บทที่925 หว่านเมล็ดเก็บผล
ข้างชายชรา มีชายร่างกำยำสองคน มีลักษณะที่เด็ดเดี่ยวกล้าหาญ ผู้ชายที่บนร่างกายมาพร้อมกับรัศมีจิตสังหารของสองคนนี้ค่อนข้างหาพบได้ยาก ต่อให้อยู่ในแวดวงศิลปะการต่อสู้ ก็ยากที่จะมีจิตสังหารแบบบนร่างกายของพวกเขา
เมื่อมองทั้งสองคนแวบแรก ภาพแรกที่ปรากฏในความคิดของรพีพงษ์ คือสนามรบ
ก็มีเพียงผ่านการรบมามากจริงๆ ถึงสามารถที่จะฝึกฝนรัศมีกลิ่นคาวเลือดจางๆแบบนี้ได้
ทั้งสองคนตั้งแต่ที่รพีพงษ์เข้ามา แววตาจับจ้องไปที่บนร่างกายของเขา มองดูตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียดเป็นเวลานาน รพีพงษ์รู้สึกได้เพียงแค่หากตัวเองมีการเคลื่อนไหวอะไร ทั้งสองคนนี้จะลงมือกับตัวเองในทันที
สิ่งที่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกแปลกๆคือ เขาไม่รู้สึกถึงความผันผวนของเน่ยจิ้งภายในของทั้งสองคน
ในเวลานี้อารียาก็กำลังยืนอยู่ที่สวนลานบ้าน ปวัตรและปวิชทั้งสองคนอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่ากำลังคุยกับชายชรา เมื่อเห็นรพีพงษ์กลับมา ดวงตาของหล่อนก็เปล่งประกาย รีบเดินไป แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “รพีพงษ์ ผู้อาวุโสท่านนี้บอกว่ามีเรื่องจะพบนาย บอกว่าตอนนั้นพวกนายทำข้อตกลงกันไว้แล้ว เขาช่วยนายแล้ว และนายก็ต้องรับปากเขาไว้หนึ่งเรื่อง ตอนนี้เขามาเพื่อให้นายทำตามสัญญาแล้ว”
รพีพงษ์พยักหน้า นี่เป็นข้อตกลงตอนนั้นระหว่างเขากับชายชราจริงๆ เพียงแต่ตั้งแต่นั้นมา ชายชราก็ไม่มาหาเขาอีก เขาก็ค่อยๆทิ้งเรื่องไว้ด้านหลัง
ตอนนี้เมื่อเห็นชายชรามาถึง รพีพงษ์ก็รู้ว่าถึงเวลาที่ต้องชำระหนี้
เขาไม่เคยคิดที่จะหนีหนี้ เนื่องจากว่าชายชราช่วยชีวิตของตัวเองไว้ ถ้าไม่มียาอายุวัฒนะที่ชายชราให้ไว้ ตอนนั้นที่พักรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่เมืองติดทะเล เขาก็คงจะเสียชีวิตไปแล้ว
นอกจากนี้ ชายชราคนนี้ยังให้ความรู้สึกลึกลับแก่รพีพงษ์ วันนี้เขาเพิ่งมาที่เกียวโต ก็เจอกับชายชรา ซึ่งบ่งบอกว่าชายชราคนนี้รู้การเคลื่อนไหวของตัวเองอย่างชัดเจน
สามารถตรวจสอบเบาะแสการเคลื่อนไหวของคนหนึ่งได้อย่างชัดเจนนั้น ไม่ใช่สิ่งคนที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้
“ผู้อาวุโสไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน สบายดีไหม?”รพีพงษ์ยิ้มแล้วเดินไปหาชายชรา
ชายชรายิ้มให้รพีพงษ์เล็กน้อย เอ่ยปากว่า: “คนแก่แล้ว มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เทียบกับหนุ่มสาวอย่างพวกเธอไม่ได้”
“ผู้อาวุโสก็พูดล้อเล่นจริงๆ เข้าไปนั่งก่อนเถอะ แคลร์ ไปชงชาดีๆมาหนึ่งกา ผู้อาวุโสท่านนี้เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ต้องต้อนรับเป็นอย่างดี”รพีพงษ์มองไปที่อารียา
อารียาพยักหน้าในทันที และไปชงชา
รพีพงษ์พาชายชราและชายทั้งสองเดินไปในห้องด้วยกัน ในระหว่างทาง รพีพงษ์ปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา ตรวจสอบดูทั้งสามคนอย่างละเอียด
เมื่อพลังจิตวิญญาณเทพตรวจพบว่าผู้ชายทั้งสองคนพกปืนไว้บนเอว ในใจรพีพงษ์เผยถึงความประหลาดใจอย่างฉับพลัน
ตอนนี้ในประเทศจีน สามารถพกปืนไว้บนตัวได้ และสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้านได้ขนาดนี้ เกรงว่ามีเพียงสมาชิกของกองทัพเท่านั้น
