การเปิดตัวบี๊บบี๊บชาร์จจิงในวันแรกนั้นค่อนข้างเป็นไปได้ด้วยดี
แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ฟังดูราวกับภาพยนตร์นิยายวิทยาศาสตร์จนทำให้หลายคนต้องสงสัยแม้ว่าจะไม่ได้ขับรถยนต์ไฟฟ้าก็ตาม
เรื่องซุบซิบและเรื่องราวต่างๆ ได้แพร่กระจายไปทั่วโซเชียลมีเดีย
วันหยุดประจำชาติได้ทำให้ความนิยมของบี๊บบี๊บชาร์จจิงขึ้นไปจนอยู่ในจุดสูงสุด!
แม้แต่เจ้าของรถยนต์เบนซินก็ยังสนใจเทคโนโลยีใหม่นี้ บางคนถึงกับลงทะเบียนบัญชีเพื่อโพสต์บนโซเชียลมีเดียกันเลยทีเดียว
ซึ่งแน่นอนว่าการลงทะเบียนบัญชีนั้นฟรีอยู่แล้ว
แคมเปญการตลาดประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ทั้งหลี่ถิงหุยและห้างสรรพสินค้าต่างก็ไม่ได้คาดหวังว่า ‘แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์กับการชาร์จแบบไร้สาย’ จะได้รับความนิยมเช่นนี้ ห้างสรรพสินค้าได้ลูกค้าเข้ามาใช้บริการมากยิ่งขึ้น
หลี่ถิงหุยดูการลงทะเบียนผู้ใช้ที่เพิ่มขึ้นและรู้สึกโล่งใจ
ไม่ว่าผลในอนาคตจะเป็นไปอย่างราบรื่นหรือไม่…
อย่างน้อยๆ ตอนนี้ก็จบลงแล้ว!
ที่จริงแล้วการชาร์จแบบไร้สายไม่ใช่ของไฮเทคมากมายอะไรขนาดนั้น
เทคโนโลยีการชาร์จแบบไร้สายได้รับการวิจัยและพัฒนาอย่างกว้างขวางในระดับสากลแล้ว
ตัวอย่างเช่น เมื่อออดิพัฒนารถยนต์ไฟฟ้าใหม่ขึ้นมา พวกเขาได้ออกแบบการแก้ปัญหาเพื่อลดการสูญเสียประสิทธิภาพการส่งกำลัง วิธีแก้ปัญหาของพวกเขาคือการใช้ระบบชาร์จไร้สายแบบยกได้ขึ้นมา และย้ายคอยล์ส่งกำลังเข้าไปใกล้กับด้านล่างของรถยนต์ไฟฟ้าซึ่งจะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการส่งกำลัง
และหากสืบย้อนไปถึงปี 2014 เกาหลีใต้ได้วางแผนที่จะสร้าง ‘ถนนชาร์จไร้สาย’ ที่ยาวสิบสองกิโลเมตรขึ้น แต่เนื่องจากค่าบำรุงรักษาที่สูงมากจึงทำให้ยังไม่แล้วเสร็จ
ในทางกลับกันบี๊บบี๊บชาร์จจิงมีกลยุทธ์สามขั้นตอน ประการแรกคือการครอบครองพื้นที่ห้างสรรพสินค้า ที่จอดรถ และที่อยู่อาศัยในเซี่ยงไฮ้มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ สองคือการขยายทั่วย่านการค้าขนาดใหญ่ในกลุ่มเมืองสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซี และจะขยายไปทั่วประเทศในที่สุด
สำหรับขั้นตอนสุดท้ายซึ่งเป็นรูปแบบที่ดีที่สุดของเทคโนโลยีนี้คือเส้นทางการชาร์จแบบไร้สายคือการครอบครองครึ่งหนึ่งของเครือข่ายทางหลวงสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีให้ได้ทั้งหมด
แน่นอนว่าพวกเขาต้องก้าวไปทีละขั้น
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าการเริ่มต้นครั้งนี้จะค่อนข้างน่ากลัว…
ณ สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
