พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่924 วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ

บทที่924 วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ

ในโรงแรม ในห้องนั่งเล่นของห้องชุดของรพีพงษ์

เมธีราและธีรนุชทั้งสองคนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความประหม่าเล็กน้อย ในเวลานี้รพีพงษ์กำลังรักษาพลิกฟื้นร่างกายของตัวเองจากอาการบาดเจ็บ ขณะที่หงส์ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อปกป้องจู่ๆเมธีราและธีรนุชทั้งสองคนลงมือ

ผ่านไปเป็นเวลานาน ในที่สุดรพีพงษ์ก็ลืมตาขึ้น หลังจากหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าก็ดีขึ้นมาก

ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ฟื้นตัวได้รวดเร็วมาก

ตอนนี้ทำให้สถานการณ์ของตัวเองคงที่แล้ว ต่อไปเพียงต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งค่อยๆฟื้นตัว ก็ไม่มีปัญหาใหญ่ใดๆ

หลังจากนั้นหันหน้าจ้องไปที่เมธีราและธีรนุชทั้งสองคนแวบหนึ่ง รพีพงษ์เอ่ยปากถามว่า: “พวกคุณก็สงสัยว่าไม่มีสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณเทพอยู่ในโลกใบนี้ แล้วแน่ใจได้อย่างไรว่าของฉันก็เป็นจิตวิญญาณเทพ เท่าที่ฉันรู้ คนที่สามารถควบคุมในอากาศก็ไม่น้อย พวกคุณก็ไม่กลัวว่าจะดูผิดพลาดเหรอ?”

“หนังสือโบราณของตระกูลตรีศาสตร์ของเรามีบันทึกที่ละเอียดมากเกี่ยวกับจิตวิญญาณเทพ ถ้าน้องรพีพงษ์ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นจิตวิญญาณเทพ ฉันสามารถบอกจุดเด่นของจิตวิญญาณเทพให้ได้ นายดูว่าสามารถเทียบกันได้มั้ยก็รู้แล้ว”

เมธีรายิ้มให้กับรพีพงษ์ หลังจากนั้นพูดต่อว่า: “คนที่มีจิตวิญญาณเทพ จะมีจิตวิญญาณตามภาพของตัวเองในจิตใจ จิตวิญญาณนี้เป็นรากฐานของจิตวิญญาณเทพ เทียบเท่ากับตัวเองในขนาดที่เล็กกว่า ยิ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่ง พลังจิตวิญญาณเทพก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น”

“ที่สำคัญคนที่มีจิตวิญญาณเทพ สามารถปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณเทพรับรู้สถานการณ์ทั่วร่างกายได้ สถานที่ใดๆที่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังจิตวิญญาณเทพ จะปรากฏขึ้นในสมองของผู้ที่มีจิตวิญญาณเทพอย่างไม่กักเก็บแม้แต่น้อย ต่อให้ดวงตาของเขาจะถูกบังก็ตาม ก็ยังสามารถรับรู้การเปลี่ยนแปลงรอบตัวได้ ยิ่งชัดเจนเกินกว่าที่ตามนุษย์เห็น”

“นี่เป็นเพียงผลพื้นฐานของจิตวิญญาณ ถ้าหากมีวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ ยิ่งจะสามารถใช้จิตวิญญาณแสดงความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งออกมาได้ ที่สำคัญทำให้คู่ต่อสู้ไม่ทันตั้งตัวได้ ซึ่งมีพลังมากทีเดียว”

“ไม่ทราบว่าที่ฉันพูด กับสถานการณ์ของน้องรพีพงษ์ มีอะไรที่แตกต่างกันมั้ย?”

รพีพงษ์มองไปที่เมธีราด้วยความประหลาดใจ คาดไม่ถึงกลับถูกเขาพูดถูกจุด ดูเหมือนว่าหนังสือโบราณของตระกูลตรีศาสตร์ น่าจะบันทึกเป็นเรื่องจริง

รพีพงษ์จ้องมองไปที่เมธีราแวบหนึ่ง เอ่ยปากถามว่า: “ถ้าฉันรับปากช่วยพวกคุณ พวกคุณสามารถให้อะไรเป็นค่าตอบแทนกับฉันได้บ้าง?”

