บทที่1060 หายนะของอาจารย์
“อาจารย์ ความจริงผมยังอยากถามว่า หายนะที่อาจารย์บอกตอนนั้น ตกลงว่าคืออะไรกันแน่”
รพีพงษ์จ้องมองไปที่วฤนท์ธม พูดคำถามในใจของตัวเองออกมา
หลังจากเขาหยิบหยกโยงจิตทั้งสามชิ้นออกมาจากเสื้อผ้าของตัวเอง วางไว้บนโต๊ะ
หยกโยงจิตมีประสิทธิผลของการเลี้ยงจิต หยกโยงจิตทั้งสามชิ้นวางอยู่ด้วยกัน ผลแบบนี้จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
ช่วงนี้รพีพงษ์พกพาหยกโยงจิตทั้งสามชิ้นติดตัวอยู่ตลอดเวลา ความเร็วการเติบโตของจิตวิญญาณเทพค่อนข้างมาก
ตอนนี้หาตัวอาจารย์พบ เขาก็ถึงเวลาที่ต้องส่งมอบหยกทั้งสามชิ้นออกมา
ก็ไม่รู้ว่าหยกทั้งสามชิ้นนี้จะสามารถช่วยอาจารย์ผ่านพ้นหายนะนี้ได้อย่างไร
วฤนท์ธมได้ยินคำถามของรพีพงษ์ บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้ม ดูเหมือนจะคาดเดาได้ว่ารพีพงษ์จะถามคำถามนี้
เขาเดินไปที่ด้านข้างโต๊ะ นั่งลงบนเก้าอี้ มือข้างหนึ่งก็หยิบหยกโยงจิตทั้งสามมา เล่นไปด้วย และเอ่ยปากพูดไปด้วยว่า: “นายค้นพบมั้ยว่าลักษณ์ของฉันในตอนนี้กับที่ผ่านมามีอะไรที่ไม่เหมือนกัน?”
รพีพงษ์รีบมองไปที่อาจารย์แวบหนึ่ง คิดถึงเมื่อวานตอนที่เจออาจารย์ครั้งแรก รู้สึกว่าอาจารย์เหมือนจะชราไปยี่สิบปีอย่างกะทันหัน ก็รู้สึกผิดปกติ
ตอนนี้อาจารย์พูดแบบนี้ รพีพงษ์ก็เดาได้ว่า อาจารย์กลายเป็นชราอย่างกะทันหันขนาดนี้ คงจะไม่ได้เป็นเพราะความกดดันมากหรือเรื่องหนักอึ้งในใจ
“ครั้งก่อนที่ผมเจออาจารย์ อาจารย์ท่าทางยังกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา จิตวิญญาณแข็งแกร่ง แต่เพียงแค่ผ่านมานานขนาดนี้ อาจารย์ดูเหมือนจะอายุมากไปยี่สิบปีอย่างกะทันหัน หรือว่าสิ่งนี้เป็นผลมาจากหายนะของอาจารย์เหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
วฤนท์ธมพยักหน้า แล้วพูดว่า: “ถูกต้อง ร่างกายของฉัน ตอนนี้ชราลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า อายุขัยของฉัน ก็เหลือเวลาเพียงไม่ถึงสามปี นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันให้นายหาหยกโยงจิตมาภายในสามปี”
เมื่อได้ยินคำพูดของวฤนท์ธม ในใจของรพีพงษ์ก็สั่น คาดไม่ถึงอาจารย์จะเหลือชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงสามปีแล้ว
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? พลังของอาจารย์แข็งแกร่งมากขนาดนี้ ว่ากันตามเหตุผลแล้วน่าจะยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานถึงจะถูกไม่ใช่เหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
วฤนท์ธมเอ่ยปากพูดว่า: “ถ้าหากจะอธิบายจริงๆ ฉันน่าจะถือได้ว่าโดนพิษ เพียงแต่ว่าพิษนี้มีความพิเศษ และแตกต่างจากพิษที่นายรู้จัก แต่ก่อให้เกิดผลแบบเดียวกัน นั่นก็คือจะคร่าชีวิตของฉันไป”
รพีพงษ์ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เอ่ยปากถามว่า: “ถ้าอย่างนั้นต้องทำอย่างไรถึงจะถอนพิษแบบนี้ได้? อาศัยหยกโยงจิตสามชิ้นนี้เหรอ?”
