บทที่ 32 ฝีมือการนวดของรพีพงษ์
อารียาจ้องไปที่หน้าของรพีพงษ์อย่างไม่เชื่อใจนัก มักจะ คิดว่ารพีพงษ์คอยจะแกล้งเธออยู่เรื่อย
“นายนวดเป็นหรอ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อน” อารียา
เอ่ยปากถาม
“ฉันเรียนตอนว่างๆนะ เมื่อก่อนเธอไม่มองฉันด้วยซ้ำไป ถึงฉันจะเป็น ก็ไม่มีโอกาสบอกให้เธอรู้หรอก” รพีพงษ์พูด อย่างชื่อๆ
อารียาคิดไปคิดมาก็จริง จนถึงตอนนี้ เธอเองก็ไม่รู้ด้วย ซ้ำว่ารพีพงษ์ทำอะไรได้บ้าง
เมื่อก่อนทุกคนต่างก็ว่ารพีพงษ์ไร้ประโยชน์ ถึงเธอจะไม่ ได้คิดอย่างนั้น เวลาผ่านไป ก็คงจะรู้สึกเหมือนๆกัน ว่ารพี พงษ์ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
“ถ้าเธอกลัวฉันทำมิดีมิร้ายกับเธอล่ะก็ อย่างนั้นช่างมัน เธอนอนเถอะ” รพีพงษ์เอ่ยปาก
“เดี๋ยว” อารียารีบพูด
เธอคิด ถ้ารพีพงษ์อยากจะทำอะไรขึ้นมาจริงๆล่ะก็ คงจะ ทำไปตั้งนานแล้ว ในเมื่อเขาพูดเองว่านวดเป็น ลองสัก หน่อยก็ไม่เสียหายนี่นา อีกอย่างหลายวันมานี้เธอก็เหนื่อย มากจริงๆ
รพีพงษ์ได้ยินเสียงเรียกของอารียาให้เขารอก่อน ในใจก็ แอบยิ้ม ขอแค่ปลาติดเบ็ดยังไงก็หนีออกจากมือเขาไม่พ้น
เขาไม่ได้อยากจะฉวยโอกาสตอนนวดทำมิดีมิร้ายกับ อารียาเลยสักนิด เขายังไม่ถึงขั้นหื่นกระหายขนาดนั้น
เขาคิดแบบนี้ ก็เพราะว่ามั่นใจในฝีมือการนวดของตัวเอง มาก เขาเชื่อว่าถ้าอารียาแค่ได้ลองสักครั้ง อีกหน่อยจะต้อง ตกหลุมรักความรู้สึกนี้อย่างแน่นอน
เพียงแค่อารียาถอนตัวออกจากการนวดของเขาไม่ได้ แล้วล่ะก็ ในอนาคตถ้าคนสองคนอยากที่จะเขยิบเข้าไปอีก สักขั้น ก็ใกล้เพียงแค่เอื้อมเท่านั้น
“อย่างนั้นนายก็ลองดู ถ้าดีฉันก็ว่าดี แต่ถ้ามือนายไปแตะ โดนส่วนที่ไม่ควรแตะล่ะก็ ฉันก็…ฉันก็จะตั้งตัวเป็นศัตรู กับนาย” อารียาอยากจะทำท่าทางให้ดูน่ากลัวสักหน่อย แต่ ก็พูดออกไปได้แค่ตั้งตัวเป็นศัตรู
รพีพงษ์รู้สึกว่าอารียาน่ารักสุดๆ ตัวเองได้มีภรรยาที่น่า รักขนาดนี้ เขานี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว
อารียานอนลงบนเตียง รอรพีพงษ์เข้ามานวดให้เธอด้วย ใจที่ยุ่งเหยิงปั่นป่วน
รพีพงษ์มองท่าทางของอารียาแล้ว ก็พูดขึ้น “ยื่นมือมาให้ ฉัน ผ่อนคลายร่างกาย ตอนแรกๆอาจจะเจ็บนิดหน่อยนะ”
อารียายื่นมือสองข้างของตัวเองให้รพีพงษ์ หลังจากที่รพี พงษ์จับมือเธอไว้ มือข้างหนึ่งก็นวดลงบนเอวของอารียา มือ อีกข้างหนึ่งดึงข้อมือของเธอไว้
นวดสุดแรงที่มี แกร็ก!
โอ้ย!