เมื่อเมธีราเห็นว่ารพีพงษ์พูดเช่นนี้ ก็รู้ว่าตัวเองเดาถูก รพีพงษ์เป็นคนที่จิตวิญญาณเทพอย่างแน่นอน เพียงแค่เรื่องนี้แน่ใจ ถ้าอย่างนั้นพี่สาวของธีรนุชก็ความหวังที่จะได้รับความช่วยเหลือแล้ว

“เพียงแค่น้องรพีพงษ์รับปากว่าจะช่วยคน พวกเราสามารถทำตามเงื่อนไขต่างๆที่นายเสนอมา ตราบใดที่ฉันสามารถทำให้ได้ หรือว่าสิ่งของที่นายต้องการแล้วพวกเรามี พวกเราก็จะไม่มีความลังเลใดๆ”เมธีราเอ่ยปาก

ธีรนุชเพื่อให้รพีพงษ์เชื่อว่าหล่อนต้องการให้รพีพงษ์ช่วยพี่สาวหล่อนด้วยความจริงใจ ลังเลอยู่พักหนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า: “ต่อให้คุณต้องการให้ฉันรับใช้คุณ ฉันก็จะไม่กล่าวโทษแม้แต่น้อย ฉันไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นมาก่อน ตราบใดที่คุณช่วยพี่สาวของฉัน ฉันสามารถ….ให้นายมีความสัมพันธ์ด้วยได้”

หลังจากพูดจบ บนใบหน้าธีรนุชก็แดงด้วยความเขินอาย ก้มหน้าลงมา

เมื่อหลังจากที่หงส์ได้ยินคำพูดของธีรนุชดวงตาก็เบิกกว้าง คาดไม่ถึงว่าธีรนุชจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาจริงๆ

หรือว่าตัวเองล้าสมัยไปแล้วจริงๆเหรอ? ผู้หญิงตอนนี้เสรีอิสระขนาดนี้เลยเหรอ? มาถึงก็ให้คนมีความสัมพันธ์ด้วย เป็นการเปิดประสบการณ์ใหม่ให้กับหงส์สาวโสดที่อายุมากจริงๆ

หล่อนสงสัยด้วยซ้ำว่า สาเหตุที่ทำให้ตัวเองกลายเป็นสาวโสดอายุมาก อาจเป็นเพราะก้าวตามยุคสมัยไม่ทัน

รพีพงษ์ก็คาดไม่ถึงว่าธีรนุชจะพูดคำพูดเช่นนี้ออกมา ด้วยรูปลักษณ์ของธีรนุช ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น ก็คงจะหวั่นไหว แต่สำหรับรพีพงษ์แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยสนใจเรื่องแบบนี้

“เธอก็ช่างเถอะ ฉันต้องการวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพที่พวกคุณพูดถึงเมื่อกี้ และต้องการอ่านหนังสือโบราณทั้งหมดในตระกูลของพวกคุณ ถ้าพวกคุณตกลงรับปากสิ่งนี้ได้ ฉันก็รับปากที่จะช่วยคน”รพีพงษ์เอ่ยปากพูด

ธีรนุชตกตะลึงทันที เขาคาดไม่ถึง สำหรับรพีพงษ์เงื่อนไขที่หล่อนเสนอออกไป กลับไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ก็เหมือนราวกับว่าปฏิเสธสิ่งของที่ไม่จำเป็น ปฏิเสธหล่อน

หล่อนคิดว่ารูปลักษณ์ของตัวเองนั้นยอดเยี่ยม ปกติแล้วผู้ชายที่ตามจีบหล่อนมีไม่ถึงไม่กี่พัน แต่หลายร้อยก็ยังมีอยู่ ตอนนี้หล่อนกลับริเริ่มเสนอตัวให้รพีพงษ์ รพีพงษ์กลับไม่หวั่นไหว ซึ่งนี่เทียบเท่ากับว่าทำให้หล่อนสงสัยว่าตัวเองมีอะไรตรงไหนที่แย่เกินไป

วันนี้ เป็นวันที่ความภาคภูมิใจในตัวเองของหล่อนเสียหายมากที่สุดอย่างแน่นอน

เมื่อเมธีราได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ใบหน้าก็แสดงความลำบากใจ ให้รพีพงษ์อ่านหนังสือโบราณ นี่ไม่ใช่ปัญหา แต่วิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ เขาจำเป็นต้องพิจารณา

“นายสามารถอ่านหนังสือโบราณของฉันได้ตามใจชอบ แต่ว่าวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพ….”

