พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่81

บทที่81

บทที่81 มอบสิทธิทั้งหมดให้อารียาบริหาร

เมื่อระลอกคลื่นฝูงชนที่มีอยู่เห็นนภทีป์เข้า ทุกคนต่าง เงียบกริบ ทุกคนต่างล่าถอยสองสามก้าว

ที่พวกเขามาที่บ้านศศินัดดาในครั้งนี้ พวกเขาไม่ได้ขอ อนุญาตนกที่ปัมาก่อน นอกจากนี้ฟังจากความหมายนภทีป์ แล้ว ดูเหมือนจะช่วยตัดสินใจแทนรพีพงษ์ จึงไม่มีใครกล้า เสนอหน้าอะไรในตอนนี้

พี่ใหญ่กับพี่สองที่เรียดได้ว่าอานาจสูงสุด ดุที่สุดก็ยังต้อง เงียบเป็นนกน้อย หลบอยู่ด้าน

หลังพวกเขา

พอชรินทร์ทิพย์เห็นว่าคนที่มาคือนภทีป์ หัวใจก็เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ นึกถึงคำพูดที่ตัวเองพูดว่าไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเมื่อครู่ เธอรู้สึกขาทั้งสองข้างอ่อนยวบลงมาทันที

นภที่ป์รู้ความจริงของเรื่องนี้ดี วันนั้นยังบอกเองอีกว่าห้าม เธอเข้ามาก้าวก่ายเรื่องบริษัท ตอนนี้เธอระดมคนมากมายมา หาเรื่องรพีพงษ์ นภทีป์ย่อมไม่ปล่อยเธอแน่

ที่สำคัญไปกว่านั้น เมื่อกี้เธอเผลอพูดไม่ดีใส่นภทีป์ เกรงว่า ในจุดนี้ นกที่ป์อาจจะบันดาลโทสะได้

“คุณ…คุณปู่ มาได้ไงคะ ที่นี่โทรมจะตาย คุณปู่กลับไป พักผ่อนที่คฤหาสน์เถอะค่ะ”ชรินทร์ทิพย์รีบออกปากพูด

นภที่ป์จ้องชรินทร์ทิพย์ด้วยสีหน้าเขียวปัด เดิมทีวันนี้เขา คิดอยากจะไปซันบับเบิลกับ รพีพงษ์อีกครั้ง เพื่อกู้ สถานการณ์ความร่วมมือ
เพื่อเรื่องราวในครั้งนี้ เขาก็คิดว่าจะยอมลดทิฐิให้กับสวะ อย่างรพีพงษ์แล้ว เขามองว่าเขามาหาด้วยตัวเอง ก็นับว่าให้ เกียรติรพีพงษ์มากแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงคือ ชรินทร์ทิพย์กับระดมคน จำนวนมากมาบุกบ้านศศินัดดาเพื่อเรียกร้องให้รพีพงษ์กับ อารียาหย่ากัน แถมยังโยนความผิดตัวเองให้รพีพงษ์อีก ต่าง หาก ทำให้เขารู้สึกว่าชรินทร์ทิพย์ไม่ได้เห็นคำพูดเขาอยู่ใน สายตา ดูหมิ่นบารมีของ เขา

แถมเมื่อกี้ชรินทร์ทิพย์ยังพูดออกมาได้ว่าเขาไม่รู้จักผิด ชอบชั่วดี ในฐานะประมุขแห่ง บ้านฉัตรมงคล นภที่ปย่อมไม่ ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในบ้านแน่นอน

เขาจ้องมองชรินทร์ทิพย์อย่างดุดัน จากนั้นยกมือขึ้น ตบลง บนใบหน้าชรินทร์ทิพย์ฉาด แรง

นี่เป็นครั้งที่สองที่นภทีกับเธอ เธอเองก็ไม่กล้าหือแม้แต่

น้อย

บรรดาญาติบ้านฉัตรมงคลเห็นฉากนี้เข้า ต่างก็ใจหายลง ไปอยู่ตาตุ่ม หรือว่าท่านผู้เฒ่า อารมณ์ร้ายขึ้น ปกติเขารัก และทะนุถนอมหลานสาวคนนี้มาก ตอนนี้ถึงกับลงมือแล้ว

