เด็ก ๆ ที่เจสันสามารถเห็นหน้าโดมดูเหมือนพวกเขาอายุประมาณสิบสองปี แต่อาวุธและชุดเกราะที่พวกเขาสวมนั้นบ่งบอกถึงความมั่งคั่งระดับหนึ่งเมื่อเทียบกับเจสัน
เขายากจนกว่าที่เคยเป็นมาก่อน แต่เขาไม่ได้สนใจเลยเพราะเขามีจิตวิญญาณที่ไม่เหมือนใคร ดวงตามานาที่พิเศษและจิตวิญญาณที่สวยงาม
เมื่อออกไปข้างนอกโดมเข้าไปในโซนสัตว์ป่าระดับหนึ่งดาว เจสันโดยมีอาร์เทมิสบินวนเวียนอยู่เหนือเขา เขาก็พบกับกลุ่มหมาป่าสองดาวสี่ตัวที่โจมตีเจสันและอาร์เทมิส
นี่เป็นเรื่องไม่ดี เมื่อหมาป่าเกล็ดตัวหนึ่งดูใหญ่กว่าตัวอื่น ๆ
เมื่อเปิดใช้งานดวงตาของเขา เขาเห็นว่าแกนกลางของมันเกือบจะถึงระดับสัตว์ป่าสามดาวแล้วและมานาที่มันมีก็ใหญ่กว่าหมาป่าอีกสามตัวเล็กน้อย
ดวงตามานาของเขาตรวจพบความผิดปกติบางอย่างภายในหมาป่าตัวใหญ่และเจสันสรุปว่ามันอาจจะเป็นการกลายพันธุ์หรืออะไรทำนองนั้น แต่เขาไม่แน่ใจ
เจสันรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่ด้วยอาร์เทมิสที่เป็นกำลังใจ เขาจึงเข้าสู่ท่าทางการต่อสู้เพื่อต้อนรับศัตรูของเขา
เนื่องจากอาร์เทมิสเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งในแต่ละวันร่างกายของเจสัน แกนมานาและแม้กระทั่งสายตาของเขาก็ดีขึ้นพร้อมกับเธอและในการต่อสู้ครั้งนี้สายตาที่โดดเด่นของเขาก็มีบทบาทสำคัญ
กลุ่มหมาป่าที่ปรับขนาดได้ ก่อตัวเป็นครึ่งวงกลมและพยายามล้อมรอบเขาในขณะที่อาร์เทมิสโจมตีหมาป่าที่จากด้านหลังเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา
ครั้งหนึ่งหมาป่าเข้ามาในระยะที่ใกล้รอบตัวเขา เจสันโจมตีมันและบังคับให้มันถอยหลังในขณะที่อาร์เทมิสใช้โอกาสนี้ในการดำดิ่งลงไปบนหมาป่าที่กำลังถอยกลับเพื่อแทงกรงเล็บที่ใส่มานาของเธอเข้าไปในหมาป่าไว้ด้านหลัง
หากไม่ใส่มานาเข้าไปในกรงเล็บของเธอ เธอจะไม่สามารถเจาะทะลุเกล็ดหนา ๆ ได้ แต่ด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพมานาเธอจึงเจาะเข้าไปที่หลังของมันได้อย่างง่ายดายและทำให้มันบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย
หมาป่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหมาป่าบิดหัวเพื่อหาผู้ที่โจมตีมัน แต่นี่เป็นข้อผิดพลาดเนื่องจากมันยังอยู่ใกล้กับระยะของเจสัน
เจสันเติมมานาเข้าไปในร่างกายส่วนล่างของเขาเพื่อเพิ่มความเร็วในขณะที่ผลักตัวเองออกไปหาหมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บ
หมาป่าอีกสามตัวกำลังพุ่งและตะครุบใส่เจสัน แต่มันสายเกินไปแล้วเมื่อสหายของพวกมันเสียชีวิตด้วยมีดสั้นในลำคอเพราะเจสันใช้จังหวะเวลาที่เหมาะสมที่สุด เนื่องจากเขาสังเกตเห็นว่าเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมในการโจมตี
นี่เป็นเพราะดวงตาของเขาสามารถบอกได้ด้วยรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าหมาป่าที่ปรับขนาดได้พวกนี้ จะหันมาหาอาร์เทมิสและเจสันก็ใช้สิ่งนี้เพื่อทำให้มันจบลง
หลังจากฆ่าหมาป่าที่มีเกล็ดแล้วเจสันก็ใช้ร่างของมันเป็นเกราะป้องกันเนื้อ เพราะหมาป่าที่มีเกล็ดที่แข็งแกร่งกว่านั้นอยู่ข้างหลังเขาแล้วซึ่งเจสันคาดการณ์ไว้
ศพหมาป่าที่ปรับขนาดนั้นมีน้ำหนักมาก แต่การใช้มานาเพียงหนึ่งในสี่ของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะเพิ่มประสิทธิภาพให้กับตัวเองในการขว้างศพไปที่หมาป่า
