พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่1004 การประลอง

บทที่1004 การประลอง

หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ก็เบิกตากว้าง รู้สึกเหลือเชื่อ

“ไอ้หมอนี่คงจะไม่ใช่บ้าไปแล้วนะ จะรับคำท้าทายของทุกคนเหรอ? หรือว่าคำท้าทายของผู้อาวุโสตปธนเขาก็กล้ารับเหรอ?”

“อาจจะเป็นการพูดโอ้อวดเท่านั้น ความสามารถของเขาแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเขา วันนี้คนที่อยู่ในเหตุการณ์มากว่าครึ่งหนึ่งสามารถเอาชนะเขาได้”

“ดูเหมือนครั้งนี้มีเรื่องดีให้ดูแล้ว ไม่รู้ว่าหลังจากที่หมอนี่ถูกสั่งสอน ยังมีหน้ามาเป็นตำแหน่งเจ้านายนี้อีกมั้ย”

……

หงส์พวกเขาสี่คนหลังจากที่ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์หน้าก็ถอดสี คาดไม่ถึงรพีพงษ์จะกล้าหาญมากขนาดนี้

หงส์รีบเอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าของรพีพงษ์ พูดเบาๆว่า: “นายบ้าไปแล้วเหรอ นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ เดิมทีผู้อาวุโสตปธนก็ไม่ค่อยพอใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ถ้าหากเขายืนยันที่จะท้าทายนาย นายคิดว่าวันนี้จะมีจุดจบที่ดีเหรอ?”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ไม่เป็นไร ฉันน่าจะรับมือไว้อยู่”

หงส์ก็รู้สึกกังวลในทันที คิดในใจผู้อาวุโสตปธนเป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพชั้นสูง นายจะเอาอะไรมีรับมือ

“ถ้าหากหากทุกคนไม่มีความคิดเห็นอะไรกับข้อเสนอของผม ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราก็ไปที่สนามฝึกศิลปะการต่อสู้กันเถอะ”รพีพงษ์กวาดสายตามองไปที่ทุกคน

“ไปก็ไป นี่เป็นสิ่งที่นายรนหาที่เองนะ ถึงเวลาขายขี้หน้า อย่าหาว่าพวกเราทุกคนไร้ความปรานี!”

เมื่อมีคนลุกขึ้นมา แล้วเดินออกไปด้านนอกห้องประชุมเดิน

ตปธนก็จ้องมองรพีพงษ์แวบหนึ่ง จากนั้นส่งเสียงเย็นชา เดินไปที่สนามฝึกศิลปะการต่อสู้

เขารู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังรนหาที่ตาย ถึงเวลาเขาคงจะไม่ต้องลงมือ คนระดับสูงของกลุ่มสิงโตที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้จะทำให้รพีพงษ์เข้าใจว่าตัวเองมีความสามารถแค่ไหนกัน

หลังจากที่รอให้ทุกคนออกไป รพีพงษ์ก็เดินตามออกไป

รพีพงษ์ที่ตอนนี้บรรลุถึงแดนดั่งเทพชั้นยอด โดยธรรมชาติคือจะไม่กลัวเรื่องเล็กน้อยแค่นี้

หงส์เดินอยู่ข้างๆรพีพงษ์ และพูดอย่างกังวลว่า: “ตอนนี้นายกลับคำตอนนี้ยังทัน อย่างมากก็แค่รอให้เจ้านายกลับมาปราบเรื่องนี้ลงไป ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวพ่ายแพ้ให้กับพวกเขา ต่อให้เจ้านายต้องการให้นายเป็นเจ้านายคนใหม่ ตัวของนายเองก็ไม่มีทางได้รับการยอมรับนับถือแล้ว”

“สบายใจเถอะ ต่อให้ผู้อาวุโสตปธนออกโรง ฉันก็สามารถรับมือได้อย่างง่ายดาย ถ้าฉันเป็นประเภทอย่างที่เธอพูดถึงจริงๆ ท่านธัชธรรมก็ไม่มีทางส่งมอบตำแหน่งเจ้านายให้กับฉันแล้ว”รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูด

หงส์รู้สึกเพียงว่ารพีพงษ์กำลังอวดเก่ง สุดท้ายยังถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

จากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มาถึงสนามฝึกศิลปะการต่อสู้

สนามฝึกศิลปะการต่อสู้ในสำนักงานใหญ่ของกลุ่มสิงโตทำจากวัสดุโลหะพิเศษ แม้ว่ายอดฝีมือแดนดั่งเทพจะต่อสู้กันอยู่ที่นี่ ตราบใดที่มันไม่ดุเดือดเกินไป สนามศิลปะการต่อสู้นี้ก็สามารถแบกรับมันไว้ได้ ไม่มีทางที่ต่อสู้เพียงครั้งเดียวก็พังลงมาได้

รพีพงษ์ยืนอยู่ตรงกลางสนามฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ จากนั้นมองไปที่ทุกคน และเอ่ยปากพูดว่า: “อยากจะท้าทายผม ตอนนี้ก็สามารถขึ้นมาได้”

หลังจากพูดจบ สายตาของเขาจับจ้องไปที่บนตัวตปธน

ถ้าหากครั้งแรกตปธนขึ้นมาท้าทายเขา ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็จะง่ายดายมาก เนื่องจากคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในสนาม ก็คือตปธน

แต่เห็นได้ชัดว่าตปธนไม่มีตั้งใจที่จะลงมือ เพียงแค่จ้องไปที่รพีพงษ์อย่างเย็นชา เหมือนราวกับว่าเขาไม่ต้องลงมือรพีพงษ์ก็จะถูกคนอื่นสั่งสอน

ในไม่ช้า ก็มียอดฝีมือที่บรรลุถึงแดนดั่งเทพชั้นต้นลุกออกมา

ตอนนี้ทุกคนรับรู้ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ ยังหยุดอยู่ที่ระดับแดนครึ่งดั่งเทพ

ต่อให้รพีพงษ์จะมีความสามารถสูงมาก แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถในช่วงเวลาสั้นๆเท่านี้ จากแดนครึ่งดั่งเทพก้าวเข้าสู่แดนเทพขั้นต้น ดังนั้นยอดฝีมือแดนดั่งเทพออกหน้า ถือได้ว่าให้เกียรติรพีพงษ์มากแล้ว

รพีพงษ์เห็นคนที่เดินมาตรงหน้าตัวเอง เดิมทีอยากบอกเขาว่าความแข็งแกร่งอ่อนแอเกินไป ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตัวเอง แต่เมื่อย้อนคิดดูแล้ว ต่อให้เขาพูดแบบนี้ ทุกคนก็คงจะไม่เชื่อ ใช้ผลลัพธ์มาทำให้ทุกคนแจ่มแจ้งความแข็งแกร่งของตัวเองดีกว่า

เขาสองมือประสานคำนับให้กับยอดฝีมือแดนดังเทพชั้นต้นคนนั้น เอ่ยปากพูดว่า: “หมัดเท้าไร้ตา ได้โปรดให้อภัยด้วย”

ยอดฝีมือคนนั้นเบะปาก พูดอย่างเย็นชาว่า: “คำพูดนี้ฉันควรจะพูดกับนายมากกว่า!”

หลังจากพูดจบ พลังอานุภาพบนร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมา พุ่งไปทางรพีพงษ์

เพราะเป็นเพียงการประลอง ทุกคนไม่ได้ใช้พลังภายในแปลงร่างเป็นอาวุธมาต่อสู้ เพียงแค่แข่งขันพละกำลังของหมัดเท้า

เมื่อรพีพงษ์เห็นคนคนนั้นพุ่งมา หรี่ตา ปลดปล่อยพลังจิตออกมา ในเวลาเกือบชั่วอึดใจ ก็ค้นพบจุดอ่อนในร่างกายของเขา

เขาต่อสู้กับคนคนนี้ไปสองท่วงท่าในทางสัญลักษณ์ จากนั้นชกเข้าที่หน้าอกของเขาหนึ่งหมัด และผลักให้เขาบินออกไป

