“โรเบิร์ต แกต้องการจะทำอะไรอีก?”
เมื่อนลินเห็นโรเบิร์ตเป็นอันดับแรก ตวาดด้วยความโกรธทันที
“ฮ่าๆ ผลอุดมก็เข้ารักษาในโรงพยาบาลแล้ว หรือว่าฉันไม่ควรมาเยี่ยมเหรอ? ลืมบอกเธอไปเลย ไอ้แก่ในบ้านเหล่านั้นของเธอถูกฉันฆ่าไปแล้ว”
หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ โรเบิร์ตก็นั่งลงบนเตียงผู้ป่วยของผลอุดม พูดด้วยแววตาที่เจ้าเล่ห์ว่า: “ทัช แกอย่าต่อต้าน ตอนนี้อำนาจของตระกูลณัฐรัชต์ ก็เป็นของฉันแล้ว และหลายตระกูลที่อยู่ข้างนอก ก็เต็มใจที่จะให้การสนับสนุนฉัน ตราบใดที่แกเต็มใจ หลังจากที่ฉันกลายเป็นนายใหญ่ ยังจะเหลือตำแหน่งไว้ให้แกอีกหนึ่งตำแหน่ง”
“แกนี่มันหมาเห่าใบตองแห้ง แต่ไหนแต่ไรก็ไม่คู่ควรที่เป็นคนของตระกูลณัฐรัชต์!”
เมื่อเห็นโรเบิร์ต ผลอุดมก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ร่างกายของเขาอ่อนแอ เขาแทบจะฆ่าเขาแล้ว: “ไม่นึกเลยว่าเพื่อแค่ลูกนอกสมรสคนเดียว จะรวมตัวตระกูลข้างนอก! ให้แกกลายเป็นนายใหญ่ ตระกูลณัฐรัชต์ก็จะถูกคนทำให้แตกแยกไปทั้งหมดแล้ว!”
“ฮ่าๆ แกคิดว่าฉันโง่เหรอ? ฉันก็แค่หลอกใช้พวกเขาเท่านั้นเอง ถึงยังไงหลังจากที่ฉันกลายเป็นนายใหญ่ ทุกอย่างก็ต้องฟังฉัน!”
“ถ้าอย่างนั้นตระกูลณัฐรัชต์ก็กลายเป็นเป้าที่ประชาชนทั่วไปโจมตี! ก็จบเห่เหมือนกัน!”
“แกคิดว่าฉันจะเหมือนกับแกเหรอ เศษสวะขนาดเลยเหรอ? ความใจอ่อนเหมือนสตรีของแก สิ่งที่แลกมาได้ก็คือตระกูลณัฐรัชต์ยังอยู่ที่เดิมไม่ก้าวไปข้างหน้ามานานหลายปี! แกก็เป็นแค่ไอ้แก่ดื้อรั้นเหลือขอ!”
โรเบิร์ตพูดกับผลอุดมอย่างเหยียดหยาม:“และฉัน! ชีวิตของลูกชายหนึ่งคน ฉันสามารถที่จะแลกกับความยิ่งใหญ่ขนาดนี้ของตระกูลณัฐรัชต์มาได้! ความเชื่อนี้ แกก็ไม่มี!”
ในเวลานี้ เสียงตบก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน และไม่มีใครเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นโรเบิร์ตล้มลงบนพื้นได้อย่างไรกันแน่
ผ่านไปสักพัก เขาถึงได้รู้สึกว่าร้อนผ่าวเจ็บบนใบหน้า ในขณะนี้โรเบิร์ตถึงได้สังเกตเห็นว่ายังมีคนแปลกหน้าอยู่ในห้องผู้ป่วย
“แกเป็นใคร!”
“เพื่อความต้องการอำนาจ แม้แต่ชีวิตของลูกชายแท้ของตัวเอง ก็สามารถเอามาหลอกใช้คนได้ ไม่คู่ควรที่จะเป็นคน” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“แกจะไปรู้อะไร? ลูกชายของฉันมีมากมาย ยังขาดลูกนอกสมรสคนหนึ่งอีกเหรอ?”
หลังจากที่ตอบสนองกลับมา โรเบิร์ตก็ลุกขึ้นมาจากบนพื้น เอ่ยปากพูดกับสองคนที่อยู่ข้างหลังว่า
“พวกแกยังรออะไรอยู่? ไม่เห็นเหรอว่าไอ้หมอนี่มันกล้าตบฉัน ยังไม่รีบฆ่าเขาให้ตายอีก!”
ทั้งสองคนก็รีบพุ่งไปที่รพีพงษ์
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ นลินก็อุทานออกมาทันที
“ระวัง!”