อาร์เทมิสอยู่กลางอากาศรอให้เหยื่อรายต่อไปของเธอตกหลุมพราง ขณะที่เธอดูแลการต่อสู้ในขณะที่เจสันโจมตีหมาป่าที่มีขนาดใหญ่กว่าซึ่งทำให้ประหลาดใจ
เจสันไม่สามารถโจมตีร่างกายของมันได้โดยตรงเนื่องจากศพของหมาป่าที่ตายแล้วขวางทางเขา แต่เขาแทงด้วยกริชเพื่อตัดอุ้งเท้าของมัน
หมาป่าที่มีขนาดใหญ่กว่าตกใจร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดในวินาทีที่มีบางสิ่งสีขาวพุ่งลงมาที่หัวของมันแทงเข้าไปในดวงตา
ทีมเวิร์คของเจสันและอารืเทมิสนั้นยอดเยี่ยมและมีไม่มากนักที่สามารถสร้างทีมเวิร์คได้ภายในระยะเวลาอันสั้นที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน
เราสามารถพูดได้ว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันโดยกำเนิดและเป็นเรื่องยากที่จะเห็นการปฏิบัติ ซึ่งกันและกันในการต่อสู้สี่ต่อสองในขณะที่มีความแข็งแกร่งที่อ่อนแอกว่า
ยังมีหมาป่าที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสองตัวพุ่งเข้าใส่เจสันและทั้งคู่อยู่ห่างจากเขาเพียงสามเมตรเมื่อพวกมันพยายามล้อมรอบเขา
พวกมันคิดว่ากลวิธีปกติของพวกมันจะใช้ได้ผลกับเจสัน แต่พวกมันพลาดข้อเท็จจริงที่สำคัญ
เขาไม่ได้อยู่คนเดียว!
ในขณะที่ทั้งสองตะครุบเข้าหาเขา ในเวลาเดียวกันอาร์เทมิสก็ร้องออกมาโดยชี้ให้เห็นว่าหมาป่าที่อยู่ข้างหลังเจสันก็ตะครุบเขาในเวลาเดียวกัน
ตอนนี้เจสันรู้แล้วว่าทั้งคู่กำลังพุ่งใส่เขาในเวลาเดียวกัน
ดังนั้นเขาจึงก้มตัวลงและใช้มานาอีกหนึ่งในสี่ของเขาเพื่อเพิ่มความเร็วให้สูงที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้เพื่อพุ่งตรงไปด้านหน้าโดยที่หมาป่าตาบอดและได้รับบาดเจ็บยังคงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด โดยไม่สนใจความหายนะที่จะเผชิญ ในวินาทีต่อมา
ในขณะที่หมาป่าที่ไม่ได้รับบาดเจ็บทั้งสองตัวพุ่งเข้าหากันและชนกันเนื่องจากเจสันได้พุ่งตัวไปหาหมาป่ามีเกล็ดตัวใหญ่ เจสันก็จัดการหมาป่าที่มีขนาดใหญ่กว่าด้วยการโจมตีเดียว
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเจสันค้นพบพรสวรรค์ในการต่อสู้ของเขาซึ่งอาจมาจากสายตาที่ดีของเขาในขณะที่ความสามารถในการมองเห็นการไหลของมานานั้นค่อนข้างดี
นอกจากนี้ยังเป็นวิธีที่ง่ายกว่าสำหรับเขาในการตรวจจับว่าสัตว์ร้ายจะโจมตีเขาที่ไหนและการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปจะต้องขอบคุณรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มีความสำคัญ
หมาป่าที่เหลือทั้งสองตัวส่ายหัวด้วยความเจ็บปวด
หลังจากนั้นพวกมันมองไปที่เจสันอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นผู้นำที่ตาย
ทั้งสองพุ่งเข้าใส่เขาโดยตรงและนี่เป็นสิ่งที่คุกคามมากที่สุดที่อาจเกิดขึ้นกับเจสันเนื่องจากเขาไม่สามารถป้องกันสัตว์ร้ายสองตัวในเวลาเดียวกันได้ด้วยกริชเล่มเดียว
โชคดีที่อาร์เทมิสกลับขึ้นไปบนอากาศดำดิ่งลงไปบนหมาป่าที่มีเกล็ดตัวหนึ่งซึ่งเห็นภัยคุกคามมาที่มัน
เจสันเห็นสิ่งนี้บังคับให้หมาป่าที่ถูกโจมตีต้องตัดสินใจอย่างยากลำบากในขณะที่เขาใช้มานาสุดท้ายที่เหลืออยู่เพื่อชาร์จมัน
