บทที่686 ชาลิสา
อเมริกา ไชน่าทาวน์
รพีพงษ์กำลังเดินอยู่บนถนน มองไปที่อาคารและป้ายที่คุ้นเคยรอบๆตัว ยกเว้นป้ายภาษาอังกฤษที่เห็นเป็นครั้งคราวและชาวต่างชาติที่เดินบนถนน รพีพงษ์ยังนึกว่าตัวเองนั่งเครื่องบินผิด
จากการพัฒนาของยุคสมัย ทำให้ชาวจีนเข้ามาตั้งถิ่นฐานในอเมริกามากขึ้นเรื่อยๆ ไชน่าทาวน์ไม่ได้เป็นเพียงถนนเส้นเดียวแล้ว ได้พัฒนาจนกลายเป็นโซนบริเวณโซนหนึ่ง อยู่ที่นี่ สามารถพบเห็นวัฒนธรรมจีนได้ทั่วไป
ในเวลานี้ตกจะกลางคืนแล้ว ไฟป้ายนีออนข้างทางสว่างขึ้นมา ซึ่งแตกต่างจากถนนในตอนกลางคืนในประเทศจีนมาก
รพีพงษ์หยุดอยู่ที่สี่แยก เขาได้ติดต่อกับผู้รับผิดชอบของเทือกเขากิสนาที่อยู่ในอเมริกา ผู้รับผิดชอบคนนี้นัดเขาให้เจอกันที่สถานที่แห่งนี้
ก่อนที่จะมาอเมริกา รพีพงษ์รู้ว่านนทภูได้รวบรวมอำนาจของเทือกเขากิสนาที่อยู่ภายนอกไว้ที่อเมริกา และในเวลานี้อำนาจทั้งหมดเหล่านี้ก็เชื่อฟังการใช้งานของรพีพงษ์
เพียงแค่ดูการเปรียบเทียบอำนาจทางการค้า เทือกเขากิสนาต้องการที่จะทำลายตระกูลนิธิวรสกุล ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย ที่นนทภูหวาดกลัวมาโดยตลอด คือปรมาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลนิธิวรสกุล ตอนนี้ในมีอนันยชยอดฝีมือเน่ยจิ้งคนนี้เพิ่มมาอีก
แม้ว่ารพีพงษ์จะจากเน่ยจิ้งขั้นกลางบรรลุถึงเน่ยจิ้งเสร็จสมบูรณ์กลับไม่รู้ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์แข็งแกร่งเพียงใด แต่สำหรับความแข็งแกร่งของตัวเองก็ยังมีความมั่นใจอยู่บ้าง
ต่อให้เขาจะสู้ปรมาจารย์ไม่ไหว อยากจะหนีน่าจะมีปัญหาอะไร
รพีพงษ์รับรู้ผ่านเครือข่ายข่าวกรองของเทือกเขากิสนา อาจารย์คนนั้นของอนันยช ในเวลานี้ กำลังบำเพ็ญอยู่ที่ต่างประเทศ ต่อให้เขาฆ่าอนันยชทิ้ง ทำลายตระกูลนิธิวรสกุล ปรมาจารย์คนนี้ก็ไม่สามารถกลับมาแก้แค้นรพีพงษ์ได้ทันที
ยิ่งไปกว่านั้นในมุมมองของรพีพงษ์ ความแค้นของลูกศิษย์ อาจารย์ไม่ควรเข้าไปยุ่ง แน่นอนว่า ถ้าหากอาจารย์คนนี้ของอนันยชจะถือหาง รพีพงษ์ก็ไม่มีอะไรจะพูด
ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ รพีพงษ์ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ด้านหลัง หันไปมอง เห็นมอเตอร์ไซค์ฮาเล่จอดอยู่ข้างหลังตัวเองหนึ่งคัน
คนคนหนึ่งสวมหมวกกันน็อก สวมเสื้อแจ็กเกตหนังสีดำ และกางเกงหนังสีดำแล้วผู้หญิงเซ็กซี่ก็ลงจากมอเตอร์ไซค์ และยืนอยู่ตรงหน้ารพีพงษ์
หญิงสาวคนนั้นเอื้อมมือไปถอดหมวกกันน็อกออกจากหัวของตัวเอง ผมสีทองก็ร่วงหล่นลงมา รพีพงษ์มองเห็นโฉมหน้าของหล่อนได้ชัดเจน เป็นผู้หญิงสวยที่มีจมูกโด่งและตาโต ลักษณะมีความงดงามแบบผู้หญิงตะวันออก
ผู้หญิงคนนี้ดูไปแล้วเย็นชาเล็กน้อย หล่อนจ้องมองรพีพงษ์ แล้วเอ่ยปากถาม: “นายคือรพีพงษ์เหรอ?”
