บทที่260 ใครแตะต้องผู้หญิงของฉัน ตาย!
ทั้งอารียาและธฤตญาณดูฉากนี้ด้วยความตกตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงว่า สิ่งต่างๆจะพลิกผันเช่นนี้ โดยเฉพาะอารียา เมื่อตอนที่จักรพันธ์เกือบจะครอบครองถึงสองครั้ง แต่จะมีผู้คนที่ไม่คาดคิดออกมาหยุดไว้
พวกเขาไม่รู้ว่าหอการค้าสมน.มากำลังจะทำอะไร ดังนั้นตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมคนพวกนี้ถึงมาหาจักรพันธ์
จักรพันธ์ดูบอดี้การ์ดที่วีธราส่งมาให้เขาล้มลงไปทีละคน ในใจก็กังวลเช่นกัน แม้ว่าอันธพาลของตระกูลลัดดาวัลย์จะเก่งกาจแค่ไหน แต่ก็สู้ยอดฝีมือระดับความสามารถเดียวกับกรฤทธ์ที่หอการค้าสมน.ส่งมาไม่ได้
ในไม่ช้า ก็เหลือเพียงจักรพันธ์ที่ยืนอยู่ที่นั่นเพียงคนเดียว
ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ล้อมรอบจักรพันธ์ จักรพันธ์ตัวสั่น เดิมทีเขาก็ไม่มีความสามารถอะไร ที่จะเผชิญหน้ากับยอดฝีมือมากมายขนาดนี้ ก็ต้องร้อนตัวเป็นอย่างมาก
“ประธาน ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ไม่สามารถประมาทได้ ดูจากภาพในกล้องวงจรปิดการต่อสู้ระหว่างเขาและกรฤทธ์ก็มองออก จะเห็นได้ว่า ความแข็งแกร่งของเขานั้นสูงกว่ากรฤทธ์ ให้พวกเขาลุยพร้อมกันเถอะ จำเป็นต้องจัดการเขาให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้หนีรอดไปไหนอีก”ชายชรากล่าว
ประธานพยักหน้า แล้วพูด: “ลุยพร้อมกันเลย”
ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ก็เคลื่อนไหวทันที ก่อนที่พวกเขาจะมาก็ได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดของการต่อสู้ระหว่างรพีพงษ์และกรฤทธ์ ดังนั้นสำหรับความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ก็พอจะรู้พื้นฐานมาบ้าง ก็ไม่กล้าที่จะอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย
เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่า คนที่กับประมือกับกรฤทธ์ในวันนั้นและคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ไม่ใช่คนเดียวกันเลย
จักรพันธ์อยากจะร้องไห้ ยอดฝีมือมากมายขนาดนี้ อย่าว่าแต่มีสิบคนเลย หรือต่อให้มีเพียงคนเดียวเขาก็รับมือไม่ได้ ถ้าพร้อมเขาลุยพร้อมกัน คงจะกระทืบเขาตาย
ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.เตะไปที่จักรพันธ์หนึ่งที จักรพันธ์ก็ไม่ตอบโต้ ก็ล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้
ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ยังไม่ได้เตรียมกระบวนท่าเลย ในความคิดของพวกเขา รพีพงษ์คงไม่ใช่แค่ว่าท่าเดียวก็ล้มลงแล้ว
แต่ตอนนี้เห็นฉากนี้ ทุกคนตะลึง
ชายชราก็ผงะ และพูดว่า: “ทุกคนอย่าประมาท อาจจะเป็นกลยุทธ์วิธีของเขา รีบหาโอกาสกระทืบมันอย่างหนักเลย อย่าปล่อยให้มันมีกำลังที่จะต่อสู้กลับได้”
พวกคนยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ก็รีบกระทืบจักรพันธ์ พูดได้ว่าพวกเขาใช้พลังทั้งหมด แต่จักรพันธ์ก็ไม่ตอบโต้กลับ เพียงแค่คร่ำครวญอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด
คนพวกนี้ผลัดเปลี่ยนกันกระทืบเขา และกระทืบจนเกือบจะตาย
“พอได้แล้ว ถ้ากระทืบต่อไปฉันจะตายจริงๆแล้ว”จักรพันธ์ร้องขอความเมตตา
ประธานหอการค้าสมน.ขมวดคิ้วมองไปที่จักรพันธ์ แล้วพูด: “ดูท่าทางแล้ว ไอ้หมอนี้ไม่สู้กลับจริงๆด้วย ทำไมถึงรู้สึกว่ามันกับคนในภาพกล้องวงจรที่หลบหนีออกมา เหมือนกับคนละคนเลย”
