บทที่ 596 การแข่งขันว่ายน้ำ
รพีพงษ์เดินมาถึงขอบสระว่ายน้ำ ยืนคู่กับกุลดิลก
กุลดิลกหันไปจ้องมองรพีพงษ์ จากนั่นยิ้ม แล้วพูดว่า: “รูปร่างของนายเป็นแบบนี้ คงจะไม่ค่อยได้ทำงานหนักเลยซินะ อิจฉาคนที่สามารถใช้รูปร่างกายทำมาหากินได้แบบพวกนายจริงๆ น่าเสียดาย โชคชะตาที่ลำบากของฉัน ทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้ ต้องอาศัยความสามารถในการทำมาหากิน”
เมื่อได้ยินคำพูดถากถางของกุลดิลก รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “นายพูดถูก ฉันมีภรรยาที่ดีขนาดนี้ได้ คนทั่วไปยังอิจฉาไม่ขึ้น”
กุลดิลกเบะปาก โดยคิดว่าคนคนนี้ช่างไร้ยางอายจริงๆ เกาะผู้หญิงกินแล้วยังพูดได้มั่นใจขนาดนี้ ทำให้ผู้ชายขายหน้ามากจริงๆ
“เดี๋ยวฉันจะยอมอ่อนข้อให้นายสามวินาที เนื่องจากว่ารูปร่างของนายก็ทำได้แค่มองเท่านั้น เมื่อเทียบกับโค้ชว่ายน้ำมืออาชีพอย่างฉันแล้ว ห่างกันไม่ใช่เล็กน้อย แบบนี้นายก็จะแพ้ได้ไม่น่าเกลียดเกินไป”กุลดิลกกล่าว
“ไม่ต้อง ถ้านายยอมอ่อนข้อให้ฉันสามวินาที แพ้ได้น่าเกลียดเกินไปก็คือนาย”รพีพงษ์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
กุลดิลกกัดฟันแน่น คิดในใจว่าไอ้ไก่อ่อนนี้หยิ่งยโสโอหังจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาต้องแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา ทำให้ไอ้หมอนี่รู้สึกถึงผลของการอวดดี
“ฮ่าฮ่า ฉันหวังว่านายจะสามารถพูดอะไรแบบนี้ได้เมื่อการแข่งขันจบลง”กุลดิลกกล่าว แล้วไม่สนใจรพีพงษ์
พนักงานบริการที่ชั้นบนสุดหาตัวจับเวลามืออาชีพ รอให้ทั้งสองคนเริ่มแข่งขันได้ตลอดเวลา
ทุกคนที่อยู่รอบๆมองไปที่คนทั้งสองที่ข้างสระว่ายน้ำอย่างคาดหวัง ผู้หญิงทั้งสามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนถูกรูปร่างของรพีพงษ์ดึงดูด ทั้งใบหน้าดูมีเสน่ห์ และผู้ชายเหล่านั้นเป็นเพราะรพีพงษ์สะดุดตาเกินไป ในใจก็รู้สึกไม่พอใจ
“ต่อให้รูปร่างของไอ้หมอนี่จะดีแค่ไหน ก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโค้ชว่ายน้ำอย่างเขาแน่นอน เดี๋ยวพวกหญิงโง่ๆเหล่านี้จะรู้ว่าอะไรเรียกว่าดูสวยงามแต่ไม่เอาไหน”
“พูดถูก ดูท่าทางของไอ้หมอนี่ ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่เอาโค้ชของทีมจังหวัดไว้ในสายตาเลย จองหองมากจริงๆเลย”
“ทั้งหมดนี้พูดตามความจริง ทำได้สวยงาม ก็เป็นเพียงแค่ของตกแต่ง ไม่มีประโยชน์อะไรเลย”
……
เสียงนกหวีดดังขึ้น การแข่งขันของรพีพงษ์และกุลดิลกเริ่มอย่างเป็นทางการ
ทั้งสองคนตกลงที่จะว่ายน้ำไปมาสามรอบ และใช้เวลาที่สั้นที่สุดจะเป็นผู้ชนะ
ทันทีที่เสียงนกหวีดดังขึ้น กุลดิลกก็กระโดดลงไปในน้ำด้วยการเคลื่อนไหวอย่างมืออาชีพ และว่ายไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ในเมื่อรพีพงษ์ไม่อยากให้เขายอมอ่อนข้อให้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องเห็นแก่หน้าอะไรแล้ว
และหลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินเสียงนกหวีดดังขึ้น ก็ไม่ได้กระโดดลงไปโดยตรง เพราะเขาไม่รู้ว่าการแข่งขันเคลื่อนไหวในน้ำตามระเบียบแล้วเป็นอย่างไร
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว รพีพงษ์ก็ใช้ท่ากระโดดลงน้ำโดยทั่วไปกระโดดลงไปในน้ำ
หลังจากที่ทุกคนเห็นแล้ว ต่างก็พากันหัวเราะเสียงดังขึ้นมา
“ที่แท้เขาก็ว่ายน้ำไม่เป็นนี่เอง แม้แต่วิธีลงน้ำยังไม่เป็น ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีที่เขาลังเล คนอื่นก็ว่ายออกไปสิบเมตรแล้ว นี่ยังมีอะไรน่าแข่งอีก”
“ตลกล่ะ ประมาณว่าอยู่ตรงหน้าผู้หญิงของตัวเอง ไม่มีทางยอมรับว่าตัวเองไม่ไหว ก็เลยรับปากคนอื่นเขา คาดไม่ถึงว่าจะแย่ขนาดนี้ ยังนึกว่าจะมีการแข่งขันที่ยอดเยี่ยม”
“จุ๊จุ๊จุ๊ ถ้าเขาพ่ายแพ้ ภรรยาของเขาจะขายขี้หน้ามาก ถึงตอนนั้นหันไปหาอ้อมกอดของคนอื่น เรื่องนี้ก็คงจะสนุกน่าดู”
……
พวกผู้ชายหลายคนมองรพีพงษ์อย่างไม่ดี และเยาะเย้ยอย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตามไม่นานหลังจากการแสดงออกที่น่ายินดีบนใบหน้าของพวกเขาปรากฏขึ้น ก็เปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ และบางคนคางถึงกับตกหล่นลงอยู่บนพื้น
แม้ว่าการเคลื่อนไหวเข้าสู่น้ำของรพีพงษ์จะไม่ค่อยดีนัก แต่หลังจากที่เขาลงไปในน้ำ ก็กลายเป็นเหมือนปลาทันที และว่ายไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ทำให้ทุกคนตกตะลึง
เดิมทีกุลดิลกที่อยู่ข้างหน้ากว่าสิบเมตรยังคงนิ่งนอนใจ โดยคิดว่ารพีพงษ์เริ่มแรกถูกตัวเองทิ้งไว้ ข้างหลังมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตามทัน
แต่ทันทีที่เขาเกิดความคิดนี้ ก็รู้สึกได้ว่าน้ำที่อยู่ด้านหลังของตัวเองเขย่าไปมาชั่วขณะ จากนั้น “ปลา”หนึ่งตัวก็พุ่งออกมา ทำให้กุลดิลกมองดูนิ่งอึ้งไปเลย
เมื่อตอนที่รพีพงษ์กระโดดไปได้ลงหายใจเข้าลึกๆ ความจุของปอดในตอนนี้ ลมหายใจนี้สามารถทำให้เขาว่ายน้ำไปยังอีกฝั่งหนึ่งของสระได้โดยตรงโดยไม่ต้องเปลี่ยนลมหายใจ ซึ่งจะช่วยประหยัดเวลาและการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นได้มาก
ทุกคนประหลาดใจกับลีลาการว่ายน้ำของรพีพงษ์ ถ้าเป็นแบบนี้ แม้แต่แชมป์โลก ก็ไม่สามารถเอาชนะรพีพงษ์ได้อย่างแน่นอน
“โอ้พระเจ้า นี่ก็เร็วเกินไปแล้ว นี่เป็นคนที่ว่ายน้ำเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาก่อนเลย”
“ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใจเขาผิดนะ เขาไม่เพียงแต่รูปร่างดีเท่านั้น ยังว่ายน้ำเก่งอย่างไม่มีใครเทียบได้ คนแบบนี้สุดยอดมากจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่มีภรรยาที่สวยงามเช่นนี้”