“ดูท่าฉันยังลงโทษแกไม่มากพอสินะ แกลืมแล้วใช่ไหมว่าปู่ พูดกับแกไว้ว่าไง แกยังมีหน้ามาหาเรื่องที่นี่ตอนนี้อีก หรือแก อยากให้ปู่ไล่แกออกจากบ้านนักหรือไง”นภทีป์พูดเสียงเย็น ชา

สีหน้าของชรินทร์ทิพย์ซีดเผือดขึ้นมาทันที”คุณปู่คะ หนู ผิดไปแล้ว ยกโทษให้หนูเถอะค่ะ”
เธอยื่นมือออกมากระตุกแขนของนภทีป์ พร้อมด้วยสีหน้า สลดรันทด

นภทีปแค่นเสียงเย็นชา สะบัดมือชรินทร์ทิพย์ออก

ในเวลานี้มารดาของชรินทร์ทิพย์ทนดูไม่ได้อีกต่อไป เดิน ขึ้นหน้าพูดว่า”คุณท่านคะ เมื่อกี้ที่เจนพลั้งพูดออกไปเพราะ แกงนงงนิดหน่อย แต่เจนไม่ได้ตั้งใจนะคะ อย่าเพราะเรื่องนี้ ขับไล่เจนออกไปเลย”

“จริงด้วยค่ะ คุณท่าน หนูเจนทำเพื่อบ้านฉัตรมงคลนะคะ ครั้งนี้รพีพงษ์ทำให้ความร่วมมือกับซันบับเบิลพังพินาศถ้าจะ ไล่ก็สมควรนะคะ”

“ถ้าจะไล่รพีพงษ์ไป ก็เพราะครั้งนี้รพีพงษ์ เขาอยู่ต่อที่บ้าน ฉัตรมงคลไม่ได้จริงๆ!

คนกลุ่มหนึ่งต่างโยนความผิดไปที่รพีพงษ์ ต่างอยากอาศัย จังหวะนี้ให้นภทีป์ไล่รพีพงษ์ ออกจากบ้านฉัตรมงคล

นภทีป์ไม่เคลื่อนไหวใดๆ สีหน้ายังคงนิ่งประดุจเหล็กไหล พูดขึ้นว่า”ใครบอกพวกแกว่าเรื่องครั้งนี้รพีพงษ์เป็นคนก่อ รพี พงษ์เอาหนังสือสัญญาซันบับเบิลกลับมาแล้ว แต่เพราะ อี ฉิบหายนี่แหละทำลายมันลงกับมือ ตอนนี้ยังจะป้ายความผิด ให้รพีพงษ์อีก! ”

เมื่อทุกคนฟังคำพูดของนภทีป์ ต่างมีสีหน้าที่ตกตะลึง แล้ว มองไปที่ชรินทร์ทิพย์อย่าง เหลือเชื่อ
“คุณท่านคะ เจนจะ ไปทำลายหนังสือสัญญา ได้ยังไงคะ ผิดคนแล้วมั้ง”มารดาของชรินทร์ทิพย์แก้ต่างแทน

“เรื่องนี้ฉันเห็นกับตา จะผิดไปได้อย่างไร ความหมายของ แก ว่าฉันแก่เลอะเลือน เหรอ”นภทีป์แค่นเสียงเย็นชา

มารดาของชรินทร์ทิพย์ไม่กล้าพูดอะไรต่อทันที

ในเวลานี้อารียาเดินขึ้นหน้า เปิดปากพูด”คุณปู่คะ เดิมที่หนู กับรพีพงษ์ก็ไม่ได้อยากจะตามเรื่องนี้ต่อหรอก แต่เจนทำเกิน ไปแล้ว พาคนมาวุ่นวายที่บ้านมากมาย ครั้งนี้คุณปู่ต้องช่วย ออกหน้าให้หลานนะคะ”

