บทที่920 ต่อสู้กับนิธินาถ
หงส์เห็นว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น จึงรีบพูดกับรพีพงษ์ว่า: “นายต้องระวังให้มากๆ!”
จากนั้นก็วิ่งไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้รพีพงษ์เสียสมาธิ
นิธินาถได้สร้างรอยมือที่แปลกประหลาดขึ้นบนมือข้างหนึ่ง จากนั้นลูบผ่านบนกริช คลื่นแสงปรากฏขึ้นบนกริช ทำให้กริชลอยขึ้นไปในอากาศโดยตรง บินพุ่งไปที่รพีพงษ์
ทุกคนรอบตัวเมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าต่างก็เต็มไปด้วยตกตะลึง โดยปกติแล้วพวกเขาได้ยินเพียงว่าผู้นำตระกูลกิติมหาคุณชำนาญเรื่องกระบี่บิน ผู้คนไม่น้อยเพิ่งเคยเห็นกระบี่บินลอยขึ้นไปในอากาศเป็นครั้งแรก ดังนั้นแทบอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจแล้วเปล่งเสียงออกมา
“ได้ยินมานานแล้วว่าผู้นำตระกูลกิติมหาคุณชำนาญกระบี่บิน วันนี้มาเห็นเข้า สมกับคำร่ำลือจริงๆ”
“วิชาวิเศษแบบนี้ของผู้นำตระกูลกิติมหาคุณช่างน่ากลัวจริงๆ ความเร็วของกระบี่บินนั้นคาดว่าไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเทียบได้ เด็กคนนั้นคงจะตกในที่นั่งลำบากแล้ว”
“ไม่ว่าเด็กคนนี้จะฆ่าคุณชายตระกูลกิติมหาคุณทำไม ตอนนี้เขาถือได้ว่าเป็นความแค้นของตระกูลกิติมหาคุณแล้ว กระบี่บินของผู้นำตระกูลกิติมหาคุณไม่ใช่เรื่องเล่นๆ วันนี้เด็กคนนี้ไม่มีทางมีจุดจบที่ดีแน่”
……
ธีรนุชจ้องมองไปที่รพีพงษ์ เห็นว่าเขาถือกระบี่อยู่ในมือ ดูถูกในทันที และเอ่ยปากพูดว่า: “กระบี่ของผู้นำตระกูลกิติมหาคุณเป็นอาวุธวิเศษ เขาอยากอาศัยกระบี่ธรรมดาเล่มนี้มาจัดการ อวดเก่งจริงๆ ฉันยังไม่เข้าใจว่าทำไมหลังจากที่เขาฆ่าคุณชายตระกูลกิติมหาคุณแล้ว ยังจะมางานประชุมการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการฝึกวิชาเวทย์อีก หรือว่าเขาจงใจมาหาที่ตายเหรอ?”
เมื่อเมธีราได้ยินคำพูดของธีรนุช เอ่ยปากพูดว่า: “เด็กคนนี้ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เธอคิด ฉันรู้สึกว่าเขาไม่โง่ถึงขนาดพาตัวเองมาหาที่ตาย”
“คุณปู่ ผู้ชายคนนั้นทำให้ตระกูลกิติมหาคุณขุ่นเคืองใจ แล้วทำไมปู่ยังพูดแทนเขาอีก? ฉันรู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรที่ซ่อนเร้นอยู่ ปู่ดูเขาพกกระบี่ติดตัวอยู่ ยอดฝีมือที่แท้จริง จะพกของแบบนี้ติดอยู่บนตัวได้อย่างไร”ธีรนุชพึมพำ
“เธอลองมองดูกระบี่ในมือของเขาดีๆอีกครั้ง”เมธีราเอ่ยปากพูด
สายตาของธีรนุชจับจ้องมองกระบี่ในมือของรพีพงษ์ ดวงตาของครั้งนี้หล่อนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เพราะด้านบนของกระบี่ เปล่งแสงออกมา และมีพลังที่ไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้อยู่
