“พระเจ้า หนึ่งล้านเชียวเหรอ ไม่ใช่แค่สองคนนี้นะที่บ้า ตาเฒ่าคนนี้ก็บ้าไปกับเขาด้วยเหรอ”
จารุดาตกใจจนพูดไม่ออก เธอคิดไม่ถึงว่าหญ้าในมือของรพีพงษ์ จะมีมูลค่าสูงถึงหลักล้านภายในชั่วพริบตา
คนโดยรอบตกใจกับบทสนทนาดังกล่าว นั่นเงินล้านเชียวนะ อีกทั้งสมุนไพรชนิดนี้พวกเขายังไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นแค่หญ้าธรรมดาๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
“นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงินว่าคุณจะให้เท่าไร แต่สมุนไพรนี้เป็นสมุนไพรที่หายาก ตอนนี้ผมบอกคุณได้เลยว่าถึงคุณจะให้เงินมากแค่ไหนผมก็ไม่ขายให้คุณ”
พูดจบรพีพงษ์ก็ไม่อยากต่อความยาว สาวความยืดกับคนพวกนี้ วันนี้เขาได้ซื้อหญ้าบริสุทธิ์ ก็นับว่าคุ้มค่าแล้วที่มางานเสวนานี้
“แต่ว่าพ่อหนุ่ม”
เมื่อชายชราได้ยินที่รพีพงษ์พูดเขาก็ร้อนใจขึ้นมาทันที เขารีบตะโกนออกมา แต่ทว่ารพีพงษ์ไม่สนใจพวกเขาและเดินขึ้นไปที่ชั้นสองทันที
ตอนนี้คนที่ขายสมุนไพรให้รพีพงษ์รู้สึกกระตุกไปทั้งหน้า นี่เงินล้านเชียวนะ เขากอดความหวังสุดท้ายและพูดกับชายชราว่า
“คุณท่านครับ เขาเพิ่งซื้อสมุนไพรจากร้านของผมไป คุณจะดูของที่ร้านของผมต่อไหมครับ ดูว่ามีสิ่งที่คุณต้องการหรือเปล่า”
ชายวัยกลางคนมองชายชราด้วยสีหน้าคาดหวัง เพราะว่าที่นี่มีหญ้าที่เขาเด็ดติดมือมาตามข้างทางเยอะมาก ไม่แน่มันอาจจะมีอันที่มีค่าก็ได้
เขาจะได้มีเงินล้าน แค่คิดก็ตื่นเต้นจนแทบจะเป็นลมแล้ว เขาหวังว่าชายชราคนนี้จะหาสมุนไพรจากร้านของเขาได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะได้รวย
ชายชราคนนั้นมองไปยังกล่องที่ชายคนนั้นชี้ จากนั้นจึงแสดงสีหน้ารังเกียจออกมา
“แกกล้าเอาของแบบนี้มาวางต่อหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ ไป! เราขึ้นไปข้างบนกัน”
ชายชราพูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ
จารุดายังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอรู้สึกมึนงงไปหมด เงินเป็นล้านแต่รพีพงษ์ไม่ขาย เขานี่มันโง่จริงๆ
“ไอ้หมอนี่มันไร้สมองจริงๆ”
จารุดาอดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดใจ แต่เธอไม่สนใจ เพราะว่าเธอถือไพ่เหนือกว่ารพีพงษ์ เมื่อถึงตอนนั้นเธอมีหลายวิธีที่จะข่มขู่รพีพงษ์ ขอแค่ทำให้รพีพงษ์เอาสมุนไพรนั่นมาให้เธอโดยง่าย เธอก็จะมีเงินล้านในพริบตา
เมื่อคิดได้ดังนั้น จารุดาจึงเดินเข้าไปหาชายชรา เธอพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ถ้าพวกคุณอยากได้สมุนไพรนั่นจริงๆ ฉันสามารถช่วยพวกคุณได้ คุณวางใจเถอะ ฉันมีวิธีที่จะทำให้มันตกลงขายให้ฉัน”
“จริงเหรอ”
เมื่อชายชราได้ยินสิ่งที่จารุดาพูด ท่าทางของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณวางใจได้เลย”
พูดจบจารุดาก็เดินตามรพีพงษ์ขึ้นไปข้างบน รพีพงษ์เพิ่งขึ้นมาถึงชั้นสอง เขาได้ยินเสียงของจารุดาดังขึ้นมาจากด้านหลัง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะรพีพงษ์”
เมื่อได้ยินเสียง รพีพงษ์จึงหันไปมองจารุดาด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาพูดขึ้นมาว่า
“เธอมีเรื่องอะไรอีก”
“ฉันเตือนนายไว้เลยนะ ทางที่ดีนายตามฉันมา ไม่งั้นนายจะเสียใจกับการตัดสินใจของนาย”
จารุดาแสยะยิ้ม รพีพงษ์ขมวดคิ้วขึ้นทันที เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจารุดาคิดจะทำอะไร แต่เขาไม่กลัวเลยสักนิด เขาหันหลังเดินตามจารุดาไป จารุดาเดินมาถึงที่ที่ไม่มีคน เธอยื่นมือมาตรงหน้ารพีพงษ์ จากนั้นจึงพูดขึ้นว่า
“นายเอาสมุนไพรเมื่อกี้มาให้ฉันเร็ว!”
