บทที่1068 หลงกล
สมาธิของชัชพิสิฐจดจ่ออยู่ที่การดำเนินการยึดครองต่อจิตของรพีพงษ์คาดการณ์ไม่ถึงว่ายังจะมีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างก็เบิกกว้าง
เขามองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ และกระบี่ทองเล็กที่ลอยอยู่ตรงหน้ารพีพงษ์ พลังที่อยู่เหนือจิตวิญญาณเทพ เริ่มสลายไปทันที ยากที่จะรักษาการยึดครองต่อรพีพงษ์ให้คงอยู่ต่อไป
ความจริงก่อนหน้านี้เขาก็มีความระมัดระวังต่อรพีพงษ์ คิดว่ารพีพงษ์อาจจะยังมีตัวช่วยอยู่ แต่วิชาโจมตีของจิตวิญญาณเทพของรพีพงษ์สำหรับเขาแล้ว ไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง ต่อให้รพีพงษ์แสดงออกมา ตัวเองก็เพียงต้องละความสนใจเล็กน้อยไปจัดการก็เพียงพอแล้ว
แต่กระบี่ทองเล็กที่รพีพงษ์ปลดปล่อยออกมาเขาสังเกตไม่เห็นแม้แต่น้อย ที่สำคัญอานุภาพของกระบี่ทองเล็กแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ก็เกินแดนของรพีพงษ์ไปหลายแดนแล้ว
ตามความคิดของคนปกติ จะคิดได้อย่างไรว่ารพีพงษ์ยังคงมีกลยุทธ์แบบนี้
รพีพงษ์รู้สึกว่าตัวเองแรงดึงดูดรอบร่างกายหายไป ในใจก็โล่งใจ เอากระบี่ทองเล็กไว้ในมือของตัวเอง และมองไปชัชพิสิฐที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความระมัดระวัง
เหตุผลที่เขาเลือกที่จะปลดปล่อยดาบสยบเซียน แม้ว่าจะพิจารณาถึงพลังที่แข็งเกินไปของชัชพิสิฐ เขาไม่รู้อานุภาพของกระบี่สยบเซียนจะสามารถต่อสู้กับชัชพิสิฐชนะได้มั้ย
ดังนั้นในขณะที่ชัชพิสิฐจะเข้าสู่โลกแห่งจิตวิญญาณของตัวเอง เขาได้เอากระบี่ทองเล็กซ่อนไว้ ตั้งใจว่าในช่วงเวลาวิกฤตที่สุด โจมตีชัชพิสิฐถึงตาย
ตอนนี้ดูเหมือนว่า อานุภาพของกระบี่ทองเล็กไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ ดูเหมือนว่าชัชพิสิฐจะได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากกระบี่สยบเซียน พลังจิตวิญญาณเทพหลั่งไหลอยู่ตลอดเวลา พลังอานุภาพบนร่างกายไม่เพียงพอหนึ่งในสิบของเมื่อกี้นี้
“ที่มาของกระบี่ในมือของนายคืออะไร? ทำไมอานุภาพถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?”ชัชพิสิฐนั่งอยู่ที่เดิม ร่างกายที่ไม่เคลื่อนไหว กระบี่สยบเซียนสำหรับจิตวิญญาณเทพย่อมมีผลในการปราบปราม โดนกระบี่สยบเซียนโจมตี ต่อให้จิตวิญญาณเทพแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ตอนนี้ชัชพิสิฐไม่มีทางที่จะกระทำได้แล้ว
แต่เขากำลังหลอมรวมพลังของตัวเองอย่างรวดเร็ว เพื่อจะแสวงหาโอกาสที่จะโจมตีกลับ
รพีพงษ์จ้องมองกระบี่ในมือของตัวเองแวบหนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า: “กระบี่นี้ชื่อว่ากระบี่สยบเซียน ถ้าหากแกเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดในทวีปโอชวิน ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้ที่มาของกระบี่นี้”
