บทที่845 เงินมากกว่านี้ฉันก็มี
ทั้งงานเงียบสงบลง
ทุกคนสงสัยว่าหูของตัวเองฝาดไป ล้วนไม่กล้าเชื่อว่าตัวเลขที่ได้ยินเมื่อกี้นั้นเป็นความจริงหรือไม่
พิธีกรบนเวทีก็ตะลึงกับตัวเลขที่รพีพงษ์ตะโกนออกมา ผ่านไปสักพัก ก็ไม่มีใครกล้าให้ราคาสูงกว่ารพีพงษ์แล้ว
“ร้อย……ร้อยล้านดอลล่าร์ คุณผู้ชายท่านนี้ให้ร้อยล้านดอลล่าร์ มีใครให้ราคาสูงกว่านี้มั้ย?” หลังจากที่มีสติ พิธีกรสูดหายใจเข้าลึกๆ ตะโกนออกมาอย่างสั่นคลือ
ราคาหนึ่งร้อยล้านดอลล่าร์ ได้มากเกินกว่าราคาดาบที่พวกเขาประมาณไว้ในการประมูลแล้ว ราคานี้ สูงเกินไปแล้ว
“ร้อยล้านดอลล่าร์ เขาไม่ได้เล่นตลกกับฉันใช่มั้ย ใช้เงินมากขนาดนี้ซื้อดาบ คุ้มกันหรอ?”
“ทำไมฉันรู้สึกว่าคนนี้มาเพื่อถกเถียงกับคุณชายฮารุฮิ กันตะกันนะ? เขาให้ราคาสูงขนาดนี้ ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ?”
“พวกคุณว่าคนนี้ไม่ต้องการดาบจริงๆหรอก แต่แค่ต้องการให้ราคามากกว่าคุณชายฮารุฮิ กันตะมั้ย?”
“ถ้าเพราะอยากให้ราคาสูงกว่าก็ไม่เห็นต้องเล่นกันแบบนี้เลยหนิ นี่ถือจบในมือของเขา ก็เสียเปรียบแย่ดิ”
……
ฮารุฮิ กันตะมองรพีพงษ์อย่างคาดไม่ถึง จากนั้นนัยน์ตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกว่าเด็กนี่กำลังเล่นเกมส์กับเขาอยู่
“แกบ้าหรือเปล่า? รู้มั้ยร้อยล้านดอลล่าร์หมายความว่าไง?” ฮารุฮิ กันตะตะคอกใส่รพีพงษ์
รพีพงษ์ยิ้มให้เขา กล่าว “ไง? ไม่กล้าแล้วหรอ?”
ฮารุฮิ กันตะแปลกใจ ด้วยทรัพย์สินของตระกูลฮารุฮิ ร้อยล้านไม่มีค่าอะไร แต่ตอนนี้กิจการทั้งหมดของตระกูลฮารุฮิยังอยู่ในมือของฮารุฮิ สิน ในมือของฮารุฮิ กันตะมีทรัพย์สินเพียงหนึ่งในสิบของตระกูลฮารุฮิเท่านั้น
เขาเอาร้อยล้านออกมาได้ แต่ถ้าฮารุฮิ สินรู้ว่าเขาใช้เงินร้อยล้านดอลล่าร์เพื่อซื้อดาบที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ล่ะก็ จะต้องตีขาเขาหักแน่นอน
แม้ตอนนี้ฮารุฮิ กันตะจะไม่ยอมแพ้รพีพงษ์ แต่เมื่อไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว เขาก็ไม่กล้าบวกราคาเพิ่มไป ถ้ารพีพงษ์เพียงแค่อยากเพิ่มราคา แล้วถ้าเขาเสนอราคาต่ออีก ก็ต้องหลงกลรพีพงษ์แล้ว
“เหอะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู็ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่ แกไม่ใช่ว่าอยากให้ฉันใช้เงินราคาสูงประมูลดาบเล่มนี้หรอกหรอ ฉันไม่หลงกลแกหรอกนะ ฉันไม่เอาดาบนี้แล้ว ให้แกแล้วกัน”
“แต่ฉันจะเตือนแกอย่างนะ การประมูลครั้งนี้มีกฎอยู่ถ้าเสนอราคามั่วๆ ถึงตอนนั้นไม่มีเงิน เค้าจะเอาชีวิตแกไปเป็นตัวประกันนะ”
ฮารุฮิ กันตะพูดกับรพีพงษ์ิย่างรุนแรง เขาคิดว่ารพีพงษ์เป็นพวกคุยโวโอ้อวด เขาไม่มีทางเอาเงินนี้ออกมาได้
รพีพงษ์ยักไหล่ กล่าว “ก็แค่ร้อยล้านดอลล่าร์ ฉันไม่ได้จนจนกระทั่งจ่ายเงินนี้ไม่ได้หรอกนะ”
ฮารุฮิ กันตะฟังคำพูดนี้ของรพีพงษ์รู้สึกว่าเขากำลังประชดประชันตัวเองอยู่ ก็เกรี้ยวกราดขึ้นมาทันใด แล้วยกป้ายในมือขึ้น ตะโกน “หนึ่งร้อย……หนึ่งล้าน!”
