กาเบรียลลามองเจสันอย่างใจเย็นและมองไปที่กรงสัตว์ร้ายตัวใหญ่อีกครั้ง
“นกอินทรีพายุตัวนี้ไม่ได้ใช้ในการผสมพันธุ์จริง ๆ และการทำสัญญากับสัตว์วิเศษโดยไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ จากมันนอกจากความแข็งแกร่งและมานาเพียงเล็กน้อยนั้นอันตรายเกินไป
แม้ว่าจะพิจารณาถึงประโยชน์แล้วก็ตาม การรอคอยการฟักไข่น่าจะง่ายกว่ามากสิ่งเดียวที่จำเป็นคือเวลา
ประโยชน์ที่แท้จริงเพียงอย่างเดียวที่เราสามารถบอกได้ ก็คือขุนนางบางคนต้องการใช้นกอินทรีพายุเพื่อจุดประสงค์อื่นแทนที่จะสร้างสัตว์พันธะจริงๆ.. “
ทุกคนเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่กาเบรียลลาจะพูดขึ้นอีก
กาเบรียลลาเริ่มถอนหายใจและเธอเริ่มอธิบาย … เธอไม่ชอบสถานการณ์ที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้และเจสันได้ค้นพบจุดประสงค์ที่แท้จริงของนกอินทรีพายุ แต่มันเกือบจะถูกเปิดเผย ดังนั้นเธอจึงสามารถอธิบายได้ อย่างน้อยที่สุด
“คุณเป็นคนที่ฉลาดเจสัน และเป็นเรื่องจริงที่สัตว์อสูรตัวนี้จะไม่ถูกใช้เป็นสัตว์พันธะ แต่เราไม่ได้โกหกว่ามันจะถูกใช้เป็นสัตว์พันธะสำหรับลูกค้าของเรา อย่างไรก็ตามเหตุผลนั้นแตกต่างกันมากกว่าที่คิด “
กาเบรียลลาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดต่อ
“พูดตามตรงว่าน่าเสียดายเพราะลูกค้าของเราเป็นคนชั้นสูงที่เข้าไปมีปัญหากับคนที่ไม่ควรมี
พูดง่ายๆว่าลูกค้าของเรายอมรับการสู้รบด้วยชีวิตหรือความตายซึ่งอีกไม่กี่วันเพราะเขาถูกยั่วยุหรืออะไรทำนองนั้น … เราไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงที่ลูกค้า แต่ลูกค้าของเราไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาได้ทำสัญญากับสัตว์ร้ายชนิดใดซึ่งเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ของพวกเขา
ลูกค้ารายนี้มีนกอินทรีพายุอยู่แล้ว แต่ศักยภาพของมันใกล้จะถึงอันดับต่อไปอย่างไร้ขีดจำกัด ในขณะที่คู่ต่อสู้ของเขาได้มีสัตว์ร้ายที่อยู่ในอันดับที่สูงกว่าจาก คาเนียร์หรือจากเกาะอื่น ๆ
เราถูกว่าจ้างให้จับนกอินทรีพายุให้เป็นเครื่องสังเวยเท่านั้นและไม่สำคัญว่ามันจะมีศักยภาพสูงแค่ไหน …
มันถูกกว่าการเสียสละจิตวิญญาณของตน ด้วยการสังเวยนกอินทรีตัวนี้เพิ่งเพิ่มระดับให้กับนกอินทรีตัวปัจจุบัน … “
ตาของเธอเปียกเล็กน้อยและเจสันรู้สึกว่าเธอกระวนกระวายใจ
“เราเกลียดสถานการณ์นี้มากและเกลียดทุกคนที่ใช้สัตว์ร้ายราวกับว่าพวกมันเป็นสิ่งของ แต่น่าเสียดายที่เราไม่สามารถสร้างความไม่พอใจให้กับกลุ่มลูกค้าของเราได้ เนื่องจากพวกเขามีบุคคลที่มีระดับสูงและมีคอนเน็กชั่นที่กว้างขวางซึ่งอาจทำลายชื่อเสียงของเราได้ภายในไม่กี่นาที
คุณค่าเพียงอย่างเดียวของเราคือเรามีความเชี่ยวชาญในการจับสัตว์ร้ายและความแข็งแกร่งของเรานั้นเหมาะสม แต่น่าเสียดายที่เรามีเพียงสองคนและมันง่ายกว่าที่จะทำให้ครอบครัวใหญ่พอใจมากกว่าที่จะทำให้พวกเขาไม่พอใจ
เราทั้งคู่รู้สึกละอายใจกับสถานการณ์นี้และเราต้องเสียใจกับพายุนกอินทรีตัวนี้ แต่เราไม่สามารถหาวิธีอื่นที่จะทำให้ลูกค้าของเราพอใจได้