ตอนนี้ถูกโจมตีด้วยภัยคุกคามสองตนในเวลาเดียวกันมันถูกครอบงำและหยุดการชาร์จของมันทรยศเพื่อนคนสุดท้ายที่มีเพราะมันไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร
น่าเสียดายที่สัญชาตญาณของหมาป่าที่ปรับขนาดได้บอกว่ามันควรจะวิ่งหนี
หมาป่าเกล็ดที่ถูกทรยศไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันเห็นเด็กน้อย พุ่งเข้าใส่เพื่อนของมันขณะที่มันพยายามช่วย
อย่างไรก็ตามมันสามารถเห็นได้เฉพาะ เด็กที่เปลี่ยนเส้นทางด้วยการก้าวย่างไปทางด้านข้าง
อาร์ทิมิสหยุดการโจมตีของเธอ หลังจากที่เธอเห็นหมาป่าหยุดการชาร์จของมันในขณะที่เจสันเปลี่ยนเส้นทางโดยหันมีดสั้นลงเพื่อที่จะแทงเข้าไปที่ด้านข้างของหมาป่า
หมาป่าไม่ได้คาดว่าความเร็วของเจสันจะเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้และมันก็ไม่รู้ถึงการบาดเจ็บของมันในขณะที่กริซได้แทงเข้าไปในลำคอของมัน
เจสันรู้สึกเหนื่อยล้าโดยที่เขาไม่คิดว่าจะต้องใช้มานาทั้งหมดในเวลาอันสั้น แต่ความเร็วของเขาไม่ได้ลดลงเมื่อหมาป่าที่ถูกหยุดมองเห็นเพื่อนตัวสุดท้ายตายเพราะความผิดของมัน
หมาป่าที่ได้รับความโกรธเกรี้ยวโจมตีเจสันเพียงเพื่อให้จบลงในสถานการณ์เดียวกับที่ผ่านมา
อารืเทมิสโจมตีหมาป่าจากด้านบนในขณะที่ เจสันพุ่งเข้าใส่มันจากด้านหน้า
มันคิดว่าเจสันเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่กว่ามันจึงเลือกโจมตีเจสันกลับในขณะที่เขาพุ่งเข้ามา เจสันที่กลิ้งไปด้านข้างในขณะที่กรงเล็บของอาร์เทมิสเฉือนเข้าที่หลังของมัน ทำให้เกิดแถบสีแดงตามด้านหลังของหมาป่า เลือดพุ่งออกมาจากการบาดแผล
หมาป่ารู้สึกท่วมท้นและไม่รู้ว่ามันควรจะทำอะไรอีกครั้ง
การตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังทำให้สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นและความเร็วของหมาป่าเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อมันหันกลับมาเพื่อตะครุบเจสันที่ยังอยู่ด้านล่าง
อาร์เทมิสยังคงบินขึ้นในขณะที่ความเร็วของหมาป่าเร่งขึ้นจนสูงสุดเท่าที่จะเป็นไปได้เมื่อเห็นแสงสีเขียวส่องออกจากมือของเจสัน
มันไม่สามารถทำอะไรได้ขณะที่กริชเหล็กหยกเจาะเข้าไปในกะโหลกของหมาป่า ฆ่าหมาป่าได้ในทันที
เจสันหายใจเข้าลึก ๆ เจสันรู้สึกอ่อนเพลียขณะดึงกริชออกมาก่อนที่จะดึงแกนขนาดเท่าก้อนกรวดออก
เมื่อเก็บซากสัตว์ร้ายนั้นเจสันก็เข้าไปในโดมที่อยู่ห่างจากเขาเพียง 200 เมตร
ทุกครั้งที่เจสันเติมมานาของเขามันใช้เวลาน้อยลงเรื่อย ๆ ในขณะที่เขามีความเชี่ยวชาญในกระบวนการมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับเขาที่รวบรวมมานาภายในดวงตาของเขา
หนึ่งชั่วโมงต่อมามานาของเขาได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ในขณะที่ความเหนื่อยล้าของเขาถูกพัดหายไป
เจสันสงสัยเกี่ยวกับแกนโลกวิญญาณของเขา เขาเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณเพื่อดูว่าแกนกลางได้ขับไล่พลังงานวิญญาณที่ไม่เสถียรออกหมดรึยัง
ตอนนี้เจสันเชื่อมั่นว่าจิตวิญญาณของเขาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นกับเขาหลังจากกลับมามองเห็นได้แล้ว
เขาคำนวณว่า 6 ชั่วโมงนั้นเกินพอที่พลังวิญญาณจะถูกขับออกไปจนหมดและเขาก็ปรับตารางเวลาของเขาใหม่เล็กน้อย
