บทที่ 234 หาคนที่ดีเพื่อแต่งงาน
ทั้งห้องโถงเงียบ ทุกคนมองไปที่เกมหมากรุกบนกระดาน ด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ และครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานาน
บนกระดานหมากรุก มันกลายเป็นทางตัน ไม่ว่าญาธิปจะ ความสามารถแค่ไหน ก็ยากที่จะทำให้สถานการณ์มันกลับมา ได้
“เขา….เขาชนะแล้วจริงๆ เป็นไปไม่ได้ นั้นคือญาธิปท่าน
อาจารย์ญาธิปเลยนะ ทำไมเขาถึงแพ้ให้กับไอ้เศษสวะนี่ได้ ละ?” “โอ้พระเจ้า แม้แต่ท่านอาจารย์ญาธิปก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ
เขา อย่างนั้นก็หมายความว่า ระดับความสามารถของเขา อยู่
เหนือกว่าผู้เล่นระดับประเทศอีกเหรอ?”
“ไม่ใช่ว่ารพีพงษ์ผู้หยิ่งผยอง จะถูกท่านอาจารย์ญาธิปสั่ง สอนอย่างหนัก ทำไมผลเกมนี้ไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลย?”
ญาธิปจ้องไปที่กระดานหมากรุกอย่างว่างเปล่า ด้วยดวงตา ทั้งสองข้าง และจิตใจก็ว่างเปล่า เขาไม่เคยคิดมาก่อน ตัวเองจะมาแพ้ให้กลับไอ้เศษสวะที่ ถูกขับไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ ชื่อเสียงของเขา ในวัน
นี้ พังพินาศอย่างสิ้นเชิง
“ฉัน…ฉันก็แพ้แล้ว แพ้อยู่ใต้เงื้อมมือของลูกที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลลัดดาวัลย์เหรอเนี่ย?”
ญาธิปรู้สึกว่าตัวเองไร้เรี่ยวแรง ถ้าหากวันนี้แพ้ให้กับคนที่ อยู่ในระดับเดียวกัน เขาก็จะไม่รู้สึกอะไร เนื่องจากแพ้ชนะ เป็นเรื่องปกติของนักรบที่ต้องเจออยู่แล้ว แต่วันนี้เขาแพ้ให้ กับ รพีพงษ์ ไอ้เศษสวะที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ ในช่วงหลายปีก่อน
หลังจากนี้ไปผู้คนจะพูดถึงเรื่องนี้ ก็จะปะติดปะต่อเรื่อง ของเขาและรพีพงษ์ขึ้นมา เพราะเขาพ่ายแพ้อยู่ใต้เงื้อมมือ ของรพีพงษ์ นี่คือตลอดชีวิตนี้ที่เขาไม่สามารถไปลบล้าง ได้
หลังจากที่ญาดาเห็นว่ารพีพงษ์ชนะเกมหมากรุก ก็ไม่ได้สติ อยู่เป็นเวลานาน ดวงตาทั้งคู่ของเธอจ้องไปที่รพิพงษ์ด้วย แววตาที่เปล่งประกาย ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกว่ารพี พงษ์ที่เธอเคยชื่นชมมากในวัยเด็กกลับมาอีกครั้ง
เธอหลงใหลหมากล้อมเป็นอย่างมาก ดังนั้นเพียงทำให้เธอ พอใจกับหมากล้อม เธอก็จะแสดงความรู้สึกที่ดีบางอย่างออก มา
ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงกับนวัสสัย เพียงแค่ว่านวัสสัย สามารถชนะเธอได้ เธอก็ตอบตกลงที่จะแต่งงานด้วย
ตอนนี้รพีพงษ์แสดงทักษะหมากรุกที่ยอดเยี่ยมมากกว่า นวัสสัย สูงกว่าระดับความสามารถของญาธิป ซึ่งทำให้หัว ใจของญาดาเต้นแรง
นอกจากนี้เมื่อเธอยังเป็นเด็กก็ชื่นชมรพีพงษ์ ตอนนี้รพีพงษ์ เอาชนะญาธิปได้ ความชื่นชมทั้งหมดของเธอก็ถูกดึงกลับมาอีกครั้ง
