พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่609 มีเพียงลูกค้าห้องวีไอพีชั้นบนสุดถึงสามารถขึ้นในบ้าน

บทที่609 มีเพียงลูกค้าห้องวีไอพีชั้นบนสุดถึงสามารถขึ้นในบ้าน

เมื่ออารียาเห็นพวกรพีพงษ์กลับมา ไปข้างหน้าทันที ถามคำถามที่คาใจ: “เป็นอย่างไรบ้าง เรื่องราวจัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

รพีพงษ์ยิ้มให้อารียา แล้วพูดว่า: “จัดการเรียบร้อยแล้ว จากนี้ไปไม่มีใครมาสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของอาใฝ่ธรรมได้อีก”

อารียาถึงค่อยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อคืนที่เห็นท่าทางครอบครัวของอาใฝ่ธรรมเต็มไปด้วยสิ้นหวัง ทำให้อารียากังวล

ระหว่างทางกลับ ให้ตายยังไงอาใฝ่ธรรมก็ไม่ยอมรับตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ โดยบอกว่ารพีพงษ์ใช้เงินสามสิบล้านแลกมา เขาแบกรับหน้าที่นี้ไม่ไหวจริงๆ

รพีพงษ์อธิบายอย่างตั้งใจให้เขาฟังเป็นเวลานาน โดยบอกว่าการท่องเที่ยวครั้งนี้ของตัวเองจบลง ก็จะออกจากเกาะพระจันทร์ ไม่สามารถจะอยู่เป็นผู้อำนวยการที่นี่ได้

ในที่สุด ภายใต้การพูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุดของรพีพงษ์ อาใฝ่ธรรมตกลงที่จะเป็นผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ และบอกกับรพีพงษ์ว่า บุญคุณนี้ ครอบครัวของเขาจะต้องตอบแทนในอนาคตอย่างแน่นอน

รพีพงษ์เพียงแค่ยิ้ม สำหรับคำสัญญาของอาใฝ่ธรรม ก็ไม่ได้ใส่ใจเลย เนื่องจากนี้สำหรับเขาแล้วก็ไม่เท่าไหร่ อาใฝ่ธรรมกลายเป็นอำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์แล้ว ในอนาคตก็สามารถส่งณัทไปเรียนในตัวเมืองได้

บางทีในอนาคตณัทอาจกลายเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่มีประโยชน์ เมื่อตอนที่รพีพงษ์ต้องการ ก็ให้ความช่วยเหลือได้

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”อารียากล่าวด้วยรอยิ้ม

“ใฝ่ธรรม บ่ายวันนี้คุณไปซื้อผักพร้อมกับฉัน ตอนเย็นเราจะทำอาหารดีๆหนึ่งโต๊ะ ขอบคุณรพีพงษ์อย่างดีที่ช่วยเหลือเรา”ป้าภัคทีมากล่าวด้วยรอยยิ้ม

อาใฝ่ธรรมพยักหน้าทันที โดยบอกว่าพวกเขาต้องทำหนึ่งโต๊ะที่อร่อยในช่วงหลายปีที่ผ่านนี้ อาหารค่ำที่ดีที่สุด

“อาใฝ่ธรรมป้าภัคทีมา คืนนี้เอาไว้ก่อนเถอะ คืนนี้พวกเรานัดเพื่อนไว้แล้ว ไว้วันไหนมีเวลาเราค่อยทำ”รพีพงษ์เอ่ยปาก เขาจำได้เมื่อวานอารียาบอกกับเขาว่าคืนนี้ต้องไปเจอเพื่อนน้ำพุร้อนคนนั้นกับเธอ

เมื่อได้ยินรพีพงษ์พูดเช่นนี้ อาใฝ่ธรรมป้าภัคทีมาก็ไม่ได้รังเกียจ จึงบอกว่ารอมีเวลาค่อยทำ

ในตอนเย็น รพีพงษ์ออกไปข้างนอกพร้อมกับอารียา และไปยังร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเกาะพระจันทร์ อ่าวจันทร์

อ่าวจันทร์เป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดบนเกาะจันทร์ ซึ่งเป็นที่นิยมอย่างมากบนเกาะพระจันทร์ การตกแต่งที่นี่สวยงามอลังการ ภายนอกของร้านใช้การออกแบบด้วยสีเงิน รูปลักษณ์ของร้านอาหาร เหมือนกับพระจันทร์เสี้ยวที่ตั้งขึ้นมา เมื่อถึงกลางคืน ไฟทุกดวงสว่างขึ้นมา ร้านอาหารนี้เหมือนกับพระจันทร์บนเกาะพระจันทร์ มีแสงแวววาวเป็นประกาย

แม้ว่าการใช้จ่ายของอ่าวจันทร์ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปสามารถรับได้ แต่ทิวทัศน์ของที่นี่ก็ยังดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมากให้มาถ่ายรูปเช็กอินที่นี่

