์
“ว่าไง? โทรมาอีกแล้ว มีอะไรเหรอ? ไม่ได้หยุดหรอกเหรอ?”
“ก็หวังไว้อย่างนั้น…” ลู่โจวถอนหายใจและกระแอมในลำคอ “ผู้อำนวยการเพิ่งหลี่มาหาฉัน”
เฉินยู่ซานกล่าวว่า “เขาต้องการอะไรล่ะ?”
“ชิปดรากอนวันน่ะ”
ลู่โจวใช้เวลาประมาณห้านาทีเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลงของสามฝ่ายและแผนโปรเซสเซอร์ดรากอนวัน
เขาพูดถึงบางส่วนของสัญญาที่เขาไม่ค่อยแน่ใจด้วย
หลังจากได้ฟังแล้วเฉินยู่ซานก็เอนหลังพิงเก้าอี้ของเธอและคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เป็นสัญญาที่ดีนะ แล้วสิทธิบัตรมันเกี่ยวกับชิปเท่านั้นใช่ไหม?”
ลู่โจว “คิดว่างั้น ฉันจะส่งสำเนาไปที่อีเมลของเธอนะ”
“โอเค มันจะดีกว่าถ้าส่งสัญญามาให้ฉันก่อน” เฉินยู่ซานหยุดชั่วครู่และกล่าวว่า “นอกจากนี้เราควรระบุว่าเทคโนโลยีการรวมชิปทรานซิสเตอร์คาร์บอนนั้นไม่ขึ้นอยู่กับใคร เพราะเราเป็นผู้คิดค้นเทคโนโลยีนี้ ดังนั้นเราจึงจะไม่ปล่อยให้พวกเขาใช้ประโยชน์จากเราได้”
ลู่โจวยิ้มและกล่าวว่า “แน่นอน เอาที่เธอคิดว่ามันดีที่สุดแล้วกัน ฉันยังพูดได้คุยกับผู้อำนวยการหลี่เกี่ยวกับการพัฒนาแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์อีกด้วย ดังนั้นเรามาพยายามจดทะเบียนสิทธิบัตรโดยเร็วที่สุดเถอะ”
ปลายสายเงียบลง
ลู่โจวไม่รู้ว่าทำไมเฉินยู่ซานถึงเงียบไป
แต่ไม่นานลู่โจวก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
เธอตอบว่า “การพัฒนาแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์?”
“ใช่” ลู่โจวพยักหน้าและพูด “ฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้ไปแล้วเหรอ?”
เฉินยู่ซาน “นายไปบอกฉันตอนไหนล่ะคะคุณ?”
ลู่โจวจำได้แล้วว่าเขาเพิ่งเอาโมเดลให้ยางสวี่เมื่อวานนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีโอกาสบอกเธอเลย
ลู่โจวยิ้มอย่างช้าๆ และพูดว่า “โอ้ใช่ ความผิดฉันเองที่ลืมบอกเธอ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันแค่แปลกใจเฉยๆ… ให้ฉันคิดว่าถ้าเราได้ไพ่ใบนี้มามันอาจจะมีประสิทธิภาพมาก…”
เฉินยู่ซานเริ่มครุ่นคิด
ลู่โจวสงสัยว่าเขาควรวางสายโทรศัพท์และให้เวลาเธอคิดดีไหม แต่จู่ๆ เธอก็พูดขึ้นว่า “นายไม่ได้บอกฉันว่าแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์สามารถใช้ในรถยนต์ได้ด้วยใช่ไหม?”
ลู่โจวพยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่ใช่แค่รถยนต์ แต่มันคือสิ่งที่เหมาะสมที่สุดต่างหาก ยิ่งแบตเตอรี่มีขนาดใหญ่เท่าใด ความหนาแน่นของพลังงานก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น ธรรมชาติของเมมเบรนโมเลกุลออกซิเจนนั้นควรใช้ในยานพาหนะที่เคลื่อนที่”
ราวกับว่าเฉินยู่ซานเพิ่งถูกลอตเตอรี “เข้าใจแล้ว! ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง! ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ด้วยนะ นายไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดมากแค่บอกให้โลกรู้ว่าเราได้ดำเนินการวิจัยเกี่ยวกับแบตเตอรี่ลิเธียมอากาศได้แล้วก็พอ”
เธอหมายถึงอะไรเพียงแค่เผยแพร่เอกสารบางส่วน …
การเขียนเอกสารไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉันไม่สามารถเขียนมาตรฐานที่ต่ำได้ ฉันเป็นนักวิชาการระดับรางวัลโนเบล และฉันมีชื่อเสียงมากในสายงานนี้
ลู่โจวถอนหายใจหลังจากได้ยินคำพูดของเฉินยู่ซาน “แล้วเธอคิดจะทำอะไร?”
เฉินยู่ซานยิ้มและนั่งตัวตรงขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ฉันวางแผนที่จะเล่นหมากรุกสี่มิติ!”
ลู่โจว “…?”
………………………….
