“ สิงโตอำพันสองหัว ขนาดเล็ก!!”
มาเลียอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ขนาดเล็ก?! นี้ตัวคือขนาดเล็กงั้นหรอ”
ทั้งเจสันและเกร็กตะโกนด้วยความสงสัย
สิงโตขนสีแดงที่มีเปลวไฟปกคลุมที่แผงคอของมัน มันสูงอย่างน้อยสามเมตร
ในขณะที่มันก้มลงเพื่อพ่นเปลวไฟ มาเลียก็ได้สร้างกำแพงน้ำหนาขึ้นเพื่อป้องกันเปลวไฟ
เจสันต้องคิดสักครู่ก่อนที่เขาจะจำสิงโตสองหัวนี้ ได้ มันเป็นสัตว์วิเศษ และดูเหมือนว่ามาเลียกำลังจะใช้มานาทั้งหมดของเธอเพื่อป้องกันการใช้เปลวไฟของสิงโตอำพันสองหัว
มาเลียเหงื่อออกอย่างมาและดูเหมือนว่าจะถึงขีดกำจัดของเธอแล้ว
เมื่อสิงโตสองหัวหยุดพ่นเปลวไฟมันได้มองดูเหยื่อของมันว่าตายหมดรึหยัง เมื่อไอน้ำเริ่มจางหายมันเห็นเพียงแต่ดวงตาสีทองอร่าม เจสันได้หยิบปืนและยิงไปที่หัวใดหัวหนึ่งของสิงโต
แต่ความเร็วของเด็กหนุ่มนั้นช้าเกินไปสำหรับสิงโต มันก็ปิดเปลือกตาลงเพื่อป้องกันการบาดเจ็บที่ดวงตา
“Fuc k”
เจสันอุทานออกมาเนื่องจากตัวเขานั้นยังเร็วไม่พอ แต่การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ เกร็กมีเวลามากพอที่จะหยิบปืนนกอินทรีทะเลทรายระดับ 2 ที่มีกระสุนเจาะเกราะออกมา
เมื่อสิงโตอำพันสองหัว ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งมันก็ได้รับการโจมตีด้วยกระสุนปืนมานาจำนวนมากจากเกร็ก
กระสุนพุ่งไปโดนหัวข้างหนึ่งของสิงโตทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส
ในขณะนั้นหัวสิงโตอีกหัวกำลังจะพ่นไฟออกมาอีกครั้งหนึ่ง มาเลียร้องออกมาพร้อมกับลูกระเบิดที่อยู่ในมือ 2-3 ลูก
มาเลียเหงื่อออกอย่างมากและไม่เหลือมานาแล้วในตัว
เมื่อพิจารณาถึงวิธีการจัดการโตอำพันสองหัว เธอคิดได้แค่ระเบิดที่เธอมีเพราะพวกมันไม่ต้ใช้มานา
เจสันตกใจและแทบจะฉี่รดกางเกง ในขณะที่เขามองไปที่ลูกระเบิดที่ถูกขวางไปทางสิงโตอำพัน ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น
ในขณะที่หัวที่ได้รับบาดเจ็บขาดออกไป หัวอีกข้างถูกแทงด้วยเศษโลหะ ทำสิงโตอำพัน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
มีปัญหาเดียว!