ชรินทร์ทิพย์รีบพูดขึ้น”คุณปู่คะ หนูผิดไปแล้ว ยกโทษให้ หนูเถอะนะคะ ต่อไปหนูยังต้องแต่งเข้าตระกูลลัดดาวัลย์ที่ เมืองเกียวโตอีกนะคะ คุณปู่จะไล่หนูไม่ได้นะคะ”

เดิมทีนภทีปก็อยากจะลงโทษชรินทิพย์แรงๆอยู่หรอก แต่ พอได้ยินแบบนี้ จึงใจอ่อนขึ้นมาทันที

ชรินทร์ทิพย์อาศัยตระกูลลัดดาวัลย์ให้เป็นต้นไม้ใหญ่ แน่นอนว่าเขาไม่กล้าไล่ชรินทร์ ทิพย์แน่นอน

“หนูแคลร์ หนูเจนยังเด็กไปหน่อย ไม่รู้ประสา เรื่องนี้ก็จบ

แค่นี้แล้วกัน แล้วปู่จะบอกให้ทุกคนเงียบปากเอง แล้วชดเชย

ให้พวกแก คิดว่าไงล่ะ”นภทีป์เปิดปากพูด

อารียารู้สึกใจโหวง ชรินทร์ทิพย์ทำกันขนาดนี้ นภทีป์ยัง คิดปกป้อง

“พวกแกจำไว้นะ ต่อไปห้ามบังคับรพีพงษ์กับหนูแคลร์หย่า กันอีก ถ้าใครกล้าก็ไสหัวออกไปจากตระกูลฉัตรมงคล! “นภ ที่ปูประกาศก้อง
ทุกคนในห้องต่างเงียบกริบ แม้ว่าจะชังน้ำหน้ารพีพงษ์ แต่ก็ ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งนภทีป์

พอพูดจบ นภที่ป์ก็มองไปทางรพีพงษ์ ยิ้มแล้วพูดว่า”รพี พงษ์ ลำบากแกแล้วนะคราวนี้ ซันบับเบิลตอบรับร่วมมือกับ พวกเรา ก็ไม่น่าจะกลับคำ วานแกช่วยไปเอาหนังสือสัญญา อีกฉบับมาหน่อยนะ”

ศศินัดดาที่อยู่อีกฝั่งได้ยินเข้า จึงรีบเข้าไปผลักรพีพงษ์ที หนึ่ง พูดว่า”มัวตะลึงอะไรอยู่ล่ะ รีบตอบรับไปสิ”

รพีพงษ์ไม่ได้ใส่ใจศศินัดดา เปิดปากพูดขึ้น”ผมไปเอา

หนังสือสัญญามาอีกฉบับได้ครับ แต่ว่าโครงการนี้ในคราวนี้

จะต้องมอบให้แคลร์เป็นผู้บริหารเท่านั้นนะครับ ห้ามให้คนอื่น

เข้ามาก้าวก่าย”

บรรดาอาซิ้มอาม่าทั้งหลายรู้ว่ามีผลประโยชน์มากมายให้ ตักตวงจากโครงการนี้ ถ้าโครงการนี้มอบให้อารียาเป็นผู้ดูแล คนเดียว พวกเขาก็ไม่มีโอกาสตักตวงแล้วสิ

ดังนั้นทุกคนต่างประท้วงขึ้นมา เสียงเอะอะเซ็งแซ่

นกทีปัจ้องเขาเขม็ง เปิดปากพูด”ตอนที่ให้เสียสละเพื่อวงศ์ ตระกูลไม่เห็นมีใครโผล่หัวมา พอมีผลประโยชน์ต่างก็เบียด เสียดกันเข้ามา เรื่องนี้ให้ฟังรพีพงษ์ โครงการนี้ให้หนูแคลร์ ทั้งหมด คนอื่นห้ามก้าวก่าย”