ตอนนั้นรพีพงษ์เคยคิดที่จะถามวฤนท์ธมเกี่ยวกับเรื่องของกระบี่สยบเซียน แต่ต่อมาเขารู้สึกว่าข้อมูลที่ได้มาจากบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ก็เพียงพอแล้ว ต่อให้อาจารย์จะอยู่มายาวนาน ก็คงจะไม่รู้มากกว่าบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ ดังนั้นจึงไม่ได้ถาม
ตอนนี้ดูเหมือนว่า โชคดีที่ตอนนั้นเขาไม่ได้พูดเรื่องเกี่ยวกับกระบี่สยบเซียนกับอาจารย์ ไม่อย่างนั้นชัชพิสิฐคงจะคิดวิธีที่จะแย่งกระบี่สยบเซียนของตัวเองไป สถานการณ์อย่างในวันนี้ เขาก็ไม่มีกลยุทธ์ใดมาต่อต้านชัชพิสิฐ
ตอนนี้ที่ชัชพิสิฐได้ยินดาบสยบเซียนสามคำนี้ รูม่านตาก็หดตัวลง ความสงสัยในแววตาก็หายไปทันที ดูเหมือนว่าจะเข้าใจว่าทำไมจู่ๆรพีพงษ์ถึงระเบิดพลังที่แข็งแกร่งออกมาได้เช่นนี้
“คาดไม่ถึงนายจะได้รับกระบี่สยบเซียน ตามที่กล่าวมานี้ นายน่าจะได้การสืบทอดมาจากปรมาจารย์นั้นใช่มั้ย?”ชัชพิสิฐเอ่ยปากถาม
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แล้วถาม: “การสืบทอดอะไร?”
ชัชพิสิฐยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ก็ถูก ถ้าหากนายได้รับการสืบทอดของเขา ฉันน่าจะไม่มีโอกาสปรากฏอยู่ในโลกแห่งจิตวิญญาณของนาย ดูเหมือนว่านายจะได้ดาบเล่มนี้โดยบังเอิญ”
รพีพงษ์ไม่ได้ยุ่งกับการสืบทอดที่ชัชพิสิฐพูดถึงอีกต่อไป เรื่องสำคัญที่ต้องการจัดในทันที คือรีบจัดการชัชพิสิฐ
“ไม่ว่าฉันจะได้มันมาได้อย่างไร แกรู้เพียงว่าแกจะตายอยู่ภายใต้กระบี่เล่มนี้ก็เพียงพอแล้ว!”รพีพงษ์เอ่ยปากตะโกน
ชัชพิสิฐยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ฆ่าฉัน สำหรับนายแล้วไม่มีอะไรดี”
“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ช่วงก่อนหน้านั้น มีคนของทวีปโอชวินมายังบนโลกแล้วใช่มั้ย?”
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า: “คนคนนั้นถูกกำจัดแล้ว สิ่งนี้มีอะไรเกี่ยวข้องกับแกอีก?”
“ฮ่าๆ สิ่งนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันจริงๆ แต่มีส่วนเกี่ยวข้องที่ยิ่งใหญ่กับโลกใบนี้”ชัชพิสิฐเอ่ยปากพูด “คนของทวีปโอชวินสามารถเพียงพอที่จะเปิดช่องทาง มายังบนโลก นั่นหมายความว่าพวกเขาชำนาญวิธีสร้างช่องทางขนส่งขน ด้วยความฉลาดของปรมาจารย์ของทวีปโอชวิน เชื่อว่าใช้เวลาไม่นาน ก็จะสร้างได้มั่นคงยิ่งขึ้น และสามารถที่ผ่านช่องทางของคนที่พลังแข็งแกร่งได้”
“ถึงเวลานั้น คนของทวีปโอชวินจะบุกรุกมียังบนโลกเป็นจำนวนมาก นายคิดว่าต่อให้นายมีชีวิตอยู่ต่อไป ถึงเวลานั้น ยังสามารถอยู่รอดต่อไปได้เหรอ?”
รพีพงษ์ส่งเสียงอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า: “ดังนั้นแกหมายความว่า ถึงไงฉันก็จะตายอยู่แล้ว ตอนนี้ยกร่างกายให้แกดีกว่า ใช่มั้ย?”
