ขั้นตอนการแช่แข็งพักตัวประสบความสำเร็จ
ด้วยความช่วยเหลือจากแบคทีเรียดาวอังคาร เวร่าได้รอดชีวิตจากโซนอุณหภูมิอันตรายได้สำเร็จ และได้ไปถึงจุดเหมาะสมสำหรับการพักตัว
แม้ว่ากระบวนการที่เสี่ยงนี้ไม่ได้รับรองทางคลินิก มันกลับประสบความสำเร็จ
แต่มันเร็วเกินไปที่จะฉลอง มันมีงานอีกเยอะที่ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงและทีมของเขาต้องทำ
จริงๆ แล้ว สิ่งนี้ก็เป็นความรับผิดชอบของลู่โจว เขาเป็นหัวหน้าตัวจริงของโปรเจกต์แล้วก็ยังเป็นคณบดีของสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
มันยากที่ทางสาธารณะจะย่อยข้อมูลทั้งหมดนี้ในครั้งเดียว ท้ายที่สุดแล้วแม้แต่ในชุมชนวิชาการ เทคโนโลยีพักตัวแช่แข็งเป็นประเด็นที่เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์และล้ำสมัย
ไม่ว่าผู้ป่วยจะตื่นได้ในอนาคต การเรียกบุคคลว่ามีชีวิตอยู่เมื่อหัวใจหยุดเต้นก็ยังเป็นเรื่องที่ต้องถกเถียงกันอยู่
แล้วมันยังมีประเด็นจริยธรรมและศีลธรรมเข้ามาเกี่ยวด้วย
นักวิชาการจ้างจงจี้และนักวิชาการจาก โรงพยาบาล 301 ได้แนะนำให้ลู่โจวเปิดเผยเทคโนโลยีแช่แข็งมนุษย์เป็นขั้นตอน
ถึงแม้ว่าความเห็นของมวลชนจะไม่ส่งผลต่อโรงพยาบาล 301 หรือลู่โจว การใช้วิธีที่นุ่มนวลกว่าเป็นเรื่องที่ดี
…
มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีปักกิ่ง
ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงกำลังจะพูดเรื่องชีววิทยาการแช่แข็งโดยใช้สคริปต์ที่เตรียมมาอย่างดี
ถึงแม้ว่าชีววิทยาการแช่แข็งเป็นสาขาที่ค่อนข้างไม่ได้รับความนิยม ผู้คนจำนวนมากยังเข้าร่วมการเลคเชอร์
ชาวต่างชาติหลายคนจากยุโรปและอเมริกาบินมาเพื่อการบรรยายครั้งนี้โดยเฉพาะ
มีสองสถาบันวิจัยชั้นนำในด้านนี้ ที่แรกคือ ‘ห้องพักตัวอุณหภูมิต่ำ’ ที่พัฒนาร่วมกันระหว่างนาซ่า จอห์นสันแอนด์จอห์นสัน และสเปซเอ็กซ์ อีกที่หนึ่งคือห้องแล็บชีววิทยาแช่แข็งที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
เนื่องจากทั้งสองโปรเจกต์เกี่ยวข้องกับด้านการบินและอวกาศ จีนที่ได้เปรียบในการแข่งขันด้านนี้ได้ถูกมองว่าเป็นที่หนึ่งในเทคโนโลยีนี้
ห้องแล็บชีววิทยาการแช่แข็งแห่งสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงไม่ได้เผยแพร่งานในปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นเหตุผลที่การบรรยายครั้งนี้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนมาก
ท้ายที่สุดแล้วสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงที่นำโดยนักวิชาการลู่จะไม่ประกาศต่อสาธารณะจนกว่าจะมีความก้าวหน้าในการวิจัยครั้งใหญ่
ผู้คนสัมผัสได้ว่ามีเรื่องใหญ่กำลังจะถูกเปิดเผย…
คาเฟ่ใกล้กับศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ของมหาวิทยาลัย
ลู่โจวสั่งคาปูชิโนและนั่งที่มุมปลีกวิเวก
เนื่องจากเขาแต่งตัวเหมือนกับนักศึกษาคนอื่นรอบมหาวิทยาลัย ไม่มีใครจำเขาได้
แต่เมื่อเฉินยู่ซานแต่งตัวจัดเต็มเดินเข้ามา เธอดึงดูดความสนใจทั้งผู้ชายและผู้หญิงอีกหลายคน
“นายจะต้องไปเข้าร่วมบรรยายในอีกสักพักใช่ไหม?” เฉินยู่ซานถามว่า “นี่ฉันรบกวนนายหรือเปล่า?”