คนกลุ่มนั้นเงียบปากลงทันที ต่างมองรพีพงษ์ด้วยสายตา

ชิงชัง

“ในเมื่อกล้ายื่นข้อเสนอให้คุณท่านแล้ว ก็จะคอยดูความ สามารถแก”ศศินัดดาพึมพำ แต่เห็นว่ารพีพงษ์พูดออกหน้าให้อารียา จึงไม่กล้าว่าอะไรแรงมาก

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ว่ากันตามนี้แล้วกัน รอให้สัญญามา ค่อยให้หนูแคลร์เซ็น”นภทีปเปิดปากพูด

รพีพงษ์พยักหน้า

จากนั้นเลขาจึงค่อยๆพยุงนภที่ป้ออกไป และก็พาชรินทร์ ทิพย์ออกไปด้วย

พวกอาซิ้มอาม่าต่างก็ไม่อยู่หาความเซ็งเหมือนกัน ต่างออก ไปพร้อมกัน หากแต่ก่อนไป พวกเขาได้หันมองรพีพงษ์ครั้ง หนึ่ง บอกว่าสวะอย่างรพีพงษ์ กลับแย่งผลประโยชน์จากบ้าน ฉัตรมงคลไปได้

พอไล่คนพวกนี้ไปแล้ว อารียาจึงถอนหายใจออกมาด้วย ความโล่งใจ หันไปมองศศินัดดากับศักดา แล้วพูดว่า “ทีนี้เชื่อ แล้วใช่ไหมคะ”

ศศินัดดาเบ้ปาก ท่าทางหาเรื่อง พูดว่า “ต่อให้เรื่องครั้งนี้ไม่ เกี่ยวกับเขาก็เถอะ แต่ก็เปลี่ยนความจริงที่ว่ามันเป็นตัวซวย ไม่ได้”

“อย่าให้ฉันจับข้อผิดของเขาได้นะ จับได้เมื่อไหร่ ฉันจะไล่

มันออกทันที”

พูดจบ เธอกับศักดาจึงออกไปจากห้อง

อารียามองรพีพงษ์ ในใจรู้สึกรวดร้าว พูดขึ้นว่า “ทำให้คุณ ต้องลำบากไปด้วยเลย”

รพีพงษ์ยิ้ม พูดขึ้น”เรื่องราวคลี่คลายได้ก็ดีแล้ว” อารียาพยักหน้า จากนั้นจึงรับไปทำงาน
รพีพงษ์ไปที่ซันบับเบิลอีกครั้ง และขอหนังสือสัญญาอีก ฉบับจากเธียรวิชญ์ รอให้อารียา เลิกงานแล้ว เขาจึงให้เธียร วิชญ์เอาหนังสือสัญญามา

ความร่วมมือของบ้านฉัตรมงคลกับซันบับเบิลเริ่มต้นขึ้น อย่างเป็นทางการ ส่วนนภทีป์ก็ มอบโครงการนี้ให้อารียาบริ

หารจริงๆ

บรรดาพงศาคณาญาติตระกูลฉัตรมงคลต่างอิจฉาตาร้อน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ให้อารียา เป็นคนบริหารโครงการ รพี พงษ์เป็นคนร้องขอออกมา ทุกคนต่างโบ้ยให้เป็นความผิด รพีพงษ์ และคอยหาเรื่องด่าว่าเขาอยู่ร่ำไป

หลังจากที่รับช่วงโครงการจากซันบับเบิล อารียาก็งานยุ่ง ขึ้นมาทันที ทุกวันหลังเลิกงานก็เหนื่อยจนปวดเนื้อปวดตัวไป หมด ส่วนรพีพงษ์ก็จะคอยนวดให้เธอทุกวัน

นานวันเข้า เวลากลางคืน อารียาก็จะนอนราบบนเตียง รอ ให้รพีพงษ์มาช่วยเธอผ่อนคลาย บางที่มือของรพีพงษ์อาจจะ ไม่ทันระวังไปโดนอะไรเข้า อารียาก็ไม่มีปฏิ กริยาอะไร

