หญิงสาวทำท่าทางเชิญให้กับรพีพงษ์ทันที และหลีกทางให้กับรพีพงษ์
รพีพงษ์ไม่ได้ลังเล และก้าวเข้าสู่ในห้องโถงแห่งความปรารถนา
เกือบจะแทบในทันที เขาก็รู้สึกว่าความปรารถนาในใจของตัวเอง เริ่มเกิดความคลุ้มคลั่งขึ้นมา ในเวลาเดียวกัน รอบๆตัวของเขาก็ปรากฏคมลมที่มองไม่เห็นขึ้นมา ฟันมาที่บนร่างกายของเขา
คมลมนี้ฟันอยู่บนร่างกายของเขาไม่มีบาดแผลใดๆ แต่ว่ารพีพงษ์กลับรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนแทงหัวใจ เขารู้สึกว่าจิตวิญญาณทั้งหมดก็เจ็บปวดจนสั่นสะเทือนขึ้นมา
เขาสูดลมหายใจเขาลึกๆ พยายามรวบรวมสมาธิของตัวเอง และระงับความปรารถนาทั้งหมดที่ต้องการจะโผล่ออกมา
คมลมเหล่านั้นที่มองไม่เห็นมีขนาดเล็กลงมากทันที ฟันอยู่บนร่างกายของรพีพงษ์ก็ไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้นแล้ว
เทียนในห้องโถงนี้จะช่วยเพิ่มความปรารถนาเหล่านั้นในหัวใจของผู้คนได้อย่างไม่มีขีดจำกัดจริงๆ แต่ว่าพลังจิตตานุภาพของรพีพงษ์แน่วแน่มั่งคง และรู้ดีว่าตัวเองต้องการอะไร ดังนั้นต้องการที่จะควบคุมความปรารถนาเหล่านี้ให้เหลือน้อยที่สุดไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร
เขาเดินไปด้านหน้าทีละก้าว แม้ว่ายังคงมีคมลมฟันมาที่บนร่างกายเขาเป็นครั้งเป็นคราว แต่ว่าทั้งหมดนี้อยู่ในขอบเขตความอดทนของเขา
หญิงสาวยืนอยู่ที่ทางเข้า มองดูรพีพงษ์เดินได้เร็วมากขนาดนั้น ที่สำคัญดูเหมือนจะไม่มีความเจ็บปวดอะไร บนใบหน้าก็แสดงความประหลาดใจออกมา
“หรือว่าเด็กคนนี้อายุน้อยขนาดนี้ ก็บรรลุถึงแดนที่สงบดุจน้ำได้แล้วเหรอ? คมลมเหล่านั้นราวกับว่าไม่มีผลต่อเขาเลยแม้แต่น้อย”
หญิงสาวจ้องมองไปที่รพีพงษ์ที่อยู่ในห้องโถงแห่งความปรารถนา พึมพำกับตัวเอง
ในเวลานี้ชายวัยกลางคนคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างของเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า:“เธอคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีความอดทนเหรอ? เขายังไม่ได้เข้าสู่ห้องโถงแห่งความปรารถนา เธอก็อดไม่ได้ที่จะยั่วยวนเขาแล้ว”
“สิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงมากที่สุดก็คือ เขาไม่ได้หลงกลการยั่วยวนจากเธอแม้แต่น้อย สิ่งนี้อาจจะเป็นหลังจากที่เจ้านายสร้างเธอออกมา เป็นครั้งแรกที่ล้มเหลวที่สุดใช่มั้ย?”
เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน บนใบหน้าก็ปรากฏสีหน้าไม่พอใจทันที แล้วพูดว่า: “อยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ ปฏิกิริยาแรกของคนปกติคงจะเป็นหลบหลีกไม่ใช่เหรอ เขาก็ไม่ได้โง่ แน่นอนว่าไม่มีทางหลงกลในทันที”
“ฉันสามารถเข้าใจได้ว่าเธอกำลังหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเองใช่มั้ย?”ชายวัยกลางคนเอ่ยปากถาม
หญิงสาวส่งเสียงเย็นชา แล้วพูดว่า: “คนโง่ทึ่มอย่างนายจะไปเข้าใจอะไร ก่อนหน้านั้นก็แค่เป็นการทดสอบที่ฉันมีต่อเขาเท่านั้นเอง ถ้าแม้แต่ด่านนี้ของฉันเขาก็ผ่านไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นการทดสอบต่อไปก็ไม่มีความจำเป็นแล้ว”
“ฉันแค่ต้องการประหยัดเวลาเท่านั้นเอง คาดไม่ถึงความหนักแน่นของชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่เลว กลับผ่านด่านนี้ของฉันได้”
ชายวัยกลางยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ดูท่าทางของเขา การทดสอบของห้องโถงแห่งความปรารถนา สำหรับเขาแล้วน่าจะไม่เท่าไหร่หรอก ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้น่าจะเป็นคนที่เคยประสบเรื่องราวบางอย่างมาเช่นกัน ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมความปรารถนาของตัวเองได้ดีขนาดนี้”
หญิงสาวเบะปาก แล้วพูดว่า: “รีบร้อนอะไร นี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง ที่สำคัญการทดสอบของฉันที่มีต่อเขายังไม่สิ้นสุด”
ชายวัยกลางคนนิ่งไปชั่วขณะ แล้วถามว่า: “เธอยังมีบททดสอบอะไรต่อเขาอีกเหรอ?”
หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ในความรู้สึกความปรารถนาแบบปุถุชนทั่วไปของคน สิ่งที่ควบคุมยากมากที่สุด ก็คือตัณหา สิ่งนี้เป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ นอกจากว่าร่างกายของเขามีปัญหา ไม่ว่าจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของเทียนจุดใจ ผู้ชายที่เย็นชา ก็จะเกิดความคิดด้านนี้อย่างเร่งด่วน”
“ถึงเวลานั้นฉันลงมือเอง ฉันไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะสามารถทนได้!”
หลังจากพูดจบ การแสดงออกบนใบหน้าของเธอก็กลายเป็นเซ็กซี่และสวยหยาดเยิ้มขึ้นมา รูปลักษณ์สง่างามแบบนี้ สามารถทำให้ผู้ชายทั้งโลก คลั่งไคล้ได้
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนคาดไม่ถึงหญิงสาวจะต้องการทดสอบรพีพงษ์ต่อไป แต่ว่าเขาไม่ได้พูดอะไรมาก สิ่งนี้ก็ถือได้ว่าเป็นการทดสอบที่เจ้านายตั้งไว้เช่นกัน ถ้ารพีพงษ์ทนไม่ไหว ถ้าอย่างนั้นก็แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติของเขายังไม่เพียงพอ
รพีพงษ์เดินอยู่ในห้องโถงแห่งความปรารถนา ประสบกับการล้างบาปของความปรารถนาหลากหลาย ความปรารถนาในใจของเขาเพิ่มขึ้นมาทีละนิด เทียนจุดใจเหล่านี้จะทำให้ภาพลวงตาปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเขา สิ่งเหล่านั้นเป็นส่วนที่ในความปรารถนาของเขาต้องการมากที่สุด