เนื่องจากการระเบิด ทางเข้าจึงพังยับเยินเกือบทั้งหมด
ในขณะที่สิงโตดูเหมือนจะตายจากการถูกสัตว์ร้ายอีกสองสามตัวที่เห็นมัน กลุ่มไฮยีน่าที่พัฒนาแล้วแล้วก็พุ่งเข้าหาสิงโตที่กำลังจะตายเพื่อฆ่ามัน โดยมีไฮยีน่า 10 ตัวกำลังถูกเผาโดยเปลวเพลิงบนแผงคอของสิงโตอำพัน
เจสัน เกร็กและมาเลียรู้ดีว่าตอนนี้พวกเขาต้องสงบสติอารมณ์และไม่พูดอะไร เพราะยิ่งเวลาผ่านไปนักเรียนระดับกลางคนหนึ่งร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัวในทันที ที่เห็นฝูงไฮยีน่ากำลังกินซากของสิงโตอำพัน
`Shit !!`
ทั้งสามคิดแบบเดียวกันในหัว
มีไฮยีน่าผิวหนาประมาณ 20 ตัว โดยความพิเศษของพวกมันคือมีผิวที่หนังหนา
กระสุนธรรมดาของเจสันคงไร้ประโยชน์และเขาเปลี่ยนแม็กกาซีนเป็นกระสุนเจาะเกราะ ในขณะที่เกร็กยิงไปที่ไฮยีน่าซึ่งพวกมันหันมามองที่ห้องนิรภัยที่มีผู้คนอยู่มากมาย
ซากศพของสิงโตไม่ได้ให้สารอาหารที่เพียงพอสำหรับพวกมัน และมนุษย์ก็เป็นของว่างแสนอร่อย ทำให้ไฮยีน่าราว 10 ตัวหันมาสนใจ
มาเลียไม่กลัวที่จะต่อสู้กับพวกมันและเธอก็ยิงลูกบอลน้ำออกไป 5 ลูก ซึ่งทำให้ไฮยีน่าห้าตัวแยกจากกัน
แต่นี่เป็นสิ่งที่เธอทำได้มากที่สุดในในขณะที่เธอทรุดตัวลงเนื่องจากใช้มานาไปมาก จนแทบจะไม่เหลืออยู่
ไฮยีน่าร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและนี้ซึ่งอาจจะถือได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
ทั้งสามทำได้เพียงถ่วงเวลา ในขณะที่มานาของมาเลียไม่มีเหลือแล้ว และเธอสามารถใช้ได้เฉพาะอาวุธที่ไม่ต้องใช้มานาเท่านั้น
เกร็กยังคงมีเงินสำรองเหลืออยู่และปืนนกอินทรีทะเลทรายของเขา ก็ยิงกระสุนราวกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุดและได้ฆ่าสัตว์ร้ายไปตัวหนึ่ง
สัตว์ร้ายจำนวนมากขึ้นรวมตัวเข้ามาใกล้กับศพของสิงโตและเจสันสามารถมองเห็นแกนมานาของมันซึ่งแผ่มานาออกมาจำนวนมากพร้อมกับของเหลวที่ลอยอยู่รอบ ๆ ด้านในของแกนมานา ทำให้สัตว์ร้ายจำนวนมากมารวมตัวกันใกล้ ๆ กับศพสิงโตที่มีมาลาหลั่งไหลออกมา
แต่โชคดีที่สัตว์ร้ายเหล่านี้ฆ่ากันเองเพื่อนแย่งแกนมานาของสิงโตอำพัน
เมื่อสัตว์ร้ายตัวแรกเข้าใกล้แกนกลางสัตว์อื่น ๆ ก็จะรุมฆ่าสัตว์ร้ายตัวนั้น
แทนที่จะโจมตีมนุษย์ เจสันหวังว่าพวกมันจะเป็นจัดการกันเองเพื่อแย่งแกนมานาของสิงโต
นาทีที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดผ่านไป
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในระหว่างนี้ แต่สัตว์ร้ายค่อยๆเริ่มเข้าใจว่าเวลากำลังจะหมดลงเมื่อพวกมันรู้สึกว่ามีมนุษย์ที่ทรงพลังกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้
เมื่อสัตว์ร้ายตัวแรกเริ่มเข้าใกล้แกนมานาในที่สุด การสังหารหมู่ในหมู่พวกมันก็เริ่มขึ้น
ไฮยีน่ าหมาป่ ากระทิง กิ้งก่ าม้า งู ควาย จิ้งจอกและอื่น ๆ พยายามที่จะแย่งแกนมานาที่ทรงพลัง แต่ไม่มีสักตัวเดียวที่จะได้มันมา เพราะสัตว์ร้ายแต่ละตัวขัดขวางซึ่งกันและกัน
ทุกคนที่อยู่ในห้องนิรภัยต่างดีใจเป็นอย่างมากและความตึงเครียดจากผู้คนที่อยู่เบื้องหลังก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยในขณะที่ ทั้งสามมองออกไปข้างนอกอย่างตั้งใจ
