บทที่1011 โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล
ภาคใต้ เมืองเมฆา
บนรถแท็กซี่คันหนึ่ง รพีพงษ์กำลังอุ้มขวัญนลิน อารียานั่งอยู่ข้างๆพวกเขาทั้งสองคน และมองดูสองพ่อลูกอย่างมีความสุข
“หนูลิน มาเรียกพ่อสิลูก”รพีพงษ์มองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กอายุหนึ่งปีกว่า แววตาเปี่ยมล้นไปด้วยความรัก
ดวงตาทั้งสองของเด็กหญิงตัวเล็กเบิกกว้างมองไปที่รพีพงษ์ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ก็ยิ้มออกมา จากนั้นใช้น้ำเสียงอ่อนหวานแบบเด็กน้อยตะโกนว่า: “พ่อ….พ่อ”
รพีพงษ์หัวเราะอย่างมีความสุข ไม่มีอะไร ที่ทำให้ตัวเองมีความสุขมากกว่าการมองดูลูกสาวของตัวเอง
รพีพงษ์เหลือบมองรพีพงษ์อย่างแปลกประหลาด และเอ่ยปากพูดว่า: “ตลอดทางมานี้นายให้หนูลินเรียกนายว่าพ่อไปกี่ครั้งแล้ว ไม่อายใจเลยหรือไง เป็นเพราะนายทั้งนั้น หนูลินอายุหนึ่งปีกว่าแล้ว ยังเรียกเป็นแต่พ่อเท่านั้น คำพูดอื่นก็พูดไม่เป็น โง่จะตายอยู่แล้ว ก็ไม่รู้ว่าสืบทอดมาจากใคร”
รพีพงษ์หัวเราะเสียงดัง แล้วพูดว่า: “ลูกสาวของฉันฉลาดเป็นกรด ลูกพูดได้หลายคำมาก เพียงแต่ไม่อยากพูดเท่านั้นเอง”
อารียากลอกตาขาวใส่เขา คิดในใจรพีพงษ์ตามใจเด็กหญิงตัวน้อยเกินไปแล้ว
หนูลินไม่รู้ว่าแม่ของตัวเองกำลังรังเกียจเธอแม้แต่น้อย บนใบหน้ากลมเล็กยังเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มซื่อๆ
ในเวลานี้ที่รพีพงษ์ออกจากสำนักงานใหญ่กลุ่มสิงโต ผ่านมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว
รพีพงษ์กลับไปที่เกียวโตก่อนหนึ่งรอบ ไปพบหน้าทุกคนในคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ จากนั้นตรวจสอบสถานการณ์ในปัจจุบันของตระกูลลัดดาวัลย์ หลังจากนั้นก็พาอารียาและขวัญนลินทั้งสองคน มาถึงเมืองเมฆา ตั้งใจว่าจะไปเที่ยวเล่นสักพัก
เมืองเมฆาเป็นเมืองชายฝั่งทะเลที่สวยงาม ทิวทัศน์ที่นี่งดงามราวกับรูปวาด สภาพภูมิอากาศดี ที่สำคัญมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงหลายปีที่ผ่าน และเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ชั้นนำระดับนานาชาติมายาวนาน
ระยะเวลาช่วงนี้ที่เมืองเมฆายังมีการแสดงคอนเสิร์ตของกลุ่มคนดังต่างๆ อารียาอยากจะดูคอนเสิร์ตครั้งนี้ ดังนั้นครอบครัวของพวกเขาทั้งสามคนจึงเดินทางมาถึงที่เมืองเมฆา
ตอนนี้พวกเขาเพิ่งลงจากเครื่องบินได้ไม่นาน และตอนนี้กำลังจะไปหาโรงแรม
“พี่คนขับ ผมได้ยินมาว่าโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลที่นี่ของพวกคุณไม่เลวเลย คุณส่งพวกเราไปที่นั่นเถอะ”รพีพงษ์พูดกับคนขับรถที่กำลังขับรถอยู่
คนขับรถได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้น รีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “หนุ่มน้อย โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลนี้แห่งนี้อยู่ที่นี่ของพวกเรามีชื่อเสียงมากจริงๆ แต่ค่าใช้จ่ายในนั้นสูงมากเกินไป พักที่นี่หนึ่งคืน ไม่แน่อาจจะเป็นเงินเดือนหนึ่งเดือนของคุณ ถ้าหากพักที่ดีขึ้น เงินเดือนทั้งปีของคุณก็เกรงว่าจะไม่เพียงพอ คุณแน่ใจว่าจะไปโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลจริงๆเหรอ?”