และถ้าเราไม่จับนกอินทรีพายุได้ผู้จับกุมคนอื่นก็จะจับได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาแก้ตัว “
เมื่อฟังคำอธิบายของกาเบรียลลา เจสันก็ได้ตกใจและเสียใจ…แม้แต่มาเลียและเกร็กก็ได้ยินเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก
ความตกใจของพวกเขาสามารถเห็นได้อย่างสมบูรณ์แบบจากสีหน้าของพวกเขาและมาเลียได้ลงจากโซฟาและมองแม่เขาอย่างผิดหวังก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป
เกร็กไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่เขาก็ยังตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้มองไปที่เจสันหรือแม่ของเขา
เจสันนั่งมองกาเบรียลลาความอึดอัด
เขายังคงสามารถสงบสติอารมณ์ได้แม้ว่าเขาจะพบว่ามันเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยงก็ตาม
แต่ความรังเกียจนี้ไม่ได้มุ่งเป้าไปที่กาเบรียลลา แต่มุ่งเน้นไปที่พฤติกรรมของขุนนางที่แสดงออกมา เพื่อเล่นกับชีวิตราวกับว่ามันไม่มีอะไร
“ดีแล้วหรอที่พูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าเกร็กและมาเลีย???”
เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าจะทำลายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่กาเบรียลาได้แต่ส่ายหัวก่อนจะถอนหายใจ
“ไม่เป็นไร ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องเผชิญกับความจริง พูดตามตรงว่าเราไม่ชอบทำอะไรแบบนั้นและเราชอบจับสัตว์ที่มีศักยภาพสูงเพื่อดูลูกค้าของเราที่สร้างสัญญาด้วยความรู้สึกจริงใจ ซึ่งทำให้เราภาคภูมิใจ แต่บางครั้งสถานการณ์เช่นนี้เราก็ไม่อาจจะทำอะไรได้
ฉันไม่ต้องการแก้ตัว แต่เราจะไม่ทำอะไรแบบนั้น ถ้าเราไม่ถูกบังคับให้ทำ
อย่างไรก็ตามเราไม่อาจที่ทำให้เผ่าหรือตระกูลใหญ่ ๆ เกิดความไม่พอใจได้
อันดับของเราสูงโดยไม่ต้องสงสัย แต่มีครอบครัวใหญ่จำนวนมากที่มีทรัพยากรจำนวนมหาศาลบนแอสทริกซ์
และฉันเองก็เข้าใจถ้า เธอจะรังกียจและไม่ต้องการไปที่เมืองไซโรกับเรา เะอสามารถตัดสินใจตามที่เธอต้องการได้ “
เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจลึก ๆ และเจสันรู้สึกได้ว่าเธอกำลังหงุดหงิดกับสถานการณ์ทั้งหมด
เจสันกำลังคิดอย่างรอบคอบ .. เขายังคงรังเกียจ แต่ตั้งแต่เริ่มต้นเจสันรู้สึกรังเกียจจิตใจของขุนนางส่วนใหญ่และตระกูลใหญ่
การปกครองที่เข้มแข็ง ผู้อ่อนแอและนี่เป็นกรณีของพ่อแม่ของเกร็กที่เจสันถือว่าแข็งแกร่งมาก
เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาอยู่ในอันดับใด แต่เขาวัดว่าอย่างน้อยพวกเขาต้องอยู่ในอันดับเมกัสเพื่อจับนกอินทรีพายุที่โตเต็มที่โดยไม่มีปัญหาใด ๆ และมานาที่ลดลงในแกนมานาของพวกเขาก็เป็นความจริงเช่นกัน
แอสทริกซ์ไม่ได้อุดมไปด้วยทรัพยากรเป็นพิเศษ รอยแยกระดับสูงหรือแม้แต่พื้นที่ที่มีความหนาแน่นของมานาจำนวนมากเมื่อเทียบกับเกาะอื่น ๆ ที่ใหญ่กว่าและแผ่นดินใหญ่ของมนุษยชาติ
เจสันนึกถึงสถานการณ์ของพวกเขาและจำได้ว่าแม่ของเขาถูกทายาทลึกลับสังหาร โดยไม่ต้องรับโทษ