สองนาทีผ่านไปและไม่นานนักจนกว่าการช่วยเหลือจะมาถึง แต่ทันใดนั้นสัตว์ร้ายก็ตัดสินใจที่จะฆ่ากันเองและกันและรีบวิ่งไปที่แกนมานาของสิงโตอำพัน
ในขณะที่มันกำลังแย่งแกนมานากัน ก็มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งที่กระเด็นมาทางห้องนิรภัย มันกระเด็นมาโดนเจสัน เกร็ก และมาเลียทำให้ทั้ง 3 กระเด็นออกไปอีกที
ปืนนกอินทรีทะเลทรายของเกร็กก้กระเด็นออกจากมือของเขาและตอนนี้หมาป่ายืนอยู่บนประตูที่ฉีกขาด ซึ่งทับร่างของทั้ง 3
เจสันยังคงมีปืนพกอยู่ใกล้เขา แต่มันคงไร้ประโยชน์กับหมาป่า ซึ่งเป็นสัตว์ร้ายอันดับที่ไม่มีตำหนิ
มีเพียงประตูที่ฉีกขาดเท่านั้นที่กั้นระหว่างหมาป่ากับพวกเขา
มาเลียไม่สามารถทำอะไรได้แล้วเพราะมานาของเธอหมดและการเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียวนั้นยากมากในขณะที่เจสันและเกร็กก็ไม่มีอะไรจะปกป้องตัวเอง …
เจสันรู้สึกเจ็บที่ขาและและรู้ว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ แต่ความเจ็บปวดทำให้เขาตื่นตัว
ในขณะที่หมาป่าส่ายหัวไปมาและร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เจสันมองไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาปืนนกอินทรีทะเลทราย เจสันจึงเปิดใช้งานดวงตาของเขาเพื่อมองหา
และครู่ต่อมาเจสันก็เห็นปืนนกอินทรีทะเลทรายอยู่ข้างๆ มาเลียซึ่งสูญเสียความสงบไปอย่างสิ้นเชิงขณะที่หัวของหมาป่าเข้ามาใกล้เธอมาก
เธอพยายามใช้กำลังผลักประตูที่ฉีกขาดออกไปเพื่อดันหมาป่าออกไป แต่มันก็ไร้ประโยชน์เมื่อเธอไม่มีพลังเหลืออยู่
ในขณะที่ปากของหมาป่าอยู่เหนือใบหน้าของเธอ พร้อมที่จะฆ่ามาเลียด้วยการกัดหัว มาเลียก้ได้หลับตาลงด้วยความตกใจ
เสียงดัง * ปั้ง !! * ทำให้แก้วหูของมาเลียสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและเลือดของหมาป่าก็กระเด็นไปบนหน้าของมาเลีย
” ฉันยังไม่ตาย ”
มาเลียสงสัยและร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
เมื่อลืมตาขึ้นเธอก็เห็นหมาป่ามีรูขนาดใหญ่อยู่ที่หัวและตัวมันก็ล้มลง
เมื่อหันไปทางขวามาเลียก็เห็นเจสันพร้อมกับปืนนกอินทรีทะเลทรายของเกร็กในมือ เจสันยิ้มอย่างมีเลศนัยด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว ก่อนที่จะคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
“โครตหนักเลย”
เจสันอุทานออกมา
มาเลียยังคงหวาดกลัวและไร้เรี่ยวแรง แต่เธอและเกร็กก้ผลักประตูออกไปเพื่อดูว่ามีทหารมาช่วยเหลือพวกเขาหรือยัง
เจสันเห็นสิ่งนี้จึงพยายามลุกขึ้น
ขาซ้ายของเจสันได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนว่าจะมีส่วนแหลมคมจากประตูที่ฉีกขาดทะลุเข้าไปในขาของเจสัน
เมื่อผลักประตูที่ฉีกออกไปบาดแผลก็ฉีกขาดมากขึ้นและมันยากที่จะเดินโดยไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่มาเลียดูแย่ลงเพราะเธอใช้มานามากเกินไปและรวมถึงสถานการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา มาเลียดูเหมือนซอมบี้ พร้อมกับเลือดของหมาป่าที่สาดกระเซ็นบนใบหน้าของเธอ
เมื่อทุกคนลุกขึ้น เกร็กดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บมากที่สุดในบรรดาทั้งสามคน แต่เขาก็ยิ้มได้อย่างไร้เดียงสาเมื่อเขาหยิบชิ้นส่วนที่เหลือของสิงโตอำพันสองหัว