เมื่อได้ยินคำพูดของจารุดา รพีพงษ์ก็อึ้งไป เขาเคยเจอคนสมองกลวงนะ แต่ไม่เคยคนที่สมองกลวงจนถึงขนาดจารุดา
ทำไมเขาต้องเอาสมุนไพรให้จารุดาด้วย นี่มันไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน
“ฉันว่าเธอบ้าไปแล้ว”
รพีพงษ์พูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“ทางที่ดีนายอย่ามาพูดแบบนี้กับฉัน ตอนนี้ฉันถือไพ่เหนือกว่านาย แค่นายเอาสมุนไพรมาให้ฉัน ฉันรับรองว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับอารียา”
จารุดาวางแผนมาอย่างดี เธอจะใช้รูปภาพในมือมาข่มขู่รพีพงษ์ แถมตอนนี้ยังหาเงินได้เป็นล้านอีก เธอไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุดมืออย่างแน่นอน
“เหอะๆ ไพ่อะไรไหนบอกให้ฉันฟังหน่อย”
รพีพงษ์พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ในเมื่อนายอยากฟัง ฉันบอกนายก็ได้ ฉันรู้ว่านายเกาะผู้หญิงกินมาตลอด นายเอาอกเอาใจผู้หญิงรวยๆ ครั้งก่อนฉันเห็นกับตา รถเฟอร์รารี่คันนั้น แถมยังมีรถแลมโบกินีอีกด้วย”
จารุดาพูดออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของจารุดา รพีพงษ์รู้สึกตลกเป็นอย่างมาก
ครั้งก่อนเพราะผลอุดมให้นลินตามเขามาด้วย และตอนนี้จารุดาเข้าใจว่าเขาเกาะผู้หญิงกิน นี่มันน่าตลกสิ้นดี
“มีแค่นี้เหรอ”
รพีพงษ์ย้อนถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“นายอย่าลืมสิ เมื่อไม่นานมานี้ฉันเห็นนายขึ้นไปนั่งในรถเบนซ์คันใหม่เอี่ยม คงจะเป็นผู้หญิงรวยอีกคนสินะ คิดไม่ถึงจริงๆ ว่านายจะเอาใจผู้หญิงหลายคนในเวลาเดียวกันได้”
จารุดาพูดถึงตรงนี้ เธอใส่อารมณ์เข้าไปอีก เธอคิดว่าสมุนไพรในมือของรพีพงษ์จะต้องเป็นของเธอ เธอพูดขึ้นมาว่า
“เพราะฉะนั้นนายรีบเอาสมุนไพรมาให้ฉัน ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับอารียา แต่ถ้านายไม่ยอม ก็เตรียมอธิบายกับอารียาได้เลย!”
น้ำเสียงของจารุดาเต็มไปด้วยการข่มขู่ เมื่อฟังจารุดาพูดจบ รพีพงษ์เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา
โดยเฉพาะเรื่องรถเบนซ์ที่จารุดาพูดมา มันเหมือนเรื่องตลกที่สุด รถคันนั้นเป็นรถของอารียา เขานั่งรถคันนั้นมันผิดปกติตรงไหนเหรอ
“ที่แท้นี่คือสิ่งที่เธอบอกว่าถือไพ่เหนือกว่าฉันอย่างนั้นเหรอ งั้นก็ขอโทษด้วย เชิญเธอเอาเรื่องนี้ไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ได้เลย แต่ถ้าเธอจะให้ฉันเอาสมุนไพรให้เธอ ฉันว่าเธอฝันไปซะเถอะ!”
รพีพงษ์มองจารุดาด้วยสีหน้าหงุดหงิด จากนั้นเขาจึงไม่สนใจจารุดาและหันหลังเดินออกมาทันที
