[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ สำหรับการสำเร็จภารกิจ]
[ภารกิจ: สำรวจทรัพย์สมบัติ
[รายละเอียด: มนุษย์เป็นคนใจแคบ แม้แต่คนที่เคยปีนถึงจุดสูงสุดของยอดเขาก็ยังต้องการปัญญาของผู้อื่นเพื่อตามหาสิ่งที่พวกเขามองข้าม
[ข้อกำหนด: รวบรวมอัฐิของศาสตราจารย์ก็อตเท็นดิ๊ก
[รางวัล: ตั๋วชิงโชคหนึ่งใบ บัตรประสบการณ์สุ่ม ความทรงจำวอยด์บี 2(ใช้แล้ว)]
หลังจากที่ลู่โจวพูดคุยกับผู้สังเกตการณ์เสร็จเขาก็เข้าสู่พื้นที่ระบบ จากนั้นภารกิจสำเร็จเด้งขึ้นทันทีที่เขาเข้าพื้นที่ระบบ
อย่างที่คิดไว้ แค่ได้สมุดมายังไม่เพียงพอ เขาต้องปลดล็อกความลับทั้งหมดเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ
ในที่สุดเขาก็สามารถเชื่อมต่อเบาะแสที่มีเข้าด้วยกันได้
ถ้าทุกอย่างที่ผู้สังเกตการณ์พูดเป็นเรื่องจริง นั่นก็แปลว่าระบบก็น่าจะมาจากวอยด์ในมิติพิเศษ มันก็เหมือนอารยธรรมวอยด์ อารยธรรมนี้ไม่เพียงแค่เข้มแข็งและน่ากลัวแต่ยังเก่าแก่ ประวัติศาสตร์ของพวกเขายาวนานกว่าอายุของจักรวาลใหม่และสามารถแกะรอยไปถึงจักรวาลเก่าที่เกิดขึ้นก่อนบิ๊กแบง
ส่วนคาลาเนียนเอ็มไพร์ พวกเขาคือหนึ่งในอารยธรรมที่มีในจักรวาลเก่า ซึ่งไม่มีร่องรอยของการมีอยู่ของพวกเขาในจักรวาลใหม่เลย ยกเว้นอนุสรณ์ทางเทคโนโลยี
ฉันไม่ได้หมุนตั๋วชิงโชคมานานแล้วนะ
ลู่โจวมองไปที่ปุ่มตั๋วชิงโชคข้างๆ คะแนนทั่วไปของเขา เขาดูคิดถึงอะไรบางอย่าง
ฉันได้ตั๋วชิงโชคครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน
มันนานจนเขาจะไม่ได้แล้ว
วงล้อสุ่มเริ่มหมุน
ลู่โจวเอื้อมมือไปแตะปุ่มอีกครั้ง วงล้อหมุนอยู่ไม่กี่ครั้งเพราะแรงเฉื่อยก่อนที่จะหยุด
[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ คุณได้รับรางวัลแซมเปิ้ล
[รางวัลที่ได้รับ: เครื่องฉายภาพระบบสวมใส่ได้]
สร้อยคอสีเงินอยู่ด้านในกล่องรายการของเขา
ลู่โจวมองที่รายละเอียดในรายการของเขาและลูบคางตัวเอง
ระบบการฉายภาพโฮโลแกรมที่สวมใส่ได้บนใบหน้า
เอิ่มมม..
ฉันเปลี่ยนหน้าตาของตัวเองได้เหรอ
แต่ฉันหล่อเกินไป ฉันไม่ต้องการมันหรอก
เก็บเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน อาจจะมีประโยชน์เข้าสักวัน
ลู่โจวละสายตาจากสร้อยคอ เขาเอื้อมมือออกไปจิ้มบนบัตรประสบการณ์สุ่มบนรายการ นิ้วชี้ของเขาจิ้มบัตร จากนั้นบัตรก็กลายเป็นอนุภาคสีทองและกระจายไปทั่วในอากาศ
[ยินดีด้วย โฮสต์ คุณได้รับคะแนนประสบการณ์ฟิสิกส์ 500,000 คะแนน! ]
คะแนนประสบการณ์จำนวนครึ่งล้านก็ดีไม่น้อย อย่างน้อยๆ ก็ยังดีกว่ารอบที่แล้ว
ลู่โจวมองช่องการพัฒนาทางร่างกายของเขาเลื่อนไปที่ระดับหก เขาพยักหน้าด้วยความพอใจและปิดแถบลักษณะเฉพาะ
ครั้งนี้ระบบไม่ได้ให้บัตรภารกิจกับเขา
ภารกิจห่วงโซ่ ‘ควบคุมโลกและจันทรา’ กินเวลามาสองปีแล้ว และมันเกิดขึ้นพร้อมๆ กับที่ ILHCRC ได้สู้อย่างเต็มที่
สำหรับภารกิจต่อไป…
ฉันจะทำภารกิจควบคุมโลกและจันทราให้เสร็จก่อน
…
ลู่โจวออกจากพื้นที่ระบบ
หลังจากที่เขาลุกจากเก้าอี้ VR โดรนก็บินมาใกล้ๆ เขา
[เจ้านายโอเคไหม]
ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องพักสักเล็กน้อย ลู่โจวพูดขณะที่มองแว่นในมือ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถาม เธอเห็นความทรงจำหรือเปล่า
เสี่ยวไอ [เห็นค่ะ! 0.0]
ลู่โจว มันทำให้เธอนึกถึงอะไรบ้างไหม
โดรนที่บินตรงหน้าเขาเริ่มส่ายไปมา
หลังจากนั้นสักพักข้อความก็เด้งขึ้นบนหน้าจอ
เสี่ยวไอ [เสี่ยวไอไม่มีข้อมูลที่ตรงกันฐานข้อมูล แต่เสี่ยวไอรู้สึกว่ามีหลายอย่างที่คล้ายกัน]