วฤนท์ธมยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “แน่นอนว่าหยกโยงจิตทั้งสามชิ้นนี้ถอนพิษของฉันไม่ได้ ความจริงพวกมันเป็นกุญแจสู่สถานที่แห่งหนึ่ง และสถานที่นั้น มียาที่สามารถถอนพิษแบบนี้ของฉันได้”
รพีพงษ์ตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่หยกโยกจิตทั้งสามชิ้นในมือของวฤนท์ธม คาดไม่ถึงหยกสามชิ้นนี้จะยังคงเป็นกุญแจ
“ตอนที่ฉันยังเด็กมาก เคยพบกันคนคนหนึ่ง ที่มาของคนคนนี้ลึกลับ เขาไม่เหมือนเป็นคนในโลกของพวกเรา แถมยังแต่งตัวแปลกๆ ตอนนั้นเขาบอกว่าฉันมีความสามารถเป็นอย่างมาก รู้สึกว่ามีวาสนากับฉัน ดังนั้นให้หนังสือกลยุทธ์ฉันมาหนึ่งเล่ม”
“ฉันทำตามที่หนังสือกลยุทธ์บรรยายไว้ เริ่มฝึกฝน และพบว่าความแข็งแกร่งของฉันก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ตอนที่ทุกคนยังคงกลัดกลุ้มเกี่ยวกับการก้าวไปสู่เน่ยจิ้ง ความแข็งแกร่งในร่างกายของฉัน ไม่ได้อ่อนแอไปกว่ายอดฝีมือเน่ยจิ้งขั้นกลาง”
“เป็นเพราะเหตุนี้ ฉันคิดว่าคนคนนั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงคิดจะติดตามเขา คนคนนั้นไม่ได้ปฏิเสธ เขาพาฉันเดินทางไปทั่ว แทบจะพิชิตผู้แข็งแกร่งทั้งหมดในเวลานั้น”
“ฉันไม่เคยเห็นใครที่น่ายำเกรงเหมือนเขามาก่อน ความแข็งแกร่งของเขาทำให้ฉันชื่นชมนับถือ แต่บนร่างกายของคนคนนี้มีไอพิฆาตที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ไอพิฆาตแบบนี้กัดเซาะตัวของเขาเอง จนทำให้เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่ง”
“และเหตุผลที่เขายอมให้ฉันติดตาม ก็เพื่อให้ฉันตอนที่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่ง ช่วยให้เขาสงบลงมา”
“ตอนนั้นฉันไม่ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ จนกระทั่งต่อมา คนคนนั้นบอกฉันว่าเวลาของเขากำลังจะหมดลง จะไปในสถานที่ที่ไม่มีคนหาพบ และฆ่าตัวตาย”
“และฉันคิดว่าติดตามเขาเป็นเวลานาน และตอนที่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งช่วยเขาสงบลงมา ทำให้ร่างกายของฉันเองก็ถูกกัดกร่อนด้วยไอพิฆาตแบบนั้น เขาบอกกับฉันว่าไอพิฆาตแบบนี้อยู่ในช่วงเวลาสั้นๆจะไม่มีอาการใดๆ แต่จะระเบิดออกสักวันหนึ่งในอนาคต”
“ในตอนนั้นร่างกายของฉันจะชราลงอย่างรวดเร็ว และถึงขั้นตกอยู่ในความบ้าคลั่ง ฉันจะตายในสภาพที่สูญเสียการควบคุมแบบนี้”
“แต่ว่าสถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่สามารถแก้ไขได้ เขาทิ้งที่อยู่ไว้ให้ฉันแห่งหนึ่ง ให้ตอนที่ฉันมีอาการ หาหยกโยงจิตทั้งสามชิ้น ไปตามที่อยู่ที่เขาให้ฉัน เขาจะทิ้งของที่สามารถคลี่คลายอาการแบบนี้ไว้ให้ฉัน”
“หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็รู้ว่า หนังสือกลยุทธ์เล่มนั้นที่คนคนนั้นให้ฉัน ก็คือกังฟูเสน และชื่อของคนคนนั้น ก็คือชัชพิสิฐ”
เมื่อได้ยินชื่อชัชพิสิฐ รูม่านตาของรพีพงษ์ก็หดตัวลง ยังไงเขาก็คาดไม่ถึง กังฟูเสนของอาจารย์ ชัชพิสิฐจะเป็นคนมอบให้!
