บทที่166 แกทำฉันผิดหวังมากจริงๆ
รพีพงษ์ได้ยินตระกูลลัดดาวัลย์กี่คำนี้ ก็คาดเดาได้ทันที ว่าต้องเป็นเรื่องที่โยษิตาสร้างขึ้นไว้แน่ๆ
วันนั้นเขาพูดกับโยษิตาว่าให้เธอเอาของที่ให้ตระกูลลัด ดาวัลย์กลับมา โยษิตาตอบตกลงแล้ว รพีพงษ์คิดว่าโยษิ ตาจะจัดคนมาเอา ตอนนี้ดูแล้ว เธออาจไม่อยากให้เรื่องนี้ จบแบบง่ายๆ
ตระกูลลัดดาวัลย์คือตระกูลขุนนางใหญ่ ทุกเรื่องล้วน ต้องมีพิธีรีตรอง ต่อให้เป็นการเอาของกลับ ก็ต้องทำให้ยิ่ง ใหญ่สักนิด
วันนั้นบุษบากรไม่ได้บอกอารียาว่ารพีพงษ์คือคนของ ตระกูลลัดดาวัลย์เมืองเกียวโต
เธอและรพีพงษ์เดินไปข้างใน แพลนไว้ว่าจะเอาสัญญา ของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ให้นภทีป์ดู
ธายุกรและชรินทร์ทิพย์ทั้งคู่เห็นรพีพงษ์และอารียามา แล้ว ยิ้มอย่างเย็นชาต้อนรับทันที
“อารียา แกยังมีหน้ามาบ้านคุณปู่อีกหรอ หรือแกอยาก จะให้คุณปู่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก ริบตำแหน่งผู้จัดการ ของแกคืน? หากฉันเป็นแก ฉันต้องเลือกช่วงเวลาที่ไม่มีคน มาสารภาพผิด” ชรินทร์ทิพย์หัวเราะพลางกล่าว
ฟังความหมายของเธอ เหมือนแน่ชัดแล้วว่าอารียาไม่ได้ เคลียร์เรื่องสัญญาของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์แต่อย่างใด
“สารภาพผิด? ทำไมฉันต้องสารภาพผิด? แกรู้เรื่องที่ฉัน ตกลงกับโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ไม่ได้หรอ?” อารียา
กล่าว
ธายุกรยิ้มอย่างดูแคลน แล้วกล่าว “พวกเรารู้อยู่แล้ว เมื่อ วานฉันได้พูดกับผู้จัดการโรงงานโสรธัสแล้ว แกคิดว่าเขา จะยอมทิ้งราคาที่เพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าของฉัน แล้วไปคุยราคา น้อยกว่าหนึ่งเท่าของแกหรอ?”
“ไหนๆแกพูดว่าแกตกลงเสร็จแล้ว งั้นสัญญาของแกล่ะ? อารียาถาม
ธายุกรอับอายชั่วขณะ ความจริงเมื่อวานเขาอยากให้ผู้ จัดการโรงงานโสรสเซ็นสัญญา แต่เขาบอกว่าโรงงาน ตอนนี้เป็นชื่อของลูกชายเขา หากจะเซ็นสัญญาต้องรอ สองวัน
“รอสองวันจะเซ็นสัญญา อารียา แกไม่ต้องมาหัวแข็งเส แสร้งตรงนี้ ครั้งนี้แกไม่เพียงจะโดนไล่ออกจากบริษัท แล้ว ยังถูกไล่ออกจากตระกูลฉัตรมงคล!” ธายุกรหัวเราะ ดูแคลนแล้วกล่าว
จากนั้นเขาและชรินทร์ทิพย์ก็เดินไปข้างๆของนภทีป์ “คุณปู่ อารียาและรพีพงษ์มาถึงแล้ว” ธายุกรกล่าว นมที่ป์พยักหน้า จากนั้นก็เคาะโต๊ะแล้วเคาะโต๊ะอีก ให้ ทุกๆคนอยู่ในความเงียบสงบ
“วันนี้เรียกทุกๆคนมา มีสองเรื่องที่ต้องการจะประกาศ”นกที่ปักล่าว สีหน้าดูแล้วไม่เลว ราวกับมีเรื่องที่ทำให้คนมี ความสุข