เมื่อกี้นี้ตอนที่ครอบครัวรพีพงษ์พวกเขาทั้งสามคนขึ้นรถ คนขับรถก็สังเกตเห็นว่า พวกเขาสวมชุดธรรมดามาก มีแต่เด็กเท่านั้นที่สวมใส่ดีกว่า จึงคิดว่าพวกเขาเป็นคนธรรมดาที่มาท่องเที่ยวในเมืองเมฆา
ที่สำคัญที่สุดคือ ผู้ที่อาศัยอยู่ในโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล ไม่เคยนั่งแท็กซี่มาก่อน
ดังนั้นถึงได้ตักเตือนรพีพงษ์
รพีพงษ์ยิ้มให้เขาเล็กน้อย และเอ่ยปากพูดว่า: “ไม่เป็นไรพี่คนขับ คุณส่งพวกเราไปก็พอ”
เมื่อคนขับรถเห็นรพีพงษ์ยืนกรานที่จะไป จึงไม่ได้พูดอะไร
แต่ในไม่ช้า พวกเขาก็นึกถึงความเป็นไปได้หนึ่งอย่าง ช่วงนี้เมืองเมฆากำลังจะจัดคอนเสิร์ตของกลุ่มคนดังที่ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่ง และมีดารานักแสดงหลายคนจองห้องพักที่โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล
ทุกๆวันจะมีผู้คนจำนวนมากที่รออยู่ทางเข้าโรงแรม เพียงเพื่อมองดูใบหน้าของไอดอลของตัวเองแวบหนึ่ง
“พวกคุณน่าจะไปดูดาราใช่มั้ย?”คนขับรถถามโดยไม่คิด
“ดาราอะไรเหรอ?”รพีพงษ์ถามอย่างสงสัย
“พวกคุณไม่รู้เหรอ? ช่วงนี้ดาราหลายคนมาพักที่โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล พวกคุณไม่ได้ไปดูดารา ถ้าอย่างนั้นไปทำอะไรเหรอ?”คนขับรถเอ่ยปากถาม
“ไปเช็คอินเข้าพัก”รพีพงษ์เอ่ยปากพูด
จู่ๆคนขับก็ดูประหลาดใจ ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ก็รู้สึกว่ารพีพงษ์ดูไม่เหมือนคนที่สามารถพักอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนั้นได้
แต่เขาก็ไม่ได้พูดมากเกินไป เพียงแค่พึมพำอยู่ในใจไม่กี่คำ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอีก
หลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็ปล่อยครอบครัวของพวกเขาทั้งสามคนลงข้างถนน เพราะในบริเวณหน้าโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลไม่อนุญาตให้แท็กซี่เข้ามาจอด ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเดินไป
หลังจากลงรถ รพีพงษ์มองอารียาแวบหนึ่ง เอ่ยปากถามว่า: “ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ตระกูลพงศ์ธนธดาน่าจะถือหุ้นในโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลนี้ด้วยใช่มั้ย?”
อารียาพยักหน้า แล้วพูดว่า: “น่าจะใช่ ก่อนที่พวกเราจะออกจากบ้าน พ่อบอกกับฉัน บอกว่าให้พวกเรามาถึงก็ไปพักที่โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล”
รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย ในเมื่อตระกูลพงศ์ธนธดาถือหุ้นในโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล ถ้าอย่างนั้นก็สามารถช่วยลดปัญหาลงได้บ้าง
ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรศัพท์ไปหาชลาธิป
ถ้าหากเป็นที่ผ่านมา รพีพงษ์คงจะไม่มีทางคิดหาความสัมพันธ์แบบนี้ แต่ตอนนี้หนูลินมากับพวกเขา เพื่อให้ลูกสาวเล่นได้อย่างมีความสุข จุดมุ่งหมายสำคัญของรพีพงษ์จึงกลายเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้
หลังจากที่โทรติด ชลาธิปก็รีบแสดงให้เห็นว่าเขาได้บอกกล่าวกับทางโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลก่อนแล้ว ที่สำคัญก่อนหน้าที่พวกเขาจะออกเดินทางมีการ์ดใส่ไว้ในกระเป๋าของเล่นของขวัญนลิน พวกเขาเอาการ์ดใบนั้นก็สามารถเช็คอินเข้าพักที่ห้องเพลสสิเดนท์สูทสุดหรูที่มีเพียงสองห้องในโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลได้
รพีพงษ์ค้นกระเป๋าของเล่นของหนูลิน พบว่าการ์ดวีไอพีของโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลจริงๆ
ทั้งสามคนเดินไปที่โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลด้วยกัน เมื่อเดินใกล้ถึงทางเข้าโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล พวกเขาเห็นว่ามีคนกลุ่มใหญ่อยู่บริเวณรอบๆ และหลายคนถือป้ายอยู่ในมือ ดูแล้วก็คือมาไล่ตามดารา
“ไม่เข้าใจพวกเขาเหล่านี้จริงๆยืนอยู่ที่นี่มานานขนาดนี้ สุดท้ายแล้วก็แค่มองดูดาราเหล่านั้นแวบเดียว คนอื่นเขาไม่แม้แต่จะทักทายพวกเขาด้วยซ้ำ ทำแบบนี้คุ้มค่าจริงๆเหรอ?”รพีพงษ์กล่าวด้วยยิ้ม
อารียาก็แสดงท่าทางไม่เข้าใจ เอ่ยปากพูดว่า: “อาจเป็นเพราะพวกเราแก่แล้ว ไม่เข้าใจความคิดของคนหนุ่มสาวเหล่านี้”
รพีพงษ์หัวเราะเสียงดัง พวกเขาทั้งสองคนยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ ก็เรียกว่าแกแล้ว ก็มีความละอายใจจริงๆ
ทั้งสามเดินมาที่ทางเข้าโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล และเดินตรงไปที่ประตูของโรงแรม
ผู้คนที่ไล่ตามดาราทั้งสองข้างกำลังเบิกตากว้างมองดูพวกเขาทั้งสาม เหมือนราวกับกำลังคิดว่าสามคนนี้เป็นดาราคนไหน
รพีพงษ์ไม่สนใจสายตาของคนเหล่านี้ ในเวลานี้หนูลินก็ง่วงนอนแล้ว เขาเพียงแค่อยากพาลูกสาวเข้าไปพักผ่อนโดยเร็วที่สุด
ขณะตอนที่พวกเขากำลังจะเข้าไปในโรงแรม ชายคนหนึ่งก็รีบพุ่งเข้ามา ขวางพวกเขาทั้งสามคนไว้
“พวกคุณกำลังจะทำอะไร? ที่นี่เป็นสถานที่ที่ไอดอลของพวกเราพักอาศัยอยู่ พวกคุณจะเข้าไปรบกวนการพักผ่อนของพวกเขาเหรอ?”ชายคนนั้นตะโกน
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว เอ่ยปากพูดว่า: “พวกเรากำลังจะไปเช็คอินเข้าพัก คุณช่วยถอยไปด้วย”
ชายคนนั้นจ้องมองไปที่รพีพงษ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงดูถูก: “เสแสร้งอะไร นายรู้มั้ยว่าพักอยู่ที่นี่คืนหนึ่งใช้เงินเท่าไหร่? อย่างพวกนาย สามารถพักอาศัยสถานที่แบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”
“อย่าคิดว่าฉันมองแผนการของพวกนายไม่ออก พวกนายก็แค่อยากใช้ในนามของการเช็คอินเข้าพักไม่ใช่เหรอ เข้าไปแอบถ่ายรูปไอดอลของพวกเรา ที่สำคัญนายเพื่อจะแอบถ่าย กลับยังพาเด็กมา ดูเหมือนว่าตอนนี้นักข่าวหนังสือพิมพ์ขนาดเล็ก เพื่อแอบถ่าย ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่มีขอบเขต!”