ความจริงดูจากแดนในตอนนี้ของรพีพงษ์ หนึ่งท่วงท่าก็สามารถจัดการกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้นคนนี้ได้ แต่ว่าคนที่ต่อสู้กับเขายังไงก็เป็นคนของกลุ่มสิงโต เพื่อให้เกียรติกับเขา รพีพงษ์ถึงได้สู้ไปหลายท่วงท่า

อย่างไรก็ตามถึงอย่างนั้น หลังจากที่ทุกคนเห็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้นคนนั้นบินออกไป ยังคงส่งร้องอุทานออกมา

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง! คนคนนั้นบรรลุถึงระดับแดนดั่งเทพขั้นต้นตั้งนานแล้ว ทำไมอยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ยืนกรานเพียงแค่ไม่กี่ท่วงท่าเองล่ะ?”

“หรือว่ารพีพงษ์จะก้าวหน้าแล้วเหรอ? นี่ก็ไม่น่าจะใช่ ต่อให้เขาจะอยู่ในแดนดั่งเทพขั้นต้น ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะคนคนนั้นได้ภายในเวลาสั้นขนาดนี้”

ในเวลานี้หงส์ก็มองไปที่รพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยตกตะลึง ตอนนี้หล่อนเข้าใจแล้ว ทำไมรพีพงษ์ถึงได้มีความมั่นใจที่จะตามทุกคนมาที่สนามฝึกศิลปะการต่อสู้

หลังจากเอาชนะยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้น รพีพงษ์สองมือประสานคำนับให้เขา เอ่ยปากพูดว่า: “ออมมือแล้ว”

ยอดฝีมือแดนดั่งเทพคนนั้นสีหน้าไม่ค่อยดีลุกจากพื้น ก็คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้ รู้สึกละอายใจ

รพีพงษ์กวาดสายตาไปที่ทุกคนอีกครั้ง เอ่ยปากพูดว่า: “ท่านต่อไปใครจะมาประลองกับผู้น้อย?”

คนคนหนึ่งเดินออกมา ทั้งด่าทั้งพูดไปด้วย: “ฉันก็ไม่เชื่อ เด็กน้อยอายุยี่สิบกว่าอย่างนาย ต่อให้แข็งแกร่งจะสามารถแข็งแกร่งถึงระดับไหน นายมาต่อสู้กับฉัน!”

คนที่พูดก็เป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้นเหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับคนแรกแล้ว ความแข็งแกร่งของคนคนนี้จะลึกล้ำมากกว่ามาก เขาจะก้าวหน้าอยู่ขอบเขตแล้ว สามารถก้าวหน้าไปถึงแดนดั่งเทพขั้นกลางได้ทุกเมื่อ

สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คือ ยอดฝีมือคนนี้ยืนหยัดอยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ไม่ถึงยี่สิบกระบวนท่า ก่อนที่จะพ่ายแพ้ไป

จากนั้นรพีพงษ์ได้ดำเนินประลองกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นกลางคนหนึ่ง ผลปรากฏว่ารพีพงษ์ก็ได้รับชัยชนะ

ถึงตอนนี้ ทุกคนได้ทบทวนความรู้ที่มีต่อรพีพงษ์ใหม่ ยังไงพวกเขาก็คาดไม่ถึง รพีพงษ์แม้แต่ยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นกลางก็ไม่เอาไว้ในสายตา

และรพีพงษ์เพิ่งจะอายุยี่สิบกว่า! สิ่งนี้ไม่จะเป็นเมื่อไหร่ คงจะเป็นความผิดปกติของสัตว์ประหลาด

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่รพีพงษ์อย่างมีจินตนาการ และเปลี่ยนมุมมองที่ตัวเองมีต่อรพีพงษ์ไปโดยสิ้นเชิง

ในเวลานี้รพีพงษ์รู้สึกว่าถ้าหากยังต่อสู้กับคนอื่นต่อไป ก็เสียเวลาเปล่า ดังนั้นมองไปทางตปธน

“ผู้อาวุโสตปธน ไม่ทราบว่าท่านจะประลองกับผู้น้อยมั้ย? ถ้าหากผมพ่ายแพ้ ในอนาคตจะไม่ยุ่งกับตำแหน่งเจ้านายแม้แต่น้อย!”