รพีพงษ์พยักหน้า หญิงคนนั้นวางหมวกกันน็อกลงบนมอเตอร์ไซค์ และพูดว่า: “ฉันเป็นผู้รับผิดของเทือกเขากิสนาในอเมริกา นายสามารถเรียกฉันว่าชาลิสา ตามฉันมาเถอะ”
ด้วยเหตุนี้ ชาลิสาจึงตรงเข้าไปในร้านกาแฟข้างๆ นั่งตำแหน่งข้างหน้าต่าง
รพีพงษ์เดิมตามเข้าไป คิดในใจว่าผู้รับผิดของอเมริกาคนนี้เย็นชาจริงๆ ในระหว่างที่พูด ก็มีความรู้สึกโอหัง แม้ว่าเมื่อกี้นี้หล่อนจะทักทายรพีพงษ์อย่างมีมารยาท แต่ในน้ำเสียงกลับมีคำสั่งผสมอยู่ด้วย
แต่รพีพงษ์ก็ไม่ได้ถือสา อย่างน้อย เย็นชาก็ดีกว่ากระตือรือร้น นึกถึงความรู้สึกตัวเองเผชิญหน้ากับวิไลพรตอนอยู่ที่เมืองเซี่ยงไฮ้ เขาก็กลัวไปชั่วขณะ ท้ายที่สุดตราบใดที่เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เขาก็อาจก่อให้เกิดหายนะได้
หลังจากเข้ามาในร้านกาแฟ รพีพงษ์นั่งอยู่ตรงหน้าชาลิสา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ตอนแรกฉันคิดว่าคุณจะมีชื่อภาษาอังกฤษ คาดไม่ถึงชื่อของคุณกลับคลาสสิกจริงๆ และไพเราะมาก”
“ฉันเป็นคนประเทศจีน ทำไมต้องตั้งชื่อภาษาอังกฤษด้วยล่ะ”ชาลิสาตอบกลับ
เมื่อได้ยินคำพูดของชาลิสา รพีพงษ์อดไม่ได้ที่จะมองหล่อนดีมีระดับแวบหนึ่ง เมื่อเดซี่เทียบกับหล่อนแล้ว เทียบกันไม่ติดเลย
“ฉันต้องการตำแหน่งของอนันยชและนายใหญ่ของตระกูลนิธิวรสกุล เมื่อฉันฆ่าพวกเขาสองคนแล้ว คุณก็สามารถใช้อำนาจของเทือกเขากิสนาได้ เพื่อยุบสลายตระกูลนิธิวรสกุล”รพีพงษ์ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระต่อไป และตรงไปเข้าประเด็นเลย
ชาลิสามองไปที่รพีพงษ์เหมือนคนโง่แวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า: “นายคิดว่ากำลังจัดการกับพวกตระกูลเล็กที่ไม่มีอิทธิพลในประเทศเหรอ? ต่อให้นายได้ตำแหน่งของอนันยชมา นายคิดคิดว่านายสามารถฆ่าเขาได้เหรอ? ช่วงก่อนฉันได้เข้าใกล้ชิดกับเขามาไม่กี่ครั้ง และได้รู้ว่าเขาบรรลุความแข็งแกร่งถึงเน่ยจิ้งชั้นต้นแล้ว นายคิดว่านายพึ่งพาตัวเอง สามารถเอาชนะเขาได้หรือเปล่า?”
รพีพงษ์เต็มไปด้วยความประหลาดใจ คาดไม่ถึงผู้รับผิดชอบของเทือกเขากิสนาที่อยู่ในอเมริกา กลับรู้เรื่องของเน่ยจิ้งด้วย ที่สำคัญดูท่าทางแล้วน่าจะรู้มากด้วย
“คุณรู้เรื่องเน่ยจิ้งด้วยเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยถาม
“รู้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว ที่สำคัญฉันยังรู้ด้วยว่านายน่าจะเพิ่งก้าวเข้าสู่เน่ยจิ้งพื้นฐาน ไม่งั้นไม่มีทางวิ่งมาถึงอเมริกาเพื่อแก้แค้นอนันยช ฉันเตือนนายก่อนอย่ารีบร้อน เน่ยจิ้งพื้นฐานเทียบกับเน่ยจิ้งชั้นต้นแล้ว ไม่แตกต่างจากเด็กวัยเตาะแตะฝึกเดินกับวัยผู้ใหญ่ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”ชาลิสาตอบกลับ
รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา ไม่ได้รีบร้อนที่จะอธิบายความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่กลับเกิดความสนใจกับชาลิสา
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันเพิ่งเข้าสู่เน่ยจิ้งพื้นฐานเหรอ? เกิดฉันแข็งแกร่งกว่าเขาล่ะ?”รพีพงษ์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
ชาลิสาเบะปาก แล้วพูดว่า: “อย่าคิดว่าแค่เรียนรู้เป็นเน่ยจิ้ง คนที่เพิ่งจะเรียนรู้เน่ยจิ้ง ปกติแล้วเป็นเพราะไม่คุ้นเคยกับวิชาหายใจออก มักจะสลับไปมาระหว่างการหายใจปกติและวิชาหายใจออก หลังจากที่เข้าสู่ระดับเน่ยจิ้งเป็นเวลานาน ถึงจะรักษาวิธีวิชาหายใจออกต่อไปได้ สถานะปัจจุบันของนายคล้ายกับของฉันมาก ฉันก็สามารถมองออกได้เป็นธรรมดา”
สีหน้าของรพีพงษ์อึ้งทึ่งอีกครั้ง เขาไม่คาดคิดว่า สาวสวยที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเอง จะเป็นยอดฝีมือด้านเน่ยจิ้งด้วย!