ในฐานะที่เป็นคุณชายของตระกูลฮารุฮิ เขาจะทนดูคนอื่นใช้สายตาแบบนี้เหยียดหยามตัวเองได้ไง ดังนั้นเพื่อเรียกเกียรติและศักดิ์ศรีคืนมา เขาต้องย่ำรพีพงษ์ให้ได้
แต่พอไตร่ตรองว่าดาบนี้อาจตกในมือของตัวเอง ฮารุฮิ กันตะจึงไม่กล้าเพิ่มมากเกิน
ทุกคนในงานส่งเสียง ปรบมือให้กับความกล้าของฮารุฮิ กันตะ เพิ่มราคาถึงร้อยล้านดอลล่าร์ แล้วเขายังกล้าประมูลต่อ ก็มีแค่ความกล้าของคุณชายตระกูลฮารุฮิเท่านั้น
“ไม่แปลกที่เป็นคุณชายตระกูลฮารุฮิ ร้อยกว่าล้านดอลลาร์ แค่ซื้อดาบ นี่เป็นเรื่องที่คนธรรมดาอย่างเราเข้าไม่ถึงนะ” ทุกคนนับถือ
ฮารุฮิ กันตะกำลังฟังผู้คนรอบๆถกเถียงกันก็หน้าบูดบึ้งขึ้นมา มีเพียงเขาที่เข้าใจ ว่าการที่เขาให้ราคาไปนั้น เพราะไม่อยากแพ้รพีพงษ์ ถ้าให้เขาใช้เงินร้อยกว่าล้านแค่ซื้อดาบ เขาเจ็บใจมากเลยเกิน
รพีพงษ์เห็นฮารุฮิ กันตะเพิ่มราคาต่อ ก็นิ่งสงบ ไม่สะทกสะท้าน แล้วยกป้ายในมือตัวเองขึ้นอย่างช้าๆ กล่าว “หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน”
ฮารุฮิ กันตะได้ยินรพีพงษ์เสนอราคานี้ ก็รีบยื่นขึ้นทันที ยื่นมือชี้ไปที่รพีพงษ์ แล้วด่าอย่างรุนแรงว่า “โง่! มึงแม่งเล่นกับกูใช่มั้ย ดาบนี้กูไม่เอาแล้ว ก็ไม่เชื่อว่ามึงจะมีเงินร้อยห้าสิบล้านดอลล่าร์”
“คณะผู้จัด ผมสงสัยว่ามันมาก่อความวุ่นวาย ผมขอให้พวกคุณควบคุมตัวมันไว้ ไอ้นี่มันมาสร้างความวุ่นวายในงานประมูล!” ฮารุฮิ กันตะหันไปที่พิธีกร
ทุกคนในงานก็มึนงงกับเหตุการ์ที่เกิดขึ้น ร้อยล้านดอลล่าร์ได้มากเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้แล้ว ร้อยห้าสิบล้านจะทำเอาโรคหัวใจของพวกเขากำเริบแล้ว
คนพวกนี้เป็นผู้ที่ปรากฏตัวตามงานประมูลมากมาย คนที่โหดเหี้ยมอย่างรพีพงษ์ พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรก
ดังนั้นทุกคนล้วนคิดว่ารพีพงษ์กำลังสร้างความวุ่นวายอยู่ เพราะคนปกติทั่วไปจะเพิ่มราคามากขนาดนี้ได้ไงกัน