มีลานอยู่ด้านหน้าของอ่าวจันทร์ ทุกๆคืน ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่ และอ่าวจันทร์จะจัดกิจกรรมบางอย่างเป็นระยะๆ เพื่อสะสมความนิยมให้กับร้านอาหาร

ตอนนี้ที่ลานหน้าร้านอาหาร มีการจัดเวทีขึ้นมาหนึ่งเวที ในเวลานี้มีผู้คนจำนวนมากมาล้อมรอบอยู่ตรงนั้นแล้ว แต่บนเวทียังไม่มีการแสดง ดูเหมือนว่าจะยังไม่ถึงเวลาเริ่ม

“ตรงนั้นจะมีการแสดงอะไรเหรอ ดูแล้วครึกครื้นมาก”อารียาเอ่ยปากพูดประโยคหนึ่ง

“การแข่งขันงัดข้อมือ เขียนไว้ตรงนั้นไม่ใช่เหรอ”รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อารียารู้สึกประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่าสถานที่แบบนี้จะจัดการแข่งขันงัดข้อมือได้

“พวกเรารีบไปทานข้าวกันเถอะ การแข่งขันนี้ยังไม่เริ่ม บางทีเราทานข้าวเสร็จ ยังสามารถมาดูได้นะ”อารียาเอ่ยปากพูด

รพีพงษ์พยักหน้า ตามอารียาไปที่ประตูทางเข้าอ่าวจันทร์พร้อมกัน และเดินเข้าไปในห้องโถง

พนักงานคนหนึ่งวิ่งไปหาพวกเขาทั้งสองคน และเอ่ยปากถามว่า: “พวกคุณมีอะไรให้ช่วยไหม?”

“พวกเรานัดเพื่อนไว้ เธอน่ามาถึงแล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นห้องวีไอพีที่ดีที่สุดของพวกคุณที่นี่”อารียากล่าว

“ได้ ฉันจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ ทั้งสองท่านโปรดรอสักครู่”พูดจบ พนักงานก็รีบยืนยัน

รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วพูดว่า: “ดูเหมือนว่าเพื่อนน้ำพุร้อนของเธอคนนี้จะไม่ธรรมดา เอาห้องวีไอพีที่ดีสุด เป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยนะ”

อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “เธอเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ในประเทศที่เป็นเกาะ เป็นคนที่มีฐานะมีตำแหน่ง นายใช้ผู้หญิงร่ำรวยเชยๆแบบนี้มาเรียกเธอได้อย่างไร”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าเพื่อนน้ำพุร้อนของอารียาคนนี้จะเป็นหญิงสาวในประเทศที่เป็นเกาะ ทันใดนั้นก็แปลกใจขึ้นมา

ในขณะที่ทั้งสองกำลังรอ ประวีร์และนีรทั้งสองคนก็เดินเข้ามาในห้องโถงอ่าวจันทร์

“ภรรยา ครั้งนี้ฉันเสียเงินไปไม่น้อย ถึงจองที่นั่งที่นี่ได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงห้องส่วนตัวธรรมดา แต่ก็หายากมาก เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ที่เดินทางมาที่นี่ แม้แต่ห้องส่วนตัวธรรมดายังจองไม่ได้ด้วยซ้ำ”ประวีร์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“สามีดีมาก เดี๋ยวต้องถ่ายรูปให้ฉันหลายๆรูปหน่อย จะโพสต์ลงไปในวีแชต เพื่อให้พวกเขาได้เห็นชีวิตของเราด้วย”นีรกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าหากว่ารพีพงษ์และอารียาอยู่ที่นี่ด้วยมันจะดีมากเลย เงินของพวกเขาถูกใช้เพื่อซื้อตั๋วเรือ คงจะมาร้านอาหารราคาแพงขนาดนี้ไม่ได้ ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ ฉันต้องเอาคืนความโกรธนั้นแน่”ประวีร์กล่าวอย่างโกรธเคือง

“สามีคุณดูนั้นสิ สองคนที่อยู่ตรงนั้น ใช่พวกเขาหรือเปล่า?”จู่ๆนีรก็ยื่นนิ้วไปข้างหน้า

ประวีร์มองไปที่นั่น ดวงตาเบิกกว้างทันที และกัดฟันพูดว่า: “พูดถึงรพีพงษ์อารียารพีพงษ์อารียาก็มาถึง ไป ไปดูสิว่าพวกเขาสองคนมาทำอะไรที่นี่”