ชาลิสาเดาท่าทีของรพีพงษ์ออก บนใบหน้าเผยความดูถูกออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนจะเยาะเย้ยการขาดความรู้ของรพีพงษ์
รพีพงษ์ไม่ได้สนใจท่าทีของชาลิสา คิดว่าตัวเองประเมินความแข็งแกร่งของเทือกเขากิสนาต่ำไป สามารถทำให้ยอดฝีมือเน่ยจิ้งกลายเป็นผู้รับผิดชอบในบริเวณของตัวเองได้ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเทือกเขากิสนา เหนือกว่าตระกูลชนชั้นสูงระดับโลกไป
ในเวลาเดียวกันรพีพงษ์คาดเดาได้ว่าความแข็งแกร่งของนนทภูเกรงว่าบรรลุถึงระดับเน่ยจิ้งแล้ว เพียงแต่ยังบรรลุไม่ถึงปรมาจารย์เท่านั้น เนื่องจากสิ่งที่นนทภูหวาดกลัว เป็นเพียงแค่ปรมาจารย์คนนั้นที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลนิธิวรสกุล
“ฉันประเมินต่ำไป โปรดยกโทษให้ด้วย เทือกเขากิสนาสามารถฝึกฝนผู้ชำนาญอย่างคุณมาได้ เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ”รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฉันไม่ได้รับการฝึกฝนออกมาจากเทือกเขากิสนา นายเข้าใจผิดแล้ว ฉันรับปากเป็นผู้รับผิดชอบของเทือกเขากิสนาในอเมริกา ก็เพียงแค่รู้สึกว่าเทือกเขากิสนามีกำลังศักยภาพความแข็งแกร่งเท่านั้นเอง ความแข็งแกร่งของฉัน ได้รับการฝึกฝนออกมาจากพ่อของฉัน”
“หื้อ? พ่อของคุณคือ?”รพีพงษ์เริ่มสงสัยอีกครั้ง และรีบเอ่ยปากถาม
“ประธานของสำนักงานใหญ่สหพันธ์สหภาพจีน เป็นผู้พิทักษ์ไชน่าทาวน์ ไชน่าทาวน์ทั้งหมด รับรู้ถึงการมีอยู่ของพ่อของฉัน ก็จะให้ความเคารพต่อเขา”น้ำเสียงของชาลิสาแสดงถึงภาคภูมิใจที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
รพีพงษ์พยักหน้า ครุ่นคิดในใจสักพัก คาดไม่ถึงว่าชาลิสายังมีฐานะเช่นนี้
แบบนี้ดูเหมือนว่า สำนักงานใหญ่สหพันธ์สหภาพจีนนี้ไม่ธรรมดา นนทภูต้องรู้ฐานะของชาลิสาอย่างแน่นอน ในสถานการณ์เช่นนี้ให้หล่อนเป็นผู้รับผิดชอบในอเมริกา ก็คงจะต้องพิจารณาบางอย่างมาบ้างแล้ว
“ยังไม่พูดเรื่องที่นายจะเอาชนะอนันยชได้มั้ย ถ้านายรีบร้อนอยากที่จะหาทางแก้แค้นคนของตระกูลนิธิวรสกุล คงจะไม่รู้ว่ามีปรมาจารย์เน่ยจิ้งอยู่ใช่มั้ย?”ชาลิสากลอกตากลอกตาไปมา แล้วถามรพีพงษ์
“ปรมาจารย์เน่ยจิ้ง? นั่นคืออะไรเหรอ?