เมื่อเห็นสีหน้าแสนสบายของอารียา หลายครั้งรพีพงษ์ก็ เกิดอารมณ์รุก แต่ทุกครั้งเวลาที่เขาอยากจะทำอะไรบ้าง อารี ยาก็มักจะหลับไปเสียก่อน รพีพงษ์ก็ได้แต่รามือ

เพราะอารียาได้โครงการของซันบับเบิลมา เธอจึงได้ขึ้น เงินเดือนตามไปด้วย เงินเพิ่มขึ้นมาหลายเท่าตัวของก่อนหน้า คนที่ดีใจที่สุดเห็นจะเป็นศศินัดดา เพื่อให้อารียาตั้งใจ

ทำงาน เธอจึงทำอาหารอร่อยมา บำรุงทุกวัน และเป็นเพราะแบบนี้ ความชิงชังที่ศศินัดดามีต่อรพีพงษ์จึงได้บรรเทาลงเล็กน้อย แน่ นอนว่า ต่อให้บรรเทาลงแค่ไหน ทั้งคู่ก็ยังคงเหมือนน้ำกับไฟอยู่ดี

บ่ายวันนี้ รพีพงษ์เดินอยู่คนเดียวบนท้องถนน ธฤตญาณก็ โทรมาหาเขาพอดี บอกว่าเจอ เรื่องยุ่งยากเข้านิดหน่อย บอก ให้เขามาที่สตาร์กายหน่อย

ไม่กี่วันนี้รพีพงษ์ก็คอยแต่จะครุ่นคิดเรื่องบ้าน ตอนเดินก็ คอยคิดอยู่ตลอดว่าซื้อบ้านแบบไหนดี

ในตอนที่เขากำลังคิดเพลิดเพลิน จู่ๆก็ได้ยินเสียงวุ่นวายอยู่ ข้างหู เขาเงยหน้าขึ้น เห็น กลุ่มชายฉกรรจ์ยืนมุงแผงผลไม้ ในแผงนั้นมีเด็กชายคนหนึ่งยืนอยู่ โดนพวกชายฉกรรจ์ขู่จน ตกใจ

“ไอ้เด็กเวร ทำไมลูกท้อของแกมันรสชาติทุเรศแบบนี้วะ ยัง กล้าคิดเงินอีกเหรอ จะบอกอะไรให้วันนี้กมีธุระใหญ่ต้องทำ ไม่มีอารมณ์มาเสียเวลากับมึง ไม่งั้นกูพังแผงมึงไปแล้ว”

หัวโจกเป็นชายฉกรรจ์ที่สักลายเสื้ออยู่บนแผ่นอก ท่าทาง ดุร้าย ลักษณะท่าทางเหมือน โจร รอบๆไม่มีใครกล้าเข้า ใกล้

“พ่อผมป่วย ต้องใช้เงินรักษาเงินขายผลไม้เนี่ยเงินช่วย ชีวิตพ่อผม ขอร้องเถอะครับขอเงินผมเถอะ”เด็กน้อยร้องไห้ พลางพูดพลาง

หัวโจกจ้องเขม็งไปที่เด็กน้อย จากนั้นจึงหยิบลูกท้อไปอีก สองลูกแล้วพูดว่า”แม่งเอ๊ย แกยังกล้านะ พี่น้อง อยากกิน อะไรหยิบเลย กูจะดูว่าใครกล้าคิดเงินเสือสายฟ้าอย่างกู!

