บทที่841 คุณจะทำอะไร
โรงแรมซากุระ
หลังจากที่รพีพงษ์ทั้งสามดื่มเหล้าเสร็จแล้วนั้น ก็กลับมาที่นี่
ตอนขากลับ อุเอสึงิ ฮารุเมา เริ่มไม่ค่อยรู้เรื่อง เดินเซไปเซมา
แม้เธอจะดื่มเหล้าได้ แต่ระดับแอลกอฮอล์ไม่ดีสักเท่าไหร่ หลังจากที่ฝนสุดาเทเหล้าแก้วนั้นให้เธอ ก็ไม่ไหวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตอนขากลับรพีพงษ์และฝนสุดาพยุงกลับมา
ฝนสุดารู้ดีถึงระดับแอลกอฮอล์ของตัวเอง ถ้าเธอดื่มเยอะขนาดนี้เหมือนกันล่ะก็ จุดจบก็ไม่ต่างจากอุเอสึงิ ฮารุสักเท่าไหร่ ดังนั้นตอนนั้นที่เธอเทเหล้าให้กับรพีพงษ์และอุเอสึงิ ฮารุแล้ว ได้เปลี่ยนแก้วเหล้าของตัวเองให้เป็นเหล้าธรรมดา
ทำไมเธอต้องมอมเหล้าอุเอสึงิ ฮารุ ก็เพื่อให้มั่นใจว่าตอนที่ลงมือกับรพีพงษ์ จะไม่มีใครมารบกวนได้
หลังจากที่รพีพงษ์ดื่มเหล้าแก้วนั้นหมดแล้วก็มึนๆหัวเช่นกัน ไม่คาดคิดว่าเหล้าแก้วสุดท้ายจะดีกรีเยอะขนาดนี้
แต่เขายังคงสภาพตื่นตัวเอาไว้ได้ จนกระทั่งถึงโรงแรม
หลังจากถึงห้องพัก รพีพงษ์พาอุเอสึงิ ฮารุวางไว้บนเตียงในห้อง หลังจากที่ห่มผ้าให้เธอแล้ว ก็หันหลังเดินออกมา
ฝนสุดาแสดงละครว่าตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน แล้วกล่าว “ฉันมึนมากเลย ฉันไปอาบน้ำนอนแล้วนะ”
พูดจบ เธอก็เดินไปที่ห้องน้ำ
รพีพงษ์ไม่ได้สังเกตท่าทีของฝนสุดา เขาเดินไปนั่งที่โซฟา รู้สึกบ้านหมุน อยากจะรีบหลับให้เร็วที่สุด
ในขณะเดียวกันนี้เอง ในห้องน้ำมีเสียงดังขึ้นมา รพีพงษ์ตกใจ ตื่นขึ้นทันที คิดว่ามีคนมาจับฝนสุดา จึงได้รีบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ
เปิดประตูห้องน้ำ รพีพงษ์เห็นฝนสุดาที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นซึ่งถอดชุดออกไปครึ่งตัวแล้ว รพีพงษ์ก็รู้สึกรำคาญขึ้นมา
ฝนสุดากำลังมองรพีพงษ์อย่างน้อยใจ แล้วกล่าว “ฉัน ฉันยืนขึ้นไม่ไหว พยุงฉันที”
รพีพงษ์เซ็ง ทำได้เพียงเดินไปด้านหน้าของฝนสุดา ไม่มองเธอ แล้วยื่นมือให้ไป
“คุณทำแบบนี้เค้าก็ลุกขึ้นไม่ไหวหรอกนะ เค้าขาพลิกแล้ว ต้องอุ้มถึงจะได้” ฝนสุดาที่เขิลอาย น่าสงสาร ไม่ว่าชายคนไหนเห็นท่าทีของเธอ ก็ยากที่จะปฏิเสธได้
รพีพงษ์ทำได้เพียงคุกเข่าลง กอดฝนสุดาขึ้นมาอย่างระมัดระวัง พยายามไม่แตะต้องเธอ
ฝนสุดาไม่มีทางพลาดโอกาสดีๆแบบนี้แน่นอน แล้วเอนไปยังร่างของรพีพงษ์โดยตรง แนบข้างๆหูของเขา แล้วพูดเบาๆ “คืนนี้ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันจะไม่ต่อต้านเด็ดขาด”
รพีพงษ์ตื่นเพราะคำพูดของฝนสุดา รู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะต้องมีปัญหาแน่ๆ ดังนั้นจึงรีบผลักฝนสุดาออก แล้วกล่าว “คุณลุกขึ้นได้แล้ว รีบอาบน้ำเถอะ ผมออกไปล่ะ”
พูดจบ ก็เดินออกไปจากห้องน้ำ ไม่ให้โอกาสใดๆฝนสุดาอีก
ฝนสุดาเห็นรพีพงษ์อดกลั้นไว้ได้ ก็กระทืบเท้าอย่างโมโห เมื่อกี๊ที่เธอล้มนั้นเป็นเพราะเธอแสดงละคร เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับรพีพงษ์
แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ รพีพงษ์หนักแน่นได้ขนาดนี้ มาถึงขั้นนี้แล้ว เขายังอดกลั้นได้อีก
“เชอะ ยังไงคุณก็เมาแล้ว โดยทั่วไป เดี๋ยวคุณก็นอนหลับ ถึงเวลานั้น ฉันจะทำอะไรก็ได้ คุณขัดขวางไม่ได้แล้ว!”
ฝนสุดาเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ
หลังจากที่รพีพงษ์เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ส่ายหัวไปมา อยากให้ตัวเองตื่นตัวกว่านี้ แต่แอลกอฮอล์ทำให้เขาชาไปหมดทั้งตัว อยากตื่น ก็ต้องนอนหลับอย่างเดียว
เขาเดินไปที่โซฟา แล้วนอนลง เพื่อจะหลับ
ตอนนี้ในสมองเขาทันใดนั้นได้นึกถึงวิธีของพลังวิเศษเสนที่จะสร่างเมา หลับตาลง จากนั้นก็ทำตามขั้นตอน เริ่มไหลเวียนพลังวิเศษเสน สลายแอลกอฮอล์ในร่างกาย
จากการไหลเวียนพลังวิเศษเสน รพีพงษ์รู้สึกตัวเยอะขึ้น อาการเมาแบบนั้นเริ่มลดน้อยลง
คิดไม่ถึงว่าพลังวิเศษเสนนี้จะมีประโยชน์แบบนี้ด้วย ลดระดับแอลกอฮอล์ มหัศจรรย์อย่างเทียบไม่ได้จริงๆ
ผ่านไปไม่นาน ฝนสุดาได้เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอนุ่งผ้าเช็ดตัวไว้ ผมเปียกหมาดๆ ชั่งน่าดึงดูดยิ่งนัก
เธอมองไปที่รพีพงษ์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ พบว่ารพีพงษ์กำลังนอนอยู่บนโซฟา ยิ้มอย่างมีความสุข
เธอเดินไปข้างๆโซฟาอย่างช้าๆ หลังจากที่จ้องรพีพงษ์อยู่สักพัก ก็คิดว่าคุณไม่ยอมขนาดนี้ สุดท้ายก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี
จากนั้นเธอก็นั่งข้างๆรพีพงษ์ ยื่นมือไปถอดชุดเขาออก
ขณะนี้รพีพงษ์ได้ใช้พลังวิเศษเสนสลายระดับแอลกอฮอล์ที่มีในร่างกายหมดแล้ว สมองตื่นตัวอย่างมาก หลังจากที่รู้สึกว่ามีคนกำลังถอดชุดตัวเองอยู่นั้น ก็รีบลืมตาขึ้น
ฝนสุดาที่ตื่นเต้นมองไปยังรพีพงษ์ที่เปิดตาขึ้นกะทันหัน ก็ตกใจทันใด มือที่กำลังถอดชุดอยู่ก็รีบหยุดทันที
รพีพงษ์และเธอสบตากัน บรรยากาศเหม่งๆไปชั่วครู่
“คุณกำลังทำอะไร?” รพีพงษ์ถาม
ฝนสุดากำลังฟังน้ำเสียงที่เหมือนไม่เมาแล้วของรพีพงษ์ ก็รู้สึกอับอายขึ้นมา แล้วถาม “คุณเมาไม่ใช่หรอ เปิดตาทำไม รีบปิดตานอนสิ”
“ผมสร่างแล้ว” รพีพงษ์กล่าว
ฝนสุดารู้สึกอับอายมากขึ้นไปอีก สิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เธอคิดว่าไม่เหมือนกันเลย คนนี้เมื่อกี้ยังเมาๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้สร่างเมาแล้วล่ะ?”
“เอิ่ม คือ ฉันว่าคุณน่าจะร้อน ดังนั้นจึงช่วยถอดชุดออกให้ เดี๋ยวเหงื่อออกจะเหนอะตัวเอา” ฝนสุดารีบนึกเหตุผลที่แม้แต่เธอก็ไม่กล้าเชื่อออกมา
รพีพงษ์มองบน จากนั้นมือของฝนสุดาก็ออกไปจากร่างกายของตน แล้วกล่าว “อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ ผมบอกตั้งหลายครั้งแล้ว ว่าในใจผมมีแค่อารีคนเดียว”
ฝนสุดายืนขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด แล้วกล่าว “มีแค่เธอคนเดียวแล้วไง คุณเก่งกาจขนาดนี้ ก็เป็นเรื่องธรรมดา
ที่จะมีผู้หญิงมากมายที่ชอบคุณ ฉันชอบคุณไม่ผิดอะไรผิดหนิ”
“ฉันไม่สน วันนี้ฉันจะต้องเอาคุณให้ได้”
พูดจบ ฝนสุดาก็ปลดผ้าเช็ดตัวออก ตัดสินใจคงสภาพนั้นต่อหน้ารพีพงษ์ เธอไม่เชื่อว่ารพีพงษ์จะอดกลั้นได้ตลอด
รพีพงษ์เห็นดังนี้ ก็รีบจับข้อมือเธอ แล้วรีบลุกจากโซฟา ลากเธอเข้าไปในห้อง ใช้แรง ผลักเธอลงบนเตียง
“นอนให้ดีๆ ถ้ายังคิดจะทำอะไร ผมจะโยนคุณออกนอกหน้าต่างซะ”
พูดจบ รพีพงษ์ก็เดินออกจากห้อง แล้วปิดประตู
ฝนสุดาทุบลงไปบนเตียงอย่างโกรธเคือง คิดไม่ถึงว่าแผนการของตัวเอง จะต้องพังลงอีกแล้ว
“รพีพงษ์! แกไอ้ท่อนไม้ ไม่ได้ลิ้มลองฉัน แล้วคุณจะเสียใจ!”