“ถ้าหากไม่มี ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ”รพีพงษ์กล่าวอย่างเด็ดขาด

เมธีรากัดฟัน จากนั้นเอ่ยปากว่า: “ก็ได้ ฉันรับปากนาย”

ดวงตาของรพีพงษ์เปล่งประกายขึ้นมา เดิมทีเขาเพียงแค่อยากจะดูว่าตระกูลตรีศาสตร์มีสิ่งที่เรียกว่าวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพมั้ย ถ้าหากพวกเขาเอาออกมาไม่ได้จริงๆ ใช้หนังสือโบราณมาแลกเปลี่ยน รพีพงษ์ก็จะยอมรับได้เช่นกัน

คาดไม่ถึงตระกูลตรีศาสตร์กลับมีวิธีฝึกฝนจิตวิญญาณเทพจริงๆ สิ่งนี้สำหรับรพีพงษ์แล้ว ได้เปรียบอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากที่แน่ใจแล้ว รพีพงษ์และเมธีราธีรนุชทั้งสองคนได้นัดหมายกันว่าจะกลับไปที่เกียวโตพร้อมกัน หงส์ก็บอกกับรพีพงษ์ว่าตัวเองก็ควรกลับไปแล้ว ก็จะไม่เดินทางไปกับพวกเขาแล้ว

รพีพงษ์ไม่แปลกใจอะไร เนื่องจากเรื่องในครั้งนี้จบลงแล้ว หงส์ไม่มีความจำเป็นที่ต้องไปเกียวโตจริงๆ

รพีพงษ์ยังพูดคุยกับหงส์เรื่องที่ใช้ผลงานแลกเปลี่ยนกับหยกโยงจิต รพีพงษ์ให้หงส์เสนอราคามา หงส์บอกว่ารพีพงษ์ได้ช่วยชีวิตของหล่อนไว้ เพื่อตอบแทนบุญคุณนี้ หยกโยงจิตหล่อนจะช่วยแลกเปลี่ยน ส่วนเงินก็ไม่ต้องแล้ว

รพีพงษ์กล่าวหลายครั้งว่าทั้งสองเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกัน แต่หงส์ก็หลบหลีกตลอด ดังนั้นรพีพงษ์ก็ทำได้เพียงยอมรับ

หงส์รับปากว่าหลังจากที่แลกเปลี่ยนหยกโยงจิตสำเร็จแล้ว จะติดต่อรพีพงษ์ และมอบสิ่งของให้กับเขา

รพีพงษ์รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง ด้วยความช่วยเหลือของหงส์ จะช่วยรพีพงษ์ลดปัญหาได้มาก

ในช่วงบ่าย รพีพงษ์และเมธีราธีรนุชทั้งสามคนขึ้นเครื่องบินกลับเกียวโต ขณะที่หงส์กลับไปที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มสิงโตเพียงคนเดียว

หลังจากที่ลงจากเครื่องบิน รพีพงษ์ถามที่อยู่ของตระกูลตรีศาสตร์กับเมธีรา เขาอยากกลับบ้านก่อน จากนั้นค่อยไปที่ตระกูลตรีศาสตร์ช่วยรักษาพี่สาวของธีรนุช

เมธีราก็ไม่เร่งรีบ หลังจากที่บอกที่อยู่ให้รพีพงษ์แล้ว รอให้เขารักษาอาการบาดเจ็บหายแล้วค่อยมาก็ไม่เป็นไร เนื่องจากรักษายังต้องใช้สถานะชั้นสูงสุดของรพีพงษ์

รพีพงษ์ก็ไม่ได้พูดอะไร แยกตัวออกจากเมธีราทั้งสองคน กลับไปถึงที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์

ในขณะที่รพีพงษ์กำลังจะก้าวเข้าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ ร่างที่หลังค่อมง้อเล็กน้อยปรากฏขึ้นในสายตาของรพีพงษ์ รพีพงษ์หรี่ตาลง การแสดงออกก็กลายเป็นแน่วแน่จริงจังขึ้นมา

ชายที่ยืนอยู่ในสวนลานบ้าน ก็คือชายชราที่ให้ยาอายุวัฒนะช่วยชีวิตกับรพีพงษ์