พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่ 1225 ความลับของทวีปโอชวิน

บทที่ 1225 ความลับของทวีปโอชวิน

ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นในร่างกายของจางเหลย และโลกแห่งจิตวิญญาณของรพีพงษ์

ตอนแรก ตอนที่ชัชพิสิฐย้ายจิตวิญญาณ รพีพงษ์ก็ใช้กระบวนท่านี้เพื่อฆ่าจิตวิญญาณของชัชพิสิฐโดยตรง

“คุณใช้ตราคุมจิตได้?” ชิงจู๋กล่าว

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ เมื่อเทียบจิตวิญญาณเทพแล้ว ชิงจู๋ต่างจากรพีพงษ์เป็นอย่างมาก

“แล้วไงล่ะ!”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย นี่คือสิ่งที่ชัชพิสิฐมอบให้ตนเอง ชิงจู๋ในฐานะคนของทวีปโอชวินก็ย่อมรู้ดีอยู่แล้ว

ภายใต้การควบคุมของจิตวิญญาณเทพที่ยิ่งใหญ่ของรพีพงษ์ ทำให้ชิงจู๋ถูกกดจนแทบจะหายใจออก

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่แข็งแกร่งอยู่ในระดับแดนเทพขั้นแรกแต่พลังจิตและการปลุกจิตวิญญาณเทพของเขานั้นด้อยกว่าของรพีพงษ์มาก

กระบี่สยบเซียนพุ่งจากบนลงล่างอย่างช้า ๆ และแทงตรงไปที่หัวใจของจิตวิญญาณเทพของอีกฝ่าย

“โอ๊ย!”

เสียงที่กรีดร้อง จิตวิญญาณเทพของชิงจู๋ฝันสลาย และจางเหลยก็ทรุดตัวลงกับพื้นและหมดสติไป

รพีพงษ์ค่อย ๆลืมตาขึ้น และรู้สึกว่ารอบ ๆตัวเขาไม่มีอันตรายแล้ว

ในบ้านที่อยู่ไม่ไกลนัก บนที่นั่ง ร่างของชิงจู๋นั่งอยู่ตรงนั้น

ทันใดนั้น ดวงตาที่แดงก่ำก็ค่อย ๆ ลืมขึ้นมา จากนั้นเลือดที่เต็มปากก็พ่นไปยังผนังสีขาวของฝั่งตรงข้าม

“รพีพงษ์!”

ชิงจู๋อ่อนแอมาก และจิตวิญญาณเทพของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก หากไม่ใช่ว่าจิตวิญญาณเทพของเขาตอบสนองเร็ว และโชคดีที่หลบหนีทัน มิเช่นนั้นเกรงว่าตอนนี้จิตวิญญาณเทพของเขาคงจะดับสูญไปแล้ว

เขายากินเข้าไปหนึ่งเม็ดในขณะที่ตัวสั่น จากนั้นชิงจู๋ก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

เขาลองกำหมัด หลังจากนั้น ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“นี่……มันเป็นไปได้ยังไง!”

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ จิตวิญญาณเทพของชิงจู๋ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ทำให้พลังความแข็งแกร่งลดลงไปมาก

เขาในตอนนี้ แค่ถึงระดับแดนดั่งเทพชั้นยอดเท่านั้น

นี่มันทรมานยิ่งกว่าการฆ่าเขาให้ตายเสียอีก

น้ำตาแห่งความอับอายก็ไหลออกมา ชิงจู๋รู้สึกทุกข์ใจ

เขาฝึกฝนอย่างหนักมาเกือบร้อยปี ในที่สุดก็ถึงระดับแดนเทพ ตอนนี้ให้เขากลับไปอยู่ที่ระดับแดนดั่งเทพ เขาจะยอมรับช่องว่างดังกล่าวได้อย่างไร

ตนเองคิดว่ารพีพงษ์นั้นเป็นเหมือนมด แต่เขากลับทำให้ตนเองเป็นเช่นนี้ได้

ชิงจู๋อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะ เมื่อตนเองเทียบกับรพีพงษ์ ใครคือมดกันแน่?

ประตูเปิดออก ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

“องค์หญิงน้อย!”

