วันที่สามหลังพฤหัสทมิฬ
ดวงอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่วเกาะแมนแฮตตันในเวลาหกโมงเช้า
เบนลงจากรถพร้อมกระเป๋าเดินทางเหมือนทุกครั้ง เขาหาวและเดินไปที่อาคารออฟฟิศ เขาเห็นชั้นวางหนังสือพิมพ์ถูกรายรอบไปด้วยผู้คน
ชายใส่สูทและสวมรองเท้าหนังพากันกรูเข้าไปที่ชั้นหนังสือพิมพ์ และยื่นเงินเพื่อแลกกับหนังสือพิมพ์ฉบับล่าสุด
“เกิดอะไรขึ้น…”
เบนเดินตรงไปและเห็นชายอ้วนผมหยิกเดินฝ่าฝูงชนออกมา
ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน คาเรลนั่นเอง
เบนไม่ลังเลและเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนร่วมงานของเขา
“ว่าไง เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนมาอยู่ที่นี่เยอะจัง”
“ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็เลยพยายามจะซื้อหนังสือพิมพ์ไง” คาเรลเปิดหนังสือพิมพ์และมองไปที่พาดหัวข่าว
ทันทีที่สายตาของเขาเห็นหนังสือพิมพ์ คาเรลนิ่งไป
เบนเองก็นิ่งไปเช่นกัน
“กระทรวงพาณิชย์ถอนฟ้อง! เอ็กซอนโมบิลก็เหมือนกัน! นี่มัน…”คาเรลมองไปที่เบนและพูด “เบน เพื่อนรัก เร็ว คิดสิ มันมีความหมายกับเราอย่างไร”
เบนจับผมตัวเอง สมองของเขาแล่นด้วยความเร็วล้านไมล์ต่อชั่วโมง
“ไม่รู้สิ…มันเร็วเกินไป บางทีก็เป็นเรื่องดี หรือบางทีก็อาจจะไม่ ขอผมคิดหน่อย มันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับโรงไฟฟ้าฟิวชั่นที่แคลิฟอร์เนีย เวรเอ๊ย! ผมคิดว่าการสืบสวนการผูกขาดตลาดจะยืดยาวจนถึงอย่างน้อยก็สิ้นปี! นี่มันยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ พวกโง่ที่สภาคองเกรสก็ถอดฟ้องเสียแล้ว! “
“มีอีเมลมาจากบริษัท”
“พวกเขาว่าอย่างไรบ้าง” เบนถามอย่างรวดเร็ว
“ก็ไม่มีอะไร แค่บอกให้เรามาเร็วหน่อย ผู้จัดการอยากจะประชุม…”
“เร็ว! พวกเขาจะคุยเรื่องนี้ในที่ประชุม! ” เบนพูดขณะที่ยัดหนังสือพิมพ์ใส่กระเป๋าเอกสารและวิ่งไปที่อาคารออฟฟิศ
คาเรลวางโทรศัพท์ เขากรีดร้องและกำลังพยายามเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
“สวัสดีครับ! ผมซื้อหนังสือพิมพ์นั่นมา! “
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใกล้ๆ กับอาคารโกลด์แมน แซคส์ไม่ใช่ที่เดียว
จริงๆ แล้วชั้นหนังสือพิมพ์เกือบทุกที่ที่แมนแฮตตัน ถูกบรรดานักธุรกิจแย่งกันซื้อ
บางคนก็แค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่คนส่วนใหญ่คือคนที่ทำงานในวาณิชธนกิจ
คณะกรรมาธิการการค้าระหว่างประเทศไม่สนใจการสอบสวนการผูกขาดตลาด!
เอ็กซอนโมบิลล้มเลิกการฟ้องร้อง!
พาดหัวข่าวทั้งสองปรากฏอยู่บนวารสารวอลสตรีท
เห็นได้ชัดว่าบรรณาธิการวารสารวอลสตรีทคงใช้เวลานานกว่าจะตัดสินใจได้ว่าจะใช้บทความไหนตีพิมพ์ในหน้าแรก
แต่เรื่องนั้นไม่ได้สำคัญ
เพราะไม่ว่าหน้าแรกจะเป็นเหตุการณ์ไหน หนังสือพิมพ์ก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าอยู่ดี
ผู้โชคดีที่ซื้อหนังสือพิมพ์ทันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ประชาชนเตรียมใจเรื่องนี้กันไว้แล้ว แต่พวกเขาไม่คิดว่าการสอบสวนการผูกขาดตลาดจะยุติเร็วขนาดนี้!
หลังจากนั้นไม่นานข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
พาดหัวข่าวนี้แพร่ไปทั่วอเมริกาด้วยความเร็วแสง เหล่านักลงทุนอึ้งไปกับข่าวนี้
มันคือระเบิดลูกใหญ่ที่โจมตีนักอนุรักษ์นิยมที่อยากจะสั่งสอนพวกคนจีนจองหอง
เฟซบุ๊ก
ช่องแสดงความคิดเห็นเริ่มไหลเข้ามา
[นี่คือช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของเรา! ]
[ผิดหวังจริงๆ ฉันจะไม่ลงคะแนนให้คนขี้ขลาดนี่อีกแล้ว]
[นี่คือช่วงเวลาที่มืดมนที่สุด! มันทำให้ฉันนึกถึงแชมเบอร์เลน คนที่เซ็นสนธิสัญญาสันติภาพที่คิดว่ามันจะสามารถหลีกเลี่ยงสงครามได้ แล้วดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น!]
