บทที่833 การพบเจอ
อุเอสึงิ ฮารุเห็นปฏิกิริยาของรพีพงษ์ ก็เกิดสงสัยขึ้นมา ด้วยสัญชาตญาณของผู้หญิง บอกเธอว่าฝนสุดาชื่อนี้ มีความหมายที่พิเศษต่อรพีพงษ์
“คุณชาย คุณรู้จักคุณหนูของตระกูลฮารุฮิหรอ?” อุเอสึงิ ฮารุถาม
รพีพงษ์พยักหน้า แล้วพึมพำว่า “เพื่อนเก่าหนะ”
ตอนที่อยู่บนเครื่องบิน รพีพงษ์ได้คิดไว้แล้วว่าจะได้เจอฝนสุดาที่นี่หรือไม่ แล้วถ้าเจอฝนสุดาแล้วนั้น ตนจะทำอย่างไรดี
ตามความคิดของรพีพงษ์ ถ้าไม่เจอ ถือเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แม้หญิงสาวคนนี้จะเป็นผู้มีพระคุณ พาตนกลับมาจากความตาย และในระยะเวลาอันยาวนาน ยอมละทิ้งความเป็นคุณหนู มาดูแลเขาอย่างเต็มใจตั้งนาน แต่รพีพงษ์ยังคิดไม่ตกว่าจะจัดการกับความสัมพันธ์ขอบฝนสุดาครั้งนี้อย่างไร
เขากลัวว่าหลังจากที่ฝนสุดาเห็นตัวเองแล้ว จะไม่ยอมปล่อยเขาไปอีก ต้องเผชิญหน้ากับผู้มีพระคุณ รพีพงษ์ทำอะไรเธอไม่ได้
ดังนั้นครั้งนี้รพีพงษ์ตัดสินใจที่จะไม่ปฏิสัมพันธ์ใดๆกับฝนสุดา เขาวางแผนว่าเมื่อจัดการเรื่องของตระกูลอุเอสึงิเสร็จ ได้หยกโยงจิตมา จะรีบออกจากญี่ปุ่นโดยเร็ว
แต่ทว่าสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ ฝนสุดา ได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับตระกูลอุเอสึงิด้วย
ตอนนี้รพีพงษ์ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของตระกูลอุเอสุงิแล้ว หลังจากที่อุเอสึงิ ฮารุได้พูดถึงเรื่องที่นายใหญ่ของตระกูลอุเอสึงิแต่งงานกับฝนสุดา ด้วยเหตุผลที่ว่าต้องการเลื่อนขั้นและดองกัน จากการเล่นของของตระกูลอุเอสึงินั้น สำหรับฝนสุดาแล้ว เหมือนตายเลยก็ว่าได้
แม้รพีพงษ์ไม่อยากสร้างสัมพันธไมตรีใดๆกับฝนสุดาอีก แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าฝนสุดากำลังตกอยู่ในอันตราย แล้วรพีพงษ์จะมองข้ามได้ยังไง
ผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้มีพระคุณ แม้จะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เขาก็ไม่ลังเลที่จะช่วยฝนสุดา ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับเขา
หลังจากที่สูดหายใจเข้าลึกๆแล้ว รพีพงษ์ก็เงยหน้ามองฮัตโตริ ทาคุยะ แล้วถาม “ตอนนี้ตระกูลฮารุฮิเป็นไง?”
“ตามข่าวที่พวกเราได้มา คุณหนูคนนี้ของตระกูลฮารุฮิไม่อยากแต่งงานกับนายใหญ่ตระกูลอุเอสึงิ ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงมีความขัดแย้งกับนายใหญ่ของตระกูลอุเอสึงิอีกด้วย ตอนนี้คุณหนูคนนี้ของตระกูลฮารุฮิถูกกักบริเวณในคฤหาสน์ของตระกูลฮาอุฮิ” ฮัตโตริ ทาคุยะตอบกลับ
รพีพงษ์พยักหน้า เดาว่าพ่อแม่ของฝนสุดาไม่รู้ว่าคนของตระกูลอุเอสึงิกำลังเล่นไสยศาสตร์ จึงให้แต่งงานกัน เรื่องเกี่ยวกับตระกูลใหญ่ รพีพงษ์รู้เป็นอย่างดี
“เอาที่อยู่ของคฤหาสน์ตระกูลฮารุฮิให้ผม ผมจะไปที่นั่น” รพีพงษ์กล่าว
ไม่ว่ายังไง รพีพงษ์ต้องดูแลความปลอดภัยของฝนสุดาก่อน วิธีที่ดีที่สุด ก็คือให้เธออยู่ข้างๆหาย ถ้าคนของตระกูลฮารุฮิไม่เปิดทางให้ล่ะก็ รพีพงษ์จะแย่งฝนสุดามา
อุเอสึงิ ฮารุที่อยู่ข้างๆกำลังมองไปที่รพีพงษ์อย่างไม่ลังเล เดาออกว่าระหว่างรพีพงษ์และฝนสุดา จะต้องมีอะไรแน่ๆ มิเช่นนั้นรพีพงษ์ไม่มีทางตัดสินใจเร็วขนาดนี้
ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นรพีพงษ์ทำเพื่อคุณหนูตระกูลฮารุฮิแบบนี้ ก็รู้สึกอิจฉา และเจ็บปวดขึ้นมา
ฮัตโตริ ทาคุยะหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อจะส่งที่อยู่ของตระกูลฮารุฮิให้รพีพงษ์ ในขณะเดียวกันนี้เอง เขาได้รับข้อความฉบับหนึ่ง
“เพิ่งได้รับข้อความ คุณหนูของตระกูลฮารุฮิได้หนีออกจากคฤหาสน์แล้ว ตอนนี้ตระกูลฮารุฮิกำลังหาตัวเธออยู่ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูตระกูลฮารุฮิอยู่ไหน” ฮัตโตริ ทาคุยะกำลังมองไปที่รพีพงษ์แล้วกล่าว
ไม่รู้ทำไม หลังจากที่ได้ยินข่าวนี้แล้ว รพีพงษ์รู้สึกอยากหัวเราะออกมา เพราะนี่ เป็นสไตล์ของฝนสุดา
“ใช้ทุกวิถีทางตามหาฝนสุดา ได้ข่าวแล้วบอกผมอย่างเร็ว” รพีพงษ์พูดกับฮัตโตริ ทาคุยะ
ฮัตโตริ ทาคุยะพยักหน้า แล้วกล่าว “ครับ!”