ชิงจู๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วก้มหน้าลง

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เห็นสภาพของเขาในตอนนี้

“ดูเหมือนว่า อาการบาดเจ็บของคุณจะไม่เบา”

หญิงสาวนั่งตรงข้ามกับชิงจู๋ และกล่าวเบา ๆ

“องค์หญิงน้อย ผมทำงานที่คุณมอบหมายไม่สำเร็จ อีกอย่างตอนนี้พลังความแข็งแกร่งของผมลดลงไปมาก ทำให้ผมไม่มีหน้าจะเจอคุณอีก”

ขณะที่พูด ชิงจู๋ก็ยกฝ่ามือขึ้น และกางฝ่ามือเป็นกรงเล็บ กำลังจะซัดไปที่กลางกะโหลกศีรษะของตนเอง

“หยุดก่อน!”

เพียงแค่หญิงสาวสะบัดแขนเสื้อ ร่างของชิงจู๋ก็กระเด็นไปอยู่ข้าง ๆ

“คุณคืออัจฉริยะของทวีปโอชวินของพวกเรา คุณจะตายแบบนี้หรือ มันเป็นการสูญเสียของในทวีปโอชวินของพวกเรา” หญิงสาวกล่าว

“อัจฉริยะ?”

เขายิ้มอย่างขมขื่น และตอนนี้ สำหรับเขาแล้วคำพูดเหล่านี้ ดูเหมือนจะเป็นการเยาะเย้ยมากกว่า

“องค์หญิงน้อย ผมรู้ว่าผมไม่คู่ควรกับคุณอีกต่อไปแล้ว คุณไม่ต้องพูดหรอก ผมจะกลับไปอธิบายให้พวกผู้ใหญ่ฟังและยกเลิกสัญญาแต่งงาน” ชิงจู๋กล่าวอย่างท้อแท้สิ้นหวัง

หญิงสาวยิ้ม และลุกขึ้นยืน

“ชิงจู๋ คุณทราบดี ฉันในฐานะองค์หญิงน้อยแห่งทวีปโอชวิน ฉันพร้อมที่จะรับใช้ทวีปโอชวินไปตลอดชีวิต ส่วนสัญญาการแต่งงานที่คุณกล่าวถึง ฉันไม่เคยสนใจเลย”

“นอกจากนี้ คราวนี้ฉันมาที่นี่ เพื่อค้นหาสิ่งที่ผู้อาวุโสฝันถึง ตอนนี้เริ่มมีวี่แววแล้ว แต่รพีพงษ์อาจจะทำลายงานของฉัน ดังนั้นฉันจึงให้คุณคอยตามเขา และลงมือจัดเขา ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา” หญิงสาวกล่าวเบาๆ

เมื่อพูดถึงรพีพงษ์ ชิงจู๋กำหมัดและชกพื้นอย่างดุเดือด

“น่าเสียดายที่ชิงจู๋ไร้ประโยชน์ ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะมีพลังจิตที่แข็งแกร่งเช่นนี้!” ชิงจู๋กล่าวอย่างโกรธจัด

“เขาเหมาะสมกับสมญานามอัจฉริยะ”

หญิงสาวกล่าวเบา ๆ และเดินไปหาชิงจู๋

แล้วนั่งลง กลิ่นหอมสดชื่นก็แทรกซึมเข้ามาที่ปลายจมูกของชิงจู๋

“ชิงจู๋ ถ้าฉันให้โอกาสคุณอีกครั้ง คุณจะเต็มใจฆ่ารพีพงษ์หรือไม่?” หญิงสาวกล่าวถาม ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจัง

“ผมแทบรอไม่ไหวที่จะสับไอ้หมอนั้นให้เป็นหมื่น ๆ ชิ้น!”

ชิงจู๋กล่าวอย่างดุเดือด จากนั้นดวงตาของเขาก็หรี่ลง

พลังในตอนนี้ ไม่สามารถแม้แต่จะพูดว่าระดับแดนดั่งเทพชั้นยอด และต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ กว่าจะไปถึงระดับแดนเทพ ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานสักเท่าไหร่

เมื่อรู้สิ่งที่ชิงจู๋กำลังคิด เขาก็พยุงอีกฝ่ายขึ้นจากพื้น แล้วไปนั่งบนโซฟา

จากนั้นก็กล่าวว่า “ถ้าฉันสามารถทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นได้ แต่ต้องแลกด้วยชีวิตของคุณ คุณจะยินยอมไหม?”