ทุกๆคนมองไปที่นภทีป์ กำลังรอเขาประกาศเรื่องที่อยาก
พูด
“เรื่องแรก เรื่องของบริษัทพวกเราจัดหาโรงงานวัสดุ ก่อสร้าง อารียาและธายุกรทั้งคู่ได้พนันกันเอาไว้ อารียา พูดว่าจะยังให้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์จัดหาตามเดิมแต่ ราคาต้องตำกว่าท้องตลาดหนึ่งเท่า ธายุกรรู้สึกไม่เหมาะ สม ดังนั้นจึงไปคุยเรื่องนี้เช่นกัน
ผู้คนได้ยินคำพูดของนภทีป์ ล้วนก็หัวเราะอารียา
“ฉันไม่ได้ยินผิดใช่ไหม เธออยากให้เค้าจัดหาวัสดุ ก่อสร้างให้โดยอยากได้ในราคาต่ำกว่าท้องตลาดอีกหนึ่ง เท่า เกรงว่าจะเป็นแค่ความฝันนะ”
เธอเป็นผู้จัดการที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี คาดไม่ถึงว่าจะพูด เรื่องใหญ่แบบนี้ออกมาได้ คงไม่ได้ตั้งใจเป็นศัตรูกับคุณปู่ หรอกนะ”
“หากเธอสามารถต่อรองราคานี้ได้สำเร็จก็ถือว่าผีหลอก แล้วล่ะ คนในโรงงานวัสดุก่อสร้างไม่ใช่คนบ้าซักหน่อย”
นภทีป์เคาะโต๊ะอีกครั้ง ให้ทุกคนอยู่ในความเงียบสงบ “ได้ล่ะ ไหนบอกผลลัพธ์ที่พวกแกได้ไปคุยมาสิ” นภทีป์
กล่าว
ธายุกรรีบก้าวไปข้างหน้า แล้วกล่าว “คุณปู่ เมื่อวานผม ได้คุยกับผู้จัดการโรงงานโสรธัสแล้ว เขายินดีที่จะจัดหา วัสดุก่อสร้างให้พวกเราต่อไป แต่ราคาต้องเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า นี่ต้องโทษอารียา ต้องการกดราคาเค้า ไม่งั้น พวกเราก็ ลำบากในการจับจ่ายใช้สอยที่นั่น
ทุกคนได้ยินคำพูดของธายุกร ต่างว่ากล่าวอารียา ใน เวลาเดียวกันก็ชื่นชมธายุกรว่ายอดเยี่ยม
นภทีปพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก มองอย่างเยือกเย็นไป ที่อารียา แล้วกล่าว “อารี แกยังมีอะไรที่จะพูดอีก ธายุคุย กับเค้าสำเร็จแล้ว ทางแกตกลงไม่สำเร็จแน่นอน ต่อจากนี้ ไป เรื่องของบริษัท แกไม่ต้องเข้ามาวุ่นวายแล้ว แล้วก็อย่า ลืมเรื่องที่แกตกลงกับธายุไว้”
อารียาก้าวไปข้างหน้าทันที แล้วกล่าว “คุณปู่ เขาตกลง กับโสรธัสแล้ว ไม่ได้หมายความว่าฉันคุยไม่สำเร็จ โรงงาน วัสดุก่อสร้างโฮมาท์ได้ส่งสัญญามาให้ฉันแล้ว พวกเขาจะ จัดหาวัสดุก่อสร้างให้พวกเราต่อไปในราคาที่ต่ำกว่าท้อง ตลาดหนึ่งเท่า
ตอนกำลังพูด อารียานำสัญญายื่นให้ดู
“นี่เป็นไปไม่ได้” ธายุกรกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “อารียา แกคิดว่าทุกคนเป็นคนบ้าหรือไง แกคิดว่าหลังจากผู้จัดการ โรงงานโสรธัสตกลงกับฉันแล้ว ยังสามารถยอมรับราคาที่ แกให้ได้หรอ? ยังจะเอาสัญญามาอีก ฉันว่าแกเป็นคนทำ ขึ้นเองมากกว่า!”
“ใช่ แกอะบ้า เค้าไม่ได้บ้านะ ผู้จัดการโรงงานโสรธัสทำไมเค้าต้องยอมทิ้งราคาที่มากกว่าหนึ่งเท่า แล้วไปเซ็น สัญญากับแก แกชั่งดูถูกไอคิวของทุกคนเหลือเกิน” ชริน ทร์ทิพย์พูดขึ้นมา
อารียาไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด แล้วกล่าว “ใครบอกแก ว่าผู้จัดการของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ยังเป็นโสรธัส ล่ะ เมื่อวานผู้จัดการของโรงงานนี้ได้เปลี่ยนคนแล้ว แกตก ลงกับโสรธัสดียังไง ก็ไม่มีประโยชน์”
“แกพูดมั่วล่ะ! ผู้จัดการโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ถ้าไม่ ใช่โสรธัสแล้วจะเป็นใคร อารียา เพื่อจะโกหกคุณปู่ แกไม่ จำเป็นต้องโกหกในเรื่องแบบนี้ด้วยป่ะ” ธายุกรถลึงตา พลางพูด
“แกไม่เชื่อก็โทรศัพท์ไปถามดู สัญญานั้นของฉันจริง หรือเท็จ แกถามแผนกโครงการสักหน่อยก็น่าจะรู้ล่ะ ตอน นี้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์น่าจะเริ่มจัดหาวัสดุก่อสร้าง ต่อแล้ว” อารียากล่าว
ธายุกรมีเซ็นส์ที่ไม่ค่อยดี เขาถือโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทร ไปหาโสรธัส
ไม่นาน มีคนรับสาย ธายุกรรีบกล่าว “ผู้จัดการโร งงานโสรธัส มีคนพูดว่าเจ้าของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ ไม่ใช่คุณแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ฉันว่าน่าจะเป็น แค่ข่าวลือนะ?”
ปลายสายเป็นเสียงของพงศ์เทพ “โรงงานวัสดุก่อสร้าง โฮมาท์ไม่ใช่ของตระกูลผมแล้ว ต่อไปนี้พ่อของผมก็จะไม่ ทำกิจการด้านนี้แล้ว ต่อจากนี้ไปพวกคุณอย่าโทรมาอีกเลย”
พูดจบ ก็ตัดสายไป
เพราะเมื่อสักครู่ไม่มีใครปริเสียงพูดออกมา ดังนั้นเสียงที่ ดังมาจากปลายทางจึงได้ยินกันอย่างชัดเจน
ทุกคนเงียบสงัดลงในทันที ไม่คาดคิดว่าสิ่งที่อารียาพูด นั้นเป็นความจริง
ใบหน้าธายุกรเต็มไปด้วยความแปลกใจ และใบหน้าที่ไม่
เชื่อ
เขากลืนน้ำลาย แล้วหันหน้าไปที่นภทีป์ แล้วกล่าว “คุณ ปู่ ถึงแม้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ไม่ใช่ของโสรธัสแล้ว แต่เค้าก็ไม่ควรที่จะจัดหาวัสดุก่อสร้างในราคาที่ต่ำกว่า ท้องตลาดหนึ่งเท่าให้อารียานะ สัญญาฉบับนี้ต้องปลอม แน่ๆ
ขณะเดียวกันนี้เลขาของนภที่ป์ได้รับโทรศัพท์ แล้วกระ ซิบข้างหูของนภทีป์ “ท่านนภทีป์ แผนกโครง
การของบริษัทซันบับเบิ้ล กรุ๊ปโทรมา ว่าโรงงานวัสดุ ก่อสร้างโฮมาท์ได้กลับมาดำเนินกิจการตามเดิมแล้ว แล้ว ยังให้ราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดหนึ่งเท่า”
ทุกคนเริ่มถกเถียงกัน ล้วนส่งสายตานับถือไปที่อารียา
ธายุกรมองอารียาอย่างไม่เชื่อ เขายื่นมือออกไปแย่งเอา สัญญานั้นมา มองเห็นชื่อผู้เซ็นสัญญาคือธฤตญาณ ก็ถาม “ธฤตญาณนี่้เป็นใคร โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์เป็น โรงงานที่ใหญ่ขนาดนั้น ต้องไม่ถูกสามัญชนธรรมดาไม่มีชื่อเสียงเรียงนามซื้อไปเป็นแน่ นี่คงเป็นการหลอกลวงแน่
นภทีปโมโหจนตัวสั่น แล้วกล่าว “ธายุกร เก็บปากของแก ไว้ ธฤตญาณคือราชาปฐพีของเมืองริเวอร์ แกยังกล้าพูดว่า เขาไม่มีชื่อเสียงเรียงนาม”
“แกคุยเรื่องร่วมมือทางการค้าไม่สำเร็จ แล้วยังหาข้ออ้าง มากมาย เทียบกับอารียาแล้ว แตกต่างกับแกมากเหลือเกิน แกทำฉันผิดหวังมากจริงๆ!”
