บทที่605 สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงินไม่ใช่ปัญหา
“พี่รพีพงษ์ พี่สุดยอดมากจริงๆเลย คนพวกเขามากมายขนาดนี้ ถูกพี่จัดการได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย เก่งกว่ายอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ในทีวีเสียอีก!”
หลังจากกลุ่มคนของศุทธาจากไปอย่างสิ้นหวัง ณัทมองไปที่รพีพงษ์อย่างชื่นชม เกือบจะขอลายเซ็นกับรพีพงษ์
“ฝึกฝนร่างกายให้ดีๆ การมีร่างกายแข็งแรงเป็นรากฐานของทุกสิ่ง เดี๋ยวฉันจะสอนท่วงท่าให้นายไม่กี่ท่า แบบนี้ต่อไปนายก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกรังแกอีก”รพีพงษ์กล่าว
ณัทพยักหน้าอย่างจริงจังทันที ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จิตตกขึ้นมา
พ่อของศุทธาเป็นผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ และยังเป็นบุคคลที่มีเส้นสายบนเกาะพระจันทร์ แม้ว่าวันนี้รพีพงษ์จะสั่งสอนศุทธา ช่วยเขาระบายความโกรธ แต่ว่าด้วยนิสัยของศุทธา คงจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆแน่
ที่สำคัญศุทธาแนวโน้มที่จะขอความช่วยเหลือจากพ่อของเขา ถึงตอนนั้นการแก้แค้นของศุทธา เกรงว่าก็จะไม่ใช่เขาแค่คนเดียว
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ณัทก็รู้สึกกังวลในใจ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะบอกรพีพงษ์ เนื่องจากรพีพงษ์ก็ได้ช่วยเขามาแล้วครั้งหนึ่ง เขาไม่สามารถทำให้รพีพงษ์ทุกข์ใจแทนเขา
ในตอนกลางคืน อารียากลับมาจากคลับเฮาส์บ่อน้ำพุร้อน และบอกกับรพีพงษ์อีกครั้งว่าเพื่อนน้ำพุร้อนอ่อนโยนอย่างไร เป็นคนจิตใจอย่างไร จนทำให้รพีพงษ์รู้สึกว่าอารียาเบี่ยงเบนทางเพศไปหรือไม่
“ภรรยา เพื่อนน้ำพุร้อนคนนั้นของเธอ มีแฟนหรือยัง?”รพีพงษ์ถาม
“ไม่มีนะ ทำไมเหรอ?”อารียาสงสัย
“เธอว่าเพื่อนน้ำพุร้อนคนนี้ของเธอสวยขนาดนี้ อ่อนโยน เป็นคนจิตใจดี ยังนิสัยดี ทำไมหล่อนไม่หาแฟนสักคนล่ะ? หล่อนคงจะไม่ใช่ว่าสนใจเธอหรอกนะ?”รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ทันที แล้วพูดว่า: “เขามีคนที่รักอยู่ในใจแล้วโอเคมั้ย วันๆนายเอาแต่คิดส่งเดชอะไรเนี่ย”
“ฉันไม่กลัวว่าภรรยาของฉันจะถูกคนอื่นแย่งไป ถ้าหากถูกผู้หญิงคนหนึ่งแย่งไป ถ้าอย่างนั้นฉันอยากจะร้องไห้ก็ไม่มีที่จะร้อง”รพีพงษ์ถาม
“บ้าไปแล้ว”อารียาเหลือบมองรพีพงษ์ “ฉันบอกกับหล่อนไปแล้ว เดี๋ยวคืนพรุ่งนี้ทานอาหารด้วยกัน ถึงตอนนั้นฉันจะแนะนำหล่อนให้นายรู้จัก”
“ได้เลย”รพีพงษ์ตอบรับด้วยรอยยิ้ม หลายวันนี้มักจะได้ยินอารียาพูดถึงเรื่องนี้ รพีพงษ์ก็มีความสนใจเพื่อนน้ำพุร้อนคนนี้ของเธอมากเช่นกัน
