บทที่934 วันนี้ฉันจะฆ่าแก
ในโลกจิตวิญญาณของรพีพงษ์
ชัยโรจน์เข้าไปในพลังจิตวิญญาณเทพของรพีพงษ์เพื่อเข้าสู่ในโลกจิตวิญญาณของรพีพงษ์ พลังจิตวิญญาณเทพนั้นได้กลับเข้าไปในจิตร่างเทพของรพีพงษ์ทันที
ดวงจิตของจิตร่างเทพนั้นได้เปิดตาขึ้น จ้องไปที่ชัยโรจน์อย่างระแวง
ชัยโรจน์ยิ้มไปที่โลกจิตวิญญาณของรพีพงษ์ จากนั้นก็แสดงอารมณ์เซอร์ไพร์สขึ้นมา แล้วพูดกับตัวเองว่า “ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่มีจิตวิญญาณเทพโดยกำเนิด ครั้งนี้ได้กำไรเยอะจริงๆ คนของตระกูลตรีศาสตร์ไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ถ้าสิงร่างเด็กนี่ได้ ความสำเร็จในอนาคตของฉัน ก็ได้ก้าวไปอีกขั้นแล้ว”
รพีพงษ์ส่งเสียงดูแคลนใส่ชัยโรจน์ ไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้พลังจิตวิญญาณเทพไปที่ชัยโรจน์
ชัยโรจน์ปัดมือ สลายการโจมตีของรพีพงษ์
ด้านจิตวิญญาณเทพ รพีพงษ์ก็เป็นแค่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการโจมตีของจิตวิญญาณเทพ ดังนั้นแม้จะเป็นในโลกจิตวิญญาณของตัวเอง ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของสัตว์ประหลาดอย่างชัยโรจน์ที่อยู่มากว่าห้าร้อยปี
“เด็กน้อย แกสงบเสงี่ยมไว้เถอะ แบบนี้ฉันจะไม่ทำให้แกเจ็บปวดใดๆ สิงร่างของแกโดยตรง แต่ถ้าแกต่อต้านล่ะก็ ฉันก็ทำได้เพียงฆ่าแกเท่านั้นแหละ!” ชัยโรจน์กล่าว
รพีพงษ์มองชัยโรจน์ด้วยความร้อนรน ในระยะเวลาอันสั้น คิดไม่ออกจริงๆว่าจะต่อกรกับเขาอย่างไร
ชัยโรจน์จ้องไปที่จิตร่างเทพของรพีพงษ์แล้วเดินเข้าไป จากนั้นก็ยื่นมือ เชือกหนึ่งที่พลังจิตวิญญาณเทพทำออกมา ได้ไปมัดตัวรพีพงษ์ไว้
รพีพงษ์มีเซ็นส์ ถ้าเขาถูกเชือกมัดไว้ ก็จบแล้วทุกสิ่ง
แต่เขาก็ไม่มีวิธีต่อกร ทำได้เพียงมองเชือกเข้ามาที่ตัวเองอย่างช้าๆ จากนั้นก็มัดเขา และพันธนาการรพีพงษ์ไว้
แต่ในขณะเดียวกันนี้เอง แสงออร่าสีทองสว่างขึ้น ปรากฏอยู่ตรงหน้าของรพีพงษ์ ก็คือกระบี่สยบเซียนที่อยู่ในหัวของรพีพงษ์
กระบี่สยบเซียนตัดเชือกนั้นของชัยโรจน์ เชือกนั้นขาดออกโดยตรง จากนั้นก็กลายเป็นพลังจิตวิญญาณเทพ ถูกกระบี่สยบเซียนดูดเข้าไป
รพีพงษ์เห็นดังนี้ ก็คิดไม่ถึง ไม่คิดว่ากระบี่สยบเซียนนี้จะสามารถทำลายพลังจิตวิญญาณเทพได้ด้วย
แต่เมื่อคิดกลับไป รพีพงษ์ก็เข้าใจแล้ว กระบี่สยบเซียนนี้ได้ฟื้นฟูขึ้นมาเพราะพลังจิตวิญญาณเทพของเขา นี่หมายความว่าระหว่างกระบี่เล่มนี้กับจิตวิญญาณเทพนั้นเชื่อมโยงกัน ดังนั้นที่สามารถทำลายพลังจิตวิญญาณเทพทั้งหมดได้นั้น ก็เป็นเรื่องทั่วไป