ห้องปฏิบัติการเซมิคอนดักเตอร์ที่ใช้คาร์บอน
กลุ่มคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวกำลังทำงานอยู่หน้าอุปกรณ์ทดลอง
ด้วยการร่วมมือกับเฉินหยางแมชชีนทูลและเป่าเซิ่งกรุ๊ป หลังจากทำงานหนักมาหลายเดือน
เครื่องนี้เหมือนกับเครื่องจักรการพิมพ์หินในด้านเซมิคอนดักเตอร์ที่มีคาร์บอนเป็นส่วนประกอบ มันสามารถประมวลผลวัตถุดิบเบื้องต้นและ ‘ติด’ ทรานซิสเตอร์คาร์บอนนาโนบนวัสดุกราฟีนสองชั้นในมุมเฉพาะ
เมื่อไม่กี่เดือนก่อนห้องปฏิบัติการเซมิคอนดักเตอร์ที่ทำจากคาร์บอนสามารถบรรลุทรานซิสเตอร์ที่มีความกว้างหนึ่งร้อยห้าสิบนาโนเมตรเท่านั้น แต่ตอนนี้ลดลงเหลือเพียงแปดสิบนาโนเมตร
นอกเหนือจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ประสิทธิภาพสูงของโปรเซสเซอร์ เช่น คอมพิวเตอร์และอุปกรณ์พกพา ชิปที่ใช้แปดสิบนาโนเมตรยังสามารถใช้งานได้ในหลายที่
ขนาดของทรานซิสเตอร์ยิ่งเล็กยิ่งดี แต่ฟิลด์ไม่ได้ต้องการพลังการประมวลผลมากขนาดนั้น
เช่น อุปกรณ์เฝ้าระวังและเครือข่าย…
แน่นอนว่าห้องปฏิบัติการเซมิคอนดักเตอร์นี้ไม่ได้วางแผนที่จะผลิตโปรเซสเซอร์กล้องรักษาความปลอดภัยเหล่านั้น และพวกเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับชิปซีรีส์ล่าสุดของ ‘ดรากอนวัน’ แต่เป็นเทคโนโลยีการชาร์จแบบไร้สายล่าสุด
เมื่อได้ยินเสียงการปล่อยก๊าซ นักวิจัยรอบๆ อุปกรณ์ทดลองก็พากันอ้าปากค้าง
ขณะที่พวกเขาดูข้อมูลที่นำเสนอบนคอมพิวเตอร์ ศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียนมีสีหน้าปีติยินดี
“เราทำได้แล้ว!”
ลู่โจวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถามว่า “สำเร็จแล้วเหรอ?”
“ใช่” ศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียนพยักหน้าและตอบอย่างมั่นใจ “มันน่าจะดีกว่านี้ได้อีก! ผมจะโชว์ให้คุณดูทีหลัง!”
ลู่โจวต้องรอนาน
หลังจากนั้นโปรเซสเซอร์ขนาดภาพขนาดย่อก็ถูกถอดออกจากอุปกรณ์
ลู่โจวมองดูชิปที่เก็บไว้ในฝากระจกสีน้ำตาล เขาทั้งตกใจและโล่งใจ
นี่เป็นชิปตัวที่สองที่ผลิตโดยห้องปฏิบัติการเซมิคอนดักเตอร์ที่ใช้คาร์บอน
โดยอันแรกนั้นถูกใช้กับเครื่องคิดเลขซึ่งมันไม่ได้มีอะไรพิเศษมากนัก แต่สำหรับตัวนี้จะถูกนำไปใช้ในเครื่องรับและส่งสัญญาณการชาร์จแบบไร้สาย ดังนั้นนี่จึงถือเป็นเทคโนโลยีไฮเทค
ทุกคนรู้ดีว่าเนื่องจากปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการแปลงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เทคโนโลยีการชาร์จแบบไร้สายสามารถแบ่งคร่าวๆ ได้เป็นสองส่วน คือ การรับและการส่งสัญญาณ โดยเฉพาะวัสดุที่เป็นแม่เหล็กชิปโมดูลคอยล์ การออกแบบโครงร่าง ฯลฯ