“บอกไว้ก่อนเลย นายห้ามมีความคิดใดๆกับหล่อน แม้ว่าหล่อนจะสวยมากจริงๆ และสง่างามมาก แต่นายเป็นของฉัน นายกล้าคิดอะไรเกินเลยกับหล่อน ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่นอน”อารียาพูดอย่างวางมาดเอาจริงเอาจัง
“เธอยังไม่รู้จักฉันอีกนะ ในใจของฉันมีเพียงเธอคนเดียว จะไปคิดอะไรเกินเลยกับคนอื่นได้อย่างไร”รพีพงษ์ยิ้มและกอดอารียาไว้ แล้วมือก็ลูบท้องของเธอ
“โธ่เอ๊ย เดี๋ยวอาใฝ่ธรรมป้าภัคทีมาน่าจะกลับมาแล้ว ถูกเห็นเข้าจะน่าอายขนาดไหน”อารียาพูดอย่างเขินอาย
หลังจากนั้นไม่นาน อาใฝ่ธรรมป้าภัคทีมากลับมาจากข้างนอก อาใฝ่ธรรมมาถึงในบ้าน ก็ตะโกนเสียงดัง: “ณัท ไอ้เด็กเปรตอย่างแก ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”
ณัทที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องได้ยินเสียงตะโกนเรียกของพ่อ รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
รพีพงษ์และอารียาก็เดินมาด้วย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
อาใฝ่ธรรมเห็นณัทออกมา รีบเดินไป หยิกหูของเขา และพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง: “แกรู้มั้ยว่าแกสร้างปัญหาใหญ่มากแค่ไหนให้ฉัน แกทุบตีบศุทธาเขาใช่มั้ย? วันนี้พ่อของเขาพาคนมาหา บอกว่าฉันละเมิดกฎของบนเกาะ ยึดร้านอาหารของพวกเราทันที และจากนี้ไปห้ามไม่ให้เราทำกิจกรรมทางการค้าใดๆบนเกาะ แกว่าแบบนี้จะให้พวกเราใช้ชีวิตอยู่ยังไง!”
ป้าภัคทีมาก็มองไปที่ณัทอย่างจนปัญญา ขมวดคิ้ว และถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า
“พ่อ ศุทธาวิ่งมาหาเรื่องผม ผมไม่ได้หาเรื่องเขาเลย พ่อเบาๆหน่อย หูของผมจะถูกพ่อหยิกขาดอยู่แล้ว”ณัทขอร้องด้วยความเมตตา
“เขามาหาเรื่องแก แกก็เลยต่อยตีเขาจนเป็นแบบนั้นเลยเหรอ? ตอนนี้เป็นเพราะแก อาชีพของบ้านเราก็ไม่มีแล้ว จากนี้ไปเราจะอยู่อย่างไร”อาใฝ่ธรรมกล่าวด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ
“พอได้แล้ว คุณไล่ด่าเขาต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ รีบคิดดีกว่าว่าจะทำอย่างไรต่อไป”ป้าภัคทีมากล่าว
เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของอาใฝ่ธรรม ก็พอจะเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเดินไปหาอาใฝ่ธรรม แล้วพูดว่า: “อา อาปล่อยณัทก่อนเถอะ ณัทไม่ได้ต่อยตีศุทธาคนนั้น ผมเป็นคนตีเอง”
อาใฝ่ธรรมหันไปมองรพีพงษ์ ท่าทีก็ผ่อนคลายลง แล้วพูดว่า: “รพีพงษ์ นายไม่ต้องขอร้องแทนไอ้เด็กเปรตนี้เลย นี่มันเป็นเรื่องภายในครอบครัวเรา นายก็ไม่ต้องยุ่ง”
