อาร์เทมิสเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน จึงไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดในขณะนี้
พวกเขาต้องกำจัดนกแร้งให้เร็วที่สุด เพื่อให้เจสันสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของอาร์เทมิสได้
เนื่องจากไม่สามารถบินได้ ทำให้การกระทำของนกแร้งจึงค่อนข้างช้ามากกว่าก้าวร้าว ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจเล็กน้อย ทำให้เขาต้องเคลื่อนไหวเข้าสู้
นกแร้งอยู่ห่างจากเขาประมาณ 10 เมตรและเจสันเดินเข้าไปใกล้ ๆ อย่างช้าๆจนกระทั่งถึงระยะสี่เมตร
เขาเปลี่ยนท่าทางได้อย่างราบรื่น แต่รวดเร็วเป็นพิเศษ และก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับโน้มตัวไปข้างหน้า
หลังจากก้าวเพียงครั้งเดียว เจสันก็หลบหลีกเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของปีกที่ไม่ได้รับบาดเจ็บของนกแร้งในขณะที่ อาร์เทมิสร้องเสียงหลงจากด้านบน
เธอโฉบลงมาและทำการก่อกวนทำให้นกแร้งรู้สึกว้าวุ่นใจจากเสียงร้องของสัตว์ร้ายสีขาวขณะที่มันหันหัวขึ้นเพื่อจะจโจมตีกลับสัตว์ร้ายที่ที่อยู่บนฟ้า
น่าแปลกที่การโจมตีไม่ได้มาจากด้านบน แต่มาจากด้านหน้า
เจสันพุ่งหมัดที่รวดเร็ว แต่ส่งผลกระทบต่อหัวของนกแร้ง
ในขณะที่หมัดที่ห่อหุ้มมานาคนหนึ่งชกออกไป มืออีกข้างหนึ่งก็พยายามเอากริชเหล็กหยกออกจากปีกของมันเพื่อที่จะทำให้การต่อสู้ต่อไปนี้ง่ายขึ้นสำหรับพวกเขา
แต่น่าเสียดายที่ดึงกริซออกมาไม่ได้
ตอนนี้นกแร้งตัวสั่นเพราะรับบาดเจ็บ เนื่องจากเห็นเพียงภาพไม่ชัด
เนื่องจากได้รับบาดเจ็บนกแร้งจึงโกรธและเห็นเด็กที่พร่ามัวห่างจากมันเพียงไม่กี่ก้าว นกแร้งจึงพยายามตีด้วยกรงเล็บของมัน เจสันกลิ้งตัวหนี แต่ก็ยังพอโดนการโจมตีขอมันเข้าที่หลังเพียงเล็กน้อย
เจสันเห็นว่ากริชเริ่มจะหลุด เนื่องจากการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของนกแร้ง ทำให้กริชหลุดออกจากปีกของนกแร้ง
เมื่อเห็นอย่างนั้นเจสันก็หลีกเลี่ยงจงอยปากของนกแร้งก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหยิบกริซที่หล่นอยู่
นกแร้งไม่ได้คิดถึงสิ่งนั้น มันเสียสมาธิเนื่องจากการโฉบโจมตีครั้งที่สองของอาร์เทมีสตรงที่หลังของมัน
กรงเล็บที่ใส่มานาของเธอไม่สามารถแทงทะลุขนนกของนกแร้งได้
นกแร้งยังรำคาญ แต่มันก็ตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่ออาร์เทมิสเป็นมดที่น่ารำคาญซึ่งไม่คุ้มค่ากับความสนใจ
อย่างไรก็ตามการมุ่งเน้นไปที่เจสันเพียงอย่างเดียวอาจเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดของอีแร้ง
ในขณะที่เจสันเอื้อมมือหยิบกริซขณะที่นกแร้งไล่ตามเขา อาร์เทมิสก็ใช้ปีกของเธอ บินพุ่งเข้าใส่หัวของนกแร้งที่ไม่มีขนนกปกคลุม
ใช้มานาสำรองทั้งหมดของเธอบนกรงเล็บของเธอเธอ ได้เจาะเข้าไปในกระโหลกของนกแร้ง
มันไม่เพียงพอที่จะฆ่านกแร้งได้ แต่มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทำให้มันสั่นไปทั้งตัว ซึ่งทำให้เจสันมีเวลามากพอที่จะหยิบกริชของเขาและแทงมันเข้าไป
เมื่อเจาะเข้าไปในร่างกายของนกแร้ง ขนนกนั้นขัดขวางการโจมตีเล็กน้อย แต่มันยังคงเจาะเกราะป้องกันและได้กระทบนื้อสดของนกแร้ง
เมื่อเจาะทะลุผ่านมันเสียงร้องอันเจ็บปวดดังก้องไปทั่วบริเวณที่เกิดจากนกแร้ง
หูของเจสันปวดและเขาจึงเข้ารีบเอามือปิดหู
เสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดก็ดังขึ้นจนกระทั่งมันเงียบไปหลังจากนั้นครู่หนึ่ง