สองคนที่อยู่ข้างๆนี้ ต่างก็ได้รับรางวัลเหรียญทองจากการแข่งขันชกมวยตลาดมืดใต้ดิน เคลียร์กองกำลังที่ต่อต้านของตระกูลณัฐรัชต์ แทบจะจัดการได้ง่ายดายมาก
ถ้าอย่างนั้นความแข็งแกร่ง ก็ไม่อ่อนแอ
บนใบหน้าของรพีพงษ์กลับแสยะยิ้ม นักเลงแบบนี้ แม้แต่ขนเส้นเดียวบนร่างกายของตัวเองก็เทียบไม่ได้
แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกน้องทั้งสองคนก็ล้มลงมา
โรเบิร์ตเห็นรพีพงษ์แข็งแกร่งขนาดนี้ ก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที เอ่ยปากพูดว่า
“ฮ่าๆ สาวน้อย แฟนของเธอยังมีฝีมืออยู่บ้างนะ”
โรเบิร์ตยังคิดว่า หมอนี่ลงมือได้ไม่ธรรมดา ถ้าหากสามารถใช้เพื่อตัวเองได้ จะดีมากกว่ามั้ย
“แกไม่รู้จักเขาเหรอ?” นลินชี้ไปที่รพีพงษ์แล้วถาม
“ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นใคร!” โรเบิร์ตมองไปที่รพีพงษ์แล้วพูดว่า: “แต่ว่าชายหนุ่ม พวกเราสามารถที่จะร่วมมือกันได้ ตราบใดที่นายทำให้ฉันเป็นนายใหญ่ของตระกูลณัฐรัชต์ได้ ฉันให้ผลประโยชน์กับนายไม่น้อยแน่”
“แกไอ้สารเลว ฉันยังไม่ตาย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของโรเบิร์ต ผลอุดมก็โกรธจนแทบจะเป็นลมอีกครั้ง
“นายใหญ่เหรอ? ได้สิ!”
รพีพงษ์ก้าวขาเบาๆ และก้าวข้ามบอดี้การ์ดสองคนที่นอนอยู่บนพื้นทันที ราวกับสายฟ้าฟาดผ่าท้องฟ้า หนึ่งหมัดฟ้าร้อง ต่อยลงไปที่บนใบหน้าของโรเบิร์ต
ใบหน้าที่เต็มไปเนื้อหย่อนคล้ายของโรเบิร์ต ทันใดนั้นก็ถูกต่อยจนฟกช้ำ เจ็บปวดจนเขากรีดร้องออกมาไม่หยุด
“แต่ว่าเป็นนายใหญ่ จำเป็นต้องรู้จักตัวเองให้ชัดเจน”
รพีพงษ์ชี้ไปที่โรเบิร์ต: “ถ้าหากการตบเมื่อกี้นี้ แกยังไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ถ้างั้นหมัดนี้ น่าจะสามารถทำให้แกจำได้อะไรขึ้นมาได้แล้ว!”
ในน้ำเสียงของรพีพงษ์เต็มไปด้วยความราบเรียบ ทำให้คนกลัวจนตัวสั่น
“แม่ง! เด็กเวรอย่างแก อย่าเย่อหยิ่งมากเกินไป แกก็แค่มีฝีในการต่อสู้เล็กน้อยไม่ใช่เหรอ? แกอย่าลืมนะ คนในตระกูลลัดดาวัลย์ก็อยู่ในกำมือของฉัน!”
รพีพงษ์รู้สึกแปลกใจมาก โรเบิร์ตคิดว่าเขาเป็นใครกันแน่ กลับคิดว่าความปลอดภัยของตระกูลณัฐรัชต์ สามารถข่มขู่ตัวเองได้เหรอ?
ไร้สาระ!
เมื่อโรเบิร์ตเห็นรพีพงษ์ยืนอยู่ที่เดิม ยังคิดว่าตัวเองข่มขู่รพีพงษ์ได้สำเร็จ
ยังคิดว่าเป็นท่านปรมาจารย์ฤๅษีอะไร ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงยอดฝีมือที่ผลอุดมจ้างมาเท่านั้นเอง!
ผลอุดมไม่ธรรมดา ไม่นึกเลยว่าจะสามารถหาผู้ช่วยที่ทรงพลังขนาดนี้ได้
โรเบิร์ตยืนขึ้นมา ขณะที่จัดแจงเสื้อผ้า ก็พึมพำไปด้วยว่า
“ยังคิดว่าแกเป็นคนโหดเหี้ยมอะไร ที่แท้ก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง!”
“สุนัขเหรอ?”