“ประธาน ผมก็สงสัยมากเช่นกัน แต่ว่าคนที่ฆ่าคุณหนู ก็คือเขา แต่คนในรูปภาพเหมือนกับเขาทุกอย่าง เรื่องนี้ยังไงก็ไม่ผิด”ชายชรากล่าว
“พวกคุณมาหาผิดคนแล้วจริงๆ ผมไม่ใช่รพีพงษ์นะ ผมชื่อจักรพันธ์ เป็นลูกนอกสมรสของวีธรา ดังนั้นรูปร่างหน้าตาเลยเหมือนกับรพีพงษ์มากเท่านั้นเอง”จักรพันธ์อธิบาย
ถึงยังไงตอนนี้พวกเขาก็คิดว่าเรื่องนี้รพีพงษ์เป็นคนทำ อย่างนั้นเขาเพียงแค่ต้องพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ใช่รพีพงษ์ก็พอ เนื่องจากคุณหนูใหญ่ของหอการค้าสมน.ก็ตายแล้ว ไม่มีคนสามารถเป็นพยานได้ ตราบใดที่คนของหอการค้าสมน.คิดว่าคนที่ฆ่าคุณหนูใหญ่ของพวกเขาคือรพีพงษ์ อย่างนั้นเขาก็สามารถรอดพ้นได้
หลังจากที่ประธานได้ยินสิ่งที่จักรพันธ์พูด ก็ผงะ คิดไม่ถึงว่าผู้นำของตระกูลลัดดาวัลย์ จะมีลูกนอกสมรส
“ที่แกพูดมาเป็นความจริงเหรอ?”ประธานถาม
“จริงอย่างแน่นอน ถ้าไม่เชื่อคุณถามผู้หญิงคนนี้ได้เลย หล่อนเป็นเมียของรพีพงษ์ ถ้าหากว่าผมเป็นรพีพงษ์จริง แล้วทำไมต้องพาคนไปจับตัวหล่อนมาด้วย”จักรพันธ์พูด
ประธานมองไปที่อารียา แล้วถาม: “เขาไม่ใช่รพีพงษ์จริงเหรอ?”
อารียาไม่รู้ว่าคนพวกนี้ต้องการจะทำอะไร หลังจากที่ได้ยินคำถามจากประธาน ก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว
เนื่องจากเหตุผลหลายอย่าง ประธานจึงรู้สึกว่ารพีพงษ์เป็นคนที่ฆ่าลูกสาวของเขา ดังนั้นหลังจากได้ยินว่าคนตรงหน้าไม่ใช่รพีพงษ์ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดลงทันที
เขาไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ฆ่าลูกสาวของเขาไม่ใช่รพีพงษ์ แต่กลับเป็นจักรพันธ์คนที่อยู่ตรงหน้าเขา
เนื่องจากจักรพันธ์ดูไปแล้วเขาขี้ขลาดตาขาวเอาไหน แล้วยังรวมเหตุผลหลายอย่าง ประธานรู้สึกว่าคนคนนี้ไม่มีความสามารถพอที่จะฆ่าลูกสาวของเขาได้
“สมควรตาย! หรือว่าข่าวคราวของที่นี่คือรพีพงษ์จงใจให้พวกเรารับรู้อย่างนั้นเหรอ แบบนี้พวกเราก็จะถูกดึงดูดความสนใจจากคนที่เหมือนกับเขา และเขาก็มีโอกาสที่จะหลบหนีไป”ประธานคิดเองเออเองว่ามันสมเหตุสมผล
“ประธาน บอกตามความจริงอย่างไม่ปิดบัง แม้ว่าผมและรพีพงษ์จะเป็นพี่น้องกัน แต่ระหว่างผมและรพีพงษ์มีความเกลียดชังที่ลึกๆ ครั้งนี้ที่ผมมาที่เมืองริเวอร์ ก็เพื่อตามหาตัวเขา เขารักภรรยาของเขามาก ผมถึงจับตัวภรรยาของเขามา”จักรพันธ์กลอกตาไปมาแล้วพูด
เพียงแค่ทำให้ประธานรู้สึกว่าพวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน อย่างนั้นวันนี้เขาก็จะไม่เป็นอะไร
ประธานมองไปที่จักรพันธ์อย่างรู้สึกผิด แล้วพูด: “ถ้าอย่างนั้นขอโทษด้วยจริงๆ ที่พวกเราเข้าใจนายผิดไป นายไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ย ค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดของนายเดี๋ยวฉันรับผิดชอบเอง”
จักรพันธ์ยิ้ม แล้วพูด: “แผลแค่นี้เล็กน้อยเอง ถ้าหากว่าประธานสามารถจับตัวรพีพงษ์กลับมาแล้วฆ่าทิ้ง นี่ก็ถือว่าเป็นความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับผมแล้ว”
ประธานพยักหน้า แล้วมองไปที่อารียา แววตาแสดงออกมาถึงความอาฆาต พูดอย่างเยือกเย็นสุขุม: “ในเมื่อเธอเป็นภรรยาของรพีพงษ์ อย่างนั้นฉันก็จะฆ่าเธอก่อน เพื่อเซ่นไหว้ให้กับลูกสาวที่ตายไปของฉัน!”
