จีรภัทรคำบัญชาการเจ้าสำนัก แววตานิ่ง จากนั้นรีบเดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ เอ่ยปากถามว่า: “คำบัญชาการเจ้าสำนักอยู่ในมือของนายได้อย่างไร? หรือว่าธัชธรรมจะ……”
รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ท่านธัชธรรมสบายดีมาก เพียงแต่ผู้อาวุโสท่านไม่อยากเป็นเจ้านายแล้วเท่านั้นเอง เขาส่งมอบตำแหน่งเจ้านายให้กับผม ตอนนี้กลุ่มสิงโตอยู่ในการควบคุมดูแลของผมเพียงชั่วคราว ”
เมื่อจีรภัทรได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ในแววตาตาก็แสดงความประหลาดใจออกมาอีกครั้ง คาดไม่ถึงว่ากลุ่มอย่างกลุ่มสิงโต จะให้เด็กหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบกว่ามาเป็นเจ้านาย
“น้องชาย ตอนนี้นายอายุแค่นี้ กลับมีความแข็งแกร่งแบบนี้แล้ว เป็นเรื่องจริงที่ในบรรดาอัจฉริยะที่ฉันเคยเห็นบนโลก ยอดเยี่ยมที่สุดคนหนึ่ง เกรงว่าที่ผ่านมาหลายพันปี ไม่สามารถที่จะมีอัจฉริยะแบบนายออกมาได้”จีรภัทรยิ้มแล้วพูด
“ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้ว”รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดกับจีรภัทร
เมื่อดูจากการสัมผัสตอนนี้ จีรภัทรคนนี้ดูไปแล้วก็ไม่เหมือนคนไม่ดี ท่าทีที่ปฏิบัติต่อตัวเองก็เกรงอกเกรงใจ สิ่งนี้เทียบกับธัชธรรม กลับแตกต่างกันบ้าง
เพียงแต่รพีพงษ์ไม่รู้ว่าหลังจากที่เขารู้ว่าตัวเองยังเป็นลูกศิษย์ของชัชพิสิฐ และหลังจากที่ชัชพิสิฐตายอยู่ในเงื้อมมือของเขา จีรภัทรคนนี้ยังจะปฏิบัติต่อตัวเองด้วยท่าทีเช่นนี้อยู่หรือเปล่า
“นายสามารถรับช่วงกับกลุ่มสิงโตได้ พลังก็แข็งแกร่งมากขนาดนี้ หรือว่านายเป็นลูกศิษย์ของธัชธรรมเหรอ?”จีรภัทรเอ่ยปากถาม
เดิมทีรพีพงษ์ตั้งใจจะไม่พูดเรื่องนี้ แต่ว่าจีรภัทรก็ยังถาม ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถหลบหลีกเรื่องนี้ไปได้
แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังอะไรกับจีรภัทร ความแข็งแกร่งตอนนี้ของเขา ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวจีรภัทร
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขายังใช้เรื่องราวนี้ มาทดสอบท่าทีที่จีรภัทรมีต่อชัชพิสิฐ และเขาได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับชัชพิสิฐจริงๆแล้วหรือยัง
“ท่านธัชธรรมสามารถถือได้ว่าเป็นผู้อาวุโสของผม ยังถือเป็นอาจารย์ของผมไม่ได้ แต่ว่าอาจารย์ของผมกับท่านผู้อาวุโสกลับเป็นเพื่อนเก่ากัน พวกเราสถานที่ก่อนดีกว่า ผมค่อยเล่าให้ท่านฟังอย่างละเอียด?”รพีพงษ์ยิ้มแล้วเอ่ยปากพูด
จีรภัทรนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เห็นได้ชัดว่าเขาคาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะบอกว่าอาจารย์ของเขาเป็นเพื่อนเก่าของตัวเอง
และเมื่อดูจากคนไม่กี่คนที่เขาสามารถถือได้ว่าเป็นเพื่อนบนโลกนี้ ก็ไม่รู้ว่าคนไหนจะเป็นอาจารย์ของรพีพงษ์ได้
“ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นน้องชายตามฉันมาเถอะ พวกเราเข้าไปคุยกัน”จีรภัทรยิ้มและแสดงท่าทางเชิญให้กับรพีพงษ์
ฐปนีย์และคนอื่นๆมองดูรพีพงษ์และอาจารย์ของตัวเองพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ข้างๆ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสงสัย
พวกเขาไม่เข้าใจว่าอาจารย์ของตัวเองแข็งแกร่งขนาดนี้ ทำไมต้องเกรงใจชายหนุ่มอายุยี่สิบปีกว่าอย่างรพีพงษ์ขนาดนี้ด้วย
ต้องรู้ว่าอายุของพวกเขาและรพีพงษ์ก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ โดยปกติอาจารย์ไม่เคยเกรงใจพวกเขาขนาดนี้มาก่อน
ฐปนีย์เพราะความประทับใจครั้งแรกและเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างทางที่มีต่อรพีพงษ์ ค่อนข้างที่ไม่พอใจกับรพีพงษ์
ตอนนี้เห็นจีรภัทรเกรงใจเขามากขนาดนี้ ก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้เป็นธรรมดา
เนื่องจากอยู่ในสายตาของเธอ รพีพงษ์ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าโชคดีอะไร ถึงทำให้หินทดสอบทิพย์เปล่งแสงสีทอง
และเหตุผลที่อาจารย์ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ น่าจะเป็นเพราะป้ายบัญชาการแผ่นนั้นที่รพีพงษ์เอาออกมา
เธอรู้สึกว่าตัวเองต้องเตือนอาจารย์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่คู่ควรที่จะเกรงใจขนาดนี้
หลังจากที่สับสนอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดฐปนีย์ก็ตัดสินใจ ตะโกนใส่จีรภัทรว่า: “อาจารย์ ท่านอย่าโดนผู้ชายคนนี้หลอก ในระหว่างทางที่พวกเราพาเขากลับมา ก็รู้แล้วว่าเขาเป็นคนแบบไหน คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่อาจารย์จะปฏิบัติด้วยแบบนั้น”
ปวีณวัชและเมทนีทั้งสองคนก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะคิดเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีความกล้าที่จะพูดออกมาเหมือนกับฐปนีย์
หลังจากที่จีรภัทรได้ยินคำพูดของฐปนีย์ ก็เขม็งตาใส่เธออีกครั้ง และตะโกนว่า: “ใครให้ความกล้าเธอพูดจาแบบนี้!”