คนพวกนั้นรีบแห่กันหยิบผลไม้ ราวกับจิ้งจอกโหยก็ไม่ปาน
รอบๆมีผู้ใหญ่มุงดูเต็มไปหมด แต่ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว เลยไม่มีใครกล้าพูดแทนเด็ก น้อย

เด็กน้อยเห็นผลไม้บนแผงใกล้โดนหยิบจนหมด จึงร้องไห้ เสียงดังมาก

คนพวกนั้นไม่ได้คิดเลยว่าทำแบบนั้นไม่ถูกต้อง จึงหยิบผล ไม้แล้วเดินต่อ

ในเวลานี้เอง รพีพงษ์ขึ้นบังหน้าคนกลุ่มนี้ พูดเสียงเย็น ชา”หยิบของแล้ววางเงินด้วย เป็นเรื่องศีลธรรม พวกแกไป แบบนี้ คิดว่าคงไม่เหมาะ”

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

อ่านนิยาย เรื่อง พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว ฟรี ได้ที่ novel-fast 


บทนำ
โดยนำเนื้อเรื่องมาจากบางส่วนของ พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว
ผมเป็นเป็นเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาสามปี ทุกคนต่างก็ คิดว่าสามารถเหยียบย่ำผมได้ ในวันนี้ เพื่อเธอ ผมจะต่อต้าน กับโลกนี้

เรื่องย่อ
“คุณชาย คุณจำเป็นจะต้องกลับไปเกียวโตกับ พวกเรา เพื่อสืบทอดกิจการของตระกูลลัดดาวัลย์

“คุณแม่ของคุณอยากจะขอโทษกับเรื่องที่ทำ ผิดพลาดในปีนั้น อีกทั้งยังหวังว่าคุณจะไม่คิดเล็ก คิดน้อยกับเรื่องบาดหมางครั้งก่อนเก่าและเห็นแก่ ส่วนรวม”

“ตระกูลลัดดาวัลย์ถือเป็นตระกูลชั้นนำของ ประเทศ จะขาดคนสานต่อไม่ได้ครับ” รพีพงษ์ มองไปยังชายชราตรงหน้าที่กำลังโค้ง

ตัวด้วยท่าทีนอบน้อม จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา

“ตอนแรกผู้หญิงใจดำอำมหิตคนนั้นต้องการจะ ควบคุมตระกูลลัดดาวัลย์ เธอขับไล่ฉันออกจากบ้าน อย่างไร้ความเมตตา แถมยังใส่ร้ายว่าฉันทรยศ เธอ กลัวว่าฉันจะแก้แค้นเลยบังคับให้ฉันมาอยู่ในเมือง เล็กๆ อย่างเมืองริเวอร์แถมยังโดนคนเยาะเย้ยว่าเป็น ลูกเขยที่ไม่มีปัญญาแต่งภรรยาเข้าบ้าน ต้องยอมไป เป็นเขยบ้านคนอื่น”

“ตอนนี้เธอป่วยหนัก พวกนายถึงจะคิดถึงฉัน ไม่ คิดว่าสายเกินไปหน่อยเหรอ”

“ฉันชินกับการเป็นลูกเขยที่ต้องมาอยู่ในตระกูล ฉัตรมงคล ชินแล้วกับการที่โดนคนพูดว่าเกาะผู้หญิง กิน ฉันไม่สามารถไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลลัดดา วัลย์ได้อีก พวกนายกลับไปเถอะ”

พูดจบรพีพงษ์ ก็หมุนตัวโยนขยะถุงขยะในมือ ลงถัง แล้วเดินจากไป

ถึงแม้การที่ได้เป็นคนสืบทอดตระกูลลัดดาวัลย์ จะเป็นเรื่องช็อกโลก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับ เรื่องนี้

ในปีนั้นเขาโดนคนในตระกูลลัดดาวัลย์ไล่ออก จากบ้าน เขาก็ไม่เหลือเยื่อใยอะไรกับตระกูลลัดดา วัลย์อีกแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นลูกเขยที่ไม่เอาไหนในตระกูล ฉัตรมงคลตระกูลอันดับสองของเมืองริเวอร์อีกทั้ง เขายังเป็นไอ้สวะที่รู้จักกันในเมืองริเวอร์

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยเป็นคุณชายของตระกูลลัด ดาวัลย์แห่งเกียวโต

แต่ทว่าเรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขา จะใช้ชีวิตอย่างอนาถ ทั้งตัวของเขามีเงินฝากไม่ถึงสี่หลัก แต่เขากลับไม่เสียใจ