พิธีกรได้ยินคำพูดนี้ของฮารุฮิ กันตะก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน ขณะนี้ผู้ที่อยู่ด้านล่างเดินขึ้นมาบนเวที แล้วกระซิบข้างหูเขา พิธีกรรีบพยักหน้า สายตาที่มองรพีพงษ์ก็เปลี่ยนเป็นเคารพขึ้นมาทันใด
หลังจากที่คนนั้นลงไปแล้ว พิธีกรก็รีบถือไมค์ แล้วกล่าว “พวกเราได้ทำการเช็คแล้ว คุณผู้ชายท่านนี้สามารถจ่ายเงินก้อนนี้ได้ ดังนั้นที่คุณผู้ชายเสนอราคามานั้น ไม่ได้เป็นการสร้างความวุ่นวายแต่อย่างใด”
ในงานเสียงดังโหวกเหวก
ฮารุฮิ กันตะมองไปที่รพีพงษ์อย่างแปลกใจ พึมพำว่า “มึง……มึงมีร้อยสิบห้าล้านดอลล่าร์?”
“หรือแกจะเสนอราคาต่อก็ได้นะ มากกว่านี้ฉันก็มี” รพีพงษ์กล่าว
ฮารุฮิ กันตะกลืนน้ำลาย เมื่อกี้ที่เพิ่มไปหนึ่งล้านเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของเขา ตอนนี้ราคาไปถึงร้อยห้าสิบล้านแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่กล้าเสนอราคาต่อแล้ว
“ร้อยห้าสิบล้าน คุณผู้ชายท่านนี้ให้ราคาร้อยห้าสิบล้าน มีใครจะให้ราคาสูงกว่านี้มั้ยครับ?”
พิธีกรถามติดกันสามครั้ง จากนั้นก็หยิบค้อนในมือ ทุบติดกันสามครั้ง ราวกับกลัวรพีพงษ์เปรียบใจอย่างใดอย่างนั้น จึงรีบกำหนดเจ้าของของดาบมารมุรามาสะ
ทุกคนในงานมองรพีพงษ์ด้วยความนับถือ ในเวลาเดียวกันก็เริ่มสงสัยในตัวตนของรพีพงษ์
คนที่สามารถกดคุณชายตระกูลฮารุฮิได้ โดยใช้เงินร้อยห้าสิบล้านดอลล่าร์ซื้อดาบหนึ่งเล่ม ไม่มีทางเป็นคนธรรมดาแน่นอน อย่างน้อย ชายที่ใบหน้าสงบ จะต้องยิ่งใหญ่กว่าตระกูลฮารุฮิแน่นอน
ฮารุฮิ กันตะนั่งลงกับที่ด้วยสีหน้าแห่งความพ่ายแพ้ ยังไงเขาก็คาดไม่ถึง แรงกำลัง เขาเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้ เรื่องเงิน เขาก็ยังคงเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้อีก
นี่น่าจะเป็นการพ่ายแพ้ครั้งแรก ตั้งแต่เขามีชีวิตมา
ฝนสุดามองท่าทางพ่ายแพ้ของฮารุฮิ กันตะ ก็ดีใจขึ้นมา จากนั้นก็พูดทิ่มแทงเข้าไปอีกว่า “พี่ชาย อย่าผิดหวังไปเลย ความจริงถ้าเทียบกันจริงๆ นอกจากรพีพงษ์จะเก่งกว่าพี่ มีเงินมากกว่าพี่แล้ว แล้วเหมือนกับจะหล่อมากกว่าพี่อีกด้วยนะ”
พูดจบ เธอก็หัวเราะเยาะออกมา
