บทที่760 โชคชะตาบางอย่าง หลีกเลี่ยงไม่พ้น
การตายของปภาวิชญ์ ผลักดันให้งานเลี้ยงทั้งหมดถึงจุดสุดยอด ทุกคนที่มาร่วมงานตระกูลลัดดาวัลย์ต่างก็ตกตะลึงกับความแข็งแกร่งที่รพีพงษ์แสดงออกมา โดยเฉพาะเสียงร้องไห้อย่างช้ำใจของคนในตระกูลภูธน ทำให้ทุกคนเข้าใจ ไม่ว่าตระกูลจะมีอำนาจมากเพียงใด ใครก็ตามที่เข้ามาหาเรื่องตระกูลลัดดาวัลย์ ท้ายที่สุด จะมีจุดจบที่ไม่ดี
ทุกคนในโลกศิลปะการต่อสู้ต่างก็มีลางสังหรณ์ ภายในสามวัน ชื่อรพีพงษ์นี้ จะมาแทนที่ปภาวิชญ์ จะกลายเป็นในแวดวงศิลปะการต่อสู้แถบเมืองชลาลัย มีชื่อที่น่าเกรงขามมีความเคารพที่สุด
รพีพงษ์ในเวลานี้ อายุเพียงยี่สิบกว่าๆ เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของรพีพงษ์แล้ว ยังทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว เนื่องจากว่าใครก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า รพีพงษ์จะเติบโตไปได้ไกลถึงแค่ไหน
คนของตระกูลภูธนนำศพของปภาวิชญ์ออกจากคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหดหู่ รพีพงษ์จัดให้คนมาทำความสะอาดในลานบ้านหลักงานเลี้ยงอย่างรวดเร็ว งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป ความกระตือรือร้นของผู้คนก็เพิ่มสูงขึ้นมากกว่าก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด
รพีพงษ์ใช้โอกาสนี้ เพื่อประกาศให้ทุกคนทราบว่า หากใครก็ตามที่ต้องการมาหาเรื่องตระกูลลัดดาวัลย์ เขาก็จะต่อสู้จนถึงที่สุด แต่ว่าอีกฝ่ายจะต้องชดใช้ เป็นชีวิตของตัวเอง
ไม่มีใครสงสัยคำพูดของรพีพงษ์ที่แฝงไปด้วยพลัง คนอันดับหนึ่งของศิลปะการต่อสู้ในแถบเมืองชลาลัยตายอยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ อย่างน้อยที่สุดในแถบเมืองชลาลัย ไม่มีใครที่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของรพีพงษ์ได้ อยากจะมาหาเรื่องตระกูลลัดดาวัลย์ คงจะมีแต่สมองมีปัญหา
หลังจากพูดคุยโต้ตอบกับทุกคนได้สักพัก รพีพงษ์มอบงานจัดการกับแขกเหล่านี้ให้กับท่านคทา ตัวเองเดินไปที่ลานบ้านที่อารียาอยู่
ในการต่อสู้ครั้งนี้ หากเป็นเพียงการต่อสู้ธรรมดา รพีพงษ์จะรู้สึกผ่อนคลายมาก และไม่มีแรงกดดันใดๆ แต่หลังจากที่ปภาวิชญ์กินยาเม็ตไอกิแดน รพีพงษ์ก็ต้องใช้พลังทั้งหมดของตัวเอง แสดงการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่อย่างนั้น วันนี้เขาคงจะพ่ายแพ้อยู่ในเงื้อมมือของปภาวิชญ์
ในเวลานี้รพีพงษ์ยังรู้สึกร่างกายของตัวเองเกิดความอ่อนแอ พลังที่หมดไปทำให้เขารู้สึกเดินอย่างเบาหวิว
การต่อสู้กับปภาวิชญ์ ทำให้รพีพงษ์ตระหนักถึงขีดจำกัดของตัวเองอยู่ในระดับไหน ปภาวิชญ์กินยาเม็ตไอกิแดน สมญานามได้ว่าแดนปรมาจารย์ที่ไม่สามารถต้านทานได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขายังคงพ่ายแพ้อยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ แสดงให้เห็นว่ารพีพงษ์อยู่ในสถานะที่แดนปรมาจารย์ไม่สามารถต้านทานได้ในเวลานี้
สิ่งนี้ทำให้รพีพงษ์รู้สึกถึงความน่ากลัวของพลังวิเศษเสนมากขึ้นเรื่อยๆอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะพลังวิเศษเสนชั้นสูง แต่กลับสามารถไม่สนใจความแข็งแกร่งของปรมาจารย์เน่ยจิ้งได้ ถ้าเขาฝึกฝนเน่ยจิ้งจนสมบูรณ์แบบ เขาจะบรรลุอยู่ในแดนแบบไหนกันล่ะ?