จากนั้นก็ถามเรื่องอื่นกับฮัตโตริ ทาคุยะแล้วนั้น รพีพงษ์และอุเอสึงิ ฮารุก็ออกจากร้านกาแฟ ตอนนี้ฝนสุดาหนีออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลฮารุฮิแล้ว เขาก็ทำได้เพียงรอข่าวจากฮัตโตริ ทาคุยะเท่านั้น
เมืองใหญ่อย่างเมืองโตเกียว และเขาเป็นคนต่างถิ่นที่ไม่คุ้นเคยกับสถานที่ อยากหาฝนสุดาให้เจอเป็นเรื่องที่ยาก
เรื่องที่จะไปเผชิญหน้ากับตระกูลอุเอสึงิ รพีพงษ์คิดว่าอุเอสึงิ ฮารุพูดมีเหตุผล ตอนนี้ถ้าไปตระกูลอุเอสึงิ ก็เหมือนกับแหวกหญ้าให้งูตื่น เมื่อคนของตระกูลอุเอสึงิเตรียมตั้งรับไว้ รพีพงษ์จะหานายใหญ่ของตระกูลอุเอสึงิให้เจอก็ยากแล้ว
ถ้านายใหญ่ตระกูลอุเอสึงิซ่อนตัว เสร็จสิ้นพิธีเลื่อนขั้นแล้วค่อยปรากฏตัว สำหรับรพีพงษ์แล้วถือเป็นปัญหาใหญ่มาก
ตอนนี้รู้วันแล้วเวลาพิธีเลื่อนขั้นของนายใหญ่ตระกูลอุเอสึงิแล้ว จัดขึ้นในวันแต่งงาน วันที่ดีที่สุดที่รพีพงษ์จะลงมือได้ ด็คือวันนั้น
ตระกูลอุเอสึงิไม่รู้จักรพีพงษ์ รอให้นายใหญ่ตระกูลอุเอสึงิเตรียมการให้พร้อม ถึงพิธีการเลื่อนขั้น รพีพงษ์ปรากฏตัว จึงจะให้ผลดีที่สุด
ดังนั้นภารกิจต่อไปของรพีพงษ์ ก็หาฝนสุดาให้พบก่อน จากนั้นค่อยจัดการแผนการขั้นต่อไป
ทั้งสองเดินกลับไปที่โรงแรมซากุระ อุเอสึงิ ฮารุมีท่าทีลังเล เธออยากรู้มากว่ารพีพงษ์กับฝนสุดามีความสัมพันธ์แบบไหน แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรถามคำถามแบบนี้
ทำได้เพียงอดกลั้นตลอดทางกลับ
ไม่นาน กลับมาถึงโรงแรมซากุระ ทั้งสองเดินขึ้นที่บันได ไปที่ห้องชุด
ในขณะนี้ฝนสุดาเพิ่งจะกลับมาจากซื้อของด้านนอก เธอเดินเข้าไปยังห้องโถงโรงแรม หลังจากที่มองไปรอบๆอย่างละเอียดแล้ว ก็รีบวิ่งไปที่บันได
เพราะเธอมีบัตรวีไอพีของโรงแรมซากุระ ดังนั้นเข้าพักที่นี่ก็นอนห้องที่พิเศษที่สุด
หลังจากที่ถึงทางเดินแล้วนั้น ฝนสุดาก็เดินไปข้างหน้า พบว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งเดินอยู่หน้าเธอ และเมื่อสายตามองไปยังแผ่นหลังของฝ่ายชายแล้วนั้น ฝนสุดาก็ต้องชะงัก
เธอมองอย่างละเอียด คิดว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในจินตนาการ แต่คนที่อยู่ด้านหน้าเสมือนจริงมาก ดูยังไงก็ไม่เหมือนฝนสุดาจินตนาการ
“น่าจะแค่คล้ายๆเท่านั้น คนนั้นจะปรากฏตัวอยู่ตรงนี้ได้ไงกัน ฝนสุดา อย่าบ้าเลย” ฝนสุดาปลอบใจตัวเอง
ตอนนี้รพีพงษ์เดินถึงประตูหน้าห้อง หันหน้าไปเปิดประตู
ตอนที่ฝนสุดาเห็นใบหน้านั้น อาหารที่อยู่ในมือ ก็หล่นลงกับพื้น
“เป็น……เป็นเขาจริงๆด้วย?”
ฝนสุดาใจเต้นเร็วขึ้น เลือดสูบฉีด อกแน่นขึ้น
ยังไงเธอก็ไม่คาดคิด ว่าตนเองจะเจอรพีพงษ์ที่นี่ ชายที่เธอคิดถึงทุกคืนวัน ได้ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ
แต่……ทำไมเขาพาผู้หญิงเข้าห้องล่ะ?