“นี่….นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หรือว่าเขาก็เป็นอาจารย์วิชาเวทย์คนหนึ่งเหรอ?”ธีรนุชพึมพำ
“เมื่อศิลปะการต่อสู้ถึงแดนหนึ่ง บรรลุถึงแดนดั่งเทพ คือสามารถพอที่เน่ยจิ้งจะแปลงร่าง กลายเป็นปรากฏการณ์ที่อัศจรรย์แบบนี้ได้ เพียงแต่ยอดฝีมือแดนดั่งเทพทั่วไปจะไม่พกอาวุธติดตัว แดนของเขาน่าจะอยู่ในระหว่างแดนปรมาจารย์และแดนดั่งเทพ ดังนั้นจำเป็นต้องมีอาวุธเป็นสื่อกลาง”เมธีราที่ผ่านประสบการณ์มาก่อน อธิบายให้ธีรนุช
“ไหนว่าแดนของผู้นำตระกูลกิติมหาคุณ แข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือแดงดั่งเทพในศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เหรอ ชายคนนี้อยู่ในระหว่างแดนปรมาจารย์และแดนดั่งเทพ เมื่อเทียบกับผู้นำตระกูลกิติมหาคุณแล้วยังคงแย่กว่ามาก ต่อให้ความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ธรรมดา สุดท้ายก็หนีชะตากรรมพ่ายแพ้อยู่ในกำมือของผู้นำตระกูลกิติมหาคุณไม่ได้”ธีรนุชเหมือนราวกับเห็นชะตากรรมครึ่งหนึ่งของรพีพงษ์ เอ่ยปากพูดมาหนึ่งประโยค
เมธีราไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่เห็นด้วยกับคำพูดของธีรนุช แม้ว่าความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ดูไปแล้วยังบรรลุไม่ถึงแดนดั่งเทพ แต่เขาก็มักรู้สึกเสมอว่าเด็กที่รู้พลังจิตวิญญาณเทพยังมีไม้ตายที่เขานึกไม่ถึง
กระบี่บินของนิธินาถเหมือนราวกับสายธารแห่งแสง บินพุ่งเข้าหาลำคอของรพีพงษ์ สายตาของรพีพงษ์ก็ระมัดระวัง ตอนที่กระบี่บินเล่มนั้นมาถึงตรงหน้ารพีพงษ์ เขายกมุรามาสะในมือขึ้นมาทันที ขวางกระบี่บินเล่มนั้นไว้
บนกระบี่บินนั้นพกพาพลังที่ทรงพลังไม่น้อยไปกว่ายอดฝีมือแดนดั่งเทพ ที่สำคัญความเร็วนั้นเร็วมาก หากเปลี่ยนแทนที่ด้วยเขาในแดนครึ่งดั่งเทพ ตอนนี้เกรงว่าหัวคนคงตกลงสู่พื้นแล้ว
ที่สำคัญรพีพงษ์มีพลังจิต รพีพงษ์รู้ทุกสิ่งทุกอย่างภายในรัศมีห้าเมตร ตราบใดที่กระบี่บินนี้เข้าไปในร่างกายของรพีพงษ์ภายในห้าเมตร รพีพงษ์สามารถสัมผัสถึงเส้นทางของมันได้อย่างชัดเจน ต้านทานมันได้อย่างง่ายดาย
นิธินาถเห็นว่ารพีพงษ์กลับต้านทานการโจมตีของเขาได้ บนใบหน้าเผยถึงสีหน้าประหลาดใจ พึมพำว่า: “คาดไม่ถึงว่าจะสามารถรับการโจมตีนี้จากฉันได้ ดูเหมือนว่าจะมีความสามารถจริงๆ แต่กระบี่บินนี้ของฉันไม่ได้เป็นเพียงแค่นี้ ดูว่านายจะสามารถประคับประคองอยู่ภายใต้กระบี่บินของฉันได้นานแค่ไหน!”