[เลิกพล่ามได้แล้ว!]
[รู้หรือเปล่าว่าอเมริกาปกป้องเสรีภาพของโลกมากี่ครั้งแล้ว]
[…พวกแกดูเหมือนพวกขายชาติสำหรับฉัน!]
…
อาคารเทสล่าที่ประเทศจีน
ณ ห้องประชุมชั้นบนสุดของตึก
อีลอน มัสก์ มองดูพระอาทิตย์ขึ้นผ่านหน้าต่างบานใหญ่ เขาเพิ่งจะลงจากเที่ยวบินรอบดึก
อยู่ดีๆ เขาก็ถอนหายใจ
“ผมไม่ได้จะโทษคุณหรอกนะ เราต่างก็รู้ว่าเราไม่ได้พ่ายแพ้ให้กับสตาร์สกายเทคโนโลยี หรือแพ้ให้กับบี๊บบี๊บชาร์จจิง เราไม่ได้แพ้ประเทศจีนด้วยซ้ำ”
บ็อบบีไม่ได้พูดอะไรต่อ
เขารู้ว่าหัวหน้าของเขากำลังคิดอะไรอยู่
บ็อบบีพูด “จริงๆ แล้ว ถ้าลองคิดดูดีๆ เราเองก็ตัดสินใจผิดพลาด ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาลงทะเบียนสิทธิบัตรแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์เราก็ไม่มีโอกาสชนะแล้ว ถ้าเป็นผมก็คงทำแบบเดียวกัน แม้ว่าผมจะไม่คิดว่าการชาร์จไร้สายจะเป็นเทคโนโลยีที่พลิกสถานการณ์อะไร แต่ผมก็คงเลือกใช้เทคนิคที่จะทำให้เรากลายเป็นคนกำหนดมาตรฐานเอง”
สิทธิบัตรมีอายุแค่ 20 ปี
แล้วอายุของมาตรฐานล่ะ
ไม่มีใครรู้เรื่องนั้น เพราะถ้ามาตรฐานมีอายุยาวนาน การเปลี่ยนแปลงแก้ไขก็เป็นเรื่องยาก
อีลอนถอนหายใจและพูด
“ผมรู้ แต่…คุณพร้อมจะยอมรับความพ่ายแพ้หรือเปล่า”
บ็อบบีส่ายหัวและตอบ “ไม่ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”
เมื่อไม่นานมานี้ จู่ๆ รัฐบาลท้องถิ่นของเซี่ยงไฮ้ก็ไม่ต้อนรับและแสดงท่าทีก้าวร้าวต่อเทสล่า
ทัศนคติที่เปลี่ยนไปแบบนี้เป็นเรื่องผิดปกติ บ็อบบีจึงเริ่มครุ่นคิด
หลังจากที่บ็อบบีติดต่อเจ้าหน้าที่จากรัฐบาลท้องถิ่น เขาเรียนรู้ว่านี่คือสิ่งที่คนปักกิ่งทำ
พวกเขาข้ามเส้น
แต่กว่าที่พวกเขาจะยอมถอย จีนคงไม่เปลี่ยนทัศนคติแน่ๆ
บ็อบบีไม่รู้ว่าพวกเขาผิดพลาดตรงไหนกันแน่ บางทีอาจจะเป็นสิ่งที่พวกเขาทำหรือสิ่งที่ทำเนียบขาวทำ
เขารู้ว่าอนาคตของเทสล่าในประเทศจีนขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะยอมถอยหรือเปล่า…
แต่ตัวเขาไม่ได้มีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องนี้
มีเพียงชายที่ยืนตรงหน้าเท่านั้นที่สามารถทำได้
หลังจากนั้นสักพัก บ็อบบีพูดกับอีลอน
“เราต้องทำอย่างไรต่อ”
“ไม่มีอะไรมาก…” อีลอนมองพระอาทิตย์ขึ้นและพูดอย่างไร้อารมณ์ “ควบคุมความเสียหาย
“สถานีชาร์จไฟฟ้าเป็นอุตสาหกรรมที่ดีนะ เราสามารถทำเงินได้มากมายเลย แต่มันไม่ใช่แนวคิดหลักของธุรกิจเรา…
“ตอนนี้เราต้องรักษาเทสล่าที่ประเทศจีนไว้ให้ได้ก่อน”
บ็อบบีพยักหน้าและพูด
“ผมเข้าใจ แล้วแนวคิดใหม่คืออะไร แนวคิด 2022…”
“ใช้แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์” อีลอนพูดพร้อมสีหน้าที่เศร้าสร้อย เขากัดกรามตัวเองและพูด “ใช้มาตรฐาน SH ของพวกเขา?…”
มาตรฐาน SH…
ฉันแพ้อีกแล้ว…
อ๊า!
โกรธจังเลยโว้ย
บ็อบบีรู้สึกชื่นชมในหัวใจ
บางที…
นี่คือเหตุผลที่อีลอนเป็นนักลงทุนที่เก่งที่สุดในอเมริกา…
…………………………