และตามที่อาจารย์บอก ชัชพิสิฐเสียชีวิตไปแล้วจริงๆ
เพียงแต่คาดไม่ถึง อาจารย์ของตัวเองและชัชพิสิฐจะยังมีต้นกำเนิดแบบนี้
วฤนท์ธมเห็นท่าทีแบบนี้ของรพีพงษ์ ก็แปลกใจ เอ่ยปากถามว่า: “นายรู้จักชัชพิสิฐเหรอ?”
รพีพงษ์พยักหน้า เขายังไม่ได้บอกอาจารย์ว่า เขาเป็นเจ้านายของกลุ่มสิงโตแล้ว ดังนั้นรู้เรื่องเกี่ยวกับทวีปโอชวินอยู่บ้าง
แต่เรื่องจากสิ่งนี้เป็นความลับของกลุ่มสิงโต รพีพงษ์ตั้งใจว่าจะไม่บอกอาจารย์ ในเมื่อตอนนั้นอาจารย์เคยติดตามชัชพิสิฐ ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่รู้คงจะมากกว่าตัวเองอย่างแน่นอน
“พอรู้มาบ้าง รู้ว่าคนคนนี้ทำให้คนขุ่นเคืองมากมาย”รพีพงษ์เอ่ยปากพูด
วฤนท์ธมยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “เขาไม่เพียงแค่ทำให้คนขุ่นเคืองมากมาย ปีนั้นวงการบู๊ไล่ฆ่าเขา น่าเสียดายที่พลังของเขาแข็งแกร่งเกินไป ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้”
“ชัชพิสิฐคนนั้นทิ้งที่อยู่ไว้ให้อาจารย์อยู่ที่ไหน เนื่องจากเวลาเร่งด่วน ควรเร่งรีบหาสถานที่นี้ให้เร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้น”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
วฤนท์ธมยิ้มแล้วเอ่ยปากพูดว่า: “ที่อยู่ที่เขาทิ้งไว้ให้ฉัน ก็คือบนเกาะนี้ และสถานที่ที่เขาบอก ฉันก็หาเจอแล้ว ตอนนี้นายเอาหยกโยงจิตทั้งสามชิ้นนี้มา พวกเราสามารถไปที่นั่นได้ตลอดเวลา หาของที่คลี่คลายสภาพตอนนี้ของฉันได้”
ในใจของรพีพงษ์ประหลาดใจ คาดไม่ถึงบนเกาะแห่งนี้จะเป็นสถานที่ที่ชัชพิสิฐบอก ดูเหมือนแบบนี้ เขาก็ไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก
เนื่องจากมีหยกโยงจิต อยากจะเข้าไปสถานที่ที่ชัชพิสิฐทิ้งไว้ให้ น่าจะถือได้ไม่ยาก นอกจากว่าสถานที่แห่งนี้จะมีอันตรายอื่นๆ
“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ตั้งใจไปยังสถานที่ที่ชัชพิสิฐทิ้งไว้ให้เมื่อไหร่? ไม่ทราบว่าผมสามารถช่วยอะไรได้บ้างมั้ย?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
บนใบหน้าของวฤนท์ธมปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วพูดว่า: “ก็ต้องช่วยได้อยู่แล้ว ที่สำคัญขาดนายไปก็ไม่ได้ เพียงแค่นาย ศิษย์พี่ศิษย์น้องเหล่านั้นของนาย ถึงเวลาก็ไปด้วยกันกับฉัน”
