เช้าวันรุ่งขึ้น
ศักดานั่งอยู่ในห้องรับแขก และพบเจอกับอารียาที่ลงมาจากชั้นบน
“แคลร์ จะออกข้างนอกเหรอ” ศักดายิ้มแล้วพูดก่อน
ทันทีทันใด มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง: “รพีพงษ์ล่ะ ทำไมเขาไม่ไปด้วยกันกับลูก?”
“เขาออกไปแต่เช้าแล้ว ในกิจการของตระกูลลัดดาวัลย์มีเรื่องให้เขาต้องไปจัดการ”
“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นก็ดี” ศักดาพูดเบาๆ แล้วยิ้มทันที: “ถ้าอย่างนั้นลูกจะไปไหนเหรอ?”
อารียาพูดอย่างราบเรียบว่า: “ตอนนี้หนูรู้สึกว่าร่างกายเกือบจะฟื้นตัวแล้ว อยากจะออกไปเดินเล่นที่ข้างนอก”
“เดินเล่นเหรอ? พ่อไปเป็นเพื่อนลูก พอดีว่าพ่อก็ไม่มีอะไรต้องทำ” ศักดาพูด พร้อมเดินตามอารียาออกไปข้างนอก
“ทำไม วันนี้พ่อไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณน้าเหรอ?”
อารียาถาม
“ไม่ต้อง ตอนเช้านี้น้าของลูกเธอจะไปช้อปปิ้ง ไม่ต้องการให้พ่อไปเป็นเพื่อน ไปเถอะ พวกเราสองคนพ่อลูกก็ไม่ได้เดินเล่นด้วยกันมานานแล้ว”
อารียายักไหล่
ตั้งแต่หลังจากที่โจซี่มาแล้ว ศักดาไม่เคยริเริ่มที่จะพูดคุยกับตัวเองเหมือนวันนี้มาก่อน
แต่ว่าอารียาก็ไม่ได้คิดมาก ในเมื่อเขาจะตามมา ถ้าอย่างนั้นก็มาเถอะ
ทั้งสองคนมาถึงที่สวนสาธารณะ อารียารู้สึกว่าอากาศหวานสดชื่น มุมปากมีรอยยิ้มที่เงียบสงบ
“แคลร์ นั่งลงก่อนเถอะ”
ศักดาที่นั่งที่ม้านั่งควักมือเรียก
ทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกัน ศักดาถามด้วยความเป็นห่วงว่า: “ตอนนี้ลูก ร่างกายดีขึ้นบ้างมั้ย?”
“ดีขึ้นมากแล้ว ครั้งนี้ที่รพีพงษ์กลับมาได้นำเครื่องยาสมุนไพรมาให้หนูด้วย หนูฟื้นตัวเกือบพอสมควรแล้ว” อารียาพูดตามความจริง
ประสิทธิ์ของจอกหนูอ่อนโยนยาวนาน อารียาเพียงรู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายอ่อนระทวยกว่าก่อนหน้านี้ไม่น้อย
“แคลร์ ลูกรู้มั้ยว่า พ่อเป็นห่วงลูกมาก แม้ว่าลูกจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อ แต่ว่า ลูกน่าจะเข้าใจ ทุกอย่างที่พ่อทำก็เพราะหวังดีกับลูก” ศักดาพูด
อารียาขมวดคิ้ว พูดในใจว่า เกิดอะไรขึ้นกับเขา ดีๆอยู่ก็พูดแบบนี้ทำไม? หรือว่า เขายังอยากให้ฉันหย่ากับรพีพงษ์เหรอ?
“พ่อ หนูรู้ว่าพ่อทำทุกอย่างก็เพราะหวังกับหนู แต่ว่า ถ้าหากวันนี้พ่อจะให้หนูหย่ากับรพีพงษ์ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดอีกแล้ว หนูไม่มีทางแยกจากรพีพงษ์!”
อารียายืนขึ้นมา และทำท่าทางจะจากไป
ศักดารีบห้ามอารียาไว้: “ไม่ วันนี้พ่อไม่ได้จะมาพูดเรื่องนี้กับลูก! ลูกเข้าใจผิดแล้ว!”