หลังจากพูดเสร็จ ทั้งสองก็เดินไปหารพีพงษ์และอารียา

“ฉันก็ว่าทำไมเข้ามา ก็ได้กลิ่นสาบคนจน ที่แท้คือพวกเธอสองคนอยู่ที่นี่เอง ทำไม เข้ามาเที่ยวชมเหรอ? ไม่ต้องดูแล้ว ดูต่อไปพวกเธอก็ไม่มีปัญญาทานของที่แพงขนาดนี้ที่นี่ได้ เดี๋ยวอย่าน้ำลายไหลอีกล่ะ”นีรพูดเย้ยหยัน

“สามีของฉันจองห้องส่วนตัวไว้ที่นี่แล้ว เป็นยังไง อิจฉาล่ะสิ อย่าคิดว่าพวกเธอซื้อตั๋วเรือสำราญชั้นบนสุดได้ก็กลายเป็นคนที่เหนือกว่าคนอื่น พวกเธอยืนนิ่งอยู่ที่นี่ไม่ขยับ เป็นเพราะว่าเสียดายที่จะใช้เงินจองห้องส่วนตัวซินะ ตลกสิ้นดี”นีรพูดเหยียดหยาม

ทั้งรพีพงษ์และอารียาต่างพูดไม่ออก ไม่คาดคิดว่าไปถึงที่ไหน จะได้พบกับตัวซวยทั้งสองนี้

“เพื่อนของฉันเชิญพวกเรามาทานข้าวที่นี่ พวกเราไม่ต้องจองห้องส่วนตัว”อารียาเอ่ยปาก

“โธ่ๆ ยังเสแสร้งได้อีก เธออยู่ในที่แบบนี้ยังสามารถมีเพื่อนได้เหรอ? อย่าบอกนะว่าเป็นไกด์นำเที่ยวที่พวกเธอหาวันนั้นนะ ยากจนจนต้องหาไกด์นำเที่ยวเถื่อนแล้ว ยังมีหน้ามาบอกว่ามีคนเชิญพวกเธอมาทานข้าวที่นี่”นีรกล่าวอย่างดูถูกทันที

“สามี คุณดูพวกเขาสองกำลังทำอะไรที่มันเกินตัว พวกเธอสองคนเป็นแค่คนที่มาจากสถานที่ทุรกันดาร ต่อให้มีเพื่อน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเชิญพวกเธอมาทานอาหารในที่แบบนี้ แต่ว่าพวกเธอไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันและสามีของฉันทานเสร็จ ถ่ายรูปมาให้พวกเธอดู ให้พวกเธอดูผ่านสายตา”นีรหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา

รพีพงษ์และอารียาต่างก็พูดไม่ออกเล็กน้อย และไม่ได้สนใจประวีร์ทั้งสองคน

ในเวลานี้พนักงานก็วิ่งเข้ามา และกล่าวด้วยความเคารพกับทั้งสองว่า: “เชิญทั้งสองท่านตามฉันมาเถอะ แน่ใจแล้ว ทั้งสองท่านสามารถขึ้นไปได้แล้ว”

รพีพงษ์และอารียาพยักหน้า และเดินตามพนักงานไปที่ลิฟต์

หลังจากช่วยรพีพงษ์และอารียากดลิฟต์ พนักงานก็หันกลับมา และพึมพำกับตัวเองว่า: “น่าอิจฉาจริงๆ สามารถไปรับประทานอาหารที่ห้องวีไอพีที่หรูหราที่สุดที่ของพวกเราได้”

ประวีร์และนีรทั้งสองคนต่างก็รู้สึกมึนงง รีบเดินไป ถามพนักงานคนนั้น: “สองคนนั้นทำอะไรเหรอ? ทำไมยังสามารถขึ้นลิฟต์ได้ล่ะ?”

“ขึ้นไปทานอาหาร”พนักงานตอบ

“หรือจะมีคนเชิญทั้งสองคนมาทานอาหารที่นี่จริงๆเหรอ? โชคดีจริงๆ”ประวีร์พึมพำทันที แล้วเดินไปที่ลิฟต์พร้อมกับนีร

พนักงานห้ามพวกเขาไว้ และพูดว่า: “สองท่าน ถ้าพวกคุณต้องการขึ้นไป สามารถใช้บันไดได้เท่านั้น”

ประวีร์งงงวยเล็กน้อย แล้วถาม: “ทำไมล่ะ? สองคนนั้นเพิ่งขึ้นลิฟต์ไป ทำไมพวกเราถึงไม่ได้”

“ขอโทษด้วยจริงๆ ลิฟต์ตัวนั้นมีไว้สำหรับห้องวีไอพีชั้นบนสุดของพวกเรา มีเพียงลูกค้าที่รับประทานอาหารในห้องวีไอพีห้องนั้นเท่านั้นถึงสามารถใช้ได้ ลูกค้าอื่นๆเดินขึ้นบันไดได้เท่านั้น”พนักงานอธิบาย

เมื่อประวีร์และนีรทั้งสองคนได้ยินสิ่งนี้ ก็ตกตะลึงทันที