ในเวลาเดียวกันรพีพงษ์ก็ตระหนักว่า แรงภายนอก บางครั้งสามารถมีอิทธิพลต่อผลของการต่อสู้ได้
ปภาวิชญ์เพียงแค่กินยาเม็ดเล็กๆ ก็สามารถทำให้ความแข็งแกร่งของตัวเองเพิ่มขึ้นได้ทันที หากปภาวิชญ์ต่อสู้กับระดับยอดฝีมือที่เทียบเท่ากับเขา ยอดฝีมือคนนั้นคงจะตายอย่างอนาถาอย่างแน่นอน
แม้ว่ายาเม็ดนี้จะมีผลข้างเคียงที่น่ากลัว แต่ก็ไม่มีการปฏิเสธคุณค่าที่มีสิ่งของแบบนี้อยู่
ยิ่งไปกว่านั้นรพีพงษ์ยังมีประสบการณ์ในการกินยาเพื่อยืดชีวิต ยาทั้งสามเม็ดที่ช่วยชีวิตเขาทำให้เขารู้ว่า ยาบางชนิด มีผลข้างเคียงที่แทบจะไม่ได้สังเกตเลย
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ในความคิดของรพีพงษ์ก็มีตอนที่อยู่ในห้องอาบน้ำกับฝนสุดโผล่ออกมาอีกครั้ง ฉากที่เปียกปอนทั้งตัว
ตอนที่รพีพงษ์กำลังเดินไปด้านหน้า มีร่างสองร่างปรากฏตัวตรงหน้าเขา ก็คือผนึกสินและครองสุขทั้งสองคน
รพีพงษ์เห็นพวกเขาทั้งสองคน ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าก็ปรากฏ เอ่ยปากว่า: “ทั้งสองคนรับประทานอาหารได้ดี ถ้าหากมีจุดใดที่ดูแลไม่ทั่วถึง โปรดยกโทษให้ด้วย”
ในเวลานี้ผนึกสินจ้องมองรพีพงษ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ ไม่ได้มีสายตาที่มองดูรุ่นน้องแบบนั้นนานแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่าเมื่อตอนที่รพีพงษ์สู้ปภาวิชญ์ไม่ไหว สามารถก้าวออกไปเผชิญหน้าอย่างห้าวหาญ แสดงหน่วยก้านของกลุ่มสิงโต แต่กลับคาดไม่ถึงว่าปภาวิชญ์จะกินยาเม็ตไอกิแดน และสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงที่สุดคือ รพีพงษ์จะฆ่าปภาวิชญ์ที่กินยาเม็ตไอกิแดน
นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของเขา และแผนการก่อนหน้านี้ของเขา ก็ล้มเหลวเป็นธรรมดา
“รพีพงษ์ นายไม่คิดที่จะเข้าร่วมกลุ่มสิงโตของพวกเราจริงๆเหรอ? ดูการต่อสู้เมื่อกี้นี้ของนาย ฉันรู้ว่าพวกเราต้องการยอดฝีมืออย่างนายจริงๆ”ผนึกสินเอ่ยปาก
“อืม เกรงว่าคนเหล่านั้นที่ดูการต่อสู้เมื่อกี้นี้ของฉัน คงจะพูดแบบนั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก
ผนึกสินกระอักกระอ่วนทันที ความแข็งแกร่งที่รพีพงษ์แสดงออกมานั้นเหนือจินตนาการของเขา ดังนั้นเขาจึงพูดโดยไม่คิด กลับจะดึงกลุ่มสิงโตให้อยู่ในระดับที่เหนือกว่าตระกูลศิลปะการต่อสู้
“ฉันรู้ตอนนี้ต้องการให้นายเข้าร่วมกับพวกเรา มันเป็นเรื่องยากไปบ้าง แต่ว่านายอย่าคิดว่าความแข็งแกร่งแบบนี้ของนาย ก็จะทำถึงขนาดที่ไม่เอากลุ่มสิงโตของฉันไว้ในสายตาได้”