เมื่อได้ยินคำพูดของศักดา อารียาถึงได้สบายใจ
“ในใจของพ่อรู้ดีว่า ให้ลูกหย่ากับรพีพงษ์คือเป็นไปไม่ได้” ศักดาพูดพึมพำ
“รพีพงษ์ดีกับหนูมาก ที่สำคัญก่อนหน้าก็ไม่ได้เลวร้ายกับพ่อ พ่อ สิ่งนี้พ่อน่าจะเข้าใจ”
อารียาพูดต่อ: “พ่อ หนูรู้สึกว่าพ่อไม่เหมือนกับเมื่อก่อน หรือว่าตัวของพ่อเองก็ไม่ได้สังเกตเหรอ?”
“ไม่เหมือนเหรอ? ตรงไหนที่ไม่เหมือน?” ศักดายืดเส้นยืดสาย: “ลูกกำลังจะบอกว่าพ่ออ้วนขึ้นเหรอ? แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ วันๆเอาแต่ว่างอยู่บ้าน คงจะอ้วนขึ้นอย่างแน่นอน”
“ไม่ใช่”
อารียาส่ายหัว: “ก่อนหน้านี้ตอนที่ศศินัดดาอยู่ที่บ้านของพวกเรา แม้ว่าเธอจะโหดร้ายมาก แต่ว่าพ่อเพื่อที่จะปกป้องหนูกับรพีพงษ์ ยินยอมที่จะหย่ากับเธอ แต่ตอนนี้ล่ะ?”
“ตอนนี้ทำไมเหรอ? ก็ดีอยู่ไม่ใช่เหรอ?”ศักดาถาม
อารียาส่ายหัว พูดในใจ ดูเหมือนว่าช่วงนี้เขายังดูการเปลี่ยนแปลงของตัวเองออกมาไม่ชัดเจน
“พ่อ ฟังหนูพูดคำหนึ่ง คุณน้าโจซี่เธอหนักแน่นเกินไป พ่อเชื่อฟังเธอทุกอย่าง แบบนี้ไม่ดี” อารียาพูด หวังว่าศักดาจะพอเข้าใจ
ใครจะรู้ว่าหลังจากที่ศักดาได้ยิน ก็กระโดดขึ้นทันที: “แกว่าโจซี่ไม่ดีเหรอ? เธอไม่ดีตรงไหน? พ่อรู้สึกว่าเธอดีมาก แกอย่าคิดว่าทั้งโลกก็จะมีผู้ชายอย่างรพีพงษ์ที่น่าหลงใหลเพียงคนเดียว เพื่อโจซี่แล้ว ฉันก็สามารถให้ชีวิตของตัวเองได้!”
“พ่อ…..”
อารียากัดริมฝีปาก มองดูศักดาที่แสดงท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ ในใจก็เจ็บปวดอย่างฉับพลัน
“ช่างมันเถอะ รู้ผลมานานแล้ว เพียงแต่ไม่นึกเลยว่าโจซี่จะทำให้พ่อเชื่อฟังขนาดนี้…..จากนี้ไปเรื่องของพวกเขา ฉันก็จะไม่ยุ่งแล้ว ตราบใดที่โจซี่ไม่คิดที่จะทำลายฉันกับรพีพงษ์ ก็ไม่มีปัญหาอะไร”
อารียาคิดในใจ
เวลาก็พอสมควรแล้ว อารียาตั้งใจจะจบการสนทนาในครั้งนี้ ยืนขึ้นเดินกลับบ้าน
“ลูกรอก่อน!”
ศักดาเรียกอารียาไว้: “ ให้ดูลูกของสิ่งนี้!”
อารียามองไปอย่างสงสัย และเห็นเม็ดยาสีแดงเข้มขนาดเล็กในมือของศักดา
“นี่คือ…..”
ศักดายิ้มแล้วพูดว่า: “ลูกยังว่าคุณน้าโจซี่ไม่เป็นห่วงลูก เธอเพื่อที่จะให้ร่างกายของลูกฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด ตั้งใจซื้อยาเม็ดนี้ให้ลูกโดยเฉพาะ”
“หือ?” อารียาขมวดคิ้ว เธอไม่อยากเชื่อว่าโจซี่จะเป็นห่วงร่างกายของตัวเองมากขนาดนี้
“ลูกไม่เชื่อเหรอ?”
เห็นชัดว่าศักดาวิตกกังวล ถ้าหากยาพิษเม็ดนี้ไม่สามารถมอบให้อารียาให้เธอทานลงไป ภารกิจที่โจซี่มอบให้ตัวเองก็จะล้มเหลว
“ถ้าอย่างนั้นหนูจะถามพ่อ ประสิทธิผลของยาเม็ดคืออะไร และเธอได้มันมาอย่างไร?”อารียาถาม
“นีย์เอ๋อร์ฉลาดจริงๆ เมื่อคืนนี้เดาได้ว่าอารียาจะถามแบบนี้” ศักดาแอบคิดในใจ เมื่อคืน โจซี่ก็อธิบายแล้ว ตัวเองเจอกับคำถามแบบนี้ควรตอบอย่างไร
“อะแฮ่ม ยาเม็ดนี้สามารถฟื้นฟูกำลังฟื้นฟูเลือด เพิ่มภูมิคุ้มกัน และขจัดสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย…..”