“ขอแค่สามารถฆ่ารพีพงษ์ได้ ผมยอมทุกอย่าง!” ชิงจู๋กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

เมื่อก่อนตนเองมีพลังแดนเทพ ชีวิตอยู่ในจุดสูงสุด และชีวิตมีแต่ความรุ่งโรจน์ แต่ตอนนี้ มันเหมือนกับตกลงไปในเหว ซึ่งทำให้ชิงจู๋รับไม่ได้

การแสวงหาพลังความแข็งแกร่ง บางครั้งมันมีค่ามากกว่าชีวิต!

“โอเค เมื่อคุณพูดเช่นนี้ ฉันก็วางใจ”

ขณะที่พูด หญิงสาวก็หยิบหนังสือออกมาจากเสื้อ หน้าปกหนังสือที่กลายเป็นสีเหลือง สามารถพิสูจน์อายุของหนังสือได้เป็นอย่างดี

“นี่คือ……”

ชิงจู๋รับหนังสือโบราณมาด้วยท่าทางที่หวาดกลัว “องค์หญิงน้อย นี่มันคัมภีร์กู่หลิงไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณ….. ”

“ทำไม คัมภีร์กู่หลิงถึงมาอยู่ในมือของฉัน คุณรู้สึกแปลกใจมากเหรอ? ” หญิงสาวกล่าวอย่างเย็นชา

“ไม่ องค์หญิงน้อย เพียงแต่วผมไม่คิดว่า คุณจะเอาเคล็ดคลับวิชาของทวีปโอชวินมาให้ผม” ชิงจู๋กล่าว

หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย และเดินไปที่หน้าต่าง “เคล็ดลับวิชาที่อยู่ในคัมภีร์กู่หลิง สามารถเร่งศักยภาพของร่างกายมนุษย์ได้อย่างเต็มที่ในเวลาอันสั้น ฉันคิดว่า คุณเป็นอัจฉริยะในทวีปโอชวิน และพรสวรรค์ทำให้คุณสูงกว่าคนอื่นอีกระดับ พูดตามตรง ฉันต้องการดูว่าคุณจะมีศักยภาพในระดับใดหลังจากที่คุณพัฒนาเต็มที่แล้ว”

“ขอบคุณองค์หญิงน้อยสำหรับชีวิตใหม่” ชิงจู๋กล่าว

หญิงสาวชำเลืองมองเขา “แต่เธอควรรู้ไว้ด้วยว่า ถึงแม้คัมภีร์กู่หลิงจะมีความวิเศษ และสามารถเพิ่มพลังได้มาก แต่ผลสะท้อนก็ค่อนข้างน่ากลัวเช่นกัน เพราะสุดท้ายผิวหนังจะเป็นแผลเน่าและตาย ถ้าคุณปฏิเสธฉันตอนนี้ ฉันจะไม่โทษคุณ”

มุมปากของชิงจู๋กระตุกอย่างเห็นได้ชัด

เขามองคัมภีร์กู่หลิงที่อยู่ในมือของเขา และประกายแสงสีทองจากกระบี่สยบเซียนของรพีพงษ์ก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

“องค์หญิงน้อย ผมตัดสินใจแล้ว ต่อให้สุดท้ายจะต้องตาย ผมก็จะต้องให้รพีพงษ์ตายก่อนผม” ชิงจู๋กัดฟันกล่าว

“ดี”

องค์หญิงน้อยถอนหายใจ “คุณต้องรู้ว่า ที่พวกเราทำเช่นนี้ ก็เพื่อทวีปโอชวิน”

ชิงจู๋มองดวงตาที่ล่องลอยขององค์หญิงน้อย เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “เพื่อทวีปโอชวิน!”

“ช่วงนี้คุณพักรักษาตัวอยู่ในบ้านนี้ก่อน ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอวันที่คุณฝึกฝนสำเร็จ”

เมื่อพูดจบ หญิงสาวก็หันหลังและเดินออกไป จากนั้นชิงจู๋ก็รวบรวมความกล้าเพื่อเปิดคัมภีร์กู่หลิง!