เทียนจุดใจทำให้รพีพงษ์คิดว่าความปรารถนาเหล่านี้ของตัวเองได้เป็นจริงแล้ว ดังนั้นเขาก็จะลืมควบคุมความคิดของตัวเอง และทำให้พลังของคมลมกลายเป็นแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ยังดีที่จิตใจของรพีพงษ์แน่วแน่เพียงพอ ทุกครั้งที่เทียนจุดใจโจมตี เขาก็ต้านทานไว้ได้
ไม่ว่าจะเป็นความเจริญรุ่งเรืองและร่ำรวยมหาศาล หรือว่าอำนางยิ่งใหญ่ รพีพงษ์ก็สามารถที่จะไม่สนใจได้
แต่ในเวลานี้ รพีพงษ์กำลังประสบกับความหายนะครั้งสุดท้ายในการทดสอบความปรารถนา ตัณหา
ความรู้สึกแบบนี้ปรากฏขึ้น รพีพงษ์ก็รู้สึกว่าทั้งตัวของตัวเองก็กลายเป็นปากแห้งขึ้นมา ต่อจากนั้น ผู้หญิงเซ็กซี่จำนวนมากในชุดที่โป๊ะไม่มิดชิดก็ปรากฏตัวต่อหน้าของเขา กวักมือมาทางเขา
เมื่อเห็นฉากนี้ รพีพงษ์ก็แสยะยิ้มออกมา ถ้าหากบอกว่ารายการความปรารถนาที่เขาควบคุมตัวเองได้ดีที่สุด ก็น่าจะเป็นตัณหา ดังนั้นภาพเหล่านี้ สำหรับเขา ไม่มีผลอะไรทั้งนั้น
ในใจของเขามีเพียงอารียาคนเดียวอยู่เสมอ ดังนั้นผู้หญิงคนอื่นไม่สามารถทำให้รพีพงษ์เกิดความคิดได้
รวมทั้งตอนนี้ทั้งร่างกายของอารียากำลังได้รับบาดเจ็บจากยาพันพิษ รพีพงษ์ก็ยิ่งไม่มีกะจิตกะใจไปคิดเรื่องแบบนี้
ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าทั้งร่างกายผ่อนคลายอย่างฉับพลัน และความเร็วในการเดินก็กลายเป็นเร็วมากขึ้น
ในขณะนี้ ฉากเหล่านั้นตรงหน้าเขาได้หายไปอย่างกะทันหัน และสิ่งที่แทนที่ด้วย คือหมอกสีขาว และเงาที่สวยงามปรากฏขึ้นในหมอกขาว รพีพงษ์เพ่งสายตามองไป พบว่าคือหญิงสาวคนนั้นที่ปรากฏขึ้นที่ทางเข้า
ในเวลานี้ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นเต็มไปด้วยความสง่างาม บนร่างกายมีเพียงผ้าคลุมบางๆ ทำให้ความงดงามของทั้งเรือนร่าง เปิดเผยแสดงออกมาให้เห็นทั้งหมด
หญิงสาวเดินไปที่ตรงหน้ารพีพงษ์อย่างช้าๆ แววตาที่เย้ายวนใจ ทำให้คนที่เห็น ไม่สามารถละสายตาไปได้
ไม่ว่ารพีพงษ์จะหนักแน่นแค่ไหน เมื่อเห็นฉากนี้ ก็อดไม่ได้บ้าง แม้ว่าเขาไม่คิด แต่ว่าร่างกายของเขาไม่ได้คิดอย่างนั้น
รวมทั้งผลของเทียนจุดใจ รพีพงษ์ก็ยังคงมองตรงไปที่หญิงสาวคนนั้น เริ่มกลืนน้ำลาย
หญิงสาวยิ้มยั่วยวนให้กับเขา จากนั้นพุ่งไปที่อ้อมกอดของเขาอีกครั้ง ครั้งนี้รพีพงษ์ไม่ได้หลบหนี แต่โอบกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด
หญิงสาวมองไปที่รพีพงษ์ด้วยดวงตาที่หวานเยิ้ม เอนตัวเข้าไปที่ข้างหูของเขา แล้วพูดว่า: “มาสิ…..”
คมลมขนาดใหญ่ ค่อยๆก่อตัวขึ้นรอบๆร่างกายของรพีพงษ์ คมลมนี้ถ้าหากฟันอยู่บนร่างกายของรพีพงษ์ กลัวว่าจิตวิญญาณเทพของรพีพงษ์จะถูกทำลาย
ในเวลานี้รพีพงษ์ตระหนักถึงปัญหานี้ สิ่งที่เขาเห็นในห้องโถงแห่งความปรารถนา ก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นเอง ทำไมหญิงสาวคนนี้ กลับมีสัมผัสที่แท้จริง?
มีสิ่งผิดปกติก็ย่อมมีปีศาจ!
ที่สำคัญในใจของรพีพงษ์เกิดความรู้แจ้งเห็นจริงเล็กน้อย เขาไม่สามารถทำผิดต่ออารียาได้
ดังนั้นเขาจึงส่งหญิงสาวตรงไป โยนเธอลงบนพื้น จากนั้นรีบเดินไปข้างหน้า และยืนอยู่ที่ตำแหน่งสุดท้ายของห้องโถงแห่งความปรารถนา
“แค่ปีศาจเท่านั้นเอง ก็อยากจะมายั่วยวนฉัน หรือว่าเธอคิดว่าฉันไม่เคยดูโปเยโปโลเย เย้ยฟ้าแล้วก็ท้ามาก่อนเหรอ!”