อารียาทนไม่ไหว ร้องออกมา ตอนแรกเธอรู้สึกเจ็บจริงๆ แต่ผ่านไปสักพัก….กลับรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
อีตาหมอนี้ .. เก็มีดีเหมือนกันนี่นา
“เป็นยังไง แรงประมาณนี้ทนไหวไหม” รพีพงษ์ถามยิ้มๆ
อารียาพยักหน้าขึ้นลง ทั่วทั้งตัวรู้สึกผ่อนคลายไปหมด ยอมให้รพีพงษ์นวดตามสบาย
รพีพงษ์เห็นอารียาเริ่มผ่อนคลาย ก็เริ่มแสดงฝีมือจริงๆ ออกมา โชว์ทักษะการนวดทั้งหมดที่เคยเรียนออกมาใช้ อย่างเต็มที่
อารียารู้สึกเพียงแต่ว่า ร่างกายตัวเองอ่อนปวกเปียก ความปวดเมื่อยทั้งหมดจากการทำงานกลับหายไปได้อย่าง ไม่น่าเชื่อ สิ่งที่เข้ามาแทนที่ก็คือความสบายเนื้อสบายตัว
เนื่องจากรู้สึกสบายมาก สบายมากซะจนอารียาส่งเสียง ร้องแปลกๆออกมา..
“ฝีมือการนวดของนายสุดยอดขนาดนี้ ทำไมเมื่อก่อนถึง ไม่เคยพูดสักคำเลยล่ะ ฉันว่าระดับนายเนี่ย เปิดร้านนวด เล็กๆเป็นของตัวเองได้สบายๆเลยนะ แถมลูกค้าต้องติด ตรีมแน่นอน” อารียาไม่วายพูดชม
รพีพงษ์ยิ้มกว้าง พลางตอบกลับ “ฝีมือการนวดของฉันน่ะ มีไว้ใช้กับเธอคนเดียวเท่านั้น”
อยู่ๆอารียาก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหยอดขึ้นมา เธอไม่ได้ รู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังทำเป็นปากหวานสักนิด แต่เพียงแค่ว่า ฝีมือการนวดของรพีพงษ์มันจะสุดยอดเกินไปแล้วจริงๆ
ถูกนวดกดจุดเบาๆแบบนี้ เธอรู้สึกอย่างกับจะได้ขึ้น สวรรค์ยังไงอย่างอย่างนั้น
“จริงๆแล้ว ฉันก็ยังมีเทคนิคอื่นอีกเยอะนะ ถ้าเธออยากรู้ ล่ะก็ ฉันจะแสดงให้เธอดู ให้เธอคนเดียวเท่านั้น”
ก่อนหน้ารพีพงษ์มักจะไม่แสดงออกมากนัก มีเพียงแต่ต่อ หน้าผู้หญิงที่เขารักเท่านั้น ถึงจะกล้าป่าวประกาศออกมา สักครั้ง
แต่อารียากลับเงียบไม่ตอบเขา เขามองไปทางใบหน้า น้อยๆของอารียา พบว่าอารียาผล็อยหลับไปซะแล้ว รพีพงษ์อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา พลางคลุมผ้าห่มให้อารี
ยา
เขาจ้องมองร่างบางของอารียาที่กำลังหลับปุ๋ย พูดความ จริง ถ้าให้บอกว่าไม่อยากที่จะสัมผัส แน่นอนว่าโกหก แต่ รพีพงษ์ก็ไม่อยากที่จะฉวยโอกาสกับเธอ
ถึงอยากจะสัมผัสเนื้อตัวเธอมากแค่ไหน เขาก็ยอมรอที่ จะสัมผัสเนื้อตัวเธอตอนที่เธอมีสติครบถ้วนเท่านั้น
ไม่ได้คิดอะไรมากมาย รพีพงษ์ปูฟูกที่พื้น ก่อนจะทิ้งตัว นอนแล้วหลับไป
เช้าวันต่อมา อารียาตื่นนอน บิดขี้เกียจไปมา รู้สึกสบาย ตัวอย่างบอกไม่ถูก
“ฝีมือการนวดของหมอนี่ ต้องยอมรับว่าสุดยอดจริงๆ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อนนะ” อารียาพูดออกมาอย่างพึง พอใจ
“เมื่อคืน เหมือนเขาพูดว่ามีเทคนิคที่จะใช้กับฉันแค่คน เดียวใช่ไหมนะ คิดไปคิดมา ก็ดีเหมือนกัน”
บนใบหน้าของอารียามีรอยยิ้มหวานๆออกมา นี่เป็นครั้ง แรกตั้งแต่แต่งงานมาที่เธอได้ยิ้มออกมาแบบนี้