ก็ไม่แปลกใจที่รพีพงษ์ไม่รู้สึกถึงความผันผวนของเน่ยจิ้งบนร่างกายของทั้งสองคน เพียงแค่อาศัยปืนที่เอวของพวกเขา ก็เพียงพอที่จะทำให้ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์หนักหนาสาหัส
แม้ว่ายอดฝีมือแดนปรมาจารย์จะมีพลังมาก และมีความสามารถในการระเบิดพลังที่คนธรรมดาไม่อาจจินตนาการได้ แต่โดยพื้นฐานเนื้อแท้แล้วก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดา ต้องการต่อต้านอาวุธปืนที่ผลิตภายใต้การปฏิวัติอุตสาหกรรมออกมา ก็ยังไร้สาระเหมือนกับคนปัญญาอ่อนเพ้อฝันไปบ้าง
สำหรับยอดฝีมือแดนดั่งเทพที่อยู่ในระดับที่สูงกว่าแดนปรมาจารย์ แม้ว่าบรรลุถึงระดับที่สามารถปลดปล่อยพลังออกมาได้ แต่หากอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีการปกป้องกัน ถูกคนอื่นใช้ปืนยิง ก็ยังคงรักษาชีวิตไว้ไม่ได้
ท้ายที่สุดแล้วแดนดั่งเทพไม่ได้ทำให้ร่างกายของคนกลายเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่ง
อย่างไรก็ตามหากมีเตรียมพร้อมก่อน พลังของยอดฝีมือแดนดั่งเทพถูกปลดปล่อยออก กลายเป็นการป้องกันอยู่ภายนอกร่างกาย อาจเป็นไปได้ที่จะต้านทานพลังระเบิดที่มาจากอาวุธปืนธรรมดาได้
เนื่องจากกลยุทธ์ของยอดฝีมือแดนดั่งเทพ บางครั้งพลังที่ปลดปล่อยออกมา ก็ไม่เลวร้ายไปกว่าอาวุธปืน
แต่นี่เป็นเพียงต้านทานพลังลูกกระสุนที่ปล่อยออกมาของปืนพกเท่านั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นปืนไรเฟิล ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว
ด้วยในระดับปัจจุบันของรพีพงษ์ เขารู้สึกว่าตัวเองต่อต้านได้อย่างเต็มที่ อย่างมากสุดก็สามารถต้านทานพลังของปืนพกได้เท่านั้น
บางทีระดับยอดฝีมืออย่างธัชธรรมอาจสามารถต้านทานพลังของปืนไรเฟิลได้ แต่รพีพงษ์ในตอนนี้ไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน
แน่นอนว่า ไม่มีใครโง่พอที่จะเป็นอริกับกองทัพ ดังนั้นยอดฝีมือระดับไหนถึงจะสามารถต้านทานพลังของปืนไรเฟิลได้ ก็ไม่เคยมีใครไปลองมาก่อน
สำหรับอาวุธปืนระดับสูง เช่นบาซูก้า ขีปนาวุธเป็นประเภทเดียวกันนี้ นอกเสียจากยอดฝีมือแดนเทพที่ธัชธรรมกล่าวถึง ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าแดนศิลปะการต่อสู้จะสูงเพียงใด เกรงว่าก็คงจะต้านทานไม่ไหว
แม้ว่านักรบจะแข็งแกร่ง แต่ผู้ที่สามารถบรรลุถึงแดนที่เหนือกว่าคนธรรมดาอย่างแท้จริง สามารถเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความสามารถที่พบได้ยาก ดังนั้นปกป้องความปลอดภัยของประเทศ ยังคงเป็นความรับผิดชอบของกองทัพ
เมื่อถึงที่แล้ว รพีพงษ์ก็ให้ชายชรานั่งลง และชายทั้งสองก็ยืนอยู่ด้านหลังชายชรา ท่าทางสูงส่ง คอยดูแลความปลอดภัยของชายชราตลอดเวลา
รพีพงษ์นั่งตรงข้ามกับชายชรา จ้องมองเขาแวบหนึ่ง และเอ่ยปากถามว่า: “ไม่ทราบว่าครั้งนี้ผู้อาวุโสมาหาผม ก็คือเพื่อข้อตกลงตอนนั้นของพวกเราเหรอ?”
ชายชรายิ้มและพยักหน้าให้รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า: “ถูกต้อง เรื่องราวต่างๆในโลก มักจะให้ความสำคัญกับเหตุและผลที่สมบูรณ์แบบ เมล็ดที่ฉันหว่านไว้ตอนนั้น ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่จะเก็บเกี่ยวผลแล้ว”