ลู่โจวส่ายหน้าและพูดว่า “ไม่เป็นไร อย่างไรฉันก็ไม่เข้าใจชีววิทยาการแช่แข็งอยู่แล้ว ฉันรู้เกี่ยวกับเคมีเล็กน้อย แต่ฉันห่างไกลจากการเป็นผู้เชี่ยวชาญ…มีอะไรเหรอ?
“ไม่มีอะไร” เธอพูดในขณะที่ดื่มกาแฟ เธอพูดต่อ “ฉันแค่คิดว่า…นายรู้เรื่องเคมีมากกว่าเล็กน้อย…นายถ่อมตัวเกินไป”
สิ่งที่เธออยากจะพูดจริงๆ คือความถ่อมตัวของลู่โจวทำให้เธออารมณ์เสีย
แต่ลู่โจวไม่รู้ว่าเธอรู้สึกแบบนั้น
ลู่โจวคิดว่าเธอกำลังชื่นชมเขา เขาจึงยิ้มให้เธอ
มันเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เขาได้ยิ้มในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา
“ขอบคุณ…เอ่อ เธอทำนั่นแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันจะไม่ทำให้นายเสียเวลาที่มีค่า” เฉินยู่ซานหยิบกองเอกสารออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะในขณะที่เธอพูดว่า “จากคำขอของนาย ฉันได้สมัครกองทุนป้องกันสิทธิ์การแช่แข็งไว้ที่หนึ่งร้อยล้านหยวน
“เงินทุนจะถูกควบคุมโดยผู้จัดการมืออาชีพ และแหล่งการลงทุนส่วนใหญ่จะเน้นด้านการผลิตอาหาร การทำเหมือง ค้าปลีก และส่วนอื่นที่มีความเสี่ยงน้อยกว่าซึ่งเหมาะกับการลงทุนระยะยาว…ในอีกแง่หนึ่ง 20% ของรายรับประจำปีจะถูกใช้เพื่อจ่ายเงินเดือนพนักงาน ค่าบำรุงสถานที่ และค่าใช้จ่ายอื่นที่จำเป็น และส่วนที่เหลือจะถูกฝากไว้ในกองเงินทุนเพื่อให้มีเงินไหลเวียนได้ดี”
“เมื่อวันเลิกแช่แข็งที่ตกลงไว้มาถึงทางองค์กรจะจ่ายให้กับผู้ที่ตื่นขึ้นหนึ่งครั้งเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายการรักษาและเงินใช้ชีวิตพื้นฐาน”
“จำนวนซื้อขั้นต่ำคือเงินหนึ่งล้านหยวน ผู้ประเมินจะประเมินว่าแรงจูงใจของผู้ซื้อตรงกับเกณฑ์จากทรัพย์สิน อาชีพ สถานะทางสังคม และสุขภาพ…สิ่งที่มีไว้เพื่อรับประกันว่าเทคโนโลยีถูกใช้อย่างถูกต้อง…นี่เป็นสรุปคร่าวๆ”
โดยทั่วไปสิ่งนี้มีค่าเท่ากับเงินประกันบำนาญที่จ่ายครั้งเดียวในอีกห้าสิบปีหรือนานกว่านั้น และมีเพียงผู้ป่วย ‘ร้ายแรง’ ที่สามารถซื้อกองทุนนี้ได้
สำหรับสาเหตุที่ก่อตั้งกองทุนนี้ขึ้นมา…
เป็นเพราะว่าลู่โจวรู้ว่าอะไรอาจเกิดขึ้น ถ้าเขาไม่ได้ทำแบบนี้
ผลที่ตามมาของการใช้เทคโนโลยีในทางที่ผิดนั้นเลวร้าย แต่การยับยั้งไม่ให้ประดิษฐ์เทคโนโลยีนี้หรือทำให้มันเข้าถึงได้แค่คนที่มีอำนาจไม่กี่คนนั้นน่าสะพรึงยิ่งกว่า
เหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ เหมือนที่นักวิชาการจ้าวจงจี้พูดไว้ เทคโนโลยีนี้อาจทำให้คนที่ไม่สามารถใช้ชีวิตได้เพราะโรคร้ายสามารถมีโอกาสได้ชีวิตใหม่ ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นเรื่องดี
“ขอบคุณนะ”
หลังจากที่ปัดผมตัวเองอย่างแผ่วเบา เฉินยู่ซานพูดต่อ “ด้วยความยินดี แล้วเรื่องเวร่าเป็นอย่างไรบ้าง? พวกนายได้…”
ลู่โจวพยักหน้า
“เธออยู่ในสภาวะพักตัวแล้ว”
บรรยากาศเงียบสนิทไปชั่วครู่
เฉินยู่ซานมองดูรถนอกหน้าต่างและถอนหายใจเบาๆ
“มันจะเป็นการเดินทางที่ยาวนานแต่…มันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ”
ลู่โจวพยักหน้าเงียบๆ และไม่ได้พูดอะไรตอบไป
เฉินยู่ซานไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไร หลังจากที่นิ่งไปชั่วครู่เธอเปลี่ยนเรื่องโดยกะทันหันและพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ว่าไปแล้ว นายจะทำอะไรต่อ? จะกลับไปจินหลิงไหม?”
ลู่โจวใช้ความคิดและตอบไปว่า “ฉันอยากพักผ่อนช่วงฤดูร้อนที่บ้านเกิด แล้วกลับไปที่จินหลิงเมื่อปีการศึกษาภาคฤดูร้อนเริ่มขึ้น”
งานของเขาที่ปักกิ่งเสร็จเกือบหมดแล้ว หลังจากการบรรยายที่นี่จบลงเขาอยากกลับไปที่บ้านเกิดของตัวเอง เขาจะใช้เดือนสิงหาคมทั้งเดือนที่นั่นแล้วกลับไปมหาวิทยาลัยจินหลิงเมื่อเทอมหน้าเริ่มขึ้น
เหตุผลแรกคือเขาต้องการพักผ่อนสักพักและเยี่ยมครอบครัว
อีกเหตุผลคือการหลีกหนีสปอตไลท์
ดูเหมือนว่าหลังจากข่าวเทคโนโลยีการพักตัวแช่แข็งถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ เขาจะกลายเป็นประเด็นพูดคุยของสาธารณชนอย่างแน่นอน ถ้าเขาอยู่ที่ปักกิ่งหรือจินหลิงในช่วงนั้นเขาก็คงไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้อย่างสงบ
ดูเหมือนว่าเฉินยู่ซานรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งนี้ เธอพูดแซวเล่นว่า “นายยังมีพักร้อนอีกเหรอ?”
ลู่โจวพูดตอบ “ทำไมฉันจะไม่มีล่ะ? ศาสตราจารย์…ก็เป็นอาจารย์เหมือนกัน ทำไมพวกเราจะไม่มีพักร้อนล่ะ?”
เฉินยู่ซานยิ้มและพูดว่า “โอเค คงงั้นล่ะ แต่นายแก้สมมติฐานของรีมันน์ได้ นายสมควรได้พักจริงๆ “
ลู่โจวมองดูเธออย่างเซอร์ไพรส์และพูดว่า “เธอรู้เรื่องนี้ด้วย?”