เมื่อรู้สึกถึงพลังชีวิตภายในนกแร้งที่หายไปและผลที่ตามมาจากการตายของมัน เจสันก็ทรุดลงกับพื้นในขณะที่เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะยืนบนพื้นได้อย่างมั่นคง
การต่อสู้ทั้งหมดใช้เวลาไม่นาน โดยเริ่มจากการโจมตีของนกแร้ง แต่จิตใจของเขาคำนวณความเป็นไปได้หลายร้อยครั้งที่เพิ่มความตึงเครียดับการบาดเจ็บของอาร์เทมิสและการที่เขาไม่มีอาวุธ มันเกินความสามารถของเจสัน
ร่างกายของเขายังคงสบายดี ยกเว้นการบาดเจ็บเล็กน้อยที่หลังและเลือดยังคงไหลออกมา
เจสันลุกขึ้นเก็บศพของแร้งเมื่ออาร์เทมิสร่อนมาหาเขาด้วยอาการบาดเจ็บ
หลังการต่อสู้อาร์เทมิสแทบจะรู้สึกได้ในทันทีว่าได้รับบาดเจ็บที่หลัง ซึ้งสร้างความลำบากให้กับเธอในการบินเล็กน้อย
เธอบินไปเกาะบนไหล่ของเจสันและทั้งคู่ออกจากเขตป่าให้เร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ถ้ามีสัตว์ร้ายเข้ามาในตอนนี้
30 นาทีต่อมาพวกเขาก็กลับเข้ามาในโดมอีกครั้ง
ดวงอาทิตย์กำลังจะตกในขณะที่แสงแดดเล็กน้อยรวมกับแสงจากเต็นท์ขนาดคฤหาสน์ทำให้ความสว่างเกิดขึ้นโดยรอบ
เด็กหลายคนนั่งอยู่รอบ ๆ กองไฟคุยกัน ขณะที่เจสันเดินผ่านพวกเขาไปโดยไม่ทักทายใครหรือสนใจพวกเขาเลย
เจสันเป็นคนที่เด็ก ๆ พูดถึงหลังจากเห็นเขเดินเข้ามาในโดม
ใบหน้าของเขาดูสวยงามเกือบจะเป็นผู้หญิง หากลักษณะใบหน้าที่มีรายละเอียดของเขาจะไม่สามารถพูดเป็นอย่างอื่นได้เนื่องจากดวงตาสีทองกลมโตที่ส่องสว่างด้วยแสงไฟโดยรอบเป็นการตอกย้ำการกลับมาของเจสัน
ผมสีดำของเจสันยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งและสกปรกทำให้เขาดูเหมือนเด็กป่า
เมื่อรู้สึกถึงมานาของเขาและอาร์เทมิส พวกเขาพบว่าเจสันอ่อนแอมากแม้เทียบกับพวกเขาด้วยการที่เจสันแผ่มานาของระดับมือใหม่ลำดับ 5 และเห็นได้ชัดว่าอาร์เทมิสเป็นสัตว์ป่าระดับสองดาว
เด็กๆ สงสัยว่า ที่เด็กชายตาสีทองหน้าตาเป็นเช่นนี้เพราะการต่อสู้กับสัตว์ป่าสามดาวและเริ่มหัวเราะเยาะเขา
พวกเขาหารู้ไม่ว่าความผันผวนของมานาอันดับ 5 ของมือใหม่ในความเป็นจริงนั้นเป็นแค่อันดับที่ 3 ของมือใหม่ที่ต่อสู้กับสัตว์ป่าระดับห้าดาว 3 ตัวที่และสังหารพวกมัน แม้ว่ากระบวนการต่อสู้ทั้งหมดจะเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและการลอบสังหารที่ซ่อนอยู่
เด็กๆ เหล่านี้จะกล้าทำอะไรแบบนั้นก็ต่อเมื่อพวกเขาไปถึงอันดับ 8 หรือ 9 ของมือใหม่และมีอาวุธที่เหนือกว่าเท่านั้นถึงจะป้องกันตัวเองได้
พวกเขาส่วนใหญ่จะยังคงมาพร้อมกับผู้พิทักษ์หรือเพื่อนร่วมทีมคนอื่น ๆ เพื่อช่วยพวกเขาหากพวกเขาเสียเปรียบ
เจสันเข้าไปในเต็นท์ของเขา เขาทายาให้อาร์เทมิสและแผลของเขา ในขณะที่เขาพันแผลของตัวเองเขา และเปิดแปลของอาร์เทมิสไว้
เขาไม่แน่ใจว่าบาดแผลลึกแค่ไหน แต่บริเวณที่เธอบาดเจ็บอยู่ในจุดที่ไม่ดี
ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจมอบแกนของสัตว์ป่าสองดาวทั้งหมดให้แก่อาร์เทมิส เพื่อเร่งกระบวนการรักษาของอาร์เทมิสด้วยมานาจำนวนมหาศาลที่เธอสามารถย่อยได้
เธออาจจะนอนไม่กี่วัน เพื่อรักษาตัว
น่าเสียดายที่เขาต้องฆ่าสัตว์ป่าระดับห้าดาวอีกสองตัว จนกว่าจะถึงวันมะรืนนี้ แต่เขาไม่ควรบังคับให้อาร์เทมิสร่วมต่อสู้กับอาการบาดเจ็บซึ่งอาจลงเอยด้วยผลลัพธ์ที่ร้ายแรง
อาร์เทมิสกลืนแกนกลางลงไป ก่อนที่เธอจะเข้าไปในโลกแห่งวิญญาณเพื่อย่อยมานาที่ท่วมท้น
ในขณะเดียวกันเจสันก็กินเนื้อสัตว์และหลังจากนั้นเขาก็เข้าไปในโลกแห่งวิญญาณเพื่อฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ ก่อนที่เขาจะล้างตัวและนอนหลับไป