วันนี้เป็นวันหยุด อารียาไม่ต้องไปทำงาน อาจจะเป็น เพราะการนวดของรพีพงษ์เมื่อวาน เลยทำให้วันนี้เธอ อารมณ์ดี ยอมออกไปซื้อเครปเป็นเพื่อนรพีพงษ์โดยเฉพาะ
หลังจากที่คนสองคนถึงหน้าร้านขายเครป รพีพงษ์ กวาดตามองผู้ชายวัยกลางคนตรงหน้าแวบหนึ่ง ก่อนจะพบว่าสีหน้าของเขาดูแปลกๆไป
“ทำไมเมื่อวานไม่มาล่ะ” รพีพงษ์ถามออกไปคำหนึ่ง
ชายวัยกลางคนหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น “ผมเจอ ปัญหานิดหน่อยนะ เลยไม่ได้มาเปิดร้าน”
นัยย์ตาของเขาดูไม่สดใสอย่างที่เคย คิดๆดูแล้ว ปัญหา ที่เขาว่า คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
“ถ้าพี่ไม่รู้จะทำยังไง ผมอาจะช่วยพี่ได้นะ” รพีพงษ์เอ่ย “ไม่เป็นไรหรอก ผมจัดการได้ วันนี้พวกคุณดูอารมณ์ดี
ปาก
นะ เธอยอมมาเป็นเพื่อนคุณล่ะสิ” ชายวัยกลางคนพูดยิ้มๆ รพีพงษ์ยิ้มกว้างพลางพยักหน้าหงึกๆ
“ขอให้รักกันนานๆนะ” ชายวัยกลางคนยื่นเครปมาให้รพี พงษ์ ไม่วายที่จะอวยพร
รพีพงษ์พยักหน้าขอบคุณ ถือเครปในมือหมุนตัวเดินออก
มา
ถึงเขาจะรู้สึกว่าชายวัยกลางคนคนนั้นน่าจะเจอเรื่อง อะไรที่ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่ยอมพูดออกมา รพีพงษ์เองก็ ไม่รู้จะช่วยยังไง
อีกทั้งเขาก็รู้สึกว่าชายวัยกลางคนคงจะลำบากใจน่าดู ที่ ต้องมาหาวิธีจัดการปัญหาที่เจอ
“ดูเหมือนคนขายเครปคนนั้นหน้าตาหม่นหมองลงไป เยอะ เขาเจออะไรมาหรอ” อารียาถามรพีพงษ์ด้วยความ สงสัย
“ชีวิตมันไม่ง่ายนักหรอก ทุกคนต่างก็มีปัญหาของตัวเอง ที่ต้องจัดการนะ” รพีพงษ์ไม่วายที่จะพูดพร้อมถอนหายใจออกมา
อารียามองรพีพงษ์ด้วยสายตาแปลกๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคน อย่างเขาก็ถอนหายใจเป็นเหมือนกัน
สองคนกลับถึงบ้าน ศศินัดดาเห็นในมือรพีพงษ์ถือเครปอ ยู่ ไม่พูดไม่จาอะไร ก็แย่งเครปออกไปจากมือ
“แม่ ทำอะไรของแม่ นั่นมันข้าวเช้าของรพีพงษ์นะ แม่ไม่ ได้จะทำข้าวกินเองหรือไง” อารียาพูดอย่างไม่พอใจ
“ข้าวเข้าอะไรของเขา ไม่ได้ใช้เงินของบ้านเราซื้อมาหรือ ไง อยู่ๆฉันก็ไม่อยากทำกับข้าวแล้ว ฉันจะกินไอ้นี่แหละเป็น ข้าวเช้า” ศศินัดดาพูดด้วยน้ำเสียงไร้ข้อกังขา
“แม่! “อารียาเริ่มทนไม่ไหว
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปทำข้าวเช้ากินเองละกัน อันนี้ก็ให้ แม่กินไปเถอะ”
รพีพงษ์กลับไม่ได้สนใจอะไร เดินดุ่มๆเข้าห้องครัวไปทำ กับข้าวกินเอง
ตอนสิบโมงตรง ศศินัดดากับศักดาออกไปข้างนอก เรียบร้อยแล้ว เหลือแต่อารียากับรพีพงษ์อยู่บ้านกันสองคน
อยู่ดีๆก็มีเสียงกดออดที่ประตูดังขึ้น รพีพงษ์เดินไปเปิด ประตู เจอวัยรุ่นผู้หญิงรูปร่างได้สัดส่วนคนหนึ่ง แต่งตัว เซ็กซี่ ฉูดฉาด ยืนอยู่ที่ประตู
รพีพงษ์เคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อน ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อน รู้ใจของอารียานั่นเอง ชื่อบุษบากร