เห็นกระบี่สยบเซียนปรากฏออกมา รพีพงษ์ก็รู็้สึกมีความหวัง แสดงว่ากระบี่นี้ก็ไม่อยากเห็นเจ้าของเป็นอะไร เพราะมันได้นับรพีพงษ์เป็นเจ้าของแล้ว ถ้ารพีพงษ์ตาย มันจะต้องความเสียหายที่ยากจะฟื้นได้
ชัยโรจน์ที่เชื่อมั่นในตัวเองอย่างเต็มที่ก็ประหลาดใจขึ้นมา ไม่คิดว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ขึ้น เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน
“นี่……นี่มันอะไรกัน? ฉันใช้พลังจิตวิญญาณเทพรวมกันเป็นเชือก นอกเสียจากพลังจิตวิญญาณเทพจะแข็งแกร่งกว่าฉันมันถึงจะขาดได้ มากสุดก็แค่สะบัดหลุด พลังจิตวิญญาณเทพของมันอ่อนแอขนาดนี้ ทำไมเชือกถึงได้ขาดได้?” ชัยโรจน์บ่นกับตัวเองด้วยความสงสัย
รพีพงษ์ไม่ลังเล เอากระบี่สยบเซียนมาถือไว้ในมือ ในเมื่อกระบี่สยบเซียนทำลายพลังจิตวิญญาณเทพได้ งั้นวันนี้เขาก็ไม่ต้องตกอยู่ใสถานการณ์แห่งความพ่ายแพ้อย่างเลือกไม่ไ่ด้อีกต่อไปแล้ว
แม้ตอนนี้จะอยู่ในโลกจิตวิญญาณของเขา ว่าจะเป็นพลังจิตวิญญาณเทพหรือพลังวิเศษเสน ก็ได้เป็นดั่งเดิมคือพลัง
รพีพงษ์จ้องชัยโรจน์ จากนั้นก็ตะโกนว่า “ไอ้แก่ อย่าคิดว่าพลังจิตวิญญาณแก่เก่งกาจแล้วฉันจะต่อกรกับแกไม่ได้นะ แกอยู่บนโลกนี้มาห้าร้อยปีแล้วไง วันนี้ฉันจะฆ่าแก!”
พูดจบ กระบี่สยบเซียนในมือรพีพงษ์พุ่งไปที่ชัยโรจน์
ชัยโรจน์หลับตา มองไปที่กระบี่ในสยบเซียนที่มีลำแสงออร่าสีทองอร่ามในมือรพีพงษ์ ด้วยความสงสัย
หลังจากที่รพีพงษ์พุ่งไปด้านหน้าชัยโรจน์แล้ว ก็ปล่อยวิชาดาบที่ตัวเองถนัดออกมา ดาบและกระบี่ต่างกันแค่รูกลักษณ์เท่านั้น ดังนั้นไม่กระทบวิชาที่รพีพงษ์ปล่อยออกมา
ชัยโรจน์ปล่อยพลังจิตวิญญาณเทพออกมา ไปมัดตัวรพีพงษ์อีกครั้ง แต่พลังจิตวิญญาณในครั้งนี้ของเขาเหมือนจะทำอะไรรพีพงษ์ไม่ได้ รพีพงษ์เพียงแค่ขยับกระบี่ที่อยู่ในมือเบาๆ ก็สามารถตัดขาดพลังจิตวิญญาณเทพของชัยโรจน์ได้อย่างสลาย
ชัยโรจน์ที่ตอนแรกนิ่งสงบตอนนี้กลับผวาขึ้นมา กระบี่นั้นของรพีพงษ์ ครอบงำของได้จริงๆ แม้พลังจิตวิญญาณเทพของเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไร้ประโยชน์
“ในมือแกคืออะไรกันแน่ ทำไมถึงได้ตัดพลังจิตวิญญาณเทพของฉันได้อย่างง่ายดายขนาดนี้?” ชัยโรจน์จ้องรพีพงษ์แล้วถาม
“ถามมากทำไม แกเพียงแค่ต้องรู้ว่าวันนี้แกจะตายด้วยน้ำมือกระบี่ในมือฉัน ก็พอแล้ว!”
พูดจบ กระบี่ในมือรพีพงษ์ก็พุ่งไปด้านหน้า จากนั้นก็มีพลังจิตวิญญาณเทพที่มหาศาลปรากฏขึ้นมา ม้วนไปที่ชัยโรจน์
“ท่าดาวฟ้า!”
กระบี่ระเบิดพลังอยู่ในพลังจิตวิญญาณเทพนั้น บุกอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถตั้งรับได้ แม้แต่รพีพงษ์ก็ไม่คิดว่ากระบี่ที่ตัวเองใช้ ร่วมกับพลังจิตท่าดาวฟ้าที่ปล่อยออกมาจะมีพลังมหาศาลขนาดนี้
หลังจากที่ชัยโรจน์เห็นดังนี้ ก็หน้าถอดสี แค่ท่านี้ที่ปล่อยพลังออกมา ก็ทำให้เขารับรู้ได้ถึงความอันตราย
“เห็นผีแล้วจริงๆ ไอ้เด็กนี่มันเพิ่งทำจิตวิญญาณดั่งเทพตื่นจากภวังค์เอง ทำไมถึงได้จู่โจมอยากหนักหน่วงได้ขนาดนี้นะ!” ชัยโรจน์ด่า จากนั้นก็ปล่อยพลังจิตวิญญาณเทพของตัวเองทั้งหมดที่มีออกมา ตั้งรับการโจมตีครั้งนี้ของรพีพงษ์
ความจริงที่รพีพงษ์สามารถปล่อยพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ออกมาได้นั้น เหตุผลหลักๆเลย ก็คือพลังของกระบี่เอง บวกกับการควบคุมจิตวิญญาณเทพของกระบี่สยบเซียน และจุดแข็งของโลกจิตวิญญาณรพีพงษ์ ดังนั้นจึงได้มีพลังแบบนี้เกิดขึ้น
สถานการณ์แบบนี้ จะปรากฏได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในโลกจิตวิญญาณของรพีพงษ์เท่านั้น ถ้าอยู่ข้างนอก แม้รพีพงษ์จะจับกระบี่สยบเซียนไว้ ก็ไม่สามารถปล่อยพลังแบบนี้ออกมาได้
ทั้งชีวิตของรพีพงษ์ก็น่าจะเป็นครั้งเดียวที่ถูกคนเข้าไปในโลกจิตวิญญาณแบบนี้ของตนได้ เพราะมันอันตรายจริงๆ
ท่าดาวฟ้าหมุนไปยังชัยโรจน์ ทุกครั้งที่กระบี่ได้ทะลุจิตร่างเทพของชัยโรจน์ไปนั้น เขาได้แต่มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยทำอะไรไม่ได้เลย ไม่วิธีป้องกัน
แว็บเดียว ชัยโรจน์ก็อ่อนแอลง จิตร่างเทพเริ่มปรุโปร่งขึ้น ไม่มีพลังเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ในขณะเดียวกันนี้ เหมือนชัยโรจน์จะคิดอะไรออก ตาลุกวาวขึ้น มองไปที่รพีพงษ์ แล้วถาม “กระบี่นี้ของแก เป็นกระบี่สยมเซียนในตำนานนั้นหนิ?!!”
รพีพงษ์ชะงัก มองไปที่ชัยโรจน์ แล้วถามกลับ “แกรู้จักกระบี่นี้?”