คล้ายกันเหรอ
เหมือนเดจาวูเหรอ
แล้วปัญญาประดิษฐ์มีเดจาวูด้วยเหรอ
ถ้าผู้สังเกตการณ์มาที่นี่เพื่อตอบคำถามฉัน
แต่ลู่โจวนึกขึ้นมาได้ว่าผู้สังเกตการณ์อาจจะบอกเขาว่ามันเกี่ยวข้องกับความจริงของจักรวาลหรือเขาควรค้นหาด้วยตัวเอง
ดีจังเลย… ลู่โจวมองไปที่หมวกและถอนหายใจ เขาพูด สิ่งมีชีวิตในมิติที่สูงกว่าไปที่อารยธรรมที่ต่ำกว่า พวกเขาน่าจะรู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้า
เสี่ยวไอ [เจ้านาย? 0.0]
เปล่า ฉันก็แค่อิจฉา
ลู่โจวกระโดดจากเก้าอี้ VR และเดินไปใกล้ๆ เศษซากหมายเลข 3 เขาเอื้อมมือออกไปแตะเครื่องจักรกลพังๆ
เขาถอนหายใจและพูด ขอให้ไปสู่สุคตินะ
เรื่องราวของคุณแพร่ไปทั่วจากจักรวาลเก่าไปจนถึงจักรวาลใหม่
เราจะสานต่อเอง ผู้คนจะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีชาวคาลาเนียนอยู่
จู่ๆ โดรนที่เสี่ยวไอควบคุมก็ส่ายไปมาตรงหน้าเขา
[เจ้านายคะ เสี่ยวไอควรคำนวณต่อไหมคะ ดูเหมือนว่าตัวเลขพวกนี้จะไม่มีความหมายนะคะ…]
ลู่โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูด เริ่มจากตัวเลขหลัก 5.67 ล้านล้านของ n และหยุดที่หลัก 157.5 ล้านล้าน
เสี่ยวไอ [โอเค โอเค (@[ป้องกันอีเมล];)]
แม้แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมเอง การประมวลผลข้อมูลจำนวนมหาศาลก็ต้องใช้เวลาสักพักเหมือนกัน แต่มันไม่ได้ใช้เวลานานขนาดนั้น เพียงแค่ไม่กี่วันก็เสร็จแล้ว
ลู่โจวนึกถึงสิ่งที่ผู้สังเกตการณ์บอกเขา เขารู้สึกว่าประวัติศาสตร์ยาวนาน 150 คุ้มค่าต่อการค้นพบ
แม้ว่าเขาอาจไม่มีเวลาขุดคุ้ยข้อมูล แต่เขาไม่จำเป็นต้องทำเรื่องนี้คนเดียว
เพราะเสี่ยวไอ นั่นทำให้เขาสามารถเข้าถึงผู้เล่นเกมช่างสงสัยหลายคน
…
ศาสตราจารย์เอ็ดดิงตันพูดถึงทฤษฎีในปี 1929 ว่าถ้ามีลิงมากมายพิมพ์ดีดละก็ ในที่สุดพวกเขาจะพิมพ์หนังสือทั้งหมดที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์อังกฤษได้
มันคือทฤษฎีลิงกดพิมพ์ดีดที่โด่งดัง
มันมีจำนวนอตรรกยะที่ไม่สิ้นสุดมากมาย ซึ่งก็หมายความถึงจำนวนอนันต์ของจำนวนอตรรกยะที่ไม่ซ้ำ
ดังนั้นในทางทฤษฎีแล้ว ถ้ามีคนต้องการถอดรหัสข้อมูลโดยใช้สัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นรหัสเลขฐานสอง ฐานแปด หรือฐานสิบหก พวกเขาก็สามารถหาจำนวนอตรรกยะที่ตรงกับข้อมูลที่พวกเขาอยากถอดรหัส
มันฟังดูง่ายก็จริง แต่มันค่อนข้างยากเพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาจำนวนอตรรกยะนี้
อย่างน้อยมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้วิธีการทางคณิตศาสตร์ของมนุษย์
ถ้ามีใครทำได้จริงในทางทฤษฎีแม้แต่ข้อมูลจำนวนมาก อย่างเช่น ทางช้างเผือก ก็สามารถย่อให้เป็นจำนวนอตรรกยะได้ แน่นอนว่าเราจะต้องกำหนดตัวเลขเริ่มต้นและตัวเลขสุดท้ายของจำนวนนั้น
ลู่โจวกลับไปที่บ้านของเขาที่จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนลและเขียนประสบการณ์ความทรงจำวอยด์ของเขาลงในสมุด
หลังจากที่เขียนบันทึกเหล่านั้น ลู่โจวกำลังจะปิดสมุด แต่จู่ๆ เขาก็นึกอะไรออก เขาเปิดหนังสือที่หน้าปกเขียนว่านิยายวิทยาศาสตร์
ถ้ามีใครเกิดเห็นหนังสือนี้ขึ้นอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นได้
นักวิทยาศาสตร์ดังๆ ส่วนใหญ่เคยตกเป็นเป้าหมายของข่าวลืออย่าง จิตผิดปกติ หรือทิ้งวิทยาศาสตร์เพื่อการวิจัยด้านเทววิทยา
ไม่ว่าพวกเขาจะทุกทรมานจากอาการป่วยทางจิตจริงหรือไม่ ลู่โจวก็ไม่อยากให้ชื่อเสียงของเขาพังเพราะสมุดเพียงเล่มเดียว
เขาอยากให้คนรู้ว่าเขาเป็นพวกวัตถุนิยม
…………………