รพีพงษ์ เดินถือผลไม้ในมือไป บ้านของตระกูล ฉัตรมงคล วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ญาติ สนิทของตระกูลฉัตรมงคลจะมารวมตัวกันที่นี่ แน่นอนว่างานนี้หลีกเลี่ยงการพูดเปรียบเทียบไม่ได้ อยู่แล้ว แต่ทว่ารพีพงษ์ กลับทำให้ครอบครัวของ อารียาเป็นเรื่องตลก

งานเลี้ยงเริ่มขึ้น ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลต่าง พากันนำของขวัญมามอบให้คุณปู่

“คุณปู่ ผมรู้ว่าคุณปู่ชอบของโบราณ รูปภาพนี้ คือ (ภาพฤาษีตกปลาในซีชาน) ของ ถางหูโป์เป็น รูปภาพจริงที่ผมตั้งใจหามาให้คุณปู่ นี่ครับคุณปู่” หลานคนโตธายุกร ยิ้ม แล้วมอบม้วนรูปภาพหนึ่งให้ ชายชรา

“คุณปู่ หยกชิ้นนี้เป็นของที่ผมขอร้องให้เพื่อนที่ อยู่ต่างประเทศซื้อให้ ราคาไม่เบาเลยค่ะ” หลานรัก คนเล็กอย่างชรินทร์ทิพย์ยื่นหยกให้ชายชรา

ต่างคนต่างก็แย่งกันมอบของขวัญ เพื่อที่จะเอา อกเอาใจคุณปู่

“คุณปู่ ปู่พอมีเงินให้ผมยืมสักห้าแสนไหมครับในปีนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้รับเงินบริจาค จากผู้ที่มีเมตตา มันใกล้จะไปต่อไม่ได้แล้วครับ ขีน เป็นแบบนี้ต่อไป เด็กๆ ในนั้นก็จะไร้ที่อยู..

ขณะนั้นเอง รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะก็เอ่ยขึ้นมา เกิดความโกลาหลขึ้น

ศศินัดดาแม่ของภรรยาลุกขึ้นมาในทันที เธอชี้ หน้าของเขาแล้วต่อว่าทันที “นี่สมองแกมีปัญหาหรือ ไง รู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่”

สาวงามแห่งเมืองริเวอร์อย่างอารียา ผู้เป็นซึ่ง เป็นภรรยาของรพีพงษ์ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบ นั้นออกมาเหมือนกัน เธอถึงกับต้องลุกขึ้นยืนแล้วพูด ว่า “คุณปู่ เขาคงจะไม่ค่อยมีสติ คุณปู่อย่าไปใส่ใจ กับคำพูดของเขาเลยค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นมือออกไปบีบแขนของสามีอย่าง รุ่นแรง

สามปีก่อน ก่อนที่คุณย่าฉัตร จะจากไป เธอรีบ บังคับให้อารียา แต่งงานกับรพีพงษ์เทพธิดาผู้ซึ่งเปล่งประกายระยิบระยับใน สายตาของชาวโลก พลันต้องตกลงสู่พื้นดิน

สามปีมานี้ รพีพงษ์ไม่ทำการทำงานอะไรเลย วันๆ ทำแค่เพียงซักผ้า ทำกับข้าว ทิ้งขยะ ผู้คนใน เมืองริเวอร์ ขนานนามเขาว่าไอ้สวะ เดิมที่เคยภาค ภูมิใจว่าเป็นเทพธิดา ก็กลายเป็นคำเย้ยหยันไปโดย สิ้นเชิง

ตอนนี้ รพีพงษ์ก็มาสร้างความลำบากในงานวัน เกิดของคุณปู่อีก

“น่าตลกสิ้นดี นึ่งานวันเกิดของคุณปู่ ไม่มีของ ขวัญไม่พอ ยังกล้ามาขอเงินห้าแสนอีก รพีพงษ์ ไม่กี่ ปีมานี้นายทำให้ตระกูลฉัตรมงคลขายหน้าไม่พออีก เหรอ นายอุตส่าห์มายืมเงินในงานวันเกิด จะทำให้ คุณปู่โกรธหรือไง” คนที่พูดคือธายุกร ลูกหลานที่ ทำให้ท่านปู่นภทีป์ พึงพอใจมาตลอด