รพีพงษ์ยกเท้าขึ้นอีกครั้ง เตะไปที่โรเบิร์ต
หลังจากที่เตะออกไป ร่างกายของโรเบิร์ตกลับอยู่ที่เดิมไม่ขยับอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าถูกร่ายมนตร์สะกดเอาไว้
ต่อจากนั้น เขารู้สึกเพียงท้องของเขา เหมือนถูกรถบรรทุกความเร็วสูงมาชน ความเจ็บปวดกระทบทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาในทันที ขาทั้งสองข้างอ่อนลง ล้มลงอยู่บนพื้น และลุกขึ้นไม่ได้เป็นเวลานาน
“หือ?” รพีพงษ์ก็ประหลาดใจเล็กน้อย
ลูกเตะที่เขาเตะโรเบิร์ต ระดับความแข็งแกร่งยอดเยี่ยม และการควบคุมก็อยู่เหนือกว่าการระเบิดมาจุดหนึ่ง!
สิ่งนี้ถึงสามารถก่อเกิดสาเหตุ แม้ว่าโรเบิร์ตจะได้รับการกระแทกที่รุนแรง แต่กลับนิ่งไม่ขยับ
ดูเหมือนว่าพลังความแข็งแกร่งที่ตัวเองควบคุมอยู่ มีความก้าวหน้าอีกแล้ว!
“แหวะ!” โรเบิร์ตอ้วกน้ำเหลืองออกมา รู้สึกเหมือนเพียงร่างกายของตัวเองกำลังจะแตกสลาย
ในขณะนี้ผลอุดมที่นอนอยู่บนเตียง ตัวสั่นเทาขอร้อง
“คุณ คุณรพี คุณต้องช่วยฉันสั่งสอนไอ้สารเลวคนนี้!”
ใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อหย่อนคล้อยของโรเบิร์ต ตาเบิกกว้างไปด้วยความดุร้าย: “ผลอุดม แกอย่าคิดว่าแกหาผู้ช่วยได้…..รอก่อน คุณรพีเหรอ? แกมาจากตระกูลลัดดาวัลย์เหรอ หรือแกก็คือ?”
โรเบิร์ตก็แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว
เมื่อได้ยินผลอุดมเรียกเขาว่าคุณรพี โรเบิร์ตก็รู้สึกไม่ดี
เพราะโดยทั่วไปแล้วคนที่อายุน้อย เป็น“คุณ!”คำนี้ของโรเบิร์ตไม่ได้
เขาอดคิดไม่ได้ว่า ข่าวลือที่น่าสยดสยองนั้น……
หรือว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ก็คือรพีพงษ์ที่ช่วยนลินก่อนหน้านี้เหรอ?
ในขณะนี้เขาสามารถที่จะเข้าใจได้อย่างเป็นธรรมชาติว่า รพีพงษ์และตระกูลลัดดาวัลย์ที่อยู่เบื้องหลัง มีความน่ากลัวเพียงใดกันแน่!
นั่นคือ ตระกูลชั้นนำของเมืองฮัวกั๋ว!
เรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้ โรเบิร์ตไม่พอใจจริงๆ ตอนนี้เขาจะต้องสู้จนตาย!
เพราะเขาในตอนนี้ แม้ว่าเขาไม่ได้เป็นนายใหญ่ของตระกูลณัฐรัชต์ตามความเชื่อถือเหมาะสม แต่ก็ควบคุมทั้งตระกูลณัฐรัชต์ และเป็นคนคัดหางเสือ
รวมทั้งสองตระกูลใหญ่ที่เขารวมตัวกัน ถ้าหากเพียงแต่จัดการรพีพงษ์ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อย!
เนื่องจากถ้าหากสำเร็จแล้ว! ถ้าอย่างนั้นเขาก็สามารถกลายเป็นตำนานของตระกูลณัฐรัชต์! สำหรับเรื่องข้างหลัง ค่อยคิดหาทางปิดบังไว้ก็พอ!
สิ่งล่อใจแบบนี้ โรเบิร์ตไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขาก็มีความมั่นใจทันที
“เด็กของตระกูลลัดดาวัลย์เหรอ? ฉันรู้ว่าแกมีความสามารถอยู่บ้าง แต่ว่าฉันก็ไม่ใช่ว่าจะรังแกได้ง่ายๆ! พวกเราก็ต่อสู้กันจนตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย ก็ไม่เห็นจะเป็นไร”
หลังจากที่พูดจบ โรเบิร์ตหยิบโทรศัพท์ออกมา และกำลังจะโทรออกไป
รพีพงษ์เห็นฉากนี้ ก็ขมวดคิ้ว
ดูเหมือนว่าหมอนี่ ค่อนข้างมีความดื้อดึงยิ่งนัก หัวแข็งจริงๆ!