“ในกลุ่มสิงโต สามารถเพียงพอที่จะปราบนายได้ มีจำนวนไม่น้อย ระดับอย่างฉัน ไม่มีอะไรเลยนอกจากการช่วยทำธุระเท่านั้น ที่สำคัญนายก็ไม่ใช่ยอดอัจฉริยะเพียงคนเดียวในโลก ในที่ของพวกเรา มีคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับนาย ได้บรรลุถึงแดนปรมาจารย์อยู่ด้วย ในสิ่งที่พวกเขามีอยู่ มันยังน่ากลัวกว่านายอีก”
“ผู้แข็งแกร่ง มักจะก้าวเดินไปพร้อมกับผู้แข็งแกร่งเสมอ กลุ่มสิงโต ถึงเป็นที่ที่นายควรอยู่มากที่สุด ไม่ว่านายจะยอมรับคำเชิญชวนของฉันหรือไม่ ฉันก็อยากจะบอกนายสักคำ โชคชะตาบางอย่าง หลีกเลี่ยงไม่พ้น ”
ผนึกสินพูดกับรพีพงษ์ไม่กี่คำอย่างจริงจัง
รพีพงษ์ยิ้มแล้วสองมือประสานคำนับให้ผนึกสิน โดยไม่พูดอะไร จากนั้นก็เดินไปด้านหน้าต่อ
ผนึกสินและครองสุขมองดูร่างของรพีพงษ์ที่หายไปในลานอีกแห่งหนึ่ง ต่างก็ทอดถอนใจ
“ผู้อาวุโสผนึกสิน ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?”ครองสุขเอ่ยปากถาม
“ไปกันเถอะ พวกเราไม่มีทางเอาเด็กคนนี้อยู่ ดูเหมือนว่าให้รพีพงษ์เข้าร่วมกับพวกเรา ก็ต้องปล่อยให้ผู้อาวุโสพวกนั้นออกโรงเท่านั้น”ผนึกสินกล่าว บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
……
ในห้องนอน รพีพงษ์เห็นอารียาที่กำลังเฝ้าเปลอยู่ด้านข้าง จ้องมองขวัญนลินที่หลับไปแล้วด้วยใบหน้าที่จริงจัง และเดินไปด้วยรอยยิ้ม
อารียาเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่รพีพงษ์ เอ่ยปากถาม: “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นที่ข้างนอกเหรอ? ฉันฟังดูเหมือนจะวุ่นวาย ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย?”
“ไม่มีอะไร ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้นเอง จัดการเรียบร้อยแล้ว”รพีพงษ์เอ่ยปากด้วยรอยยิ้ม
“งั้นก็ดีแล้ว นายดูสิ ท่าทางที่หนูลินนอนหลับ เหมือนกับนายเลย”อารียาเอ่ยปาก
รพีพงษ์เดินไปที่ด้านข้างของเปล ก้มหน้ามองลงไปที่ขวัญนลินแวบหนึ่ง ยิ้มแล้วพูดว่า: “ท่าทางตอนที่ฉันนอนหลับก็แบบนี้เหรอ? ทำไม่รู้สึกว่าโง่จัง”
อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า: “เหมือนกันทุกอย่างเลย ถ้านายไม่เชื่อ คืนนี้ฉันจะถ่ายรูปนายไว้”
รพีพงษ์หัวเราะ กอดอารียาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง และพูดว่า: “เชื่อๆ คำพูดของภรรยาฉัน ฉันจะไม่เชื่อได้อย่างไร”
ผนึกสินพูดถูก ผู้แข็งแกร่งชอบที่จะก้าวหน้าไปพร้อมกับผู้แข็งแกร่ง แต่สำหรับรพีพงษ์ ตราบใดที่อารียาและขวัญนลินปลอดภัย ก็เพียงพอแล้ว
นี่จึงเป็นสิ่งที่เขาต้องการยึดติดจริงๆ
