บทที่1019 คนที่โชคร้ายก็มีแต่ตัวของคุณเท่านั้น
ไพทยานิ่งอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของผู้จัดการ
“แขกที่มีเกียรติที่สุดเหรอ? เขาไม่ใช่พนักงานทำความสะอาดเหรอ? เมื่อเช้านี้เขายังช่วยฉันทิ้งขยะ”ไพทยาพึมพำกับตัวเอง
รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของพวกเขา ก็เดาได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในใจ จึงพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันช่วยเธอทิ้งขยะจริงๆ แต่นั่นแค่เป็นเพียงความสมัครใจของฉันเท่านั้นเอง ฉันไม่เคยพูดเลยว่าตัวเองเป็นพนักงานทำความสะอาด”
เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ไพทยาตกตะลึงไปชั่วครู่ คาดไม่ถึงเขาไม่ใช่พนักงานทำความสะอาด
เมื่อรวมกับคำพูดของผู้จัดการ ฐานะตัวตนของรพีพงษ์ ดูเหมือนจะไม่ธรรมดาอย่างที่หล่อนคิด
ในเวลานี้จันทร์ปรียาที่ก้มหน้าก็กระซิบข้างหูหล่อนอีกครั้งว่า: “เธอยังจำรพีพงษ์คนคนนั้นที่ฉันบอกว่าเจอที่ประเทศรัสเซียได้มั้ย? ก็คือเขา!”
ไพทยาสูดลมหายใจเย็นๆเข้า จันทร์ปรียาได้บอกรายละเอียดของรพีพงษ์คนนี้กับหล่อน นั่นคือคนที่ผู้กำกับปิยวัฒน์ไม่กล้าหาเรื่องด้วย เบื้องหลังฐานะตัวตนค่อนข้างจะไม่ธรรมดา
จนถึงตอนนี้ หล่อนถึงได้รู้ตัวว่า รพีพงษ์กล้าลงมือกับชัยพัทธ์ เป็นเพราะตัวเองมีเบื้องหลังที่ดี
ในเวลานี้จู่ๆในหัวของหล่อนก็นึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง จากนั้นก็รีบมองไปที่ผู้จัดการ และเอ่ยปากถามว่า: “ผู้จัดการ ผู้ยิ่งใหญ่ลึกลับคนนั้นที่เช็คอินเข้าพักในโรงแรมเมื่อเช้านี้ คงจะไม่ใช่เขาใช่มั้ย?”
ผู้จัดการพยักหน้าให้ไพทยา แล้วพูดว่า: “ถูกต้อง คุณรพีเป็นคนเช็คอินเข้าพักเมื่อเช้านี้ พวกเราปฏิเสธแขกที่เป็นดาราที่จะเช็คอินเข้าพัก ก็เป็นเพราะเขา”
ใบหน้าของไพทยากลายเป็นซีดเซียวลงในทันที เมื่อนึกถึงก่อนหน้าที่ตัวเองเคยเพ้อฝันจินตนาการว่าต้องการรู้จักกับผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ บางทีอาจจะมีโอกาสได้แต่งงานเข้าบ้านครอบครัวที่ร่ำรวย
แต่หล่อนไม่คาดคิดมาก่อนว่า คนที่หล่อนคิดว่าเป็นพนักงานทำความสะอาดในวันนี้ กลับกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น
คนคนนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นแขกผู้มีเกียรติของผู้กำกับปิยวัฒน์ ตอนนี้โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัลก็เพื่อเขาอีก ไม่เสียดายที่จะมีปัญหากับแขกที่เป็นดารา ฐานะตัวตนของรพีพงษ์นั้นน่ากลัวเพียงใด หล่อนไม่สามารถจินตนาการออกมาได้
หล่อนรู้ว่าอำนาจของโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล ความจริงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าไฟลกรุ๊ป ต่อให้หล่อนอยากจะประจบประแจงชัยพัทธ์ สุดท้ายใครจะชนะก็ยังไม่แน่นอน
ที่สำคัญเกิดชัยพัทธ์ไม่มีทางทำอะไรรพีพงษ์ได้ เขาไม่เพียงแต่จะประจบประแจงชัยพัทธ์ไม่ได้ ยังขัดใจกับรพีพงษ์อีกด้วย
เรื่องนี่สำหรับหล่อนแล้วไม่คุ้มกับการสูญเสีย
กล่าวอีกนัยหนึ่ง หล่อนขัดใจกับรพีพงษ์แล้ว อยู่ที่ร้านอาหารลมเย็นเมื่อกี้นี้ หล่อนยังช่วยชัยพัทธ์ด่าว่ารพีพงษ์
ดังนั้นหัวสมองหมุนเวียนอย่างรวดเร็ว กำลังคิดว่าจะกอบกู้พลิกสถานการณ์ที่มีผลกระทบนำมาสู่ตัวหล่อนอย่างไร
รพีพงษ์จ้องมองไพทยาแวบหนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า: “ทำไม เธออยากช่วยคุณชายพัทธ์คนนั้นจัดการกับฉันเหรอ?”
ไพทยาส่ายหัว แล้วพูดว่า: “คุณ…..คุณรพี คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ก่อนหน้าคือฉันโง่เกินไป ฉันกับชัยพัทธ์ไม่ได้สนิทกัน คือวันนี้เขานัดฉันไปทานอาหารเท่านั้นเอง”
“ถ้าฉันรู้จักฐานะตัวตนของรพีพงษ์ก่อน ถึงยังไงฉันก็ไม่มีทางช่วยเขาว่าให้คุณ”
“เรื่องราวก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉัน ฉันยินดีที่จะรับการลงโทษ คุณได้โปรดเมตตาด้วย ให้ทางรอดแก่ฉันด้วย”
เมื่อเห็นไพทยาร้องขอความเมตตา รพีพงษ์ก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา และเอ่ยปากพูดว่า: “ตอนนี้ร้องขอความเมตตา ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรอยู่?”
ไพทยาเห็นท่าทีของรพีพงษ์ไม่ค่อยดี ในใจก็วิตกกังวลอย่างฉับพลัน ถ้าหากรพีพงษ์ยืนกรานที่จะลงโทษหล่อน ถ้าอย่างนั้นหล่อนก็คงจะจบเห่จริงๆแล้ว
“คุณรพีต้องการให้ผมช่วยคุณจัดการเรื่องนี้มั้ย?”ผู้จัดการเอ่ยปากถามรพีพงษ์
รพีพงษ์เหลือบมองไปที่ผู้จัดการ และเอ่ยปากพูดว่า: “ขับไล่หล่อนออกไปจากโรงแรมเถอะ จากนี้ไปอย่าให้หล่อนรบกวนฉันก็พอ”
“รับทราบครับ คุณรพี”ผู้จัดการตอบ
เมื่อไพทยาได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ในใจก็รู้สึกโล่งใจ ถ้าหากแค่ไล่หล่อนออกจากโรงแรม ถ้าอย่างนั้นถือว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
คนมีฐานะอย่างรพีพงษ์ ใช้อำนาจตามใจเพียงเล็กน้อย ก็สามารถหยุดอาชีพการแสดงของหล่อนได้ รพีพงษ์ไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจ ค่อนข้างเป็นเรื่องที่ดีทีเดียว
“ต่อหน้าลูกสาวของฉัน ฉันไม่ต้องการทำอะไรกับหล่อน แต่ฉันอยากจะเตือนเธอ จากนี้ไปควรเกรงใจผู้คนบ้าง และอย่าอยู่ปะปนกับคนอย่างคุณชายพัทธ์ ไม่อย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วเธอจะเสียใจ”รพีพงษ์พูดอย่างเย็นชา
“ฉันเข้าใจแล้วคุณรพี ขอขอบคุณสำหรับความใจกว้างของคุณรพี เรื่องนี้จากนี้ไปฉันก็จะไม่ยุ่งอีกต่อไป ฉันจะย้ายออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ จากนี้ไปจะไม่ปรากฏตัวตรงหน้าคุณอีก”ไพทยารีบขอบคุณตอบ
รพีพงษ์จับจ้องสายตาของตัวเองมองไปที่บนตัวของจันทร์ปรียา เอ่ยปากถาม: “เธอละ? เป็นเพราะเรื่องครั้งก่อน ดังนั้นจึงมาแก้แค้นฉันเหรอ?”
จันทร์ปรียารีบส่ายหัว และเอ่ยปากพูดว่า: “คุณรพี เรื่องราวที่เกิดขึ้นครั้งก่อนเป็นความผิดของฉัน ฉันจะกล้ามาหาคุณรพีเพื่อแก้แค้นได้อย่างไร ฉันแค่บังเอิญพักอยู่กับไพทยา”
รพีพงษ์ฟังแล้ว ไม่ได้สนใจหล่อน จากนั้นเอ่ยปากพูดกับผู้จัดการว่า: “ถ้าหากคุณพัทธ์คนนั้นมาหาฉัน คุณก็แจ้งให้ฉันทราบ ฉันตักเตือนเขาแล้ว ถ้าหากตัวของเขาไม่เข็ดหลาบ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไม่เกรงใจแล้ว”
“ครับ!”
รพีพงษ์ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป หลังจากพูดเสร็จ ก็พาอารียาและหนูลินเดินไปที่ห้องชั้นบน
หลังจากรพีพงษ์จากไปไพทยาและจันทร์ปรียาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
รัศมีของรพีพงษ์แรงมาก กดทับจนคนไม่สามารถหายใจได้เลย
จันทร์ปรียายิ่งหดหู่มากขึ้น หล่อนคิดในใจกับตัวเองว่าโชคไม่ดีจริงๆ มาเจอรพีพงษ์อยู่ที่นี่ ที่สำคัญยังเป็นตอนที่ไพทยามีปัญหากับรพีพงษ์พอดี
ดูเหมือนว่าวันนี้หล่อนจะโชคร้ายทำอะไรไม่ราบรื่น หล่อนคิดว่าจะอำลาวงการมาระยะหนึ่งแล้ว
“ถ้าหากรู้ก่อนว่าคนคนนั้นที่เธอบอกคือรพีพงษ์ ฉันคงจะไม่มีทางให้เธอมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน”จันทร์ปรียาพูดอย่างหมดหนทาง
ไพทยายิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า: “ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ พวกเราจะรู้ฐานะตัวตนของเขาได้อย่างไร ท้ายที่สุดยังเป็นตัวของพวกเราเองที่โง่เกินไป ถ้าไม่อย่างนั้นจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร”
จันทร์ปรียาพยักหน้า
ผู้จัดการจ้องไปที่ทั้งสองคน และเอ่ยปากพูดว่า: “เรื่องของคุณรพี พวกคุณสองคนก็กรุณาปิดปากเงียบให้สนิทด้วย หวังว่าพวกคุณจะไม่เปิดเผยอะไรให้กับเด็กคนนั้นของตระกูลภูมิลาด ไม่อย่างนั้น พวกคุณก็รอรับกับความโกรธของคุณรพีได้เลย”
“พวกเราเข้าใจ พวกเราจะย้ายออกไปเดี๋ยวนี้ พวกเราจะไม่เปิดเผยเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับคุณรพีให้ใครอย่างแน่นอน”ไพทยารีบพูด
ผู้จัดการส่งเสียงอืม หันหลังจากไป
ใบหน้าของจันทร์ปรียาหมดหนทาง คาดไม่ถึงไม่ง่ายเลยที่หล่อนจะพึ่งพาไพทยาเข้ามาพักอาศัยอยู่ในโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล แต่ไม่คิดว่าตอนนี้แม้แต่ไพทยาก็จะต้องถูกขับไล่ออกไป ถือเป็นความโชคร้ายจริงๆ
“ดูเหมือนว่าจากนี้ไปต้องทำเรื่องดีมากขึ้น ไม่เช่นนั้นจะได้รับผลกรรมจริงๆ”จันทร์ปรียาพึมพำ
ในเวลานี้ไพทยาได้รับโทรศัพท์จากชัยพัทธ์
“ไพทยา หาตัวพนักงานทำความสะอาดคนโง่นั้นเจอหรือยัง?”
ใบหน้าของไพทยาไม่พอใจในทันที และเอ่ยปากพูดว่า: “ชัยพัทธ์ ฉันเตือนคุณไม่ต้องตามหาตัวคนคนนั้นแล้ว เขาไม่ใช่พนักงานทำความสะอาด ฐานะตัวตนของเขาคุณคงคิดไม่ถึง ถ้าทำแบบนี้ต่อไป คนที่โชคร้ายก็มีแต่ตัวของคุณเท่านั้น”
หลังจากพูดจบ ไพทยาก็วางสายโทรศัพท์