กาเบรียลลาเห็นสีหน้าโกรธของเจสันและไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้น ก่อนที่สีหน้าของเจสันจะคลี่คลายลงเล็กน้อย
เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน กาเบรียลลาเห็นน้ำตาบนแก้มของเจสัน ในขณะที่อึ้งเล็กน้อย
ความเจ็บปวดและความเศร้าโศกเต็มไปด้วยในน้ำเสียงของเจสันที่สั่น
“ผมเข้าใจพวกคุณ … แต่ทำไมโลกนี้ถึงไม่ยุติธรรมนัก? … ผู้แข็งแกร่งสามารถทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการโดยไม่ต้องรับโทษและคนอ่อนแอต้องทนทุกข์เพียงเพื่อความพอใจ … ผู้แข็งแกร่งสามารถโยนความพอดีเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการและสังหาร … และไม่มีใครทำอะไรพวกเขาได้ … แม้แต่แม่ของฉันก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการถูกลากเข้าสู่ธุรกิจของพวกเขาได้”
น้ำตาไหลอาบแก้มและเจสันต้องการที่จะยืนขึ้นและออกจากคฤหาสน์โดยเร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่น่าอับอายนี้
เขามองลงมาและปิดตาก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ผมขอโทษ ผมจะไปแล้ว … ”
ก่อนที่เขาจะจบประโยค เขารู้สึกว่าสองแขนได้โอบกอดเขาจากด้านหน้า
“ ไม่เป็นไร…เธอสามารถร้องไห้ได้ถ้าเธอต้องการ .. ไม่จำเป็นต้องระงับความรู้สึกของเธอตลอดเวลา เธอมี แต่จะทำร้ายตัวเองแบบนั้น .. “
เจสันอายุเพียง 13 ปีและเขาต้องแบกรับภาระอันใหญ่หลวงด้วยการตาบอดและการสูญเสียแม่ที่เขาพึ่งพามาตลอดชีวิต
การอยู่คนเดียวในโลกที่อันตรายโดยไม่มีใคร คนเดียวตามลำพัง และเจสันก็ปล่อยให้ตัวเองหลุดออกไปและร้องไห้อย่างขมขื่น
กาเบรียลาได้ตรวจสอบประวัติของเจสันแล้ว แต่เธอรู้เพียงว่าแม่ของเขาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุและเห็นได้ชัดว่าข้อมูลที่เธอได้รับนั้นไม่ถูกต้องและความจริงก็ยังคงเป็นความลับ
แม่ของเขาถูกฆ่าโดยขุนนางบางคนและกาเบรียลลาก็เข้าใจความเศร้าโศกของเจสันทันที
ผู้แข็งแกร่งสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้โดยไม่ต้องแคร์ใคร นอกจากผู้ที่แข็งแกร่งกว่าและมันทำให้คนที่อ่อนแอกว่าต้องทนกับความเจ็บปวด
ดวงตาของเจสันพร่ามัวและเขายังคงคร่ำครวญต่อไปในขณะที่อาร์เทมิสเกาะหัวลงบนหัวของเจสันพยายามปลอบเขา
การเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณของกันและกันไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบเสมอไปและอาร์เทมิสรู้สึกถึงความโกรธและความทุกข์ทรมานของเจสันทำให้อารมณ์ของเธอวุ่นวายมาก
ในขณะที่เจสันร้องไห้เป็นเวลานาน มาร์คกลับมาแล้วพร้อมกับหมาป่า และโยนลงบนไหล่ของเขาขณะที่เกร็กและมาเลียเดินกลับเข้ามาดวยความสงบ
พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นเจสันร้องไห้ในอ้อมกอดขอกาเบรียลลา พวกเขาก็ยิ่งสับสน
เจสันใช้เวลาพอสมควรกว่าเขาจะหยุดร้องไห้และกาเบรียลลาก็ปล่อยเขาออกจากอ้อมกอดของเธอหลังจากที่มั่นใจว่าเจสันสบายดี
มาร์คใช้โอกาสนี้พูดขึ้น
เขาพูดออกมาดัง ๆ
“ ฉันมีผลการทดสอบศักยภาพพื้นฐานของหมาป่าแล้ว มันน่าสนใจทีเดียว”
ในขณะที่มาร์คพยายามทำให้สถานการณ์เป็นปกติอีกครั้ง