“ไม่ได้ เดี๋ยวต้องถามเคล็ดลับในการรักษารูปร่างกับเขาสักหน่อยแล้ว ไม่อย่างนั้นภรรยาของฉันหนีไปกับคนอื่นก็จบเห่แน่”
……
ไม่นาน รพีพงษ์ใช้ทักษะในการว่ายน้ำที่ทรงพลังว่ายไปมาสามรอบในสระว่ายน้ำ เมื่อตอนที่มาถึงเส้นชัย พนักงานบริการที่จับเวลาอยู่ข้างบนก็เป่านกหวีดทันที
ทุกคนเข้าใจดีว่า จับเวลาตอนนี้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว ตอนที่รพีพงษ์ว่ายน้ำเสร็จ กุลดิลกว่ายน้ำไปได้แค่ครึ่งทางและกลับมาเป็นคนสุดท้าย
รพีพงษ์ปีนขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ ยิ้มและมองไปที่อารียา เมื่อเห็นว่าใบหน้าของอารียาเต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม จ้องมองตัวเองด้วยท่าทางราวกับอยากจะกลืนกิน ก็อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว
ทุกคนวิ่งไปล้อมรอบรพีพงษ์ ชื่นชมความสุดยอดของรพีพงษ์ไม่หยุด และถามเคล็ดลับในการรักษารูปร่าง
ผ่านไปสักพัก กุลดิลกถึงค่อยปีนขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ เพียงแต่ในเวลานี้สายตาของทุกคนไปอยู่ที่บนตัวรพีพงษ์ ไม่มีใครให้ความสนใจกับเขาเลย
ใบหน้าของกุลดิลกเต็มไปด้วยความละอาย ตอนแรกเขาต้องการวางอำนาจบารมีกับรพีพงษ์ พร้อมทั้งแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองให้อารียา นึกไม่ถึงว่าสุดท้ายเขากลับกลายเป็นตัวเสริมให้รพีพงษ์เด่นขึ้นมา ซึ่งน่าอายจริงๆ
“หึ ไม่ว่ายังไง แกก็เป็นเพียงแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน ต่อให้เก่งกาจ กูก็จะดูถูกมึง การว่ายน้ำเป็นแค่งานอดิเรกทั่วไปของฉันเท่านั้นเอง ฉันยังมีมรดกอีกห้าร้อยล้าน แต่แกเป็นเพียงแค่ไก่อ่อนที่อาศัยเกาะผู้หญิงกิน”
“แกไม่คู่ควรกับหญิงสาวที่สวยขนาดนี้เลย รอเดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวฉันจะหาโอกาสทำให้เธอเข้าใจเสน่ห์ของกู”
กุลดิลกพึมพำเพียงไม่กี่คำ จากนั้นก็เดินไปที่ห้องของตัวเองอย่างเศร้าๆ ในเวลานี้มันคงน่าอายกว่านี้ถ้ายังอยู่ที่นี่
ผู้คนที่รายล้อมถามรพีพงษ์อยู่สักพัก อารียาก็จับมือรพีพงษ์ และพูดกับพวกเขาว่า: “ขอโทษด้วยนะ ฉันและสามีของฉันยังมีธุระ กลับห้องนอนก่อนนะ ขอให้พวกคุณเล่นให้สนุกนะ”
หลังจากนั้น อารียาก็ลากรพีพงษ์กลับไปที่ห้อง
หลังจากกลับมา สิ่งแรกที่อารียาทำ ก็คือปิดผ้าม่านในห้องนอน แล้วมองไปที่รพีพงษ์อย่าคาดหวัง
รพีพงษ์เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดน้ำตามร่างกายของตัวเอง หลังจากสังเกตเห็นว่าอารียาปิดผ้าม่านอยู่ ก็สงสัย แล้วถาม: “แสงแดดตอนนี้ดีขนาดนี้ เธอจะปิดผ้าม่านทำไม?”
บนใบหน้าของอารียาก็ปรากฏรอยยิ้มที่เลศนัยขึ้นมา เลียริมฝีปากของตัวเอง
“รีบมานอนบนเตียงเถอะ ฉันจะ…..ชื่นชมชื่นชมร่างกายของนายดีๆเลย”