โมดูลคอยล์และวัสดุแม่เหล็กนั้นจัดการได้ง่าย พวกมันไม่ได้เป็นเทคโนโลยีไฮเทค และไม่มีอุปสรรคด้านสิทธิบัตรใดๆ แต่ชิปนั้นต่างกัน
ปัญหาทางเทคนิคเกือบทั้งหมดไปกระจุกตัวอยู่ที่การออกแบบชิปตัวรับและการรวมระบบ
ลูกค้าหลักของเทคโนโลยีเหล่านี้คือโทรศัพท์มือถือ อย่างไรก็ตามรถยนต์ไฟฟ้ากำลังจะกลายเป็นลูกค้าของเทคโนโลยีนี้ในอีกไม่ช้า
อันที่จริงนอกจากการพัฒนาชิปในบริษัทแล้วบี๊บบี๊บชาร์จจิงยังมีผู้ผลิตชิประดับนานาชาติมากมายให้เลือก ตามเดิมชิปสถานีชาร์จชุดแรกก็ถูกผลิตโดยผู้ผลิตต่างประเทศ
อย่างไรก็ตามไฮซิลิคอนของหัวเหว่ยซึ่งสตาร์สกายเทคโนโลยีเป็นเจ้าของได้เปลี่ยนจาก ‘การวิจัยและพัฒนาที่บริสุทธิ์’ เป็น ‘การวิจัยและพัฒนากับการผลิต’ แทน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องเสียเปล่าที่จะไม่ใช้ชิปคาร์บอน
เมื่อถึงเวลาที่สมควร พวกเขาจะแทนที่ชิปที่ผลิตในต่างประเทศทั้งหมดด้วยชิปของตัวเองแทน
ขณะที่ศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียนมองดูชิปที่อยู่ในมือของลู่โจว เขาก็พูดราวกับเป็นเด็กที่ตื่นเต้น
“สุดยอดจริงๆ หลังจากผ่านไปสองเดือนในที่สุดเราก็ทำได้! เราควรตั้งชื่อมันให้ดีนะ!”
อันที่จริงศาสตราจารย์อู๋ไม่ต้องการให้ลู่โจวคิดชื่อเท่าไหร่ เพราะเขาใช้อารมณ์มากเกินไป
แต่น่าเสียดายที่ลู่โจวเริ่มคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียแล้ว
ชื่อดีๆ เหรอ?
ฟังดูยากจังนะ…
ลู่โจวคิดอยู่นาน ศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียนกำลังจะนำชิปไปเก็บไว้ที่ห้อง ก่อนที่ลู่โจวจะพูดอะไรก่อน
“เราจะเรียกมันว่า… ระบบบีบี”
อู๋เทียนเฉวียน “…?”
นักวิจัย “… ???”
ลู่โจว “?”
ทันใดนั้น…
บรรยากาศในห้องก็เริ่มอึดอัด
ลู่โจวไม่รู้ว่าทำไมนักวิจัยเหล่านี้จึงจ้องมองเขา
เอิ่มมม…
ชื่อนี้มันไม่ดีเหรอ?
เมื่อลู่โจวเริ่มสงสัยว่านี่เป็นชื่อที่ดีหรือไม่ ศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียนก็ทำลายความเงียบลง
“อืม… ชื่อนี้ใช้ไม่ได้ อย่างแรกมันฟังดูไม่ดีเท่าไหร่ นอกจากนี้ยังแตกต่างจากสถานีชาร์จบี๊บบี๊บชาร์จจิงอีกด้วย ทั้งสองอย่างควรที่จะเข้ากันได้!”
“คุณพูดถูก” ลู่โจวกล่าว เมื่อเห็นว่ามีคนไม่เห็นด้วยกับชื่อของเขามากขนาดไหน เขาจึงถามว่า “ถ้างั้นคุณคิดว่าเราควรตั้งชื่อมันว่าอะไรดีล่ะ?”
อู๋เทียนเฉวียนพูดอย่างหนักแน่น
“ธอร์!”
“ธอร์เหรอ?”
“ใช่” อู๋เทียนเฉวียนพยักหน้าและอธิบายว่า “เทพเจ้าสายฟ้าที่ทำให้คนทั้งโลกตกตะลึง! ชื่อนี้เพอร์เฟคเลย!”
“มีเหตุผล…” ลู่โจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “ถ้าอย่างนั้นก็เป็นธอร์!”
…………………..