“ฉันว่าไอ้คนสมองพิการมันจงใจ อีกอย่างสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าก็แค่ข้ออ้าง มันต้องการเอาเงินของ คุณปู่ไปใช้เอง ดูจากสมองของมันแล้วคงจะคิด อะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก คงจะเป็นอารียาที่สั่งมันมา สินะ”

หลานสาวที่คุณปู่รักที่สุดอย่างชรินทร์ทิพย์พูด เสริม พวกเธอไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว เมื่อมีโอกาสก็พูด ใส่ร้าย อารียา

เมื่อมีคนพูดถึง อารียา รพีพงษ์ก็อธิบายขึ้นมา ทันที “ไม่ใช่ ผมแค่ต้องการยืมเงินคุณปู่ ช่วงนี้ผม หมุนเงินไม่ค่อยทัน ผมไม่มีปัญญาหาเงินเยอะขนาด นั้น ผมจะต้องหาเงินมาคืนคุณปู่แน่นอน”

“เลิกพูดไร้สาระสักที คนไร้ประโยชน์อย่างนาย ขนาดงานยังไม่มีให้ทำถ้าให้นายยืม นายจะเอา ปัญญาที่ไหนมาคืน” ธายุกรพูดเย้ยหยัน

“จริงค่ะ ไอ้สวะนี่มันมาจากสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า แกยืมเงินคุณปู่เพื่อไปเลี้ยงพวกสวะแบบแก เหรอ ฉันว่าทางที่ดีแกรีบปิดไอ้สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้านั่นซะเถอะ” ชรินทร์ทิพย์พูดด้วยสีหน้า ประชดประชัน

รพีพงษ์มองคนที่กำลังต่อว่าเขาแล้วกัดฟัน กรอด ตอนที่เขากลายเป็นคนเร่ร่อน สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้ามารับตัวเขาไว้ เขาถึงเติบโตเป็นผู้เป็นคนมา ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลัง ลำบาก เขาจึงอยากช่วย แต่เรื่องมันกะทันหันเกินไป เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น เขาคิดได้เพียงการยืมเงิน เท่านั้น

ตอนแรกเขาคิดว่าทุกคนจะมีความเมตตาช่วย เหลือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายตาอันเย็นชาแบบนี้ ในใจของเขาคิดถึงวิกฤติ ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาถึงไม่แสดงท่าที เกรี้ยวกราดอะไรออกมา

ชายชราที่ป์ โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขา จ้องรพีพงษ์เขม็ง แล้วพูดเสียงดังออกไปว่า “เลิกทำ ตามอำเภอใจได้แล้ว นี่พวกแกมาอวยพรฉันหรือจะ มาเพิ่มความวุ่นวายกันแน่ รีบไสหัวไปซะ งานเลี้ยง ของฉันไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์อย่างแก ต่อไป ถ้าบ้านเรามีงานเลี้ยงอะไร ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้า ร่วมอีกต่อไป”

“คุณปู่ ตอนนี้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าลำบาก มากจริงๆ เด็กพวกนั้นต้องการความช่วยเหลือ” รพี พงษ์กัดฟันพูดอย่างไม่ยอมแพ้ สีหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความซื่อสัตย์

อารียาเห็นท่าที่จริงจังของเขาแล้ว ก็ถอน หายใจออกมาอย่างจนปัญญา แล้วพูดกับนภทีป์ “คุณปู่คะ เขาต้องการช่วยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จริงๆ ค่ะ เขาเติบโตมาจากที่นั่น เขาผูกพันกับที่นั่น มาก คุณปู่ช่วยเขาด้วยนะคะ”


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท