บทที่1037 ไล่พวกมันทั้งสองออกไป
หัวหน้ารปภ.ไม่คาดคิดว่าหัวหน้าของตนจะโมโหได้ขนาดนี้ ทำเอาตนเองงงไปหมด
เขามองชโนดมอย่างกระวนกระวาย แล้วกล่าวอย่างตัวสั่น “หัวหน้า ผม ผมไม่รู้ครับ”
“อะไรคือมึงแม่งไม่รู้เรื่อง? เจอเหตุการณ์แบบนี้มึงไปถามกูสักหน่อยไม่ได้หรือไง? ต้องทำผิดกับคุณรพี จนคุณรพีต้องโทรหากูเองจึงจะจบ?” ชโนดมโมโหจนหายใจไม่ทัน
คนรอบข้างก็ล้วนไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้ เดิมทีพวกเขาคิดว่ารพีพงษ์ทั้งสามแอบเข้ามาจริงๆ กลับไม่คาดคิดว่าผู้รับผิดชอบฝ่ายจัดงานจะเคารพรพีพงษ์ขนาดนี้
ดูๆแล้วเบื้องหลังรพีพงษ์ต้องมีคนใหญ่คนโตแน่นอน
ที่แท้ก็ดูคนจากภายนอกไม่ได้
“หัวหน้า ผมผิดไปแล้ว ต่อไปผมจะขอคำแนะนำคุณคนแรกเลย” หัวหน้ารปภ.รีบพูดกับชโนดม
“ขอคำแนะนำเชี่ยไรล่ะ จากวันนี้ไป มึงไม่ต้องมาทำงานอีก กูไม่ต้องการคนอย่างมึง!” ชโนดมตะคอกอย่างไม่เกรงใจ
สีหน้าของรปภ.แย่ลง แล้วขอร้องว่า “หัวหน้า ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้งด้วยเถิด ผมมีคนแก่และเด็กที่ต้องดูแล คนทั้งครอบครัวต้องพึ่งผมนะ ถ้าผมไม่ได้ทำงานนี้แล้ว ครอบครัวจะต้องอดอยากแน่นอน”
ชโนดมขมวดคิ้วหนักขึ้น คิดในใจในเมื่อมีความกดดันเยอะขนาดนี้ ทำไมขยันหมั่นเพียร ยังจะเชื่อคนง่ายแบบนี้อีก
เขากำลังจะพูดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา ทำผิดก็ต้องได้รับการลงโทษ แต่ในขณะเดียกวันนี้เอง รพีพงษ์กล่าวว่า “เรื่องไล่เขาออกนั้นช่างมันเถอะ ลงโทษเขาเป็นการสั่งสอนก็พอแล้ว เพราะเขาก็ไม่ได้ตั้งใจ เพียงแค่เชื่อคนง่ายไปก็เท่านั้น”
ชโนดมเห็นรพีพงษ์เห็นใจหัวหน้ารปภ. ก็รีบยิ้มพลางกล่าว “คุณรพี คุณใจกว้างจริงๆ ในเมื่อคุณพูดแล้ว งั้นผมจะหักเงินเดือนเขาหนึ่งเดือน คุณว่าได้มั้ย?”
“ได้” รพีพงษ์ตอบ
ชโนดมหันไปหารปภ. กล่าว “ยังไม่รีบขอบคุณคุณรพีอีก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณรพีช่วยแกไว้ วันนี้ฉันไม่มีทางเอาแกไว้แน่!”
หัวหน้ารปภ.พยักหน้า มองไปที่รพีพงษ์อย่างซาบซึ้งใจ กล่าว “ขอบคุณครับคุณรพี บุญคุณยิ่งใหญ่ของคุณรพี ชาตินี้ผมจะไม่มีวันลืมมันเลย ก่อนหน้านี้ผมมันโง่ ใครพูดอะไรก็เชื่อ ต่อไปถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ผมจะต้องสังเกตให้มากๆ”
รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไร
ตอนนี้โศภิตาจึงได้เชื่อว่ารพีพงษ์ไม่ธรรมดา สามารถจัดงานคอนเสิร์ตรวมดาราได้ จะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน และผู้รับผิดชอบของฝ่ายผู้จัดคำนับรพีพงษ์ ไม่กล้าขัดคำสั่งแต่อย่างใด
รพีพงษ์เก่งกาจขนาดไหน ต่อให้ไม่รู้ชัดเจน แต่ก็สามารถเดาได้
รพีพงษ์หันไปมองดิษยาและจุฑาธชสองคน ถ้าวันนี้พวกเขาเพียงแค่ดูถูกว่าตัวเองแอบเข้ามา เขาก็อาจจะไม่คิดอะไรมาก
แต่ตอนนั้นได้ยินโศภิตาเราเรื่องที่ตัวเองเจอมาแล้วนั้น เขาจึงรู้สึกได้ว่าดิษยาเป็นคนที่น่ารังเกียจขนาดไหน
ดังนั้นเขาจึงจะไม่จบง่ายๆแบบนี้ สำหรับคนที่น่ารังเกียจเช่นนี้ รพีพงษ์ไม่เคยใจอ่อน
“สองคนนั้นที่ดูถูกว่าพวกเราลักลอบเข้ามา น่าจะตั้งใจทำ” รพีพงษ์กล่าว
ชโนดมเข้าใจความหมายของรพีพงษ์ทันใด แล้วกล่าวออกมาทันทีว่า “คุณรพี วางใจได้ คนประเภทนี้ที่ตั้งใจมาหาเรื่อง ไร้ยางอาย แม้พวกเขาจะซื้อตั๋วเข้ามา พวกเราก็จะไม่มีทางให้ตัวอันตรายอยู่ที่นี่ต่อไปได้ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ ”
รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไร ลากอารียากลับมานั่งที่โซฟาเช่นเดิม
คนเหล่านั้นที่นั่งอยู่ที่ซูเปอร์วีไอพีกับรพีพงษ์ขณะนี้ก็ได้รับรู้แล้วว่ารพีพงษ์ไม่ธรรมดา เห็นรพีพงษ์นั่งลง ก็รีบเข้ามาทำความรู้จัก
ชโนดมพาเหล่ารปภ.ไปที่ดิษยาทั้งสองนั้น
ดิษยาและจุฑาธชทั้งสองมองไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ซูเปอร์วีไอพีตรงนั้นอย่างรอคอย เพราะพวกเขาไม่มีตั๋วที่นั่น ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ไป
หลังจากที่พวกเขาเห็นรปภ.เดินมา ต้องพารพีพงษ์ทั้งสามคนมาก่อน แต่รพีพงษ์โทรศัพท์ ทุกคนรอสักพัก มีชายวัยกลางคนไป แล้วตบหัวหน้ารปภ.หนึ่งฉาด
ตอนที่เห็นเหตุการณ์นี้ ทั้งสองก็มีท่าทีสงสัย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ทำไมคนนั้นต้องตบรปภ.หนึ่งฉาดด้วยล่ะ?” จุฑาธชถาม
ดิษยาไม่เข้าใจ โดยหลักแล้วรปภ.คนนั้นจับรพีพงษ์และพวกทั้งสามก็จบแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำแบบนี้
“คุณรีบดูสิ ชายคนนั้นพารปภ.มาที่เรา” จุฑาธชเห็นชโนดมพวกเขาเดินมา ก็รีบกล่าว
ดิษยาไตร่ตรองสักพัก จากนั้นก็ตาลุกวาว กล่าว “ชายคนนั้นน่าจะเป็นหัวหน้าของรปภ.พวกนี้ เมื่อกี้ที่เขาตบรปภ.ไปนั้น ต้องเป็นเพราะรปภ.ผิดพลาดในหน้าที่ ปล่อยให้พวกรพีพงษ์เข้ามาได้ ดังนั้นจึงสั่งสอน”
“และตอนนี้ที่พวกเขามา ก็เป็นเพราะพวกเราบอกพวกเขาเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงมาขอบคุณพวกเรา”
จุฑาธชได้ยินคำพูดของดิษยา ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล แต่รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรไม่ถูกต้องสักอย่าง
“ทำไมรปภ.ไม่ไล่โศภิตาพวกเขาทั้งสามไปล่ะ?” จุฑาธชกล่าว
ดิษยาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไล่โศภิตาทั้งสามคนออกไปก่อน แล้วกล่าวทันใดว่า “อาจจะเป็นเรื่องขอบคุณพวกเราสำคัญกว่ามั้ง อย่าไปสนใจ ยังไงพวกเขาก็ไม่ได้มาไล่พวกเราออกไปอยู่แล้ว”
สักพัก ชโนดมก็พาเหล่ารปภ.มาอยู่ตรงหน้าของดิษยาและจุฑาธช
ดิษยายิ้มให้ชโนดมกล่าว “พวกเราช่วยคุณดูสามคนนั้นที่แอบลักลอบเข้ามา ความจริงพวกคุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณพวกเรา แค่ให้พวกเราไปนั่งที่ซูเปอร์วีไอพีก็พอ”
ชโนดมได้ยินคำพูดของดิษยา ก็ขมวดคิ้ว คิดในใจว่าสาวคนนี้น่าจะปัญญาอ่อน ยังคิดจะไปนั่งที่ซูเปอร์ดูคอนเสิร์ตอีก
“อย่างพวกคุณจะให้ผมขอบคุณอีกงั้นหรอ? พวกคุณตั้งใจเหยียดหยามแขกผู้สูงศักดิ์ของเรา เกือบจะทำให้พวกเราได้รับผลกระทบที่เอากลับคืนมาได้ไม่อีกแล้ว พวกเรามานี่เพื่อถามคุณ พวกคุณจะออกไปจากที่นี่เอง หรือให้พวกเราไล่พวกคุณออกไป?” ชโนดมกล่าวอย่างไม่เกรงใจ
หลังจากที่ดิษยาและจุฑาธชได้ยินคำพูดนี้แล้วนั้น ก็งงงวย
“แขกผู้สูงศักดิ์? พวกมันทั้งสามไม่ได้ลักลอบเข้ามาหรอ? ทำไมถึงได้เป็นแขกผู้สูงศักดิ์ของพวกคุณไปแล้ว?” ดิษยาถามอย่างไม่เข้าใจ
“ผมว่าพวกคุณทั้งสองต่างหากที่ลักลอบเข้ามา แค่อ้าปากก็ว่าคนอื่นแอบเข้ามา ถ้าเค้าไม่ใจกว้าง ผมคงจะต้องตกงานเพราะพวกคุณแล้ว!” หัวหน้ารปภ.ตะคอกไปที่สองคนนั้นอย่างโมโห
“หัวหน้า ผมว่าไล่พวกเขาออกไปเถอะ”
ชโนดมพยักหน้า กล่าว “ไล่ไปเถอะ อธิบายให้คนแบบนี้ฟังก็มีแต่จะเสียเวลา”