สีหน้าของอารียาและจักรพันธ์ก็เปลี่ยนไป อารียาคิดไม่ถึงว่าคนของหอการค้าสมน.จะหันกลับมาฆ่าเธอ ในใจของจักรพันธ์ก็รู้สึกเสียดาย เนื่องจากเขายังไม่ได้ตัวอารียาเลย
“ประธาน ฆ่าเธอตอนนี้ ใจร้อนเกินไปหรือเปล่า เรายังสามารถใช้เธอเป็นเหยื่อล่อ หลอกล่อให้รพีพงษ์ปรากฏตัว”จักรพันธ์กล่าว
ประธานแสยะยิ้ม แล้วพูด: “ต่อให้ตอนนี้ฆ่าเธอไปแล้ว พวกเราก็สามารถใช้เธอเป็นเหยื่อล่อได้ เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ก็มีเพียงพวกเราเท่านั้นที่รู้ ฉันแค่ต้องฆ่าคนของรพีพงษ์ให้หมด อย่างนั้นรพีพงษ์ก็ไม่รู้ว่าภรรยาของเขาตายแล้ว ถึงเวลานั้นเขาก็ยังติดกับอยู่ดี”
เห็นได้ชัด ว่าประธานถูกครอบงำด้วยความโกรธแค้นและแก้แค้น แต่ถ้าตอนนี้เขาใจเย็นลงแล้วคิดอย่างรอบละเอียด ก็สามารถคิดออกได้ว่าเรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผล แต่เขากลับไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย ตอนนี้เขาอยากฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับรพีพงษ์ให้หมด
จักรพันธ์กลัวว่าประธานจะจับได้ ก็ไม่กล้าพูดอะไร
ประธานหันหน้าไปมองชายชรา และกล่าวว่า: “ในห้องนี้นอกจากคนของตระกูลลัดดาวัลย์ ที่เหลือฆ่ามันให้หมด”
ชายชราเพียงแค่เชื่อฟังคำสั่ง และสั่งให้ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ทำสิ่งนี้ทันที
“นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด รพีพงษ์ไม่มีทางที่จะฆ่าลูกสาวของคุณได้ เขาไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้!”อารียาตะโกนเสียงดังขึ้นมา ตามที่เธอรู้จักรพีพงษ์ เธอรู้ดีว่ารพีพงษ์ไม่วันทำเรื่องเช่นนี้
น่าเสียดายตามความคิดและเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่าอารียาจะพูดอะไร ประธานก็รู้สึกว่าเป็นแก้ตัวเท่านั้น
เมื่อเห็นว่าประธานเชื่อว่ารพีพงษ์เป็นคนที่ฆ่าลูกสาวของเขา จักรพันธ์ก็แสดงท่าทีเยาะเย้ยบนใบหน้า ด้วยความภาคภูมิใจในสติปัญญาของตัวเอง
เมื่อคนของหอการค้าสมน.กำลังจะลงมือกับอารียาและธฤตญาณ ก็มีร่างหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาในห้องktv แล้วยืนขวางอยู่ตรงหน้าอารียา พูดด้วยน้ำเสียงอาฆาต: “ใครที่กล้าแตะต้องผู้หญิงของฉัน ตาย!”
หลังจากที่ทุกคนเห็นการปรากฏตัวของรพีพงษ์ ต่างก็ประหลาดใจ จักรพันธ์คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะปรากฏตัวได้เร็วๆขนาดนี้ และก็รู้สึกแปลกๆในใจ
เขากลอกตาไปมา คิดว่าจะทำยังไงเพื่อประธานเชื่อ ว่ารพีพงษ์เป็นคนฆ่าลูกสาวของเขา
ประธานจ้องมองไปที่รพีพงษ์ หลังจากที่เห็นว่าเขาและจักรพันธ์มีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกัน ก็รู้ทันทีว่าจู่ๆคนที่ปรากฏตัวขึ้นมาก็คือรพีพงษ์
เขามองไปที่รพีพงษ์ด้วยความเกลียดชัง และพูดอย่างเย็นชา: “รพีพงษ์ ฉันกำลังตามหาแกอยู่พอดี คิดไม่ถึงว่าแกจะโผล่หัวมาเอง แกฆ่าลูกสาวของฉัน วันนี้จะฉันไม่ฆ่าแกเท่านั้น ยังจะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับแกให้หมด พวกแกต้องฝังไปพร้อมกับลูกสาวของฉัน!”