หลังจากพูดจบ กลยุทธ์ในมือของนิธินาถก็เปลี่ยนไป กระบี่บินเล่มนั้นก็บินตรงหน้ารพีพงษ์อีกครั้ง เริ่มกลอุบายชุดหนึ่ง
รพีพงษ์จับมุรามาสะไว้ ครอบคลุมพลังทั้งหมดของตัวเองไว้บนใบมีด กระบี่บินของนิธินาถนั้นทรงพลังมากจริงๆ ที่สำคัญระดับความคมห่างไกลจากการเทียบเคียงกับอาวุธธรรมดา รพีพงษ์สามารถรู้สึกได้ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาครอบคลุมพลังทั้งหมดไว้บนใบมีด มุรามาสะคงจะไม่ทนได้ไม่กี่ครั้ง ก็คงจะใช้การไม่ได้
ชื่อเสียงของลูกพี่ใหญ่ในแวดวงวิชาเวทย์ ไม่ได้เปล่าประโยชน์จริงๆ
ทุกคนมองดูรพีพงษ์ที่ผ่านท่วงท่าของกระบี่บินได้ บนใบหน้าก็เผยให้เห็นความประหลาดใจ แสงบนกระบี่ของรพีพงษ์และแสงบนกระบี่บินทำให้ตาของพวกเขาพร่ามัว
ทุกคนต่างก็ไม่คาดคิดว่า รพีพงษ์กลับจะสามารถยืนหยัดอยู่ภายใต้กระบี่บินของนิธินาถได้นานขนาด ดูเหมือนว่าจะมีความสามารถที่แท้จริง
“พลังของกระบี่บินนั้นยอดเยี่ยมมาก เกรงว่าจะอยู่เหนือกว่ายอดฝีมือแดนดั่งเทพชั้นต้น ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าฉันคงจะอยู่ได้อีกไม่นานเท่าไหร่ ที่พึ่งของเขาน่าจะเป็นกระบี่บินเล่มนี้ ความแข็งแกร่งบนตัวของเขาน่าจะไม่ได้ทรงพลังมาก เพียงแค่ฉันเข้าใกล้ร่างกายของเขา ปราบเขาไว้ได้ การต่อสู้ครั้งนี้ก็น่าจะจบลงแล้ว”
รพีพงษ์คิดหาวิธีจัดการจัดการกับมันได้อย่างรวดเร็ว พลังกระบี่บินของนิธินาถอยู่เหนือแดนดั่งเทพชั้นต้น รพีพงษ์ได้รับความช่วยเหลือจากพลังจิตถึงสามารถฝืนทนต้านทานได้
ที่ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนในตระกูลกิติมหาคุณก็รายล้อมอยู่รอบๆ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ถ้าหากเขาใช้วิธีลับ ถึงตอนท้ายสุดเขาไม่สามารถจัดการกับทุกคนได้ สุดท้ายคนที่ตายก็ต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน
ดังนั้นตอนนี้เขาทำได้เพียงเข้าใกล้นิธินาถให้เร็วที่สุด จัดการกับเขา
เมื่อคิดเช่นนี้ รพีพงษ์ก็รีบวิ่งพุ่งไปทางด้านข้างของนิธินาถ จากนั้นแสงบนกระบี่ในมือก็ส่องแสงสว่างไสว หลังจากนั้นรังสีแสงกระบี่ก็พุ่งเข้าไปครอบคลุมนิธินาถ
“ท่าดาวฟ้า!”
นิธินาถหรี่ตาลง จากนั้นมุทราก็เปลี่ยนไป กระบี่บินเล่มนั้นได้บินมาตรงหน้าเขา จากนั้นก็ฟันไปทางด้านหน้า เพื่อทำลายท่วงท่าของรพีพงษ์
รพีพงษ์ไม่ได้คิดว่าท่วงท่านี้ของตัวเองจะสามารถทำให้นิธินาถได้รับบาดเจ็บอะไร แต่เพียงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของนิธินาถเท่านั้นเอง
ท่วงท่ามุรามาสะในมือเขาเปลี่ยนไป ฟันไปที่นิธินาถอีกครั้ง แสงรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวของกระบี่ก็ปรากฏขึ้น ตกลงบนศีรษะของนิธินาถ
“ท่าเชิญพระจันทร์!”
กระบี่บินของนิธินาถพุ่งทะลุผ่านศีรษะของนิธินาถไป จากนั้นก็เหมือนกับแยกร่างออกจำนวนนับไม่ถ้วน อยู่บนสี่เหลี่ยมจัตุรัสกลายเป็นกระบี่บินที่ประกอบเป็นตาข่าย ต้านทานรังสีใบมีดทั้งหมดของรพีพงษ์ลงมา
ในขณะนี้ รพีพงษ์พุ่งไปอยู่ตรงหน้านิธินาถแล้ว เขาจ้องมองไปที่นิธินาถแวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า: “กระบี่บินของแกทรงพลังจริงๆ แต่ในฐานะยอดฝีมือวิชาเวทย์ ความแข็งแกร่งการต่อสู้ในระยะประชิดแกคงจะไม่ชำนาญอย่างแน่นอน เมื่อมีคนประชิดตัว คงจะรับมือไม่ทัน”
“แกไม่ควรประมาทขนาดนี้”
ทันทีที่คำพูดของรพีพงษ์ลดลง มุรามาสะในมือก็สะสมพลังสำเร็จแล้ว กระบี่ลวงตาขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมา พร้อมกับสายฟ้าฟาด ฟาดฟันไปที่บนตัวนิธินาถ
“ท่าธันเดอร์!”