หลังจากอ่านหน้าแรก ชิงจู๋ก็ไม่สามารถขยับสายตาได้อีกต่อไป

สำหรับผู้ฝึกเซียนเช่นพวกเขา แม้จะรู้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายคือความตาย แต่พวกเขาก็ไม่ยอมแพ้ เพราะพวกเขาไม่สามารถต้านทานสิ่งที่บันทึกไว้ในคัมภีร์กู่หลิงได้

หลังจากที่เธอเดินออกจากบ้าน มีน้ำตาหนึ่งหยดไหลออกมาจากดวงตาของหญิงสาว

แต่ไม่นานเธอก็เช็ดน้ำตา

“ด้วยพรสวรรค์ของชิงจู๋ ต้องใช้เวลาสองเดือนกว่าจะฝึกสำเร็จ และฉันควรเร่งดำเนินการต่อไป”

พูดจบ เธอก็เดินไปทางสำนักเทพยาเซียน….

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

อ่านนิยาย เรื่อง พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว ฟรี ได้ที่ novel-fast 


บทนำ
โดยนำเนื้อเรื่องมาจากบางส่วนของ พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว
ผมเป็นเป็นเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาสามปี ทุกคนต่างก็ คิดว่าสามารถเหยียบย่ำผมได้ ในวันนี้ เพื่อเธอ ผมจะต่อต้าน กับโลกนี้

เรื่องย่อ
“คุณชาย คุณจำเป็นจะต้องกลับไปเกียวโตกับ พวกเรา เพื่อสืบทอดกิจการของตระกูลลัดดาวัลย์

“คุณแม่ของคุณอยากจะขอโทษกับเรื่องที่ทำ ผิดพลาดในปีนั้น อีกทั้งยังหวังว่าคุณจะไม่คิดเล็ก คิดน้อยกับเรื่องบาดหมางครั้งก่อนเก่าและเห็นแก่ ส่วนรวม”

“ตระกูลลัดดาวัลย์ถือเป็นตระกูลชั้นนำของ ประเทศ จะขาดคนสานต่อไม่ได้ครับ” รพีพงษ์ มองไปยังชายชราตรงหน้าที่กำลังโค้ง

ตัวด้วยท่าทีนอบน้อม จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา

“ตอนแรกผู้หญิงใจดำอำมหิตคนนั้นต้องการจะ ควบคุมตระกูลลัดดาวัลย์ เธอขับไล่ฉันออกจากบ้าน อย่างไร้ความเมตตา แถมยังใส่ร้ายว่าฉันทรยศ เธอ กลัวว่าฉันจะแก้แค้นเลยบังคับให้ฉันมาอยู่ในเมือง เล็กๆ อย่างเมืองริเวอร์แถมยังโดนคนเยาะเย้ยว่าเป็น ลูกเขยที่ไม่มีปัญญาแต่งภรรยาเข้าบ้าน ต้องยอมไป เป็นเขยบ้านคนอื่น”

“ตอนนี้เธอป่วยหนัก พวกนายถึงจะคิดถึงฉัน ไม่ คิดว่าสายเกินไปหน่อยเหรอ”

“ฉันชินกับการเป็นลูกเขยที่ต้องมาอยู่ในตระกูล ฉัตรมงคล ชินแล้วกับการที่โดนคนพูดว่าเกาะผู้หญิง กิน ฉันไม่สามารถไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลลัดดา วัลย์ได้อีก พวกนายกลับไปเถอะ”

พูดจบรพีพงษ์ ก็หมุนตัวโยนขยะถุงขยะในมือ ลงถัง แล้วเดินจากไป

ถึงแม้การที่ได้เป็นคนสืบทอดตระกูลลัดดาวัลย์ จะเป็นเรื่องช็อกโลก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับ เรื่องนี้

ในปีนั้นเขาโดนคนในตระกูลลัดดาวัลย์ไล่ออก จากบ้าน เขาก็ไม่เหลือเยื่อใยอะไรกับตระกูลลัดดา วัลย์อีกแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นลูกเขยที่ไม่เอาไหนในตระกูล ฉัตรมงคลตระกูลอันดับสองของเมืองริเวอร์อีกทั้ง เขายังเป็นไอ้สวะที่รู้จักกันในเมืองริเวอร์