“ผมเป็นคนต่อยตีกลุ่มคนศุทธาจริงๆ ร่างกายของณัทผอมแห้ง จะเอาชนะพวกเขาได้อย่างไร”รพีพงษ์อธิบาย
จากนั้นเขาก็เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในบ่ายวันนี้ เมื่ออาใฝ่ธรรมและป้าภัคทีมาได้ฟัง ยิ่งจนปัญญาเข้าไปใหญ่
ณัทก็โทษตัวเอง เนื่องจากรพีพงษ์เพื่อช่วยเขาแล้วถึงได้ลงมือกับศุทธาพวกเขา ไม่ว่ายังไง เรื่องนี้จะโทษรพีพงษ์ก็ไม่ได้
“พ่อ ผมทำให้เกิดเรื่องนี้ ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง พรุ่งนี้ผมจะไปขอร้องศุทธา”ณัทกล่าว
“ไม่ว่าอย่างไร ครอบครัวของศุทธามีอำนาจและอิทธิพลมากบนเกาะพระจันทร์ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเราก็คงต้องหาวิธีออกจากเกาะพระจันทร์ ไปใช้ชีวิตอยู่ในตัวเมือง”อาใฝ่ธรรมพูดอย่างจนใจ
ในตอนนี้รพีพงษ์ก้าวไปข้างหน้า และกล่าวว่า: “อาใฝ่ธรรมป้าภัคทีมา พวกคุณสบายใจได้ ผมเป็นต่อยตีคนเอง เรื่องนี้ผมจะช่วยพวกคุณจัดการเอง เรื่องนี้พวกเขาก็เป็นคนจงใจมาหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผล พวกคุณไม่ควรมีรับผลที่ตามแบบนี้เลย”
อาใฝ่ธรรมส่ายหัว แล้วพูดว่า: “ไม่มีประโยชน์ พวกคุณก็เป็นเพียงแค่นักท่องเที่ยวบนเกาะนี้ ไม่สามารถสู้กับครอบครัวของศุทธาได้”
“อย่าด่วนสรุป อา อาบอกผมก่อนว่า ครอบครัวของศุทธา อยู่บนเกาะพระจันทร์ มีภูมิหลังแบบไหน”รพีพงษ์เอ่ยปาก
“เกาะพระจันทร์ของเรา มีตระกูล เชาวกรกุลที่ยิ่งใหญ่มาโดยตลอด อุตสาหกรรมทั้งหมดบนเกาะนี้ ถูกควบคุมโดยตระกูล เชาวกรกุล และพ่อของศุทธา เป็นสุนัขตัวหนึ่งของตระกูล เชาวกรกุล หลายปีก่อนพ่อของเขาใช้เงินซื้อตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์นี้ จากนั้นจึงคบค้าสมาคมกับเพื่อนทุกสาขาอาชีพ ในปัจจุบันนี้ ครอบครัวศุทธาอยู่บนเกาะพระจันทร์ นอกจากคนของตระกูลเชาวกรกุลแล้ว ก็ไม่มีใครกล้ามีเรื่องด้วย”อาใฝ่ธรรมอธิบายให้กับรพีพงษ์
หลังจากที่รพีพงษ์ฟังจบ จึงถาม: “คุณหมายถึง ตำแหน่งของพ่อของศุทธา คือใช้เงินซื้อมาเหรอ?”
“ใช่แล้ว เกาะพระจันทร์แตกต่างจากที่อื่น อยู่ที่นี่ตราบใดที่มีเงิน ก็สามารถซื้ออะไรก็ได้ รวมถึงตำแหน่งบริหาร หลักๆคือ มีเงินเพียงพอที่ซื้อ”อาใฝ่ธรรมกล่าว
เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ รพีพงษ์ก็ยิ้มขึ้นมาทันที และมีวิธีแก้ปัญหานี้อยู่ในใจแล้ว
ปัญหาใดที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงิน ไม่ใช่ปัญหา
“อา พวกคุณก็ไม่ต้องกังวล ผมมีวิธีแก้ไขเรื่องนี้ พวกคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะทำให้ครอบครัวของศุทธาได้รับโทษตามที่สมควรได้รับ”