เฉินยู่ซานอดไม่ได้ที่จะกลอกตาและพูดว่า
“ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไรล่ะ! ฉันดูข่าวนะ! อย่าคิดว่าฉันเป็นพวกนักธุรกิจไร้จิตวิญญาณ ฉันเห็นนายบนปกเหรินเหรินเดลี่ จริงๆ แล้ว ฉันอยากถามนายว่ารู้สึกอย่างไรบ้างที่ได้ขึ้นปกเหรินเหรินเดลี่?”
ฉันบนปกเหรินเหรินเดลี่น่ะเหรอ?
เมื่อลู่โจวได้ยินแบบนี้เขามีสีหน้าเซอร์ไพรส์ขึ้นมาทันที
แต่เขาไม่ได้เซอร์ไพรส์
ท้ายที่สุดแล้วเขาปรากฏตัวในสื่อใหญ่แทบทุกสำนักในโลก
เฉินยู่ซานใช้หลอดคนเครื่องดื่มระหว่างที่เธอพูดว่า
“เฮ้อ ฉันรู้ว่านายเก่งคณิตศาสตร์ แต่ฉันไม่นึกว่านายจะเก่งได้ขนาดนี้…”
ลู่โจวพูดตอบว่า “…คุณเพิ่งรู้เหรอ?”
ทันใดนั้นเฉินยู่ซานสงสัยขึ้นมาทันที “นายคิดว่ามีผู้กำกับคนไหนที่อยากเปลี่ยนเรื่องของนายเป็นภาพยนตร์ไหม? เหมือนกับเรื่อง ‘บิวตี้ฟูลมายด์’ จะว่าไปแล้ว ช่วงที่ผ่านมาที่ฉันไปอเมซอน ฉันเห็นใครคนหนึ่งขายชีวประวัติส่วนตัวของนาย…”
หัวใจของลู่โจวตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“…ชีวประวัติส่วนตัว?”
“มันไม่ใช่ชีวประวัติศาสตร์ส่วนตัวของนายขนาดนั้น มันเป็นเหมือนสมุดบันทึกมากกว่า ฉันจำได้ว่าชื่อของมันคือ ‘ศาสตราจารย์ลู่ที่ฉันรู้จัก’ ผู้เขียนเป็นศาสตราจารย์คณิตศาสตร์ชาวบราซิล และดูเหมือนว่าเขาเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซาเปาโล”
เมื่อได้ยินว่าชายคนนี้มาจากบราซิล ลู่โจวแทบสำลักกาแฟออกมาทันที
“เขาชื่อฮาร์ดี้ใช่ไหม?!”
ลู่โจวดูเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เฉินยู่ซานลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้า “หืม? นายอ่านมันหรือยัง? คุณซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ลู่โจว “…”
เวรเอ๊ย!
ฉันรู้จักไอ้งั่งคนนั้น!
ลู่โจวแทบอยากจะย้อนกลับไปเมื่อหกปีก่อนแล้วโยนเรซูเม่ของไอ้งั่งลงถังขยะ
การให้ไอ้งั่งเป็นหนึ่งในนักเรียนของเขาเป็นเรื่องเสียเกียรติ
“แต่เขาอ้างว่าเป็นหนึ่งในนักเรียนของนายจากพรินซ์ตัน…เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?” เฉินยู่ซานถามเขาด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจในระหว่างที่เธอมองดูลู่โจวด้วยความอยากรู้
ลู่โจวพูดว่า “อย่าเชื่อสักคำที่ชายคนนั้นพูดนะ”
เฉินยู่ซานถอนหายใจ “โอเคครับ เอาจริงแล้ว ฉันคิดว่าบางเรื่องที่เขาเขียนค่อนข้างน่าสนใจ”
ลู่โจว “…”
ถึงเขาอยากรู้อย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจ แต่เพื่อสภาพจิตใจของเขา เขาขอไม่รับรู้ต่อไป
………………………..