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยเป็นคุณชายของตระกูลลัด ดาวัลย์แห่งเกียวโต

แต่ทว่าเรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขา จะใช้ชีวิตอย่างอนาถ ทั้งตัวของเขามีเงินฝากไม่ถึงสี่หลัก แต่เขากลับไม่เสียใจ

รพีพงษ์ เดินถือผลไม้ในมือไป บ้านของตระกูล ฉัตรมงคล วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ญาติ สนิทของตระกูลฉัตรมงคลจะมารวมตัวกันที่นี่ แน่นอนว่างานนี้หลีกเลี่ยงการพูดเปรียบเทียบไม่ได้ อยู่แล้ว แต่ทว่ารพีพงษ์ กลับทำให้ครอบครัวของ อารียาเป็นเรื่องตลก

งานเลี้ยงเริ่มขึ้น ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลต่าง พากันนำของขวัญมามอบให้คุณปู่

“คุณปู่ ผมรู้ว่าคุณปู่ชอบของโบราณ รูปภาพนี้ คือ (ภาพฤาษีตกปลาในซีชาน) ของ ถางหูโป์เป็น รูปภาพจริงที่ผมตั้งใจหามาให้คุณปู่ นี่ครับคุณปู่” หลานคนโตธายุกร ยิ้ม แล้วมอบม้วนรูปภาพหนึ่งให้ ชายชรา

“คุณปู่ หยกชิ้นนี้เป็นของที่ผมขอร้องให้เพื่อนที่ อยู่ต่างประเทศซื้อให้ ราคาไม่เบาเลยค่ะ” หลานรัก คนเล็กอย่างชรินทร์ทิพย์ยื่นหยกให้ชายชรา

ต่างคนต่างก็แย่งกันมอบของขวัญ เพื่อที่จะเอา อกเอาใจคุณปู่

“คุณปู่ ปู่พอมีเงินให้ผมยืมสักห้าแสนไหมครับในปีนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้รับเงินบริจาค จากผู้ที่มีเมตตา มันใกล้จะไปต่อไม่ได้แล้วครับ ขีน เป็นแบบนี้ต่อไป เด็กๆ ในนั้นก็จะไร้ที่อยู..

ขณะนั้นเอง รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะก็เอ่ยขึ้นมา เกิดความโกลาหลขึ้น

ศศินัดดาแม่ของภรรยาลุกขึ้นมาในทันที เธอชี้ หน้าของเขาแล้วต่อว่าทันที “นี่สมองแกมีปัญหาหรือ ไง รู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่”

สาวงามแห่งเมืองริเวอร์อย่างอารียา ผู้เป็นซึ่ง เป็นภรรยาของรพีพงษ์ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบ นั้นออกมาเหมือนกัน เธอถึงกับต้องลุกขึ้นยืนแล้วพูด ว่า “คุณปู่ เขาคงจะไม่ค่อยมีสติ คุณปู่อย่าไปใส่ใจ กับคำพูดของเขาเลยค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นมือออกไปบีบแขนของสามีอย่าง รุ่นแรง

สามปีก่อน ก่อนที่คุณย่าฉัตร จะจากไป เธอรีบ บังคับให้อารียา แต่งงานกับรพีพงษ์เทพธิดาผู้ซึ่งเปล่งประกายระยิบระยับใน สายตาของชาวโลก พลันต้องตกลงสู่พื้นดิน

สามปีมานี้ รพีพงษ์ไม่ทำการทำงานอะไรเลย วันๆ ทำแค่เพียงซักผ้า ทำกับข้าว ทิ้งขยะ ผู้คนใน เมืองริเวอร์ ขนานนามเขาว่าไอ้สวะ เดิมที่เคยภาค ภูมิใจว่าเป็นเทพธิดา ก็กลายเป็นคำเย้ยหยันไปโดย สิ้นเชิง