“เมื่อก่อนฉันแสดงท่าทางที่แย่กับเขาขนาดนั้น ในใจของ เขาเริ่มจะเกลียดฉันแล้วหรือยัง? น่าจะไม่มั้ง ฉันเล่นกับเขา มาตั้งแต่เด็ก ที่สำคัญตอนนี้เติบโตมารูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้แย่ ยังไงเขาก็คงไม่เกลียดฉันหรอก”ญาดาคิดฟังพีมพำในใจ
สีหน้าของนวัสสัยจ้องมองรพีพงษ์เต็มไปด้วยความ เคียดแค้น เขาไม่เข้าใจ ผู้ชายที่ผู้คนรังเกียจคนนี้ ทำไมถึง เอาชนะอาจารย์ของเขาได้
“นายอย่ามาได้ใจไปหน่อยเลย อาจารย์ของฉันแค่ออมมือ ให้นายเอง เลยคิดว่านายสามารถชนะอาจารย์ฉันได้จริงเห รอ? อาจารย์ ท่านแข่งกับเขาอีกสักเกม ครั้งนี้ท่านอย่าออม มือให้เขา
ทำให้เขารับรู้ถึงความเก่งของท่าน!”นวัสสัยกล่าว
ทุกคนมองไปที่นวัสสัยอย่างดูถูก เมื่อกี้พวกเขาเห็นได้ อย่างชัดเจน ในการเริ่มแข่งขันญาธิปไม่ได้ออมมือให้กับรพี พงษ์ตั้งแต่แรก แต่ถูกรพีพงษ์ล้อมเข้าทีละขั้นตอน และญาธิ ปก็ค่อยๆถูกปิดล้อมสู่ทางต้น
หลังจากที่ญาธิปได้ยินคำพูดของนวัสสัยสีหน้าก็เปลี่ยน เป็นเคร่งเครียด แค่นี้เขาก็รู้สึกขายหน้าคนมากอยู่แล้ว นวัสสัยก็มาพูดแบบนี้อีก ยิ่งทำให้เขาไม่สามารถลงจากเวที ได้ เขาไม่เข้าใจว่า จะจัดการกับลูกศิษย์ที่ไม่มีสมองอย่าง นวัสสัยยังไงดี
“แกไสหัวไปให้พ้นจากฉันเลยนะ หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่มีลูกศิษย์อย่างแก! ทำไมแกไม่แข่งอีกสักเกมกับเขาเองล่ะ? ฉันเสียใจจริงๆที่รับแกมาเป็นลูกศิษย์!”ญาธิปตะโกน ใส่นวัสสัย
นวัสสัยตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าญาธิปจะไม่อยากรับเขาเป็น ลูกศิษย์อีกต่อไป ซึ่งทำให้เขาก็เป็นกังวลขึ้นมา
“อาจารย์ ผมพูดผิดไปแล้ว ท่านอย่าได้โกรธ ผมขอโทษ ท่านด้วย ท่านได้โปรดอยากขับไล่ผมไปเลยนะ “นวัสสัยวิ่ง ไปตรงหน้าญาธิป และวิงวอนอย่างขมขื่น
ญาธิปตะคอกอย่างเย็นชา และพูดเสียงดัง: “แกขอร้องฉัน
ก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะแก วันนี้ฉันก็จะไม่ขาย
หน้ามากขนาดนี้ จากนี้ไปแกไม่ใช่ลูกศิษย์ของฉันญาธิปอีก
ต่อไป แกกับฉัน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก!”
ญาธิประบายความโกรธทั้งหมดในใจของเขาที่มีต่อ นวัสสัย แล้วตัดความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และลูกศิษย์กับ เขาทันที
นวัสสัยจ้องมองไปที่ญาธิปอย่างว่างเปล่า ยังไงเขาก็คิดไม่ ถึง วันนี้พวกเขามาเพื่อคุยเรื่องแต่งงาน แต่ตอนนี้จุดจบกลับ กลายเป็นเช่นนี้
รพีพงษ์มองไปที่พวกเขาทั้งสองคน กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “พูด ตามหลัก เมื่อกี้นวัสสัยก็ถือว่าชนะญาดาแล้ว พวกคุณไม่ใช่ ว่ามาคุยเรื่องแต่งงานเหรอ อย่างนั้นงานแต่งนี้ ยังจะขออยู่ หรือไม่ขอแล้ว?”
ญาธิปจ้องมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความโกรธ แล้วพูดอย่าง เย็นชา: “รพีพงษ์ นายอย่ามาได้ใจไปหน่อยเลย บนโลกใบนี้ ก็ยังมีคนที่เก่งกว่านายอยู่ นายอย่าคิดว่านายชนะฉันเพียงแค่ครั้งเดียว แล้วจะมาท่าทางที่หยิ่งผยองขึ้นอีก”
หลังจากพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อ และออกจากห้องโถง
ไป
นวัสสัยเหลือบมองไปที่รพีพงษ์อย่างเคียดแค้น แล้วตะโกน ไปอย่างโกรธ: “ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปแน่!”
หลังจากพูดจบ เขาก็รีบออกไป ปากก็ตะโกนเรียกอาจารย์
ไม่หยุดหย่อน
ทุกคนมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเขา จะทำให้ญาธิปโกรธจนจากไป และสิ่งที่รพีพงษ์พูดเมื่อกี้ ตอนนี้แม้ว่ารพีพงษ์จะบอกว่าเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อก่อกวน ปัญหาให้กับญาดาคงจะไม่มีใครเชื่อ
เห็นได้ชัดว่านี่มาเพื่อขัดขวางการคุยเรื่องแต่งงานของญา
ดา
ญาดารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้โทษรพีพงษ์ แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ท้ายที่สุดนวัสสัยและ ญาธิปต่างก็พ่ายแพ้อยู่ใต้เงื้อมมือของรพีพงษ์ ซึ่งนี่ก็ถือ เป็นการพิสูจน์ให้เห็นถึงความยอดเยี่ยมของรพีพงษ์
ผู้หญิงไม่อาจต้านทานต่อผู้ชายที่ดีเลิศได้ ยิ่งเป็นญาดาที่ เมื่อก่อนเคยชื่นชมรพีพงษ์มาก่อน
ตอนนี้เธอยังรู้สึกว่า วันนี้ที่รพีพงษ์มา ก็เพื่อขัดขวางการขอ แต่งงานของนวัสสัย ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริง ก็หมายความว่า รพีพงษ์ก็มีความรู้สึกต่อเธอเหรอ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจของญาดาก็เต้นรัวขึ้นมาทันที
เธอเดินไปอยู่ตรงหน้ารพีพงษ์ จ้องมองเขาด้วยความเขิน อาย แล้วถาม: “พี่รพีพงษ์ ครั้งนี้ที่พี่กลับมา ก็เพื่อฉันเหรอ?”
รพีพงษ์ ได้ยินญาดากลับมาเรียกชื่อตัวเองเหมือนเดิม ก็ ตกใจ แต่เขาก็รู้สึกได้ในทันทีว่าอารมณ์ที่อยู่ในการเรียกชื่อ นี้ ไม่บริสุทธิ์เหมือนเดิมอีกต่อไป
เขายิ้มแล้วส่ายหัวให้กับญาดา แล้วพูด: “ครั้งนี้ที่ฉันกลับมา ก็เพื่อมาเอาจดหมายที่พ่อทิ้งไว้ให้ในตอนนั้น ไม่เกี่ยวอะไร กับเธอ”
เมื่อญาดาได้ยินคำพูดเช่นนี้ของรพีพงษ์ ในใจก็รู้สึกสูญ เสีย ในขณะเดียวกันก็บ่นว่ารพีพงษ์โง่เกินไป เธอก็รู้สึกว่า รพีพงษ์จงใจที่จะพูดเช่นนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพื่อเธอ ทำไมรพี พงษ์ยอมที่จะเสี่ยงแข่งกับท่านอาจารย์ญาธิปด้วย แล้วมาขัด ขวางการขอแต่งงานของนวัสสัยด้วย
แต่เธอไม่รู้เลย ก็ที่แล้วรพีพงษ์แข่งกับญาธิป ไม่ได้มีความ เสี่ยงใดๆเลย ญาธิปสำหรับรพีพงษ์แล้ว ไม่คุ้มค่าที่จะกล่าว ถึง ที่เขาออกโรงช่วยญาดา ก็เพื่อจะได้จัดการธุระได้สะดวก เท่านั้นเอง
ที่สำคัญที่เขาช่วยญาดา ก็เห็นแก่ความรู้สึกดีๆ เมื่อก่อน ตอนนี้ญาดาสำหรับเขาแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆแล้ว ตอนนี้ ในใจรพีพงษ์ มีเพียงแค่อารียาคนเดียว
“โธ่ พี่รพีพงษ์ พี่ก็อย่าปฏิเสธเลย ฉันรู้ว่าพี่อาย แต่ว่าไม่ เป็นไร สิ่งดีๆที่พี่ทำให้ฉันจะจดจำไว้เป็นอย่างดี อีกหน่อยพี่ รพีพงษ์ไม่ให้ฉันตอบตกลงแต่งงานกับคนอื่น ฉันก็จะไม่ ตกลง”ญาดากล่าว
รพีพงษ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมองไปที่หล่อน แล้วพูด: “อีก หน่อยเธออย่าคิดเรื่องเหลวไหลแบบนี้อีกนะ ฉันแค่รู้สึกว่า นวัสสัยเป็นคนไม่ค่อยจะดี ดังนั้นเลยช่วยเธอแค่นั้นเอง ฉันก็ แต่งงานแล้ว เธอจะตอบตกลงกับใครเรื่องแต่งงาน มันก็ไม่ เกี่ยวกับฉัน”
เมื่อญาดาเพิ่งรู้ตัวว่ารพีพงศ์ไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ เธอรับรู้ได้ จากน้ำเสียงของรพีพงษ์ รพีพงษ์ตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับ เธอแล้ว
ความลำบากใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ คิดอยู่ตั้ง นาน ที่แท้ก็เธอคิดมากไปเอง
แต่ว่า ตัวเธอเองในตอนนี้ ก็ดีเลิศมาแล้วนะ ทำไมรพีพงษ์ ถึงไม่มีความรู้สึกอะไรกับตัวเธอเลย เป็นเพราะกิริยาท่าทาง ท่าทางเมื่อก่อนที่เธอแสดงกับเขาเหรอ?
ในใจของญาดาร่องรอยแห่งความเสียใจเพิ่มขึ้น ถ้ารู้ว่ารพี พงษ์ไม่ได้เป็นคนธรรมดาอย่างที่เธอคิด เธอก็จะไม่แสดง กิริยาท่าทางเช่นนั้นกับรพีพงษ์ รพีพงษ์ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงว่า แม้แต่ญา ดาที่ไร้เดียงสาก็ไม่สามารถหนีจากแนวคิดทางสังคมได้ เมื่อ
ญาดาเติบโตขึ้น ก็กลายเป็นคนที่ตัดสินคนจากรูปลักษณ์
เพราะคำพูดไม่กี่คำของคนอื่น เป็นการสร้างอคติให้กับคน
คนหนึ่ง
แน่นอน ทุกคนมีทางเลือกเป็นของตัวเอง ในที่สุดจะกลาย เป็นแบบไหน รพีพงษ์ก็ไม่สามารถไปตัดสินได้ เขาก็ไม่ สามารถไปสนใจอะไรได้มากมายขนาดนั้น
รพีพงษ์ยิ้มให้กับญาดา แล้วกล่าวว่า: “รีบหาคนดีๆสักคน แล้วแต่งงาน ขอให้เธอมีความสุขนะ”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกจากห้องโถงไป
ญาดาจ้องมองไปที่แผ่นหลังของรพีพงษ์ที่จากไปอย่างว่าง เปล่า เธอรู้สึกไม่พอใจ แต่น้ำเสียงของรพีพงษ์ก็ทำให้เธอ เห็นชัดเจนว่า ระหว่างเธอกับรพีพงษ์นั้น เป็นไปไม่ได้แล้ว ชาตินี้เธอ คงจะไล่ตามไม่ทันรพีพงษ์
