ตรุษจีนปี 2023 มาถึงเร็วกว่าทุกครั้ง
วันหยุดในช่วงเทศกาลตรุษจีนจะมีช่วงใกล้ๆ สิ้นเดือนมกราคม
คืนก่อนวันตรุษจีนผ่านไป อาคารวิจัยฟิสิกส์มหาวิทยาลัยจินหลิงก็เริ่มดูว่างเปล่า
นักวิชาการหรูเสินเจียนนั่งในออฟฟิศของเขา เขากำลังอ่านนิตยสารวิชาการในมือขณะที่ดื่มชาร้อนที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ๆ
หลังจากที่เปิดดูคร่าวๆ เขาเห็นหัวเรื่อง
[นักวิชาการจีนเดินทางออกจากเซี่ยงไฮ้ ILHCRC ปิดตัวลง! จุดสูงสุดพิเศษ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์ล้มเหลว! อนาคตของฟิสิกส์จะไปทางไหน]
หลังจากที่นักวิชาการหรูเห็นหัวข้อ เขาก็อดหัวเราะเบาะๆ ไม่ได้
สื่อนี่ไร้สาระจริงๆ ก็นี่มันวันหยุด เราก็ต้องปิดสิ
ชายสูงวัยที่นั่งอยู่บนโซฟายิ้ม
ผู้เฒ่าหรู นี่มันวันหยุด คุณจะกังวลอะไรในเมื่อไหร่คุณจะเกษียณล่ะครับ
คนที่นั่งตรงข้ามนักวิชาการหรูคือนักวิชาการหลิวกวงจาวจากแผนกฟิสิกส์มหาวิทยาลัยจินหลิง แต่สาขางานวิจัยของนักวิชาการหลิวไม่ใช่ฟิสิกส์ของอนุภาค แต่เป็นสสารฟิสิกส์ควบแน่น งานวิจัยของเขาจะเน้นไปที่คลัสเตอร์ของอะตอม ระบบควอนตัมมิติต่ำและนาโนเทคโนโลยี
ศาสตราจารย์สูงวัยทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แม้ว่างานวิจัยของพวกเขาจะอยู่คนละสาขา แต่พวกเขาก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกัน
ผู้เฒ่าหรูยิ้มและโบกมือ
ยังหรอก ผมยังทำงานได้อีก 10 ปี
นักวิชาการหลิวยิ้มและพูด จริงเหรอ แต่คุณแก่ขึ้นเรื่อยๆ นะ
นักวิชาการหรูยิ้มและพูด เราอยู่บนดาวเคราะห์นี้แค่ไม่กี่สิบปีเท่านั้น ทำไมผมต้องเสียเวลาด้วย ไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่าผมทำอะไรได้
ผมไม่ได้เป็นห่วงหรอก คุณแค่ดูเหนื่อยๆ นักวิชาการหลิวถอนหายใจและพูด แล้วโปรเจกต์ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์เป็นอย่างไรบ้าง ผมได้ยินมาว่ามันไม่ค่อยดีเลยนี่นา
นักวิชาการหรู เราเพิ่งจะทำการทดลองไปแค่สี่ครั้งเอง แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะออกมาได้ไม่ดี ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม ไม่ต้องห่วง ผมมั่นใจในโปรเจกต์งานวิจัยนี้
ผมก็แค่ถาม เพราะผมไม่ค่อยรู้เรื่องฟิสิกส์ของอนุภาคเท่าไหร่นัก นักวิชาการหลิวยิ้มและจิบชาก่อนจะพูด ชานี่ดีทีเดียวนะคุณได้มาจากไหนเหรอ
ผมไม่ได้ซื้อมาเองหรอก นักศึกษาให้ผมมา นักวิชาการหรูพูดอย่างภาคภูมิใจ ผมคงดื่มไม่หมดอยู่แล้ว คุณเอากลับบ้านไปบ้างก็ได้นะ แต่อย่าเอาไปหมดล่ะ
ตาแก่นี่ ชอบอวดอยู่เรื่อยเลยนะ ผู้เฒ่าหรูวางถ้วยชาและยืนขึ้น เขาถอนหายใจและพูด ถ้าผมสามารถผลิตนักศึกษาที่โดดเด่นได้สักสองสามคนเหมือนคุณ ผมก็คงเกษียณเร็ว
หลังจากที่ผู้เฒ่าหรูได้ยินเพื่อนบ่น เขาก็หัวเราะออกมา
ฮ่าฮ่า! ลืมไปได้เหรอ บางทีอาจจะหลังความตายก็ได้
…
[M2π=(Mμ+Md)/2Fπ1&;lt;0|ΨΨ’|&;gt:…]
[…]
ด้านในบ้านที่จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนล
ลู่โจวนั่งอยู่ในห้องทำงานของเขา เขามองไปที่กองพิมพ์เขียวและกระดาษร่าง และจมดิ่งไปกับห้วงความคิดของตัวเอง
ตรุษจีนเพิ่งจะผ่านพ้นไปหมาดๆ ลู่โจวเพิ่งจะทานเกี๊ยวที่แม่ของเขาทำและกำลังจะเริ่มทำงานอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพัก แต่มีคนมากมายที่ต้องพึ่งพาเขา เขาจะมัวเสียเวลาไม่ได้
โดยปกติแล้วไม่ว่าจะเป็นโปรเจกต์วิจัยอะไรก็ตาม เขาจะพยายามรีบทำโปรเจกต์วิจัยนั้นให้เสร็จก่อนเทศกาลตรุษจีน เขาไม่อยากให้งานของเขามีผลกระทบต่อชีวิตเขา