ชัชพิสิฐส่ายหัว แล้วพูดว่า: “กระบี่สยบเซียนที่นายถืออยู่ในมือ ฉันต้องการยึดครองนาย ก็เป็นไปไม่ได้อีกต่อไป แต่ว่าฉันรู้ว่านายต้องการฆ่าฉัน เดิมทีหลังจากที่ฉันอยากจะยึดครองนาย เพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองภายในช่วงเวลาสั้นๆ ตอนที่คนของทวีปโอชวินบุกรุกมา ดีที่ยังมีความสามารถในการต้านทาน ฉันอาศัยอยู่บนโลกมานานกว่าร้อยปีแล้ว สำหรับที่นี่ก็ยังมีความรู้สึกอยู่บ้าง”
“และฉันก็ไม่ชอบผู้คนเหล่านั้นของทวีปโอชวิน ดังนั้นปกป้องโลกบ้าง ฉันยังสามารถทำได้อยู่”
“แต่ถ้าหากตอนนี้นายฆ่าฉันแล้ว รอตอนที่คนของทวีปโอชวินบุกรุกเข้ามา พลังอันน้อยนิดบนโลกนี้ ไม่สามารถต้านทานได้”
“แต่ถ้าหากตอนนี้พวกเราต่างคนต่างถอยคนล่ะก้าว ฉันเปลี่ยนดำเนินการยึดครองอีกคน นายไม่ฆ่าฉัน ถึงเวลาฉันจะช่วยนายก้าวหน้าอย่างเต็มที่ รอตอนที่คนของทวีปโอชวินมาถึง ฉันกับนายร่วมมือกัน ต้องการต้านทานก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
เมื่อได้ยินคำพูดของชัชพิสิฐ รพีพงษ์หรี่ตา สิ่งที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผลจริงๆ แต่เรื่องราวก่อนหน้านั้น ทำให้รพีพงษ์สูญเสียความไว้วางใจชัชพิสิฐไปทั้งหมด ที่สำคัญรพีพงษ์ก็รู้ว่า ชัชพิสิฐเพียงแต่ถ่วงเวลาเท่านั้นเอง
คนอย่างเขา จะอยากช่วยตัวเองก้าวหน้าได้อย่างไร เขาเพียงแค่พยายามหาโอกาสที่จะยึดครองตัวเองเท่านั้นเอง
“แกคิดว่าตอนนี้ฉันยังจะเชื่อแกอยู่เหรอ? แกไม่ต้องถ่วงเวลาต่อไปแล้ว บาดแผลจากการฟันของกระบี่สยบเซียนสำหรับจิตวิญญาณเทพยากที่จะซ่อมแซม วันนี้แกไม่มีทางรอดใดทั้งนั้น!”
หลังจากพูดจบ รพีพงษ์ก็ยกกระบี่สยบเซียนในมือของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง
ชัชพิสิฐเห็นว่ารพีพงษ์ไม่หลงกลตัวเอง ในใจก็วิตกกังวลขึ้นมา เอ่ยปากพูดว่า: “ถ้าหากนายฆ่าฉันแล้ว ตัวของนายเองก็จะรู้สึกไม่ดี แม้ว่าฉันจะฆ่านายไม่ได้ แต่ว่าฉันสามารถทำให้นายเจ็บปวดไปตลอดชีวิต คิดถึงภรรยาของนาย ฉันตายแล้ว ภรรยาของนายก็จะมีจุดจบที่ไม่ดีด้วย”
แววตาของรพีพงษ์แน่วแน่ คาดไม่ถึงชัชพิสิฐจะเอาอารียามาข่มขู่ตัวเอง
ในใจของเขาก็สังหรณ์ใจไม่ดีเล็กน้อย เดาได้ว่าชัชพิสิฐอาจเตรียมการไว้แล้ว
แต่บางทีชัชพิสิฐ ถึงจะเป็นหายนะที่ใหญ่ที่สุดในโลกนี้ ไม่ว่าอย่างไร เขาไม่สามารถมีความลังเลใดๆได้ทั้งนั้น
“อย่ามาเล่นสงครามจิตวิทยากับฉันที่นี่ ไปตายซะ!”
กระบี่สยบเซียนในมือของเขาฟันตรงไปที่ชัชพิสิฐ แสงสีทองก็สว่างวาบ ทำให้จิตวิญญาณเทพของชัชพิสิฐ ฟันเป็นสองท่อน