รพีพงษ์ขมวดคิ้วมองไปที่ประธาน แล้วพูด: “ฉันไม่เคยเจอลูกสาวคุณมาก่อน นี่เป็นแผนการสมรู้ร่วมคิดของวีธราและจักรพันธ์ พวกเขาจงใจวางแผน ให้พวกคุณคิดว่าฉันเป็นฆาตกร คนร้ายตัวจริง ก็คือจักรพันธ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างของคุณ”
“รพีพงษ์ แกอย่ามาพูดจาใส่ร้ายป้ายสีที่นี่ แกพูดก็เพื่อโยนความผิดให้กับฉัน ตั้งแต่แรก ทุกคนก็รู้ว่าแกเป็นคนฆ่าลูกสาวประธาน แกไม่มีอะไรจะต้องแก้ตัว ถ้าหากแกไม่ได้เป็นคนฆ่า ทำไมแกต้องหลบหนีออกมาจากหอการค้าสมน.ด้วย แกก็พูดกับประธานให้ชัดเจนไม่ดีกว่าเหรอ?”จักรพันธ์โต้แย้งอย่างหนักแน่น
รพีพงษ์มองไปที่จักรพันธ์อย่างเย็นชา ถ้าหากให้เขารออยู่เฉยๆ คนของหอการค้าสมน.คงไม่เปิดโอกาสให้เขาได้อธิบาย
“ประธาน คุณดูเขาไม่พูดไม่จา เขาร้อนตัวแน่ๆ คุณรีบให้คนของคุณฆ่าเขาทิ้งซะ อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้อีก”จักรพันธ์กล่าว
ประธานไม่มีเหตุผลอะไรอีกต่อไป เมื่อเห็นรพีพงษ์ ในใจของเขาเหลือเพียงแค่ความโกรธแค้น ดังนั้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของจักรพันธ์ เขาก็สั่งทันที: “จัดการได้!”
ยอดฝีมือของหอการค้าสมน.ล้อมรอบตัวรพีพงษ์ได้ เมื่อรพีพงษ์เห็นเช่นนี้ ก็รู้ว่าเวลานี้ไม่ว่าจะอธิบายยังไง ก็ไม่มีประโยชน์
ในกรณีนี้ มีทางเดียวคือฝ่าเส้นทางเลือดสู่เส้นทางชีวิตใหม่
“รพีพงษ์ ยอมแพ้ซะดีๆ พวกเขาแต่ทุกคนมีความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับกรฤทธ์ แกสามารถเอาชนะกรฤทธ์ได้ แต่ยังไงก็สู้พวกเขาสิบคนไม่ได้!”ประธานตะโกนอย่างควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่
สีหน้าของรพีพงษ์ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ยอดฝีมือระดับกรฤทธ์ ต่อให้ตอนนี้ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์จะฟื้นฟูกลับมาถึงจุดที่สูงที่สุด อยากรับมือกับมันได้ ก็เป็นเรื่องยากอยู่เหมือนกัน
แน่นอนว่า เป็นเพียงแค่เรื่องยากเท่านั้นเอง ก็แค่บาดเจ็บอีกครั้ง คนพวกคนนี้อยากจะห้ามเขาไว้ ก็ยังคงมีความเพ้อฝันอยู่
เมื่อขณะที่รพีพงษ์กำลังจะลงมือ ก็มีคนวิ่งเข้ามาจากข้างนอกอีกคน ก็คือจารุณี เมื่อกี้รพีพงษ์จอดรถไว้ที่ข้างๆktvก็วิ่งเข้ามา ไม่ได้รอเธอ
“ไอ้รพีพงษ์ ทำไมนายไม่รอฉัน”จารุณีตะโกน เมื่อเห็นสถานการณ์ในห้องktv ก็ตะลึงทันที
“นี!”หลังจากที่ประธานหอการค้าสมน.เห็นจารุณี ก็ตะโกนเรียกเสียงดัง แล้วรีบเดินเข้าไปหา
จารุณีหันกลับมา พร้อมกับใบหน้าที่ประหลาดใจ และพูดว่า: “พ่อ พ่อมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