แต่ปีนี้นับว่าโชคร้าย เครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงใช้เวลานานกว่าจะเสร็จ และวันหยุดปีนี้ก็มาเร็วกว่าทุกปี
โชคดีที่ครอบครัวของเขาเห็นใจ
แม้แต่พ่อเองก็แทบจะไม่บ่นบนโต๊ะอาหาร ส่วนเสี่ยวถงก็ยุ่งอยู่กับการเรียนของเธอ เธอก็เลยไม่ได้ว่าอะไรเขา
ลู่โจวสูดอากาศที่อบอุ่นเข้าไปและลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินไปเปิดหน้าต่าง
ลมที่หนาวเหน็บพัดผ่านหน้าเขาทำให้สมองที่รุ่มร้อนของเขาเย็นลง ราวกับว่าลมได้พัดความอิดโรยและความเหนื่อยล้าออกไป
ขณะที่โดรนของเสี่ยวไอบินมาที่เขา ข้อความปรากฏขึ้นมาตรงหน้าจอ
เสี่ยวไอ [เจ้านายไม่หนาวเหรอ 0.0]
ลู่โจวส่ายหัวและพูด ฉันไม่หนาว
จริงๆ แล้วมันร้อนเกินไป จนทำให้เขารู้สึกวิงเวียน มากจนเขาแทบจะจดจ่อไม่ได้
เสี่ยวไอ [เจ้านายคะเจ้านาย อยากให้เสี่ยวไอทำกาแฟมาให้ไหม (๑•̀ᄇ•́)]
ลู่โจวพยักหน้า
ขอบคุณนะ
เสี่ยวไอ [โอเค มาแล้วค่ะ (*≧▽≦)]
หลังจากนั้นไม่นาน กลิ่นหอมของกาแฟก็ลอยเข้ามาในห้องทำงาน
ลู่โจวหยิบกาแฟมาจากเสี่ยวไอไปดื่ม เขารู้สึกมีพลังหลังจากที่ปิดกระจก เขานั่งลงที่โต๊ะและมองไปที่กระดาษร่างที่ยังเขียนไม่เสร็จ เขาค่อยๆ จมลงไปในห้วงความคิด
ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่าสมองของเขาปลอดโปร่งขึ้นหลังจากได้พัก
ดูเหมือนว่าฉันคงต้องพักบ่อยๆ แล้ว
ลู่โจวสัมผัสได้ถึงความอุ่นของกาแฟในมือ เขายิ้มและหยิบปากกาบนโต๊ะ
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาเขียนบนกระดาษ
เขาทำการวิจัยจุดสูงสุดเฉพาะ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์มาสักพักแล้ว เขามีการคาดเดาและข้อคาดการณ์นับไม่ถ้วน
แต่เขาไม่รู้สึกถึงความยากของโปรเจกต์นี้จนกระทั่งตอนที่เขาเปิดใช้งานเครื่องชนอนุภาคบนดวงจันทร์
สัญญาณมันเหมือนกับผีที่บินเข้าออกสเปกตรัมพลังงาน เขาเริ่มสงสัยว่าอาจจะมีการแทรกแซงของมนุษย์ต่างดาวในการทดลองของเขา
เพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง จู่ๆ ปากกาก็ปรากฏขึ้นในหัวของลู่โจว
ถ้าจะให้พูดชัดๆ คือมันคือปากกาที่อยู่ด้านในตึกสภาเอ็มไพร์ เป็นเล่มที่ศาสตราจารย์เลนกำไว้แน่น
ลู่โจวหยุดเขียนและจ้องไปที่การคำนวณบนกระดาษ เขาขมวดคิ้วและจู่ๆ ก็บ่นพึมพำกับตัวเอง
… บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับไฮเปอร์สเปซ
ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ในโลกสามมิติ…หรือมีแค่ส่วนเดียวเท่านั้นที่มองเห็นได้ แล้วส่วนไหนบ้างที่ไม่สามารถมองเห็นได้
ถ้าเขาเดาถูก เวลาและปริภูมิจะต้องบิดเบือน ในขณะที่ส่วนที่สัญญาณส่วนที่มองไม่เห็นจะหลบซ่อนอยู่ในปริภูมิที่ไม่สมบูรณ์
มันเหมือนเป็นประตูบานใหม่ที่เปิดในหัวของเขา ความคิดของเขาไม่เคยชัดเจนขนาดนี้มาก่อน
หัวปากกาสั่นสะเทือนในขณะที่เขารู้สึกถึงคลื่นแห่งความตื่นเต้นในหัวใจ
เขามีความรู้สึกว่า…
การค้นพบครั้งนี้จะต้องวิเศษเกินกว่าที่เขาคิดไว้แน่ๆ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ดวงอาทิตย์นอกหน้าต่างๆ ค่อยๆ เลือนลับไป
ลู่โจววางปากกาและมองไปที่กองกระดาษตรงหน้า เขาแสยะยิ้ม
ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จก่อนวันที่กำหนด
แล้วเขาก็มองปฏิทินที่ตั้งอยู่ตรงมุมโต๊ะ
การทดลองรอบที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกสองวัน
ไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว เขายังเป็นกังวลอยู่เลยว่าจะทำไม่ทันเวลา
แต่ตอนนี้เขาตั้งหน้าตั้งตารอที่จะทำการทดลองมากกว่าทุกครั้ง
……………..