ตามที่โจซี่บอก ศักดาท่อนได้ทุกคำ: “สำหรับได้มาจากที่ไหน ก็คือได้มาจากหมอ…..หมอที่มีชื่อเสียงคนนั้น ชื่อชุติอะไรนะ..…”
“ชุติเทพเหรอ?”
“ใช่ ก็คือชุติเทพ!” ศักดาพูด: “ลูกไม่รู้ว่า คุณน้าของลูกเธอขอร้องถามชุติเทพ รอเขาสามวันสามคืนเต็มๆ”
“สิ่งนี้…..รพีพงษ์รู้มั้ย? เนื่องจาก ถ้าเขาไปหาชุติเทพ ชุติเทพคงจะช่วยเหลืออย่างแน่นอน”
อารียาถาม ฟังหูไว้หู
ถ้าบอกว่าโจซี่ทำแบบนี้ เธอคงจะไม่เชื่อย่างแน่นอน แต่ว่า เห็นศักดาพูดเหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ และสามารถที่จะบอกชื่อของชุติเทพมาได้ อารียาก็ไม่ค่อยแน่ใจ
“ลูกก็รู้ว่า ความสัมพันธ์ของคุณน้าของลูกกับรพีพงษ์ไม่ดี เธอไม่อยากอาศัยความสัมพันธ์ของรพีพงษ์ ดังนั้นจึงไปหาชุติเทพด้วยตัวเอง” ศักดาพูดอธิบาย
อารียาพยักหน้า เหมือนกับว่า ทะเลาะกันครั้งก่อน โจซี่และรพีพงษ์สองฝ่ายไม่มีทางเข้ากันได้ เธอมีปัญหา คงจะไม่มีทางไปหารพีพงษ์อย่างแน่นอน
“แคลร์ นี่คือน้ำใจของคุณน้าของลูก พ่อรู้ว่ารพีพงษ์มีความสามารถ เขาจะช่วยดูแลร่างกายของลูก แต่ว่า พ่อก็หวังว่าลูกจะได้รับยาเม็ดนี้”
ขณะที่พูดอยู่ ศักดาก็วางเม็ดยาลงบนฝ่ามือของอารียา
ต่อจากนั้นพูดน้ำเสียงหนักแน่นว่า: “เนื่องจากพ่อและโจซี่ยังพักอยู่ในตระกูลลัดดาวัลย์ กินของพวกเธอดื่มของพวกเธอ ครั้งก่อนหลังจากเรื่องนั้นแล้ว พ่อก็พูดกับโจซี่แล้ว ยาเม็ดนี้ ก็ถือว่าเป็นคำขอโทษที่เธอมีต่อลูก ตราบใดที่ลูกทานยาเม็ดนี้ลงไป จากนี้ไปเรื่องระหว่างลูกกับรพีพงษ์เธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก”
“ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยหนูขอบคุณเธอด้วย เพียงแค่เธอไม่พาลหาเรื่อง พวกเราก็ยังเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน”
อารียาที่จิตใจไม่รู้ว่า ยาเม็ดในมือ นั่นคือพิษร้ายแรง และศักดา ก็ได้กลายเป็นหุ่นเชิดที่เชื่อฟังโจซี่มานานแล้ว!
“ใช่แล้ว พวกเราเป็นครอบครัวเดียว”
เห็นอารียายอมรับ ใบหน้าของศักดาก็ดูผ่อนคลาย
อารียายอมรับยาเม็ด นี่เป็นเพียงแค่ก้าวแรก ศักดาพูดอย่าตั้งใจและไม่ตั้งใจว่า: “แคลร์ พ่อมีคำถามอยากจะถามลูก ลูก…..กับรพีพงษ์ มีความสัมพันธ์ที่ดีมั้ย?”
“หือ?” อารียามองไปที่ศักดาที่กระอักกระอ่วน: “พ่อถามเรื่องนี้ทำไม? หนูกับรพีพงษ์มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก”
“พ่อหมายความว่า ด้านนั้น…..ดีมั้ย?”