ฐปนีย์ยังคงดูไม่พอใจ แล้วพูดว่า: “อาจารย์ ฉันกลัวว่าท่านจะโดนผู้ชายคนนี้หลอก ท่านเคยบอกไม่ใช่เหรอ พวกเราคนที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ จัดอันดับผู้อาวุโสด้วยความแข็งแกร่งจัด ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากตำแหน่งของคนก็จะยิ่งสูง”
“แต่ผู้ชายคนนี้ทั้งๆที่ก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ทำไมท่านถึงปฏิบัติกับเขาด้วยความเคารพแบบนี้?”
จีรภัทรก็โกรธขึ้นมาทันที เอ่ยปากพูดว่า: “ใครบอกเธอว่าเขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา? ถ้าต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ อย่างมากฉันก็เสมอกันกับเขา หรือว่าแบบนี้ก็ยังไม่เพียงพอให้ฉันปฏิบัติกับเขาแบบนี้เหรอ?”
เมื่อคำพูดนี้ของจีรภัทรออกจากปาก ทุกคนก็ตกใจ
พวกเขาทั้งหมดมองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ โดยคาดไม่ถึง ชายหนุ่มคนนี้ที่ดูไปแล้วอายุใกล้เคียงกับพวกเขา จะได้รับการประเมินค่าจากจีรภัทรแบบนี้
ที่สำคัญจีรภัทรบอกว่าอย่างมากก็เสมอกันกับรพีพงษ์ ซึ่งก็หมายความว่า ถ้าหากต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ ถ้าหากจีรภัทรพลาดเพียงเล็กน้อย ไม่แน่อาจพ่ายแพ้ให้กับรพีพงษ์!
เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้มีอายุไล่เลี่ยกับพวกเขา แต่กลับมีความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งเหมือนกับอาจารย์ หลังจากที่พวกเขาได้ยินก็เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้
เมื่อเทียบกับรพีพงษ์ พวกเขาก็เหมือนราวกับว่ามีชีวิตอยู่มานานหลายปีอย่างไร้ประโยชน์
ใบหน้าของฐปนีย์ก็เต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย จนถึงตอนนี้ถึงเข้าใจว่าทำไมอาจารย์ต้องใช้ท่าทีแบบนี้ปฏิบัติต่อรพีพงษ์ ก็เข้าใจแล้วว่ารพีพงษ์ในระหว่างทาง ทำไมถึงได้มีท่าทีแบบนี้ต่อตัวเอง
“น้องชายคนนี้เป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นเพียงคนเดียวที่ฉันเคยเห็นในชีวิต เขามีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างถ่อมตน ไม่ได้บอกความแข็งแกร่งของเขาให้กับพวกเธอ แต่พวกเธอมีความสำเร็จเพียงเล็กน้อย ก็ภาคภูมิใจอยู่ที่นั่น จากนี้ไปก็เรียนรู้อย่างเขาบ้าง อย่าได้ภูมิใจในความสำเร็จเพียงเล็กน้อยของตัวเองมากเกินไปอีก”จีรภัทรใช้โอกาสนี้สั่งสอนแก่ทุกคน
ทุกคนรู้สึกอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีไม่ทัน และเมื่อเทียบกับรพีพงษ์ พวกเขายังห่างไกลมากจริงๆ
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถทำให้หินทดสอบทิพย์เปล่งแสงสีทองได้ ที่แท้คุณสมบัติของเขานั้น เหนือกว่าคุณสมบัติชั้นยอดไปแล้วอย่างสิ้นเชิง อายุยี่สิบกว่าบรรลุถึงระดับอาจารย์ของพวกเรา สิ่งนี้ทำได้เพียงใช้ปีศาจมาอธิบายจริงๆ”ฐปนีย์พึมพำกับตัวเอง
เมื่อจีรภัทรได้ยินคำพูดของฐปนีย์ บนหน้าก็แสดงความสงสัยออกมา เอ่ยปากถามว่า: “เมื่อกี้นี้เธอพูดว่าอะไรนะ หินทดสอบทิพย์ ทำไมนะ?”
ฐปนีย์เงยหน้ามองไปที่อาจารย์แวบหนึ่ง จากนั้นพูดด้วยความสงสัย: “หนูบอกว่าเขาทำให้หินทดสอบทิพย์เปล่งแสงสีทอง อาจารย์ มีปัญหาอะไรเหรอ? คุณสมบัติอย่างเขา ทำให้หินทดสอบทิพย์เปล่งแสงสีทอง น่าจะปกติใช่มั้ย?”
จีรภัทรเบิกตากว้างทันที มองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ และอุทานว่า: “แสงสีทอง! แสงสีทอง! คุณสมบัติแบบนี้ต่อให้อยู่ในทวีปโอชวิน ก็ไม่ได้ปรากฏมานานหลายปีแล้ว ตอนนี้กลับปรากฏอยู่บนโลก นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!