ตอนนี้ รพีพงษ์ก็มาสร้างความลำบากในงานวัน เกิดของคุณปู่อีก

“น่าตลกสิ้นดี นึ่งานวันเกิดของคุณปู่ ไม่มีของ ขวัญไม่พอ ยังกล้ามาขอเงินห้าแสนอีก รพีพงษ์ ไม่กี่ ปีมานี้นายทำให้ตระกูลฉัตรมงคลขายหน้าไม่พออีก เหรอ นายอุตส่าห์มายืมเงินในงานวันเกิด จะทำให้ คุณปู่โกรธหรือไง” คนที่พูดคือธายุกร ลูกหลานที่ ทำให้ท่านปู่นภทีป์ พึงพอใจมาตลอด

“ฉันว่าไอ้คนสมองพิการมันจงใจ อีกอย่างสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าก็แค่ข้ออ้าง มันต้องการเอาเงินของ คุณปู่ไปใช้เอง ดูจากสมองของมันแล้วคงจะคิด อะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก คงจะเป็นอารียาที่สั่งมันมา สินะ”

หลานสาวที่คุณปู่รักที่สุดอย่างชรินทร์ทิพย์พูด เสริม พวกเธอไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว เมื่อมีโอกาสก็พูด ใส่ร้าย อารียา

เมื่อมีคนพูดถึง อารียา รพีพงษ์ก็อธิบายขึ้นมา ทันที “ไม่ใช่ ผมแค่ต้องการยืมเงินคุณปู่ ช่วงนี้ผม หมุนเงินไม่ค่อยทัน ผมไม่มีปัญญาหาเงินเยอะขนาด นั้น ผมจะต้องหาเงินมาคืนคุณปู่แน่นอน”

“เลิกพูดไร้สาระสักที คนไร้ประโยชน์อย่างนาย ขนาดงานยังไม่มีให้ทำถ้าให้นายยืม นายจะเอา ปัญญาที่ไหนมาคืน” ธายุกรพูดเย้ยหยัน

“จริงค่ะ ไอ้สวะนี่มันมาจากสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า แกยืมเงินคุณปู่เพื่อไปเลี้ยงพวกสวะแบบแก เหรอ ฉันว่าทางที่ดีแกรีบปิดไอ้สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้านั่นซะเถอะ” ชรินทร์ทิพย์พูดด้วยสีหน้า ประชดประชัน

รพีพงษ์มองคนที่กำลังต่อว่าเขาแล้วกัดฟัน กรอด ตอนที่เขากลายเป็นคนเร่ร่อน สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้ามารับตัวเขาไว้ เขาถึงเติบโตเป็นผู้เป็นคนมา ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลัง ลำบาก เขาจึงอยากช่วย แต่เรื่องมันกะทันหันเกินไป เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น เขาคิดได้เพียงการยืมเงิน เท่านั้น

ตอนแรกเขาคิดว่าทุกคนจะมีความเมตตาช่วย เหลือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายตาอันเย็นชาแบบนี้ ในใจของเขาคิดถึงวิกฤติ ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาถึงไม่แสดงท่าที เกรี้ยวกราดอะไรออกมา

ชายชราที่ป์ โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขา จ้องรพีพงษ์เขม็ง แล้วพูดเสียงดังออกไปว่า “เลิกทำ ตามอำเภอใจได้แล้ว นี่พวกแกมาอวยพรฉันหรือจะ มาเพิ่มความวุ่นวายกันแน่ รีบไสหัวไปซะ งานเลี้ยง ของฉันไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์อย่างแก ต่อไป ถ้าบ้านเรามีงานเลี้ยงอะไร ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้า ร่วมอีกต่อไป”

“คุณปู่ ตอนนี้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าลำบาก มากจริงๆ เด็กพวกนั้นต้องการความช่วยเหลือ” รพี พงษ์กัดฟันพูดอย่างไม่ยอมแพ้ สีหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความซื่อสัตย์

อารียาเห็นท่าที่จริงจังของเขาแล้ว ก็ถอน หายใจออกมาอย่างจนปัญญา แล้วพูดกับนภทีป์ “คุณปู่คะ เขาต้องการช่วยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จริงๆ ค่ะ เขาเติบโตมาจากที่นั่น เขาผูกพันกับที่นั่น มาก คุณปู่ช่วยเขาด้วยนะคะ”


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท